ckk
24-10-2010, 23:27
Μιλώντας για ταξίδια εκτός μηχανής λοιπόν, ας ετοιμάσουμε τα χρειαζούμενα, που είναι λίγο περισσότερα από αυτά της μηχανής. Δεδομένου του αξιόπλοου της βάρκας, παίρνουμε καιρούς, εφόδια, τρόφιμα, ρούχα για 2-3 μέρες, μαγιό, πετσέτες, εφημερίδες και περιοδικά, φωτογραφική και βιντεακή μηχανές, καλάμι όχι για καβάλημα αλλά για συρτή, μπας και ανεβάσουμε κανένα 2κιλο κυνηγό, ψαροντούφεκο για τον ίδιο λόγο, σύνεργα κατάδυσης κλπ και ξεκινάμε από Αθήνα, με νότια πορεία.
Μπροστά μας και ας μην την βλέπουμε είναι η Αίγινα. Αν θέλουμε να δούμε και λίγο την χώρα της Αίγινας, παίρνουμε την νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, που θα μας έχει την πόλη στα αριστερά μας. Στην συνέχεια φτάνουμε στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας για μπανάκι και μετά για, επάνω στην θάλασσα, θαλασσινά από ψάρι μέχρι απλούστερα μεζεδάκια χταποδιού, καλαμαράκι και χωριάτικη, ά ρε Ελλαδάρα πώς σε κατάντησαν οι πολιτικοί… Συνεχίζοντας περνάμε το στενό της νήσου Δοκού με τα ωραία ελαφάκια και παγώνια. Αν θέλουμε να πάμε από το ανατολικό μέρος της Αίγινας, θα περάσουμε από την Αγία Μαρίνα και θα καταλήξουμε πάλι στην Πέρδικα. Μάλλον μου αρέσει στην Πέρδικα…
Συνεχίζοντας νότια θα περάσουμε από τον Πόρο. Μπαίνοντας από τον βόρειο φάρο στο στενό, θα στρίψουμε αριστερά για να φτάσουμε στο στενό με το νησί του Πόρου στα αριστερά και την ακτή του Γαλατά απέναντι. Γραφικά ταξί – βαρκούλες περνάνε τουρίστες αλλά και απλό κόσμο απέναντί και πίσω συνεχώς. Και στις δύο πλευρές θα βρούμε πολλά ταβερνάκια, καφετέριες και πολύ ωραίες βόλτες για να γνωρίσουμε τον τόπο.
Φεύγοντας πρέπει να περάσουμε το πέρασμα όλο αριστερά διότι στην μέση και δεξιά έχει πολλά αβαθή. Το τοπίο είναι υπέροχο, ιδίως δε με τις χαμηλές ταχύτητες των 5 μιλίων, που υποχρεώνει το λιμεναρχείο να πηγαίνεις, για να μην σηκώνεις απόνερα και ενοχλούνται τα άλλα σκάφη. Μακάρι να ήξερα να σηκώνω φωτογραφίες στο forum, είναι τόσο διαφορετικά τα τοπία από την θάλασσα… ανοιγόμαστε λοιπόν όλο ανατολικά μέχρι να φτάσουμε στην… στροφή των Τσιλιβινίων, σύμπλεγμα νησιών, που οριοθετεί την αρχή του στενού της Ύδρας. Στρίβοντας εκεί δεξιά – δυτικά, συνεχίζουμε με την Ύδρα στο αριστερό μας χέρι και την αμφιθεατρική χώρα να την βλέπουμε καθαρά πλέον στα 10 περίπου λεπτά ταξιδιού. Στα δεξιά μας έχουμε την ακτή της Πελοποννήσου στην περιοχή πλησιάζοντας στην Ερμιόνη. Περνώντας το νησάκι της Δοκού στο αριστερό μας χέρι και αφού αφήσουμε και την Ερμιόνη στο δεξί, πέφτουμε στον Άγιο Αιμιλιανό με μία πολύ επικίνδυνη ξέρα με φάρο, ακριβώς επάνω στην πορεία μας προς τις Σπέτσες, που είναι ακριβώς εμπρός μας. Πολλοί που δεν την ήξεραν και είναι και καλοί καπεταναίοι και… γρήγοροι την έμαθαν έχοντας βρει τις περιουσίες τους επάνω στα βραχάκια.
Στο στενό των Σπετσών πλέον με μεγάλη κίνηση θαλάσσιων ταξί αλλά και άλλων σκαφών, έχουμε μπροστά μας την Ντάπια, το κεντρικό μέρος των Σπετσών. Αν πάμε αριστερά μπαίνουμε στο Παλιό Λιμάνι, γραφικό και πάντα χωρίς μέρος για να πιάσει κανείς, ανεφοδιασμό σε καύσιμα, νερά, τρόφιμα κλπ. και αν πάμε δεξιά από Ντάπια και έχοντας τις Σπέτσες στα αριστερά μας και μετά από περίπου 2 – 3 μίλια φτάνουμε στο βορειοδυτικό άκρο των Σπετσών, όπου βρίσκουμε δύο κόλπους τον ένα δίπλα στον άλλο. Είναι η μεγάλη και η μικρή Ζογεριά. Συνήθως, η μικρή ΓΕΜΑΤΗ με σκάφη όλων των επιτρεπτών μεγεθών, μια αποθέωση τοπίου με τα πεύκα να υποκλίνονται στο αλάτι της θάλασσας. Εκεί ρίχνεις άγκυρα, ασφαλίζεις την βάρκα και με άλλα σχοινιά και ετοιμάζεσαι για να βγεις σε ένα μέρος τόσο απλό αλλά και τόσο όμορφο ταυτόχρονα, σε μια παραλία που φιλοξενεί μια ταβερνούλα που έχει μόνον κοτόπουλο με μακαρόνια, κοτόπουλο με πατάτες, κοτόπουλο με ρύζι, κοτόπουλο με κοτόπουλο και άλλες διάφορες επιλογές… κοτόπουλου. Έχει βέβαια και σουτζουκάκια, χωριάτικη και ψωμί και τυρί. Η ποικιλία μπορεί να μην είναι μεγάλη, η απόλαυση όμως με την παρέα και το ουζάκι, είναι τεράστια. Μετά, ή πριν για αυτούς που θέλουν να τηρούν τους κανόνες, κολυμπάς σε τυρκουάζ νερά και γαλάζιο ήλιο. Δεν παίζεται η κατάσταση. Μετά μπορείς να αφήσεις για λίγο τους άλλους και να κάνεις λίγη συρτούλα ή ψαροντούφεκο. Τα νερά και γενικότερα ο βυθός είναι πολύ ωραία, σε τέτοιο σημείο που και τίποτα να μην ανεβάσεις, δεν πειράζει μια χαρά. Αν ανεβάσεις όμως, κάνεις μια φωτιά στην παραλία ή μια σχαρούλα στην βάρκα και ψήνεις το πιο φρέσκο ψάρι που έχεις φάει ποτέ στη ζωή σου. Παρέα με τίποτα ψητά λαχανικά, δεν απέχεις πολύ από τον παράδεισο. Και κοντά στον παράδεισο λοιπόν κοιμάσαι. Για να ξυπνήσεις την άλλη μέρα το πρωί, για πρωινό γαλατάκι με βούτυρο και μαρμελάδα, λουκάνικα και αυγά μάτια.
Ελπίζωντας να μην σας κούρασα κύριοι, Έχει κανείς κάτι καλύτερο?
Μπροστά μας και ας μην την βλέπουμε είναι η Αίγινα. Αν θέλουμε να δούμε και λίγο την χώρα της Αίγινας, παίρνουμε την νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, που θα μας έχει την πόλη στα αριστερά μας. Στην συνέχεια φτάνουμε στο γραφικό λιμανάκι της Πέρδικας για μπανάκι και μετά για, επάνω στην θάλασσα, θαλασσινά από ψάρι μέχρι απλούστερα μεζεδάκια χταποδιού, καλαμαράκι και χωριάτικη, ά ρε Ελλαδάρα πώς σε κατάντησαν οι πολιτικοί… Συνεχίζοντας περνάμε το στενό της νήσου Δοκού με τα ωραία ελαφάκια και παγώνια. Αν θέλουμε να πάμε από το ανατολικό μέρος της Αίγινας, θα περάσουμε από την Αγία Μαρίνα και θα καταλήξουμε πάλι στην Πέρδικα. Μάλλον μου αρέσει στην Πέρδικα…
Συνεχίζοντας νότια θα περάσουμε από τον Πόρο. Μπαίνοντας από τον βόρειο φάρο στο στενό, θα στρίψουμε αριστερά για να φτάσουμε στο στενό με το νησί του Πόρου στα αριστερά και την ακτή του Γαλατά απέναντι. Γραφικά ταξί – βαρκούλες περνάνε τουρίστες αλλά και απλό κόσμο απέναντί και πίσω συνεχώς. Και στις δύο πλευρές θα βρούμε πολλά ταβερνάκια, καφετέριες και πολύ ωραίες βόλτες για να γνωρίσουμε τον τόπο.
Φεύγοντας πρέπει να περάσουμε το πέρασμα όλο αριστερά διότι στην μέση και δεξιά έχει πολλά αβαθή. Το τοπίο είναι υπέροχο, ιδίως δε με τις χαμηλές ταχύτητες των 5 μιλίων, που υποχρεώνει το λιμεναρχείο να πηγαίνεις, για να μην σηκώνεις απόνερα και ενοχλούνται τα άλλα σκάφη. Μακάρι να ήξερα να σηκώνω φωτογραφίες στο forum, είναι τόσο διαφορετικά τα τοπία από την θάλασσα… ανοιγόμαστε λοιπόν όλο ανατολικά μέχρι να φτάσουμε στην… στροφή των Τσιλιβινίων, σύμπλεγμα νησιών, που οριοθετεί την αρχή του στενού της Ύδρας. Στρίβοντας εκεί δεξιά – δυτικά, συνεχίζουμε με την Ύδρα στο αριστερό μας χέρι και την αμφιθεατρική χώρα να την βλέπουμε καθαρά πλέον στα 10 περίπου λεπτά ταξιδιού. Στα δεξιά μας έχουμε την ακτή της Πελοποννήσου στην περιοχή πλησιάζοντας στην Ερμιόνη. Περνώντας το νησάκι της Δοκού στο αριστερό μας χέρι και αφού αφήσουμε και την Ερμιόνη στο δεξί, πέφτουμε στον Άγιο Αιμιλιανό με μία πολύ επικίνδυνη ξέρα με φάρο, ακριβώς επάνω στην πορεία μας προς τις Σπέτσες, που είναι ακριβώς εμπρός μας. Πολλοί που δεν την ήξεραν και είναι και καλοί καπεταναίοι και… γρήγοροι την έμαθαν έχοντας βρει τις περιουσίες τους επάνω στα βραχάκια.
Στο στενό των Σπετσών πλέον με μεγάλη κίνηση θαλάσσιων ταξί αλλά και άλλων σκαφών, έχουμε μπροστά μας την Ντάπια, το κεντρικό μέρος των Σπετσών. Αν πάμε αριστερά μπαίνουμε στο Παλιό Λιμάνι, γραφικό και πάντα χωρίς μέρος για να πιάσει κανείς, ανεφοδιασμό σε καύσιμα, νερά, τρόφιμα κλπ. και αν πάμε δεξιά από Ντάπια και έχοντας τις Σπέτσες στα αριστερά μας και μετά από περίπου 2 – 3 μίλια φτάνουμε στο βορειοδυτικό άκρο των Σπετσών, όπου βρίσκουμε δύο κόλπους τον ένα δίπλα στον άλλο. Είναι η μεγάλη και η μικρή Ζογεριά. Συνήθως, η μικρή ΓΕΜΑΤΗ με σκάφη όλων των επιτρεπτών μεγεθών, μια αποθέωση τοπίου με τα πεύκα να υποκλίνονται στο αλάτι της θάλασσας. Εκεί ρίχνεις άγκυρα, ασφαλίζεις την βάρκα και με άλλα σχοινιά και ετοιμάζεσαι για να βγεις σε ένα μέρος τόσο απλό αλλά και τόσο όμορφο ταυτόχρονα, σε μια παραλία που φιλοξενεί μια ταβερνούλα που έχει μόνον κοτόπουλο με μακαρόνια, κοτόπουλο με πατάτες, κοτόπουλο με ρύζι, κοτόπουλο με κοτόπουλο και άλλες διάφορες επιλογές… κοτόπουλου. Έχει βέβαια και σουτζουκάκια, χωριάτικη και ψωμί και τυρί. Η ποικιλία μπορεί να μην είναι μεγάλη, η απόλαυση όμως με την παρέα και το ουζάκι, είναι τεράστια. Μετά, ή πριν για αυτούς που θέλουν να τηρούν τους κανόνες, κολυμπάς σε τυρκουάζ νερά και γαλάζιο ήλιο. Δεν παίζεται η κατάσταση. Μετά μπορείς να αφήσεις για λίγο τους άλλους και να κάνεις λίγη συρτούλα ή ψαροντούφεκο. Τα νερά και γενικότερα ο βυθός είναι πολύ ωραία, σε τέτοιο σημείο που και τίποτα να μην ανεβάσεις, δεν πειράζει μια χαρά. Αν ανεβάσεις όμως, κάνεις μια φωτιά στην παραλία ή μια σχαρούλα στην βάρκα και ψήνεις το πιο φρέσκο ψάρι που έχεις φάει ποτέ στη ζωή σου. Παρέα με τίποτα ψητά λαχανικά, δεν απέχεις πολύ από τον παράδεισο. Και κοντά στον παράδεισο λοιπόν κοιμάσαι. Για να ξυπνήσεις την άλλη μέρα το πρωί, για πρωινό γαλατάκι με βούτυρο και μαρμελάδα, λουκάνικα και αυγά μάτια.
Ελπίζωντας να μην σας κούρασα κύριοι, Έχει κανείς κάτι καλύτερο?