PDA

View Full Version : Μητέρα ........


adventure
27-11-2010, 12:48
Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.
‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.’

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
‘Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;’ με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

‘Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί’ της απάντησα. ‘Οι δυο μας μόνοι… Τί λες;’

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ‘Θα το ήθελα πολύ.’

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

‘Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν’ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ‘Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδινή έξοδό μας.’

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας .
Μόλις καθίσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.


‘Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;’

‘Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη’ απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
‘Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση’ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

‘Πώς πήγε το ραντεβού;’ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
‘Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.’ της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φάκελο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

‘Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!’


Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ‘ΣΕ ΑΓΑΠΩ’.
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου
………. Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει
………..Να τη θυμάσαι.

Και να θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

ckk
27-11-2010, 13:05
Εγώ παιδιά δάκρυσα... :(

Adamis
27-11-2010, 13:05
Respect !!!

bill 800gs
27-11-2010, 13:11
Συγκηνιτικο και διδακτικο :)
Μπραβο φιλος ;)

gemara
27-11-2010, 13:17
Συγκινητικό όσες φορές και να το διαβάζεις...

Hekima
27-11-2010, 13:24
Πολύ καλό:)

silvestros
27-11-2010, 13:26
+1

adventure
27-11-2010, 14:06
Δεν σας κρύβω ότι όταν το πρωτοδιάβασα έκλαψα και κάθε φορά που το ξαναδιαβάζω βουρκώνω .

Μακάρι να περάσει το μήνυμα σε όλους και να αφιερώνεται πιο πολύ χρόνο στη μητέρα σας και ειλικρινά σας το λέω μέσα από την καρδία μου δεν θα το μετανιώσετε πότε .

HECTOR
27-11-2010, 14:22
Ρε φιλε τι εκανες τωρα
Δακρυσα...
Μπραβο ρε φιλε αλλα κ πολλα μπραβο στην γυναικα σου τ αξιζει...

adventure
27-11-2010, 14:31
Ρε φιλε τι εκανες τωρα
Δακρυσα...
Μπραβο ρε φιλε αλλα κ πολλα μπραβο στην γυναικα σου τ αξιζει...


Δεν το βίωσα εγώ αλλά κάποιος άλλος συνάνθρωπος μας απλά εγώ το μοιράστηκα μαζί σας .

syan
27-11-2010, 14:33
Δεν σας κρύβω ότι όταν το πρωτοδιάβασα έκλαψα και κάθε φορά που το ξαναδιαβάζω βουρκώνω .

Μακάρι να περάσει το μήνυμα σε όλους και να αφιερώνεται πιο πολύ χρόνο στη μητέρα σας και ειλικρινά σας το λέω μέσα από την καρδία μου δεν θα το μετανιώσετε πότε .

Δημήτρη πολύ όμορφη η αφήγηση με συγκινητική περιγραφή που μιλάει στις καρδιές όλων...καταλαβαίνω απόλυτα τα συναισθήματά σου..!
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν τις στιγμές και τον χρόνο παρά μόνον όταν είναι πλέον αργά. Απο αυτήν την αναγνώριση μας απομακρύνει ο τρόπος που εμπλεκόμαστε σε μια κεκτημένη ταχύτητα ζωής που το ίδιο το κοινωνικό σύνολο συμβάλλει στην παγίδα που είναι στημένη.
Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να θυμάσαι τους δικούς σου ανθρώπους όπως τούς αξίζει...!!

basilis76
27-11-2010, 15:14
ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ.ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:lhCFS1gokMTatM:http://ancient-therapy.net/wp-content/uploads/2010/05/1912_11.jpg&t=1

kostasx
27-11-2010, 16:00
Πολύ δυνατό..βούρκωσα..:(:(

manosamos
27-11-2010, 16:36
Aν αγαπησουμε τους ανθρωπους μας σαν να ηταν η τελευταια μας μερα στην ζωη,τα πραγματα θα ηταν αλλιως.
Εχουμε κλειστει σε μια εγωκεντρικη συμπεριφορα και ξεχναμε να κανουμε το αυτονοητο.
Να αγαπησουμε..;)
Σημερα στον Πειραια ειδα ενα γερανο που μολις φορτωσε ενα Φορντ τρανζιτ και ενα παπι(μαλλον)στην οδο Ρετσινα+Αθηνων..
Μπροστα απο τον γερανο μια λιμνη αιμα στο οδοστρομα.
Μου κοπηκαν τα ποδια.
Σκεφτηκα,οτι σε καποιους ανθρωπους θα ληψει καποιος που αγαπανε.
Ετσι ξαφνικα........

princess
28-11-2010, 00:01
Μπραβο Δημητρη ευχαριστουμε,μας θυμησες με ποσο απλα πραγματα ειμαστε ευτυχισμενοι στην παραγματικοτητα,πραγματα που τα προσπερναμε γιατι τα χουμε δεδομενα και τα θεωρουμε αυτονοητα.Μακαρι ολοι μας να αρκουμαστε να χαιρομαστε και να απολαμβανουμε οτι εχουμε παρα να τρεχουμε να προλαβουμε να αποκτησουμε περισοτερα.Και πανω απο ολα να εκφραζουμε αυτο που νιωθουμε οσο και αν αυτο μας ειναι δυσκολο.Τοσο στους αγαπημενους μας οσο και στους συνανθρωπους μας.Γιατι να φτασουμε στο σημειο να τους χασουμε και να μετανοιωνουμε που οσα χρονια τους ειχαμε διπλα μας δεν προλαβαμε να τους πουμε οτι τους αγαπαμε?Εχασα στα 30 μου τον πατερα μου και ναι αυτη η αισθηση οτι επρεπε να του χω πει οχι μονο με τις πραξεις μου αλλα και με λογια οτι τον αγαπουσα θα τον εκανε να πονα λιγοτερο τις τελευταιες τους ωρες μου χει μεινει......Απο τοτε το λεω στον αντρα μου και στα παιδια μου ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

DoctorAbo
28-11-2010, 01:23
respect σ'αυτόν που το βίωσε λοιπόν !!!!!! Deep respect !!!!

Syvaris
28-11-2010, 01:49
αν και είνα αλυσίδα....

καλό,
αδραξτε την μέρα!!!!!!!!!!!!!!

andreas 75
28-11-2010, 10:50
....γιατι μανα ειναι μονο μια!! :)

MARK
28-11-2010, 11:38
Πολύ συγκινητικό και με νόημα..........

jeny
28-11-2010, 16:11
Έννοιες που η καθημερινότητα μας έχει κάνει να τις προσπερνάμε.
Καλό να τα θυμόμαστε πότε πότε.:)

evan400f
29-11-2010, 12:28
Κάθε μέρα πρέπει να λέμε σ’αγαπώ στην οικογένεια μας, κάποια μέρα δεν θα προλάβεις και θα το κουβαλάς μία ζωή.
Πιστεύω εμείς που έχουμε χάσει την Μητέρα μας το γνωρίζουμε καλύτερα το κενό που μένει.

staga1200
29-11-2010, 17:29
O χρονος ειναι ο πιο πολυτιμος θυσαυρος που εχουμε, γιατι ειναι περιορισμενος και γ'αυτο παντα πρεπει να χαριζεται στην οικογενεια σου και στα αγαπημενα σου προσωπα !!!! Μπραβο φιλε για το αποσπασμα !!!