View Full Version : Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία
Uriah Heep
31-01-2011, 22:34
Κατάλληλον άνω των 13 ετών.
3η Έκδοση
Uriah Heep
31-01-2011, 22:39
Είχαν περάσει 4 μήνες από το ταξίδι στο Ιράν.
Δεν ξέρω γιατί … αλλά η μυρωδιά της φορμόλης από την βαλσαμωμένη ζωή της Ερωτικής Πόλης, άρχισε να με πνίγει!
Μετά από ένα μονότονο καλοκαίρι, γεμάτο σεναριακές ανατροπές βωβού κινηματογράφου, στη Χαλκιδική όπου τα πάντα κινούνται όντας αμετακίνητα, η ζωή μου άρχιζε να αποκτά σασπένς παράκτιου αλιέως.
Η αντίδραση γνωστή. Καινούργια πλάνα για το ταξίδι του επόμενου χρόνου. Οι προορισμοί μακρινοί, επικίνδυνοι, με διαφορετικά «σκηνικά» και με πολλές ταξιδιωτικές προειδοποιήσεις τύπου … “border disputes”, “should be avoided due to banditry”, “land mines” κλπ κλπ.
Τις 2 πρώτες προειδοποιήσεις, συνήθως τις αγνοώ, λόγω του ότι έχω επιβιώσει σε πιο επικίνδυνα μέρη, όπως πολεοδομίες, εφορίες, δημόσια έργα κλπ κλπ. Στην 3η συνήθως ψαρώνω, γιατί δεν θάθελα να επιστρέψω πίσω στην οικογένειά μου …σε τάπερ!
Κι εκεί που οι ψωφοδαείς ιγκουάνες των δελτίων ειδήσεων έχουν φλιπάρει στην κινδυνολογία, τα δανικά, τα λεφτά, τα αναδρομικά, τα πολεοδομικά, τα μικροαστικά, τα φαντασμαγορικά, τα φορολογικά, τα αλαζονικά, τα βυζιά, τα τουρσιά …
…εκεί που τα σχέδια και οι μακρινοί προορισμοί άλλαζαν σαν να επρόκειτο για έξοδο σε ψαροταβέρνα, χτυπάει το τηλέφωνο!
Φίλος από τα παλιά που ζει στην Αθήνα (BMW 1000GS PD), μου ανακοινώνει ότι …φεύγει σε λίγες μέρες με τη μηχανή του για Συρία, για πάνω από 2 βδομάδες. Η σύζυγός του θα έφτανε αεροπορικώς, μετά την πρώτη βδομάδα στη Δαμασκό, απ’ όπου και θα συνέχιζαν μαζί, την περιπλάνησή τους με την μηχανή.
Τελικά υπάρχει ακόμα ελπίδα σ΄αυτό το κοινωνικό ΚΑΠΗ που ζούμε. Εκτός από τα δάνεια, τα ριάλιτι και τις ληγμένες ιδεολογίες, υπάρχουν και όμορφες ιδέες από 2 εργαζόμενους με μικρό παιδί…
Υπάρχει καλύτερη αφορμή για δραπέτευση?
Φωτό. Φυσικές οδοντογλυφίδες στο πανέρι, σε παζάρι της Δαμασκού. "Χτυπήστε την αποκλειστικότητα...
...σε λίγα χρόνια που δεν θα υπάρχουν δάση, θα είναι περιζήτητες!
Uriah Heep
31-01-2011, 22:45
Δύο μέρες μετά το τηλεφώνημα, το διαβατήριό μου κυκλοφορούσε στις πρεσβείες της Συρίας και της Ιορδανίας για βίζα. Το ταξίδι ήδη άρχιζε…
Σάββατο 4/10/08 και η «βασίλισσα» ρολάριζε προς την Αθήνα. Δυό μέρες πριν, επισκέφτηκε την PRObike για τον καθιερωμένο μηχανικό έλεγχο.
Η 13 ετών μηχανή, απόλυτα υγιής κι ακμαία, κοίταζε με αμφισβήτηση τα σφίζοντα στεροειδών, νέα μοντέλα εικονικής περιπέτειας, ψυθιρίζοντας….
… «αυτές τις ακράπες που φορείς
δε ‘ναι για μπαντιλίκι,
μον’ τις φορείς για εμορφιά
και για το σεβνταλίκι!»
Φωτό. Η τηλεόραση παίζει στη "διαπασών" κάποιο σίριαλ και το πλήθος στο πεζοδρόμιο "ρουφάει" το μελό σαν βιοκαύσιμο...
Uriah Heep
31-01-2011, 22:48
Πλησιάζοντας στα Τέμπη, παραλίγο να τελειώσουν όλα! Δικάβαλο SS, με μπάσο εκκωφαντικό θόρυβο, με προσπερνάει ξαφνικά, σχεδόν ξύνοντας την αριστερή μου βαλίτσα, πάνω σε στροφή με ταχύτητα …χωρίς αύριο! Ίσα που πρόλαβα να δω το κωλί με το τατουάζ από τη ξεκράνωτη γατογ@μούλα, σε προσκυνηματική στάση…
…λες και ήταν στα Ιεροσόλυμα!
Τρέμοντας από το ξάφνιασμα και τη τσαντήλα, τους είδα λίγο παρακάτω, την ώρα που είχαν σταματήσει στο πάρκιν της γέφυρας του Πηνειού. Το ανθρωποειδές ξεκαβαλούσε τη μηχανή, βγάζοντας το κράνος με φλιπαρισμένο ύφος συνοικιακού γκαραζοτεκνού με ονειρώξεις νικητή σε GP. Δεν είμαι σίγουρος αν άκουσα την επηρμένη συνεπιβάτιδα, την ώρα που έφτιαχνε το μαλλί της, να φωνάζει "για την Ελλάδα ρε γαμώτο" !
Ζυγίζοντας την κατάσταση πατώντας τη μανέτα του φρένου, συνειδητοποίησα ότι θα έχανα το χρόνο μου ζητώντας τα ρέστα από τα τρισβάρβαρα εκτοπλάσματα του μοτοσυκλετισμού και άνοιξα το γκάζι συνεχίζοντας στον ανοιχτό δρόμο του θεσσαλικού κάμπου.
Φωτό. Τσάι στο Χαλέπι...
Uriah Heep
31-01-2011, 22:52
Ταξίδευα χαλαρά με σκοπό να φτάσω στον Πειραιά κατά τις 2-3, μιας και το καράβι για Χίο έφευγε στις 5.30’. Το περιστατικό με τον εξαϋλωμένο κάγκουρα και την σχεδόν ανύπαρκτη ανταπόδοση σινιάλου με τα φώτα από τους πάσης ορδής μηχανόβιους με οδήγησε σε διάφορες σκέψεις στο μονότονο ταξίδι μου.
Κάπου είχα διαβάσει το χαριτωμένο, ότι δηλαδή εμείς οι μηχανόβιοι χαιρετιόμαστε γιατί απολαμβάνουμε το ίδιο πάθος, την ίδια αγάπη, ενδιαφέρον κλπ για τη μοτοσυκλέτα!
Πιθανόν αυτό να ίσχυε στους …παλαιάς κοπής μηχανόβιους.
Τι σχέση, σήμερα, μπορεί να έχουν …
το ναρκισσευόμενο αυτοείδωλο με την αχρησιμοποίητη adv που υποδύεται με αυστηρό ύφος τον άνθρωπο της περιπέτειας…
.
ο προηγούμενος αδέσποτος κάγκουρας…
.
ο αναβάτης ενός παλιού ΧΤ…
.
ο αναβάτης μιας Goldwing…
.
ένας σκληροπυρηνικός εντουράς …και τινές ακόμη μοτοσυκλετιστικές συνομοταξίες μεταξύ τους, που αν τις συσχετίσεις και με κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια…
.
… το κοινό τους σημείο είναι οι κυκλικές τρίχες σε στρατηγικό σημείο του σώματος!
"Και που βλέπεις το περίεργο ρε μεγάλε με το χαιρετισμό?" Θα μΕ πεις…
Απλά, με την παραπάνω λογική περί χαιρετισμού, πιο φυσιολογικό θα μου φαινότανε να χαιρετιούνται μεταξύ τους όλοι όσοι συνοδεύουν ωραία γκόμενα, ή όσοι απολαμβάνουν μια σπέσιαλ αστακομακαρονάδα σε διπλανά τραπέζια…
Με παρόμοιες αφηρημένες σκέψεις συμπερασματικής λογικής, χωρίς να το πολυκαταλάβω έφτασα στην Αθήνα!
Φωτό. Το φρούριο στην άνω πόλη, στο Χαλέπι.
Uriah Heep
31-01-2011, 22:54
Σχόλια, υποδείξεις, προειδοποιήσεις, μπινελίκια, μηνύσεις στο παρόν thread...
Uriah Heep
31-01-2011, 22:55
Πριν ακολουθήσω την έξοδο για Πειραιά (μπαίνοντας στην Αθήνα) είδα ένα βενζινάδικο μπροστά μου και σκέφτηκα να φουλάρω. Εκεί ακριβώς συνέβη μια κουφή φάση!
Ενώ ένα παλληκάρι μου έβαζε βενζίνη, λίγο παραπίσω συνειδητοποίησα ότι ένας μικρόσωμος μελαχροινός τύπος προσκυνούσε τη μηχανή μου!!! Πριν ακόμα ξεπεράσω το ξάφνιασμα, ο τύπος σηκώνεται και με γουρλωμένα μάτια μου δείχνει τον χάρτη του Ιράν στη μπαγκαζιέρα και τις αυτοκόλλητες ευχές από το κοράνι που μου χάρισε ένας ποδηλατάς στο Ισπαχάν, ρωτώντας με “Persian, Persian …Muslim”?
Κρίμα, κι εγώ που φαντάστηκα ότι προσκυνούσε τη «βασίλισσα»!
Μιλάω σπαθί! Το περιστατικό είναι πραγματικό!
Φωτό. Ένα από τα ελάχιστα μέρη που σερβίρουν μπύρα δημοσίως. Το μπαρ του παραδοσιακού Sissi restaurant, στην Ορθόδοξη συνοικία στο Χαλέπι.
Uriah Heep
31-01-2011, 22:57
Στις 2.00’ είχα φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά, στον προβλήτα επιβίβασης για Χίο.
Εκεί είχα τη χαρά να συναντήσω και να γνωρίσω τον Ηλία (emix). Η κεντρική βαλίτσα της Africa είναι κατασκευή του Ηλία, εξαιρετική δουλειά, εξαιρετική ποιότητα, από τα πιό χρήσιμα αξεσουάρ της "βασίλισσας" για πολυήμερα ταξίδια.
Φτάνουμε Χίο στις 11.30’ και διανυκτερεύουμε. Την επομένη μπαίνουμε στο καραβάκι για Τσεσμέ. Σε 3 τέταρτα με βροχή κι αέρηδες των 8-9 μποφόρ, βρισκόμαστε στο τελωνείο στην Τουρκία.
Φωτό. Στο λιμάνι του Τσεσμέ.
Uriah Heep
31-01-2011, 23:21
Σ΄αυτό το σημείο οφείλω να προειδοποιήσω όσους αναγνώστες, εξακολουθούν να παραμένουν σ’ αυτό το ταξιδιωτικό τενεκετζίδικο, να μη περιμένουν περιγραφές με λεζαντιάρικα τουριστικά και ιστορικά αξιοθέατα. Θα χάσουν το χρόνο τους και θ΄ απογοητευτούν. Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα…
.
.
…απλά βγήκα στο δρόμο για να ταξιδέψω! Να χορτάσω χιλιόμετρα, να μείνω όπου με βγάλει ο δρόμος, να βρεθώ σε άλλα τοπία, με άλλους ανθρώπους, σε διαφορετικές κουλτούρες, εικόνες, μουσικές, γεύσεις. Και μιας και ξεκινήσαμε για Συρία, δεν υπήρχε περίπτωση να «χαρίσω» μια μικρή χώρα σαν την Ιορδανία διασχίζοντάς την από την desert highway.
Tώρα θα μΕ πεις…
.
…και που τα διαλέγεις ρε φίλε, κάτι τέτοια τριτοκοσμικά μέρη με υπανάπτυκτους κελεμπιοφόρους φανατικούς άραβες? Δεν φοβάσαι?
Ίσα ρε μάγκα!
Για μπες σε κανα Πολεοδομικό γραφείο, καμιά επιτροπή παραλαβής δημόσιου έργου και θα καταλάβεις τι σημαίνει απειλή από αυτότεχνους μπουρδοβριθείς πολιτισμένους!
Και πού 'σαι…
.
…πρόσεχε γιατί αυτοί δαγκάνουν σαν πίτμπουλ!
Φωτό. Μαρμαράδες, μωσαϊκτσήδες περιμένουν έξω από την παλιά αγορά στο Χαλέπι, για μεροκάματο.
Uriah Heep
31-01-2011, 23:23
Τώρα θα σας πω πως ασκείται το παίγνιο.
Ταξιδεύουμε μαζί χωρίς ο ένας να γίνεται εμπόδιο στο ταξίδι του άλλου. Άλλοι ρυθμοί, άλλα προγράμματα, άλλα χρονικά περιθώρια (εγώ είχα ακριβώς τις μισές μέρες).
Παρακάτω συναντήσαμε και το Νικόλα (BMW 1200 HP2) με ακόμα μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια (30 μέρες). Κάναμε καλή παρέα και οι 3 στο Χαλέπι, αλλά από την επόμενη μέρα ο καθένας πήρε το δρόμο του.
Το «όπου προκύψει συνεύρεση» τελικά είναι η καλύτερη συνταγή για ανθρώπους που ξέρουν τι ζητούν στο ταξίδι και προπάντων, όταν έχουν αποφασίσει να ταξιδέψουν μόνοι.
Φωτό. Ο διάδρομος στον όροφο, του παραδοσιακού ξενοδοχείου που έμεινα στο Χαλέπι. Προσέξτε τα κάγκελα στα εσωτερικά παράθυρα(!) που συνήθως τα αφήνουν ανοιχτά και βλέπεις τους ενοίκους είτε να πίνουν κανέναν αργιλέ οκλαδόν είτε να κοιμούνται...
Uriah Heep
31-01-2011, 23:24
Έχει σχεδόν μεσημεριάσει από διάφορες καθυστερήσεις και ξεκινάμε. Έχουμε μια 1300άρα γεμάτη μέχρι τα σύνορα της Συρίας. Άνετα την επόμενη νωρίς τ΄απόγευμα θα έπινα τσάι στο Χαλέπι, γύρω στα 30-40 χλμ από τα σύνορα.
Είμαστε πλέον στο δρόμο κι έχουμε μπροστά μας χιλιάδες χιλιόμετρα! Ούτε ξέρω που θα φτάσω, που θα διανυκτερεύσω…
…και το κυριότερο, δε με νοιάζει!
Φωτό. Όπως είχαν προβλέψει όλα τα μετεωρολογικά δελτία, θα έριχνε καναπέδες στην περιοχή. Κάπου έξω από τη Σμύρνη σταματάμε γι΄αδιάβροχα. Και μιά πρόταση τούρκου αρχιτέκτονα, στο βάθος ένα μπετονένιο κακούργημα σε ...λαχανί!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:26
Πώς να περιγράψει κανείς αυτό το συναίσθημα σ’ ένα μοτοσυκλετιστικό κοινό που …γεροντοκρατείται από νέους, με ταξιδιωτική νοοτροπία κλητήρα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων?
Πως να το εξηγήσεις στον “ταξιδιωτικά correct” αναβάτη, τον δογματίζοντα ταξιδιωτική παπαρολογία με προσμίξεις κυβικών εκατοστών, ιπποδυνάμεων και ροπών, συνοδεία λουκάνικου πράσου μετά ρεβιθοκεφτέδων?
Πώς να το περιγράψεις στον μπετατζή της εικονικής περιπέτειας, που εκσπερματώνει καμαρώνοντας την υπό υπερχείλιση σε εξοπλισμό περιπέτειας, καλογυαλισμένη κούκλα του?
Όσες απαντήσεις κι αν δώσω, μετά από λίγο καιρό, θα φαντάζουν σαν ληγμένες καπότες, επικίνδυνες προς χρήση!
Φωτό. Το κάστρο στο Χαλέπι. Δυστυχώς έπεσα στο γενικό σέρβις, αυτό των 1500 ετών και δεν μπόρεσα να μπώ μέσα.
Uriah Heep
31-01-2011, 23:28
Είναι συννεφιασμένη και βροχερή Κυριακή. Ο δρόμος ψιλοβρεγμένος αλλά άδειος. Ταξιδεύουμε ασταμάτητα μέχρι το Αφιόν Καραχισάρ. Εκεί πλέον σκοτεινιάζει και κάνουμε την πρώτη στάση για κανα καφέ, νερό, κράκερ και τα συναφή.
Έχουμε κάνει γύρω στα 440 χλμ. Ο Κωστής αποφασίζει να διανυκτερεύσει εκεί. Εγώ παίρνω από πίσω μια νταλίκα μέσα στο σκοτάδι για να βγάλω τουλάχιστον άλλη μια 300άρα.
Στον έρημο δρόμο ο οδηγός της νταλίκας ψάρωσε που τον ακολουθούσα και κατέβασε την ταχύτητα από τα 100χλμ, σε στενό επαρχιακό δρόμο, στα 80. Τον προσπέρασα για να με κυαλάρει και με ξαναπροσπέρασε κορνάροντάς με και έχοντας καταλάβει τι θέλω. Τον ακολούθησα για 260 χλμ με 110-120 χλμ/ωρα.
Ήταν το πιο χαλαρό ταξίδι στον θεοσκότινο επικίνδυνο δρόμο. Δύο φορές κορνάρισε και έβαλε φλας αριστερά για να προσπεράσουμε τρακτέρ με τεράστιες ρυμουλκούμενες πλατφόρμες χωρίς κανένα απολύτως φως…
Η κυκλοφορία το βράδυ χωρίς φώτα, των πάσης ορδής οχημάτων, είναι πολύ δημοφιλές σπορ στους οδηγούς της Μ. Ανατολής, αλλά και τόσο επικίνδυνο, που αν δεν είσαι προετοιμασμένος για όλα, δεν θα προλάβεις να δείς ούτε το νεύμα του επουράνιου εισαγγελέα για τη λήξη του παιχνιδιού!
Φωτό. Ταμάμ για χαμάμ...
kosta12gs
31-01-2011, 23:28
154 μηνυματα που αξιζει να διαβασει κανεις
Uriah Heep
31-01-2011, 23:30
Γύρω στις 9.30’ φτάνω στο Ικόνιο, στα υψίπεδο της κεντρικής Ανατολίας. Βρήκα αμέσως ξενοδοχείο και βγήκα για περπάτημα.
Όπως θα λέγαμε ότι το Λίβερπουλ έβγαλε τους Beatles…
.
…το Ικόνιο έβγαλε τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες.
Πρόκειται για μια κλασσική συντηρητική τουρκική πόλη της Ανατολίας.
Βολτάριζα κοντά στον τάφο του Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί, βλέποντας με τη φαντασία μου δερβισάδες, μπεκτασήδες, χαλβετήδες, μεβλεβήδες και τινές ακόμη ταξιανθίες του μυστικιστικού κινήματος των σούφι…
Δεν ρισκάρισα να δοκιμάσω κανά κεμπάπ παρά τη πείνα μου. Την επόμενη μέρα ήθελα νάμαι σε καλή φόρμα.
Δυό χούφτες καρύδια και μερικά ξερά σύκα, με στανιάρισαν. Χτυπάω κι ένα μεγάλο αριάνι από το ψυγείο ενός ημιυπαίθριου μπακάλικου και την κάνω για το ξενοδοχείο να τη πέσω στο χάφτα…
Φωτό. No comments...
Uriah Heep
31-01-2011, 23:33
Το επόμενο πρωί, νωρίς-νωρίς, απόλυτα ξεκούραστος και με μάτι να γυαλίζει για χιλιόμετρα, απομακρυνόμουνα από το μυστικιστικό οικοσύστημα του Ικονίου, γκαζώνοντας τη «βασίλισσα» με κατεύθυνση προς τα Άδανα.
Το σκηνικό γινόταν ερημικό με ατέλειωτες ευθείες και άγρια τοπία. Παρ΄όλο που ήμουνα εξαιρετικά προσεκτικός για ραντάρ, με σταμάτησαν 2 φορές σε οργανωμένα μπλόκα.
Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο μοναχικός ταξιδευτής εμπνέει κάποιο σεβασμό στο δρόμο, χωρίς βέβαια να είναι και απόλυτο. Ευτυχώς, αυτό ίσχυσε και τις 2 φορές που με τσακώσανε.
Στο πρώτο μπλόκο, οι πάντα αυστηροί Τούρκοι αστυνομικοί …ενεχείριζαν με περισσή γενναιοφροσύνη φιρμάνια που έσταζαν αίμα στους γκαζιάρηδες απογόνους των Σελτζούκων Τούρκων. Αφού με ρώτησαν από πού έρχομαι και που πάω με άφησαν να φύγω με την έγκριση του αξιωματικού τους.
Στο επόμενο μπλόκο με όριο τα 70 και ανοχή τα 77, συνελήφθην με 102. Χαζεύοντας τα αυτοκόλλητα στη μηχανή, μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι αφού μου παραπονέθηκαν ότι δεν είχα κολλημένο στη μπαγαζιέρα ούτε ένα σχετικό με Τουρκία.
Δεν κατάλαβα πως καταβρόχθισα τα χιλιόμετρα. Χτύπησα καραβίσιο καφέ και έφυγα πατητός για τα σύνορα της Συρίας.
Φωτό. Πλησιάζοντας στα σύνορα της Συρίας κοντά στη διασταύρωση για Αntakia (Αντιόχεια).
Uriah Heep
31-01-2011, 23:37
Νωρίς το απόγευμα έφτασα στα σύνορα. Καλά μέχρι εδώ.
Είναι γνωστό, ότι πιό γρήγορα κι ανώδυνα περνάει μιά ανάπηρη χελώνα, κάθετα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας…
.
…από το να περάσεις Τούρκικα σύνορα, όταν η πινακίδα σου έχει μονοψήφιο ή διψήφιο αριθμό.
Άντε να τους εξηγείς ξανά-μανά ότι ο ίδιος αριθμός στην άδεια με τα επιπλέον μηδενικά, είναι ο ίδιος με της πινακίδας χωρίς μηδενικά…
Έχοντας να αντιμετωπίσω τελωνιακούς με αποφασιστικότητα και προθυμία ναρκωμένης αρκούδας, επιδόθηκα σ΄ένα σαλταρισμένο πάνε-έλα σε γραφεία, γκισέδες, προκεχωρημένα φυλάκια , αρχιτελώνες και τινές ακόμη βιοποικιλότητες των εν συνόρω εγκαταβιούντων λυμεώνων, προκειμένου να εξηγήσω το προφανές.
Αφού ταρακούνησα και το έσχατο καρεκλοκυνάριο, τσιγκλώντας με επιχειρήματα την σκυμμένη ευφυϊα του, κατάφερα να αποσπάσω έγγραφο που να πιστοποιεί ότι παρά τα μηδενικά που έγραψαν οι μηδενογνώμονες υπάλληλοι του Υπουργείου Συγκοινωνιών (Γαμώ τα Υπουργεία σας) στην άδεια κυκλοφορίας, η πινακίδα μου χωρίς τα 2 μηδενικά αναφέρεται στην ίδια μηχανή.
Φωτό. Το Big Ben στο ...Χαλέπι.
Uriah Heep
31-01-2011, 23:40
Ωραία?
Έλα όμως, που στον τελευταίο έλεγχο στην έξοδο από τα σύνορα, διαπιστώθηκε πρόβλημα με τον αριθμό κυκλοφορίας στην πράσινη κάρτα!
Ο πιθηκάνθρωπος που εμφανίζονταν ως υπάλληλος της ασφαλιστικής εταιρίας, το ημιπληγικό βλίτο, το ανίκανο ν΄αντιγράψει τους αριθμούς μιας άδειας κυκλοφορίας, αυτό το δυσπερίγραπτο καρακατσουλιό της ανευθυνότητας, που συμπλήρωσε τα στοιχεία της μηχανής μου σ΄ένα έγγραφο που άμα δεν είναι σωστά γραμμένο μπλέκεις σε όλα τα τελωνεία του κόσμου…
.
…μ΄έκανε να χάσω άλλες τρείς ώρες, αναντικατάστατες από το ταξίδι μου κι από τη ζωή μου!
Έχω μιά μηχανή με αριθμό ΝΕΒ 83 στην πινακίδα, ΝΕΒ 0083 στην άδεια κυκλοφορίας και ΝΕΒ 083 στην πράσινη κάρτα, εξ αιτίας του χωματουργού υπαλλήλου της ασφαλιστικής που έθαψε το ένα μηδενικό.
Ευτυχώς που μέχρι κι ο τελευταίος στην επικράτεια της Τουρκίας, τελωνειακός, αντελήφθη, υπό την γενική θυμηδία των συναδέλφων του, τις μνημειώδους σαχλαμάρας ιλαροτραγικές παραλήψεις των αρμοδίων σκυλομάγαζων περί των ταξιδιωτικών εγγράφων του Μπουρδιστάν!
Να μην αναφέρω τα εγκληματικά λάθη στα καρνέ και στα διεθνή διπλώματα από άλλους αλήστου λήθης αρμόδιους οίκους ανοχής, γιατί …βαριέμαι να ξεντυθώ…
Φωτό. Ο Πρόεδρος είναι παντού!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:42
Εκεί λοιπόν, γνώρισα τον Νικόλα με το ΗΡ2. Ήδη είχε αρχίσει να τρέχει και να μη φτάνει για τα μηδενικά που …δεν έγραφε η πινακίδα του.
Το κομμάτι των 6-7 χλμ μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Συρίας έχει μια άγρια ομορφιά και στα μισά υπάρχει ένα παλιό κάστρο.
Με το που μπαίνεις στα Συριακά σύνορα, πλακώνουν οι «διεκπεραιωτές»…
…διάφορα λαμόγια που πουλάν εξυπηρέτηση με την ανοχή των τελωνιακών.
Ο δικός μου ο μουρόχαβλος την πάτησε άγρια. Μάλλον είχε «ρίξει» στη μοιρασιά κάποιον τελώνη και αφού με οδήγησε να παρκάρω τη μηχανή σε προνομιακό σημείο για να μη καθυστερήσω, τον φώναξαν από τα γκισέ ελέγχου.
Εκεί βγήκε ένας υπάλληλος τον άρχισε στα αραβικά μπινελίκια, του έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες στη μέση του τελωνείου, του άδειασε τις τσέπες, του πήρε κάτι χαρτονομίσματα και τα ΄βαλε στη τσέπη του και με ρώτησε από μακρυά στα αγγλικά, αν του έχω δώσει χρήματα.
Μετά τον έβγαλε κλωτσηδόν και ####τουμπιδόν από τη μπάρα.
That’s life!
Φωτό. Μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Συρίας. Σε πιάνει δέος...
Uriah Heep
31-01-2011, 23:43
Ωραία αρχίσαμε! Δυστυχώς οι αυτότεχνοι αντικαταστάτες του διεκπεραιωτές, ήταν τόσο άπειροι που ορισμένες φορές έφτανα στο σημείο να τους …εξηγώ τι να κάνουν για να προχωρήσουν τα χαρτιά μου!
Opera buffa! Αυτά γίνονται μόνο με κελεμπιοφόρους!
Πρέπει να γνωρίζετε, ότι οι κελεμπιοφόροι-διεκπεραιωτές, αυτό το παρασιτικό είδος που φύεται, αναπτύσεται σε ξηρά αμμοπηλώδη εδάφη και ενδημεί σε γκισέδες τελωνείων, δεν χρειάζεται πότισμα, παρά μόνον λάδωμα σε συνάλλαγμα!
Επίσης πρέπει να γνωρίζετε, ότι σε μπουκώνουν πιθηκογαυγίζοντας με χονδροειδέστατα ψέματα και παραφουσκωμένα παραμύθια προκειμένου να αποσπάσουν επι πλέον συνάλλαγμα.
Μη τους ψεκάσετε …
.
.
…απλά μη τους δώσετε ούτε σεντ παραπάνω από τα συμφωνηθέντα.
Κι αυτοί είναι, όπως και να το κάνουμε, κομμάτι του ταξιδιού!
Φωτό. Όταν λέμε ότι ο Πρόεδρος είναι παντού...
...απλά είναι ΠΑΝΤΟΥ!!!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:45
Έχω μπεί πλέον στη Συρία και κατευθύνομαι προς το Χαλέπι. Η αλλαγή είναι εμφανής στις αναρτήσεις.
Ενώ δεν σταύρωσα ούτε λακκούβα στους δρόμους της Τουρκίας, εδώ παλεύω με το τιμόνι για ν΄αποφύγω τις απερίγραπτες παγίδες ελεφάντων πάνω στην άσφαλτο.
Από την άλλη, αρχίζουν να μου την πέφτουν από το πουθενά, κάτι ημιφορτηγά καθέτου εφορμήσεως με εξαϋλωμένους, από τους αμανέδες «στη διαπασών», οδηγούς που με ψάρωσαν κανονικά.
Είχε αρχίσει πλέον να σκοτεινιάζει και η κατάσταση στην αραμπαδόστρατα που ένωνε τα σύνορα με το Χαλέπι, γινόταν επικίνδυνη. Χαμογελαστοί οδηγοί, με φάτσα Σαρμπέλ και μαλλί ροκαμπίλι αλά Τσίπρα, με υπερφορτωμένα σαράβαλα πλεύριζαν, άχρι εκτροπής, την «βασίλισσα» για να με χαιρετίσουν!
Κελεμπιοφόροι οδηγοί, κλειστών χαμηλωμένων και πρησμένων βάν, με το σαλταρισμένο βλέμμα της νόσου των τρελών αγελάδων, αφού με πλησίαζαν στο χιλιοστό, γκάζωναν για κόντρα.
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτεσαι τι θα γινόταν άμα δεν απαγορεύονταν δια ροπάλου το αλκοόλ σ΄αυτούς τους ανθρώπους!
Φωτό. Βαβούρα στη Μ. ανατολή! Ενθουσιώδεις τύποι, αυτοί οι Σύριοι!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:49
Φτάνω με τη μία στο κέντρο στο Χαλέπι.
Χαμός!
Αφήνω τη μηχανή να μου τη φυλάει ένα πλήθος 15 φιλικότατων περιέργων και πάω να δώ το ξενοδοχείο που μου πρότεινε εκεί κοντά, ένας έμπορος ημιυπαίθριου καταστήματος που πουλούσε ελιές και σαπούνια.
Ο φιλικότατος ξενοδόχος με ένα φιλαράκι του έβαλαν σηκωτή τη «βασίλισσα» στο μικροσκοπικό χώρο της ρεσεψιόν.
Βρισκόμουνα στο κέντρο της πόλης στην παλιά αγορά, κοντά στο ρολόι.
Την ώρα που ξεφόρτωνα τις βαλίτσες, ήδη είχε μαζευτεί πλήθος περιέργων έξω από το ξενοδοχείο, για να μη χάσει την ατραξιόν…
Φωτό. Η "βασίλισσα" απολαμβάνει την απερίγραπτη φιλοξενία των ανθρώπων του Χαλεπίου!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:51
Μόλις τακτοποιήθηκα βγήκα να βολτάρω στη πόλη.
Πεινούσα.
Με αποφασιστικότητα απέφυγα τις σαγηνευτικές προκλήσεις των ημιυπαίθριων κεμπαπτσήδικων και την έβγαλα με υπέροχη φρέσκια αράβικη πίττα κι ελιές.
Σ΄αυτά τα μέρη, η γαστρεντερίτιδα κόβει ημικώλια! Για να μη νοστιμολογίσω με αναλυτικότερες περιγραφές…
Με την επίσκεψη σ΄ένα ζαχαροπλαστείο με σιροπιαστά, ρεφάρισα!
Τα κιουνεφέ που δοκίμασα στο Χαλέπι ήταν τα καλύτερα σ΄όλο το ταξίδι. Καλύτερα κι απ΄αυτά της Αντιόχειας της Τουρκίας που ήταν γεμάτη με μαγαζιά που έψηναν και σέρβιραν αποκλειστικά κιουνεφέ.
Φωτό. Μπορεί να φαίνεται χάλια στη φωτογραφία, αλλά στη γεύση ήταν άπαιχτο!
Uriah Heep
31-01-2011, 23:53
Η σύζυγος κάνοντας μία συμβολική χειρονομία, άφησε αυτά που βλέπετε στη φωτογραφία, δίπλα στο πληκρολόγιο...
Μάλλον πρέπει να διακόψω...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...συνεχίζεται.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:02
Ενημέρωση προς πάσης ορδής...
.
.
...κλέφτες, απατεώνες, χαφιέδες, παπατζήδες, αεριτζήδες, σκυλάδες, λαμόγια, παιδεραστές, πλαστογράφους, κοπρίτες, λαθρέμπορους, σωματέμπορους, νεκροθάφτες, αγύρτες, πορνογράφους, τσατσάδες, ισοβίτες, καραγωγείς, μπινέδες, ####μπαράδες, κλεφτοτσαντάδες, μπουκαδόρους, κασαδόρους, κατσικοκλέφτες, μπουγαδοκλέφτες και offshore λαμόγια ...
.
.
...ο αριθμός κυκλοφορίας της μηχανής μου, στην παρακάτω φωτογραφία είναι:
NEB 83
Φωτό. Ιορδανία, πριν βγώ από τα σύνορα προς τη Συρία
Uriah Heep
01-02-2011, 00:04
Πριν καλά-καλά ξεκινήσω τη βόλτα μου, έπεσα πάνω σε 2 φοιτητές της αγγλικής φιλολογίας που βλέποντάς με να ψάχνομαι μ' ένα χάρτη του “Lonely Planet” προθυμοποιήθηκαν να με βοηθήσουν.
Μέχρι τα μεσάνυχτα γυρίσαμε όλη την πόλη.
Επέμεναν να με κεράσουν falafel στο καλύτερο, ορθάδικο-λαδόκολλα, μαγαζί του Χαλεπίου.
Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, την πέφτεις στους αράβικους ρεβιθοκεφτέδες και ξεχνάς τις θιβετιανές δίαιτες και τα περί γαστέρας “comme il fault”, τιμώντας την ντόπια και ντόμπρα φιλοξενία.
Οι νεαροί ήταν ανωτάτης μόρφωσης και επιπέδου, όχι όμως αιχμάλωτοι της παραμύθας του κο#####στογενούς και ψευτοδιεθνιστικού politically correct με στοιχεία αστικής και δημοκρατικής ανοχής, όπως αυτή ενδημεί και φύεται στη Βλαχοντίσνεϋλαντ, περισσότερο κι από τα κωνοφόρα της οικογενείας pinus…
Διότι, κύριος, αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται να είναι correct σε κανένα νταβατζή και δεν επηρεάζονται από αφελείς, υπερταξικές, υπερεθνικές, ψευτο-ουμανιστικές και αντι-ιστορικές ουτοπίες…
Φωτό. Σοκάκια στο Χαλέπι
Uriah Heep
01-02-2011, 00:07
Ήταν μια μαγική βραδιά. Μου έλειπε όμως μια μπύρα…
Το στόλο μου για μια μπύρα!!!
Οι νεαροί μου έκαναν το χατίρι και με οδήγησαν σ' ένα μαγαζί που πουλούσε, διακριτικά, μόνο οινοπνευματώδη.
Αφού αγόρασα 2 κουτιά μπύρες σε μαύρη σακούλα, όπως επιβάλλεται για να μη προκαλείς, την έκανα για το ξενοδοχείο.
Πριν το «διαλύσουμε» με κάλεσαν για την επόμενη μέρα, στο σπίτι του ενός για δείπνο, προσκαλώντας και τον φίλο μου τον Κωστή που θα έφτανε στο Χαλέπι την επομένη.
Μπήκα στο μικρό δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Είχε μόνο ένα παράθυρο στην φρικαλέ πρασιά, απ΄όπου απόλαυσα τις δύο μπύρες, σ΄ένα σουρεαλιστικό σκηνικό αραβικής οικοδομικής παρτούζας, που θα το ζήλευαν ο Φελίνι, ο Παζολίνι και οι αδελφοί Ταβιάνι…
Μακριά από τα μείζονα προβλήματα περί της γνώμης της Πέγκης Ζήνα για την συναυλία της Μαντόνα, μακριά από τα χρυσόβουλα του Ρωμανού του Διογένη, μακριά από τους υπό υπερχείλιση βόθρους της Σοφοκλέους, τα φαιδρά ρητορικά κεφαλοκλειδώματα του πολιτικού ημικόσμου στα παράθυρα, την προκάτ ευδαιμονία των ξέκωλων της σόου μπιζ και την offshore αγιαστούρα …
.
… αποχαυνωμένος από τη γλυκιά κούραση και την ένταση του ταξιδιού…
.
…η φωνή του μουεζίνη από το παρακείμενο τζαμί με νανούρισε και με βύθισε σ΄ένα γλυκό ύπνο.
Φωτό. Άλλα σοκάκια στο Χαλέπι.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:09
Από νωρίς το πρωί περιπλανιόμουνα στο φημισμένο παζάρι του Χαλεπίου. Εκεί ξανασυνάντησα, όλως τυχαίως, τον Νικόλα, ο οποίος όταν του ανέφερα ότι πιθανόν να έφτανε σήμερα κάποιος Έλληνας από την Τουρκία, όλως τυχαίως γνώριζε ποιον περίμενα.
Διότι, όλως τυχαίως, είχαν συναντηθεί στη ΕΛΠΑ για την έκδοση του καρνέ…
Έτσι λοιπόν, αφού περιπλανηθήκαμε με τον Νικόλα, στα παζάρια και τα σοκάκια της ορθόδοξης συνοικίας του Χαλεπίου, όλως τυχαίως από το απόγευμα και μετά, συνεχίσαμε την περιπλάνησή και οι τρείς μαζί!
Φωτό. Ο Νικόλας έξω από το ξενοδοχείο που μένει, φωτογραφίζει τον πιτσιρικά που παίζει με την ΗΡ2
Uriah Heep
01-02-2011, 00:11
Όλως τυχαίως, ο Νικόλας έμενε 80 μέτρα μακριά από το ξενοδοχείο μου, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο αλλά σε κάθετο δρόμο, γι΄αυτό και δεν είχα δει τη μηχανή του.
Την οποία μηχανή του, άφηνε έξω, σε μια περιοχή σαν τα παλιά λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, παρά την πρόταση του εμποράκου από το διπλανό μαγαζί των 4 τετραγωνικών μέτρων, να την «χώσει» μέσα μετά το κλείσιμο της αγοράς.
Ο Νικόλας δεν βοσκούσε στην ίδια ταϊστρα μεταλλαγμένου ταξιδιωτικού γκαζόν, που προσφέρεται από την “Ηis Μaster's Voice” της εικονικής περιπέτειας.
Εδώ ήταν τα εύκολα. Παρακάτω θα συνέχιζε πάντα μόνος για κανά μήνα σε Ιορδανία, Λίβανο και κάνοντας πραγματικό off-road θα έμπαινε στην έρημο της Αιγύπτου για να οργώσει με το ΗΡ2 την χερσόνησο του Σινά και να διανυκτερεύει στο σκηνάκι του…
Φωτό. Ο Νικόλας είχε και αρκετό ...black humour, ώστε να επιμένει να τον φωτογραφίσω δίπλα στην adventure 4X4 νεκροφόρα!
Uriah Heep
01-02-2011, 00:12
Το βράδυ δειπνήσαμε στο πιο γνωστό εστιατόριο του Χαλεπίου το Sissi restaurant, καταβροχθίζοντας κεμπάπ και πίνοντας μπύρες υπό το φως των κηρίων, σε orient ατμόσφαιρα και υπό τους ήχους πιάνου…
.
.
…και λίγο μετά τα μεσάνυχτα, συνοδεία a capela αράβικων μελωδιών από γυναικεία μαραζιάρικη φωνή…
Φωτό. Sissi restaurant
Uriah Heep
01-02-2011, 00:14
Την επόμενη νωρίς το πρωί, εγώ με τον Κωστή ξεκινήσαμε προς νότο και ο Νικόλας προς δυσμάς, προς το λιμάνι της Λαττάκια.
Δώσαμε ένα φλου ραντεβού για 3-4 μέρες μετά, μπας και συναντιόμασταν στη Δαμασκό, όταν εγώ θα επέστρεφα από την Ιορδανία, με κατεύθυνση προς την Τουρκία.
Τα κεμπάπ στο πολυτελές εστιατόριο που δειπνήσαμε την προηγούμενη, είχαν αρχίσει να χορεύουν «τσάρλεστον» στη κοιλιά μου με αποτέλεσμα στις 4 τα ξημερώματα, την ώρα που ξεκινούσε τις κορώνες του ο μουεζίνης…
.
…να τον συνοδεύω με σβουριχτά και σφυρίζοντα ακομπανιαμέντα σε φα ματζόρε από το χώρο της τουαλέτας!
Ευτυχώς, τα κατάλληλα χάπια από το πλούσιο φαρμακείο μου για παρόμοια περιστατικά, έδρασαν γρήγορα και αποτελεσματικά. Μετά από 2-3 ακόμα επισκέψεις στην τουαλέτα, ήμουν σε θέση να ταξιδέψω και στις 7.30΄ήμουν ήδη στο δρόμο.
Φωτό. Διαγωνίως απέναντι από το θρυλικό ξενοδοχείο Baron, όπου έμεινε ο Λώρενς της Αραβίας, η Άγκαθα Κρίστι, ο Τσάρλς Λίντμπεργκ κλπ, ετοιμαζόμαστε με τον Κωστή για την αναχώρησή μας από το Χαλέπι.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:15
Η κίνηση στο δρόμο από το Χαλέπι προς τη Δαμασκό, απλά απερίγραπτη…
…ως εις ανθοκήπιο παιδικής χαράς!
Free style. Κόντρα στο αντίθετο ρεύμα, με συνεχείς αναστροφές, ναζιάρικα κλεισίματα από μερακλήδες οδηγούς που κάναν παιχνίδι με μαινόμενους φορτηγατζήδες που προσπαθούσαν ανεπιτυχώς να τους προσπεράσουν κορνάροντας ανηλεώς, δημιουργώντας ένα κυκλοφοριακό Γκουαντανάμο!
Ήταν Τετάρτη απόγευμα και ο Κωστής αποφάσισε να μείνει στη Δαμασκό για να περιμένει την σύζυγό του που θα έφτανε την Παρασκευή αεροπορικώς για να περιπλανηθούν για κανένα δεκαήμερο στη Συρία και να επιστρέψουν από τα παράλια της Μ. Ασίας.
Εγώ είχα βάλει στόχο για διανυκτέρευση το Αμμάν στην Ιορδανία.
Την επόμενη θα έφτανα νότια στην Πέτρα και μετά βουρ για Σαλονί διανυκτερεύοντας όπου θα βόλευε ανάλογα με τα κέφια και το ρυθμό του ταξιδιού.
Φωτό. Φτάνοντας στα σύνορα της Ιορδανίας.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:21
Έχοντας διανύσει σχεδόν 550 χιλιόμετρα στο οδικό λούνα παρκ της Συρίας και καμιά 80αριά σε αξιοπρεπή δρόμο με λίγη κίνηση μέσα στην Ιορδανία, έφτασα στο Αμμάν σχετικά νωρίς το απόγευμα.
Καθάρισα εύκολα και γρήγορα -και στην έξοδο από τη Συρία και στην είσοδο στην Ιορδανία- άμα λάβει κανείς υπ' όψει ότι έχεις να περάσεις διαδικασίες με το καρνέ και την έκδοση ασφάλειας…
.
…μιας και καμία πράσινη κάρτα δεν περιλαμβάνει στις λίστες της, αυτές τις 2 χώρες!
Με το που κατέβηκα από τη «βασίλισσα», δύο ιδιοκτήτες ημιυπαίθριων καταστημάτων τσακίστηκαν να μ΄εξυπηρετήσουν, βρίσκοντάς μου ξενοδοχείο στο κέντρο. Η ονομασία αυτού «Αμμάν Παλάς»!
Η πιο άσχημη πρωτεύουσα που' χω δει στη ζωή μου είναι το Αμμάν. Ελεεινοί, βρώμικοι δρόμοι γεμάτοι σκουπίδια στη πανάσχημη και πρωτόγονη αγορά.
Μετά την Ασουνθιόν στην Παραγουάη την κατατάσσω στη 2η θέση της λίστας με τις πιο άσχημες και βρώμικες πρωτεύουσες.
Φωτό. Έξω από το ξενοδοχείο "Αmman Palace" στο ...Amman.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:23
H μέρα φεύγει…ο Uriah Heep έρχεται…
Κάπως έτσι συμβαίνει όταν ταξιδεύω.
Από μικρός, από την εποχή ακόμα, που ο Μάικλ Τζάκσον ήταν μαύρος, συνεχίζω το ίδιο βιολί.
Σταματάω το ταξίδι μου το απόγευμα σε κάποια πόλη, ώστε να έχω το χρόνο αφού τακτοποιηθώ σε κάποιο ξενοδοχείο, να βγώ έξω για να λιώσω σόλες στις αγορές και τα σοκάκια της.
Δεν έχει σημασία σε ποια πόλη βρίσκομαι.
Τις κορυφαίες ταξιδιωτικές εμπειρίες τις έζησα σε παντελώς άγνωστες πόλεις, που βρέθηκα χωρίς να το θέλω!
Ίσως γιατί σ΄αυτές δεν υπάρχει το περιτύλιγμα ή η εμπορευματοποίηση του μύθου και ζεις άμεσα το αυθεντικό.
Φωτό. Αμμάν, έξω από το Ρωμαϊκό θέατρο
Uriah Heep
01-02-2011, 00:25
Η μανία αυτού του ταξιδιωτικού correct με κλεισμένο ξενοδοχείο, αξιοθέατα, εστιατόριο, κομμωτήριο, τζακούζι κλπ εξελίσσεται σε εντόπια ενδημική ασθένεια στις μέρες μας.
Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι ζούμε στην εποχή του πακέτου. Τα πάντα στη ζωή μας αποτελούνται από πακέτα προσφορών. Σα ν΄αγοράζεις αφρόλουτρο ένα πράμα!
Μέχρι και η περιπέτεια πωλείται σε πακέτο! Φθηνή ή ακριβή, με ή χωρίς extra βραδινό γλέντι, για αρχάριους ή για προχωρημένους, για απαιτητικούς με extra suspense και για γουσταρλήδες σε long play version, ακόμα και για αθερινόψυχους...
Η περιπέτεια βγήκε στη διατίμηση!
Φωτό. Αμμάν. Ο βασιλιάς Αμπντάλα ο Β' και η "βασίλισσα" Άφρικα η Δ' ...
...με μιλιτέρ ενδυμασία.
Uriah Heep
01-02-2011, 00:26
Κατά τις 7 το απόγευμα που βγήκα στην αγορά, έζησα μια κατάσταση φοιτητικού αμφιθεάτρου, με τις φωνές, τους αλαλαγμούς και το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Προς στιγμή ένοιωσα στα γράδα μου.
Πίστεψα ότι θα περνούσα καλά σ΄αυτή την άσχημη πόλη.
Μπήκα σ΄ένα σκοτεινό και βρωμερό ιντερνέτ-καφέ που έμοιαζε με σφαιριστήριο της δεκαετίας του '70 για να στείλω κάποια e-mail.
Ο ιδιοκτήτης μ΄έβαλε σ΄ένα ελεεινό κομπιούτερ κοντά στο γραφείο του.
Εκεί βρίσκονταν μια παρέα νεαρών που άκουγε σε κασέτα κάτι σαν καραόκε.
Κάθε τόσο πετάγονταν ένας πουστιρλέ άραψ με άσπρη κελεμπία και τραγουδούσε συνεχώς το ίδιο παράξενο τραγούδι με φωνή, σαν ν΄ακούς τον Αλιάγα να τραγουδάει Άντζελα Δημητρίου…
Άμα σέρβιραν μπύρα σ΄αυτή τη ####πολη, ομολογώ ότι θα την άραζα εκεί για πολύ ώρα, μη χάσω τη φάση!
Άφησα λοιπόν τη γεμάτη καπνό και τσιγαρίλα ατμόσφαιρα του μαγαζιού και βγήκα έξω.
Ο κόσμος στους δρόμους είχε μειωθεί δραματικά.
Φωτό. Αμμάν
Uriah Heep
01-02-2011, 00:28
Περπάτησα όλους τους αδιάφορους κεντρικούς δρόμους με τα ήδη κλειστά μαγαζιά και άρχισα να χτενίζω τα ανηφορικά σοκάκια, στις πλαγιές των λόφων που ήταν χτισμένες άναρχα με κάθε λογής οικοδομικά βαναυσουργήματα.
Δεν ήταν στη τύχη μου εκείνο το βράδυ να δω κάτι το αξιοπερίεργο.
Περπάτησα μέχρι τις 11 περίπου, ψάχνοντας απελπισμένα κάποιο μαγαζί που να σερβίρει παγωμένη μπύρα, αλλά εις μάτην!
Μια από τις κλασσικές συνήθειές μου, μετά το περπάτημα και τη στοιχειώδη γνωριμία με την πόλη, είναι να απολαμβάνω 1-2 ποτήρια παγωμένης μπύρας, καταστρώνοντας το γενικό πλάνο της επόμενης μέρας. Εκείνο το βράδυ έζησα στιγμές Ιράν…
.
.
…τα έτσουξα με αριάνι (ξυνόγαλο) στο μαγαζί της φωτογραφίας (όροφος).
Uriah Heep
01-02-2011, 00:31
Όταν βγήκα ξανά στην έρημη πόλη, τα μόνα σημεία με κόσμο και χαβαλέ, ήταν διάφορες γωνίες ή στενά δρομάκια με κεμπαπτσίδικα ή τα πολύ δημοφιλή σε αραβικές και νοτιοαμερικάνικες χώρες, ημιυπαίθρια μαγαζιά που σερβίρουν φυσικούς χυμούς στο μπλέντερ, όπου χοντροειδείς κελεμπιοφόροι αυτόχθονες, με savoir vivre αγριογούρουνου, τρωγόπιναν θορυβωδώς.
Την έκανα για το ξενοδοχείο.
Την επόμενη μέρα έπρεπε να ξεκινήσω νωρίς για να γυρίσω λίγο την πόλη με τη μηχανή και να την κάνω νότια προς τη Πέτρα.
Το ξυνόγαλο ήταν το μόνο πράγμα που έβαζα στο στομάχι μου εκείνη τη μέρα, μετά το πατατράκ με τα χθεσινοβραδινά κεμπάπ και μου έφτιαξε το στομάχι. Έχοντας πιεί 4 μικρά μπουκάλια, χαλάρωσα και μου βγήκε όλη η κούραση και η ένταση της ημέρας.
Μέσα σ΄έναν ωκεανό χασμουρητών έφτασα στο δωμάτιό μου.
Έπεσα στο άνετο κρεβάτι, σκεπτόμενος ότι έστω κι αν με απογοήτευσε το αδιάφορο Αμμάν, δεν θ΄άλλαζα με τίποτα αυτή την απρόβλεπτη ροή και εξέλιξη των πραγμάτων με κανένα πακέτο προτηγανισμένης περιπέτειας…
Φωτό. Αμμάν, το Ρωμαϊκό θέατρο
Uriah Heep
01-02-2011, 00:32
Πρωί-πρωί είμαι στο δρόμο.
Το στομάχι μου από τα πολλά ξυνόγαλα ήταν …βελούδου!
Από τη χθεσινή νηστεία όμως δεν άργησε να παίξει τη γνωστή sinfonia n.38 του Mozard σε re maggiore με τέμπο allegro ma non troppo για …τσέλο!
Έσφιξα τα δόντια και ορκίστηκα να μη λυγίσω σε καμία περίπτωση και να τη βγάλω με θιβετιανή δίετα…
.
.
…τα γνωστά, αμύγδαλα και ξερά σύκα.
Χτυπάω 2 χούφτες αμύγδαλα και 3-4 σύκα και αρχίζω την περιπλάνησή μου με τη μηχανή στην άδεια ακόμα πόλη.
Στη πρώτη στάση στο ρωμαϊκό θέατρο, πίνω και τον πρώτο καραβίσιο καφέ.
Φωτό. Ο βασιλιάς Αμπντάλα ο Β'
Uriah Heep
01-02-2011, 00:42
Έχω αφήσει το Αμμάν και ταξιδεύω πάνω στη desert highway προς την Πέτρα.
Τα 250 χλμ περίπου τα καταβροχθίζω με βουλιμία.
Στην είσοδο της αρχαίας πόλης την ώρα που αποβιβάζονταν τουρίστες από 7-8 πούλμαν, βλέπω και 3 παρκαρισμένες μηχανές με ιταλικές πινακίδες.
Η ζέστη ήταν αφόρητη, γύρω στους 36 βαθμούς και είχα να περπατήσω μέχρι την αρχαία πόλη.
Είμαι ιδιότροπος άνθρωπος.
Τα μπουλούκια των κοκκινισμένων από τον ήλιο παχύσαρκων Αμερικανών, Ολλανδών, Αυστραλών και τινών ακόμη εθνικοτήτων τουριστών, που συνωστίζονταν για να επιβιβαστούν σε καμήλες, που τις οδηγούσαν οσφυοκάμπτες στη θέα του δολαρίου κελεμπιοφόροι, υπό την γενική εποπτεία οξυβόων ξεναγών, μΕ χαλάσανε…
Προχώρησα μέχρι το “Khazneh” , κάτι μεταξύ κρύπτης θησαυρών, ναού και τάφου…
Ήταν όντως εντυπωσιακό.
Το είχα δει όμως άλλες 5000 φορές από φωτογραφίες φίλων και συγγενών και το είχα αποτυπωμένο στο μυαλό μου καλύτερα κι από τις δικές μου εργολαβίες…
Περίμενα μέχρι να βγεί ο κοσμοπόλιταν συρφετός από το ναό για να τον επισκεφτώ με την ησυχία μου.
Περνώντας την πύλη, και αντικρίζοντας σε μια γωνία ένα ερωτευμένο «ζευγαράκι», άνω των 280 κιλών μικτού βάρους, σε φάση που θύμιζε λιμναίες ερωτικές περιπτύξεις ιπποποτάμων, άκουσα κάποιον έξω να μιλάει ιταλικά…
Φωτό. Πέτρα
Uriah Heep
01-02-2011, 00:44
Εδώ είμαστε! Ήταν οι Ιταλοί με τις παρκαρισμένες μηχανές.
Ένα ζευγάρι ο Ρομπέρτο με την Τιτσιάνα (Varadero 1000-transalp 600) και ο Φάμπιο (GS 650).
Αυτοί είχαν τελειώσει με την περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο και γύρισαν πίσω να πάρουν ένα σακίδιο που είχαν ξεχάσει.
Η ζέστη χτυπούσε αλύπητα εκείνη την ώρα και βιάζονταν να φύγουν από την Πέτρα για να διανυκτερεύσουν κάπου κοντά στη Νεκρά Θάλασσα.
Η Τιτσιάνα, 20άρα, ασχημούλα, στιλ πεκινουά, συμπαθητικό σκληρό καρύδι και ο φίλος της ο Ρομπέρτο, απροσδιορίστου ηλικίας (57-60, δε ρωτάμε τέτοια πράματα…http://www.moto.gr/forums/images/smilies/wink.gif) βετεράνος μπαρουτοκαπνισμένος ταξιδευτής, κλασσικός πολυλογάς με ελεγχόμενη θεατρικότητα. Ο Φάμπιο, 35άρης, ήταν από το Άστι μια μικρή πόλη κοντά στο Τορίνο όπου σπούδαζα επί 6 χρόνια.
Σα να ΄βλεπα κοντοχωριανό μετά από 25ετία! Ο Φάμπιο, από την κούραση κι από τη ζέστη, έδειχνε να βρίσκεται εκτός πλανήτου…
Μετά τις γρήγορες συστάσεις ο Ρομπέρτο με ρώτησε προς τα που θα πάω. Του εξήγησα ότι από δω και πέρα η πορεία μου θα ήταν προς βορρά με ελάχιστες παρεκκλίσεις ολίγων μοιρών κατ΄επιλογήν και αναλόγως ωροσκόπου …
“Allora, andiamo!”
Aκολούθησα χωρίς να το σκεφτώ!
Φωτό. Πέτρα
Uriah Heep
01-02-2011, 00:51
Πάνε χρόνια που οι επιλογές μου είναι μασίφ.
«Έφτασες μέχρι τη Πέτρα, ρε μεγάλε, και δεν είδες όλα τ' αρχαία? Πας καλά?» θα μΕ πεις.
Τι είπες ρε κνώδαλο της fast food αρχαιολογίας, που ΄χεις να μπεις σε μουσείο από το σεισμό του 78, για διανυκτέρευση στο προαύλιο? Θα σΕ πω…
«Καλά δε θα ντραπείς να το πείς στους φίλους σου?» θα μΕ πεις
Μου 'ρθες ταξιδάκι στο τζαμπέ με τη χορωδία των ΚΤΕΛ Μακεδονίας-Θράκης, στην Ιορδανία και μου τη βγαίνεις …δεξαμενή αρχαιολογικής γνώσης? Ρε δε πας να μπαζώσεις την υποθαλάσσια με τη σαβούρα του μυαλού σου, που ένα χρόνο πριν δεν γνώριζες άλλη Πέτρα, εκτός από το ομώνυμο χωριό του νομού Πιερίας και τη Βουλγάρα στρηπτιζέζ στο «Μακάο»? θα σΕ πω.
Κατάλαβες τώρα, κύριος, πως έχει η κατάσταση?
Κάτι τρόφιμοι σκυλάδικων και τινές ακόμη ταξιανθίες τρακτεροκουδουνόβλαχων, που όταν βλέπουν βιβλίο βγάζουν αυθόρμητα το εντομοαπωθητικό…
.
…και όταν τους ρωτάς τι ήταν η Ακρόπολη, σκύβουν με ύφος δουλοπρεπές και σβέρκο αυτοπροτεινώμενο για καρπαζιά…
.
…μας ζητάν και τα ρέστα!
Αν είχα τον γκαϊλέ να δω τα συγκεκριμένα μνημεία, κάνοντας τόσα χιλιόμετρα, θα το είχα κάνει πολλά χρόνια πριν. Εδώ όμως το ταξίδι είχε άλλο χαρακτήρα.
Προείχε η περιπλάνηση και η αλητεία …με τη καλή έννοια πάντα.
Το ότι θα ξαναπεράσω από δω γυρνώντας κάποτε από ταξίδι με τη μηχανή στην Αίγυπτο, είναι μία άλλη παράμετρος μέσα στο μυαλό μου.
Η ζωή όμως δε θέλει πολλές παραμέτρους στις αποφάσεις…
Για την ιστορία, ξαναπέρασα πριν 3 μήνες επιστρέφοντας από το Σουδάν. Τελικά δεν σταμάτησα.
Πέρασα πατητός, γεμάτος από περιπέτεια και ακραίες καταστάσεις που μου έτυχαν στα Σουδανο-Αιγυπτιακά σύνορα.
Τελικά όλα είναι θέμα ...οπτικής γωνίας!
Κι αν αυτή η γωνία είναι και λοξή...
Φωτό. Αl Karak
Uriah Heep
01-02-2011, 00:53
Γι΄αυτό και ρολάριζα χαλαρά προς το Αλ Καράκ ακολουθώντας την παρέα των Ιταλών.
Κάναμε καμιά κατοσταριά χιλιόμετρα και βρήκαμε δωμάτια σ΄ένα μικρό ξενοδοχείο κοντά στο κάστρο. Βρισκόμασταν πλέον καμιά 20αριά χιλιόμετρα από τη Νεκρά θάλασσα αλλά δεν υπήρχε χρόνος να την επισκεφτούμε γιατί ήδη είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, αρχίσαμε να βολτάρουμε στο κάστρο και καταλήξαμε σε υπαίθριο κεμπαπτσίδικο για φαί.
Οι Ιταλοί ερχόμενοι από Λιβύη (μέσω Τύνιδας) και Αίγυπτο είχαν καλά γαλβανισμένα στομάχια και δε χαμπάριαζαν τίποτα.
Μέχρι να μας ετοιμάσουν ένα πτυσσόμενο τραπέζι και να παραγγελθούν τα κεμπάπ τους, πετάχτηκα διακριτικά μέχρι τη μηχανή που είχα τα αμύγδαλα, χτύπησα 3 χούφτες και γύρισα στη θέση μου στο καρέ να τη βγάλω με ξυνόγαλα…
Δεν ρισκάριζα άλλη δυσεντερία και δεν είχα διάθεση από την επόμενη που θα ταξίδευα μόνος, στην αφόρητη ζέστη, να βαράνε τα στομάχια και τα άντερα σαν τα κρουστά του Ουαγκαντούγκου!
Περάσαμε πολύ ωραία συζητώντας για ταξίδια, για την Ιταλία και γενικά μου άρεσε που ξαναμίλησα Ιταλικά γιατί σπάνια μου δίνεται η ευκαιρία. Εκείνη την ώρα έλαβα κι ένα μήνυμα από τον Νικόλα (ΗΡ2) που με πληροφορούσε ότι βρίσκονταν στη Δαμασκό.
Φωτό. Το κάστρο του Αλ Καράκ
Uriah Heep
01-02-2011, 00:55
Την επομένη οι Ιταλοί θα πήγαιναν στη Νεκρά θάλασσα για μπάνιο και θα έπαιρναν την king's highway για ν΄ ανέβουν προς τη Συρία, στο χαλαρό. Εγώ θα ξαναεύρισκα την desert highway και θα την έκανα καρφί για Συρία, στη Δαμασκό, καμιά 450 χιλιόμετρα.
Το επόμενο πρωϊνό, αφού φωτογράφησα το κάστρο του Al Karak, ταξίδευα καρφωτός βόρεια για τα Συριακά σύνορα.
Μεγάλε, εγώ σΕ το ΄πα! Να μη μΕ λες δηλαδή! Δεν έχεις να διαβάσεις τίποτα σοβαρό απ' αυτό το «ταξιδιωτικό»…
.
.
…όσο είναι καιρός άλλαξε site!
Φωτό. Μέση Ανατολή...
...διαλέγεις και παίρνεις!
Uriah Heep
01-02-2011, 00:57
Σύνορα
Αφήνοντας πίσω την Ιορδανία ...
Φωτό. Γειά χαρά Αμπντάλα!
ΥΓ. Τώρα που το σκέφτομαι,
.
.
.
... Άμπνταλα δεν σΕ βλέπω καλά!
Uriah Heep
01-02-2011, 01:02
Έφτασα στη Δαμασκό νωρίς τ’ απόγευμα. Βόλεψα τη βασίλισσα στην πρασιά ενός παμπάλαιου ξενοδοχείου, στην παλιά πόλη, που θύμιζε σκηνικό από ταινία «μασίστα» και βγήκα έξω.
Η κίνηση στο κέντρο της Δαμασκού ήταν εφιαλτική.
Ένα διαρκές κυκλοφοριακό κλύσμα, που δεν χωράει ντεκαφεϊνέ κινήσεις. Οι μουστακαλήδες νταβραντισμένοι γκαζιάριδες σΕ παίζουν με αποφασιστικότητα στο χιλιοστό είτε είσαι πεζός είτε εποχούμενος. Κορνάρισμα στο φουλ, αραβική …free jazz στη διαπασών και γενικό σαλτάρισμα.
Κατάσταση ροκ.
Είμαι στην πρωτεύουσα της Συρίας.
Εδώ, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά από το πολύ συντηρητικό Χαλέπι, που είχα μείνει αρχικά.
Οι κλασσικές μαυροφορούσες με τις κλειστές μαντίλες και τα σκυθρωπά πρόσωπα, είχαν αντικατασταθεί σε πολλές περιπτώσεις, από εκρηκτικά σπαστά διαφορικά με εφαρμοστές έγχρωμες κελεμπίες και ανοιχτόχρωμες μαντίλες που άφηναν να φαίνεται το μακιγιάζ και η κόμμωση και κάνανε τη φαντασία να καλπάζει!
Μόλις οι κεραίες μου εντόπισαν και κάτι περίεργα καφενεία με αδιαφανή τζάμια που σέρβιραν λιβανέζικη μπύρα, ήμουνα σίγουρος ότι σ΄αυτή τη πόλη η κατάσταση ερχόταν στα …γράδα μου.
Ατυχώς, μια πτώση του κινητού μου στο πλακόστρωτο, την ώρα που έβγαζα τα μπαγκάζια από τη βασίλισσα, είχε σαν αποτέλεσμα να στερηθώ τις υπηρεσίες του για το υπόλοιπο του ταξιδιού μου.
Δεν μπόρεσα να απαντήσω στο μήνυμα του Νικόλα ούτε να επικοινωνήσω με κανέναν για το υπόλοιπο του ταξιδιού μου.
Φωτό. Στο κέντρο της Δαμασκού. Ο Πρόεδρος παντού με χαιρετάει...
Uriah Heep
01-02-2011, 01:04
Η Δαμασκός είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη.
Η αίσθηση που έχεις όταν περιφέρεσαι στην παλιά πόλη, μια από τις αρχαιότερες στην ιστορία, που εξακολουθεί να κατοικείται μέχρι σήμερα, είναι μοναδική.
Τα σουκς, τα παζάρια, τα τζαμιά και οι αρχαίες πύλες με παρέσυραν σ΄ένα 4ωρο περπάτημα που κατέληξε στην αγορά με τα κεμπαπάδικα και τους καφενέδες της citadel μπροστά στο παλιό κάστρο.
Σ΄ένα παραλήρημα γαστρονομικού πανθεϊσμού, με τα ντονέρ και τα κεμπάπ, τα γιαουρτλού και τις πίττες, να τραβάνε τον κόσμο που τελείωνε από την αγορά, τα στενά σοκάκια άλλαζαν ύφος…
Connecting people…
Παρά την τρομερή πείνα που με χτύπησε μετά το περπάτημα, μ΄ ένα στομάχι νάχει υποστεί ολοκληρωτικό μοντάζ, πήρα μερικές βαθιές ανάσες και με αυτοσυγκέντρωση θιβετιανού γκουρού, κατευθύνθηκα στο πρώτο ημιυπαίθριο μαγαζί με ξηρούς καρπούς και κράτησα χαρακτήρα.
Οι εκπληκτικοί σκουρόχρωμοι τεράστιοι χουρμάδες (καμία σχέση μ΄αυτούς που μας πασάρουν στην Ελλάδα), συνοδεία αμυγδάλων και φιστικιών με στανιάρισαν αμέσως.
Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού με κέρασε κι ένα αρωματικό τσάι και ξεπέρασα το γαστριμαργικό σόκ.
Μιάς στιγμής αδυναμία, ενός ταξιδιού ταλαιπωρία, μεγάλε! Πάει κι αυτό…
Σειρά είχε ο καφενές για μπύρα.
Φωτό. Μπαίνοντας στο κέντρο, έγινε τσαμπουκάς για το ποιός θα φωτογραφίζονταν πρώτος πάνω στη "Βασίλισσα"...
Uriah Heep
01-02-2011, 01:09
Την έβγαλα σ΄ένα τραπέζι που με προσκάλεσε μια παρέα φιλικότατων ντόπιων νεαρών.
Mε μπύρες εγώ και ναργιλέδες με τσάγια οι μάγκες, τη βγάλαμε για κανά 2ωρο με αφηρημένες συζητήσεις ιδεολογικού τοματοπελτέ περί της κόντρας τους με το Ισραήλ και τις διαφορές μας με τους Τούρκους, με εξαίρεση έναν της παρέας, φτυστό με το μόδιστρο Γαβαλά ξεροψημένο σε σολάριουμ, που μου τα έπρηξε με το θαύμα της εθνικής μας στο Euro ’04 και τη μουσική από το CD ΤΑΚ-ΤΑΚ του Σότι Βολάνη που τον εντυπωσίασε!
Να μη παραλείψω ότι τους καθόταν αδιανόητο, το ότι ήμουν πατέρας μόνο ενός παιδιού!
Σ΄αυτές τις κοινωνίες που επιδίδονται συστηματικά στο παιδοσπορείν, φάνταζα παράξενος σαν τροπικό πτηνό που είχα μόνο ένα παιδί!
Όταν ο άραψ εκπωματιστής μου άνοιξε την 4η μπύρα κάνοντας σχόλια για τη φοβερή συναυλία συνοδεία βιολιών της Άντζελας Δημητρίου στη Δαμασκό, κατέβασα με ηρωικό ύφος και αργές γουλιές το μπουκάλι, υπερήφανος που ο διεθνισμός μας έφτασε μέχρι τo καφενεδάκι του Yousef…
Όταν με ρώτησαν για τους δικούς τους Sultan al Tarab και την γοητευτική Noura Rahal (στην αφίσα σε τοίχο του καφενείου) κι αν γουστάρω να τους ακούσω σε μαγαζί, αναγκάστηκα να τους εξηγήσω ευγενικά ότι δεν συχνάζω σε τέτοιους ναούς και δεν γνωρίζω το εκκλησίασμα …
Την τελευταία παρόμοια παλικαριά την είχα κάνει πριν 14 χρόνια στη Φέζ του Μαρόκου, σε μη τουριστικό, ασφυκτικά γεμάτο μαγαζί, που για να περάσεις ανάμεσα από τα τραπέζια έπρεπε να είσαι αλειμμένος με βαλβολίνη. Το επόμενο πρωί από την καπνίλα και το νταβαντούρι είχα «στρώσει κεφάλα»…
.
.
…σαν νάχα πιεί όλα τα ναρκωτικά του κόσμου!
Φωτό. Δαμασκός
Uriah Heep
01-02-2011, 01:11
Χαλαρωμένος και νυσταγμένος από την κούραση και τις μπύρες πήρα το δρόμο ποδαράτος για το ξενοδοχείο.
Σ΄ένα στενό με πλησίασε ένας χλιμίντζουρας κράχτης για να με προτείνει raqs baladi (ανατολίτικους χωρούς ή κοινώς belly dance), κάνοντάς μου τις κλασσικές χειρονομίες για αβυσσαλέα ντεκολτέ και αχλαδόσχημα κορμιά.
Πώς να του εξηγήσω τώρα εγώ, ότι στην Ερωτική Πόλη έχουν ανοίξει τόσα οριεντάλ μαγαζιά και σχολές οριεντάλ χορού, που δεν υπάρχει πάρτυ, εκδήλωση ή χάπενινγκ που να μη σου ανέβει στο τραπέζι καμιά Φατμέ (από το Άνω Μέκλανες) με σπαστά αμορτισέρ, για να δώσει δικαιολογία ζωής σ΄ένα σωρό λαβωμένα "Εγώ" που ψάχνουν για ψευδοϋπόσταση κάποιου σέξι ρόλου…
Το κατάντησαν και το οριεντάλ …πιο βαρετό κι από συζυγικό σέξ…
Φωτό. Παλιές αγορές στη Δαμασκό
Uriah Heep
01-02-2011, 01:13
Έφτασα στο ξενοδοχείο και άκουσα φωνές και βαβούρα από το μικρό χώρο στη ρεσεψιόν.
Μια παρέα βέλγων μόλις είχε επιστρέψει από την έξοδο στην πόλη και έκανε το καθιερωμένο χαβαλέ, τρώγοντας με τα χέρια σιροπιαστά από ένα μεγάλο κουτί.
Συστηθήκαμε και τα είπαμε στα γαλλικά. Δώδεκα άτομα ηλικίας 35 με 55 χρόνων, με πάθος στα κόμικς του Τεν Τεν και τα Ντε Σεβώ , ταξίδευαν από το Βέλγιο και τη Γαλλία με 5 Citroen 2CV μέχρι τη Δαμασκό, για να φτάσουν τις επόμενες μέρες στην Αίγυπτο όπου εξελίχθηκε η περιπέτεια του «Τεν Τεν στη Χώρα των Φαραώ»…
Μου πέρασε κατευθείαν η νύστα!
Τελικά υπάρχουν άνθρωποι με πολύ γλυκιά τρέλα και τους καραγουστάρω!
Πιθανόν, για την μεταλλαγμένη σκέψη του αγράμματου νεοέλληνα και μπανιστιρτζή της βλαχονεόπλουτης διανόησης των ξέκ@λων της σόου μπιζ και της ρεζερβέ ομπρέλας στη Μύκονο …να φαντάζουν γραφικοί και πυροβολημένοι!
Κάθισα ένα δεκάλεπτο με πέντε Βέλγους κι ένα Γάλλο στο μικρό καθιστικό και απόλαυσα την ευγένεια, το επίπεδο και το χιούμορ της σοφιστικέ παρέας.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες για το δωμάτιό μου και φορώντας το καπελάκι Τεν Τεν που μου έκαναν δώρο, σκεφτόμουνα πόσο κοντά μου ένοιωθα αυτή τη φευγάτη παρέα …
Έκλεισα το φως του δωματίου αναπολώντας τα αντίστοιχα δικά μου «κατορθώματα»…
Σκεφτόμουνα το 2000 στην Αγγλία, πόσες ώρες έκανα για να ανακαλύψω το μπαρ, έξω από ένα στούντιο στα περίχωρα του Λονδίνου, όπου έπιναν καφέ ο μακαρίτης ο Dave Byron με τον Hensley στα διαλλείματα από τις πρόβες για το άλμπουμ “Salisbury” το 1970, παρέα με τον Alvin Lee.
Κυριευμένος από τις αναμνήσεις του επόμενου πρωινού που πέρασα, διασχίζοντας ξανά και ξανά τη διάβαση πεζών, που διέσχισαν οι Beatles στο εξώφυλλο του άλμπουμ Abbey Road…
.
.
…βυθίστηκα σ΄έναν ήρεμο ύπνο.
Φωτό. Δρόμοι και αγορές στη Δαμασκό
Uriah Heep
01-02-2011, 01:15
Ξύπνησα νωρίς, ξεκούραστος και en grand form. Βγαίνοντας γρήγορα απ΄τη πόλη και πριν γίνει χαμός με τη κίνηση, ήμουν σταματημένος στην άκρη ενός δρόμου στα περίχωρα, τρώγοντας μερικές χούφτες αμύγδαλα με ξερά σύκα για πρωινό, με θέα τις φαβέλες της Δαμασκού στους πρόποδες του βουνού.
Μη έχοντας ούτε τη διάθεση αλλά ούτε και το χρόνο, να τις πλησιάσω για να τις συγκρίνω μ΄αυτές του Ρίο ντε Τζανέιρο, γκάζωσα τη βασίλισσα με κατεύθυνση την Παλμύρα.
Στο δρόμο ξεχεριάστηκα να χαιρετάω τον πρόεδρο. Κάθε 2 χιλιόμετρα και γιγαντοαφίσα του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Στο τέλος τον ένοιωθα …κολλητάρι!
Σταματάω σ΄ένα άνοιγμα του δρόμου για τον γνωστό καραβίσιο καφέ. Ανοίγω τη μπαγκαζιέρα, βγάζω τα συμπράγκαλα και σε 50 δευτερόλεπτα ανακατεύω με το κουταλάκι το κρύο ρόφημα.
Βγάζω τα κράκερς και πριν κατεβάσω την πρώτη γουλιά καφέ, σηκώνω το βλέμμα και βλέπω τον κολλητό δίπλα μου!
Φωτό. Οι φαβέλες (παραγκούπολη), στους πρόποδες του βουνού
Uriah Heep
01-02-2011, 01:18
Ασυναίσθητα πετάω ένα …
-Γειά σου Πρόεδρε!
Και παίρνω την απάντηση…
-Ωωωω τον κύριο Uriah Heep!
-I beg your pardon?
-Mεγάλη μου τιμή που γνωρίζω από κοντά έναν αρχιερέα του trash παραταξιδιωτικού, έναν πυροβολημένο ταξιδευτή, έναν ιδιόρυθμο άνθρωπο σαν εσάς! Είμαι φαν των ταξιδιωτικών σας!
-Κύριε Πρόεδρε, μεγάλη μου τιμή, να συνομιλεί το ασήμαντον της μηδαμινότητάς μου, με τη βαρύτιμο υψηλότητά σας, μ΄έναν εκλεγμένο αρχηγό κράτους με 97,6% και …
-Άσε τα σάπια και κόψε το δούλεμα σε μένα Uriah…
-Mα, κύριε Προεδρε…
-Άσε τα κύριε Πρόεδρε και λέγε με Μπασάρ. Δεν πάμε από το Παλάτι να μας τηγανίσει κανένα ρεβιθοκεφτέ η Άσμα και να τα πούμε χαλαρά?
-Σ΄ευχαριστώ Μπασάρ, αλλά άμα καθυστερήσω να επιστρέψω στην Κατερίνα …θα με τηγανίσει σαν ρεβιθοκεφτέ! Κι από την άλλη, να φάω φαλάφελ από τα χέρια εγγλεζούλας, δε λέει! Θα σ΄επισκεφτώ με τη Κατερίνα αλλά δε θα τη βγάλεις με ρεβιθοκεφτέδες …
-Τότε θα πω του γάλλου σεφ να σας ετοιμάσει κανά μεζέ με αχνιστό ορτίκι, με κρούστα κινέζικων μανιταριών, πάνω σε πολέντα με ψητά κυδώνια, συνοδευμένο με μπισκ αστακού ακομπανιέ από τριλογία σολομού, σε καλαθάκι από φινόκιο αρωματισμένο με πορσίνι και τρούφα, με γαρνιτούρα ροζέ ριζότο με πεσκανδρίτσα πάνω σε σπανάκι σωτέ και φιστίκι σε τιμπάλ λαχανικών….
-Ρε Μπασάρ, τέτοιες αηδίες έκανες στην Άσμα για να τη ρίξεις?
-Πες μου ένα πράγμα Uriah. Με μπέρδεψες με το ΑΝΤΙταξιδιωτικό σου! Πέτυχε το ταξίδι σου στο Ιράν?
-Επειδή έγινες κολλητός ρε Μπασάρ, πρέπει και να με ξεμπροστιάζεις? Τι να σΕ πω τώρα?
-Την αλήθεια!
-Κολλητέ μου Μπασάρ, μόνο σε σένα θα σΕ τα πω. Είμαι παλιοχαρακτήρας. Παρασυρμένος από το καλπάζον χιούμορ και τα φραστικά ξεβρακώματα των περιγραφών τους ξέσκισα τους συνταξιδευτές μου!
-Μη μΕ λες!
-Όπως σΕ τα λέω! Πρώτα-πρώτα είχαμε 3 μήνες προετοιμασία με καλαμπούρια και πειράγματα που ήταν το μισό ταξίδι! Τι να σΕ λέω τώρα! Δεύτερον, τέτοια ευγενικά, σιδηρόκωλα, απαρέγκλιτα αποφασισμένα για το ταξίδι και large άτομα δύσκολο να βρείς στη πιάτσα και ειδικά των γαλαζοελικοφόρων…
-Μη μΕ λες! Και γιατί στράβωσες σαν ξυνή γκόμενα που περνάει τη τρίτη θηλυκή κρίση?
-Μπασάρ μου, η βαρύγδουπης ασάφειας γραφή, τα αφυδατωμένα κυνικά σχόλια περί glamorous καταλυμάτων, οι απρόσωπες, λυμφατικές και ετοιμόρροπης αφασίας εκφράσεις και οι σουργελοειδείς χαρακτηρισμοί, στο βωμό του black humour, χαρακτήρισαν ΑΤΥΧΩΣ τα κείμενα.
-Και με τον τύπο που σας την έκανε?
-Να σΕ πω Μπασάρ μου! Το ταξίδι με τρίτους, είναι σαν ταινία του Γούντυ Άλλεν. Τις ίδιες σκηνές της ταινίας δηλαδή, στις πασάρει είτε σαν κωμωδία είτε σαν δράμα. Άμα λάβεις υπόψει την ταξιδιωτική κυτταρίτιδα που μαστίζει τον χώρο του μοτοσυκλετισμού της Σκουπίδολαντ και τη σκηνή με το Νώντα να την «κάνει» μόνος σε θερμοκρασία 2 βαθμών, στα υψίπεδα της Ανατολικής Ανατολίας , 2.350 χιλιόμετρα μακριά, έτσι απλά και μόνος για τη Σαλονίκη …
.
…σήμερα βλέποντας τη σκηνή, θα το θεωρούσα μαγκιά του! Το θέμα, Μπασάρ μου, είναι ότι κάναμε ταξιδάρα …
.
…κι όποιος δεν το κατάλαβε, περαστικά του! Δε σε πρόσφερα καφέ όμως!
-Ξέρεις, είναι κομμάτι δύσκολο να τον πιώ μέσα απ΄την αφίσα.
-Να προσφέρω κράκερ?
-Θα γεμίσει ψίχουλα το κουστούμι! Την επόμενη φορά λοιπόν! Καλό δρόμο!
-Χάρηκα που τάπαμε Μπασάρ! Στο επανειδείν!
Φωτό. Καφές, κράκερς και μοχαμπέτι με τον Πρόεδρο!
Uriah Heep
01-02-2011, 01:19
Ταξιδεύοντας στη Συριακή έρημο έφτασα στη Παλμύρα κατά τις 11 το πρωί.
Πήγα κατευθείαν στα απομεινάρια της παλιάς πόλης με τους ναούς, τους πυργοειδείς τάφους, το θέατρο και τους καλοδιατηρημένους κολονάτους ρωμαϊκούς δρόμους.
Βγαίνοντας έξω στο δρόμο και κατευθυνόμενος προς τη παρκαρισμένη βασίλισσα, συνάντησα γκρουπ Ελλήνων τουριστών, ξεπερασμένης ημερομηνίας λήξης, που ταξίδευαν με πούλμαν, με προορισμό τους Αγίους Τόπους.
Την στιγμή που διαγκωνίζονταν για να περάσουν στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, μαυροφορούσα μελιτζανί κυρία, ακούστηκε να ρωτά τον ξεναγό αν χρειάζονταν να δείξει το διαβατήριο στην είσοδο…
Επιτάχυνα το βηματισμό μου για ν΄απομακρυνθώ…
Φωτό. Παλμύρα
Uriah Heep
01-02-2011, 01:21
Η αρχική μου πρόθεση ήταν να καταλήξω στο τέλος της μέρας, σε πόλη κοντά στα σύνορα, ώστε την επομένη το πρωί να φύγω καρφωτός για Constantinople.
Μη έχοντας να κάνω τίποτε άλλο στη Παλμύρα, οι λύσεις ήταν δύο. Ή να ξαναπάω στο Χαλέπι και να μείνω ένα βράδυ στο ξενοδοχείο Baron και συγκεκριμένα στο δωμάτιο που είχε διανυκτερεύσει κάποτε ο Τσαρλς Λίντμπεργκ, το οποίο ήταν ελεύθερο και το μπαρ στη τεράστια βεράντα του ξενοδοχείου σέρβιρε παγωμένα ποτήρια μπύρας ή να επισκεφθώ την παραθαλάσσια πόλη της Λαττάκιας την οποία δεν γνώριζα ούτε καν από φωτογραφίες.
Αποφάσισα να κατευθυνθώ ΒΔ και να τ’ αποφασίσω στην τελευταία διασταύρωση, που αναγκαστικά θα μ΄ έβαζε σε συγκεκριμένη πορεία.
Ταξίδευα στο φουλ μέσα στη καυτή έρημο, «έπιασα» το δρόμο που ενώνει τη Δαμασκό με το Χαλέπι και ασυναίσθητα έστριψα στην πρώτη ταμπέλα προς Λαττάκια.
Έχω κάνει πολύ …μαύρο χιούμορ σχετικά με την αναγκαιότητα του GPS σε παρόμοια ταξίδια, με αποτέλεσμα σ΄αυτό το ταξίδι να μην το πάρω μαζί μου, ούτε στη μπαγκαζιέρα!
Λόγω της ελλιπούς σήμανσης και των χαλαρών ρεφλέξ στην απεραντοσύνη των έρημων εκτάσεων, άρχισα να προβληματίζομαι για τον προσανατολισμό μου. Ρωτώντας ανά 5-10 χλμ κάθε αυτοκίνητο που εύρισκα, αν πηγαίνω καλά προς τη Λαττάκια, την πάτησα σαν κουφόνοος όρνιθα!
Η ώρα περνούσε, τα χιλιόμετρα περνούσαν στον έρημο αχανή δρόμο, αλλά η Λαττάκια πουθενά. Σχεδόν χωρίς σήμανση λόγω ασφαλτικών έργων, και χωρίς GPS, άρχισα να αισθάνομαι αμηχανία σαν να έπαιζα πόκα με όρους πασιέντζας.
Όταν είδα τη μπάρα των συριακών συνόρων με την Τουρκία αντελήφθην πλέον αργά, ότι ακούγοντας την λέξη Λαττάκια οι Σύριοι νόμιζαν ότι πηγαίνω στην Αντάκια (Αντιόχεια). Προφανώς το όνομα που χρησιμοποιούν για τη Λαττάκια μεταξύ τους θα είναι σε αραβική ονομασία, όπως έχει συμβεί και με διάφορες άλλες πασίγνωστες ονομασίες κάστρων κλπ
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Να πήγαινα προς τα πίσω 200 χλμ για την Λαττάκια μου φαινόταν χλιαρό.
Έπειτα, δεν είχα κανένα γκαϊλέ να επισκεφτώ σώνει και καλά τη Λαττάκια! Άμα πήγαινα δηλαδή στην Αντάκια, τι θ΄άλλαζε?
Φωτό. Στη παλιά πόλη της Δαμασκού.
Uriah Heep
01-02-2011, 01:23
Κι όμως! Παρόλο που δεν είχε καμία απολύτως σημασία για μένα, το που θα κατέληγα εκείνο το βράδυ, είχα τσατιστεί με τον εαυτό μου.
Αυτοεξευτελισμός από επηρμένη ταξιδιωτική αλαζονεία! Ναι, αυτό ήτανε!
Καλά που δεν ήταν από καμιά μεριά να με βλέπει η παρέα του Ιράν και ειδικά ο liberec και δεν θα ξέπλεναν τη ντροπή μου ούτε τα ορμητικά νερά του Ευφράτη!
Περνάω τη μπάρα και ξαναβρίσκομαι αντιμέτωπος με τη μικροδράκα των κηφήνων των τελωνιακών μπουτίκ και λοιπών λαμογιέ γκαλερί…
Περικυκλώθηκα ξαφνικά από οσφυοκάμπτες κελεμπιοφόρους, που με προσφορές για ανταλλαγή συναλλάγματος κατά βολάς και με πιθηκοειδή μειδιάματα κατά ριπάς, προσπαθούσαν να μου φάνε το συνάλλαγμα.
Τσαντισμένος ακόμα από την ξεφτιλισμένη ταξιδιωτική πανωλεθρία, τους έδειξα με χαρακτηριστική κίνηση σε στρατηγικό σημείο του σώματός μου, τι θα πάρουν, μιας και είχα μάθει τα διαδικαστικά κλισέ και την ανάποδη διατύπωση των όρων…
.
.
…έλα όμως που μου την κάτσανε με το γάντι!
Ένας γλοιώδης και ασπόνδυλος κελεμπιοφόρος, πλησίασε το γκισέ όπου περίμενα να πάρω τη σφραγίδα εξόδου στο καρνέ της μηχανής και εξήγησε γρυλλίζοντας στους τελωνειακούς, ότι η δουλειά εξελίσσεται άνευ παπαλίων.
Αν και ήμουν ο μοναδικός ταξιδιώτης στην τεράστια αίθουσα του τελωνείου, ξαφνικά οι τελωνιακοί συνέχισαν τη διαδικασία εξυπηρέτησής μου με γρηγοράδα και ευκινησία ταριχευμένου αιλουροειδούς!
Σε κάποια φάση τους κοιτούσα και με κοιτούσαν για 10 λεπτά χωρίς να κάνουν τίποτα.
Γνωρίζοντας ότι θα ήταν κουτό να ζητήσω τα ρέστα και αποφασισμένος να μην υποστώ και δεύτερη πανωλεθρία μέσα σε λίγες ώρες, πήγα στη μέση της τεράστιας αίθουσας και ξάπλωσα στο πάτωμα κοιτώντας το ταβάνι με απλωμένα χέρια και πόδια.
Σε δευτερόλεπτα άκουσα το κλασσικό «μίστερ» και μου έδειξαν να πάρω τα χαρτιά μου.
Τα αμοράλ κελεμπιοφόρα και λιμασμένα για δολάρια ανθρωποειδή, δεν περίμεναν να πέσουν σε τόσο στραβό κι ανάποδο άνθρωπο!
Θα με θυμούνται για χρόνια…
Uriah Heep
01-02-2011, 01:24
Βράδιασε και μόλις έχω περάσει τα σύνορα της Τουρκίας. Καθυστέρηση δύο ωρών αυτή τη φορά, για τα μηδενικά στην άδεια κυκλοφορίας.
Τελικά πιο πολύ απ’ οτιδήποτε σ΄αυτή τη ζωή, μετρά το κενό, το μηδέν, το …τίποτα!
Έφτασα στην Αντάκια (Αντιόχεια). Βρήκα καθαρό ξενοδοχείο με 20 ευρώ στο κέντρο της πόλης. Τη μηχανή την άφησα στο πεζοδρόμιο. Θα την πρόσεχε ο ρεσεψιονίστας που θα διανυκτέρευε, από το παράθυρο του ημιόροφου.
Η ζωή έχει τις αντιφάσεις της. Μετά το πικρό απόγευμα, κατέβηκα σε μια πλατεία όπου όλα τα μαγαζιά φτιάχνανε αποκλειστικά κιουνεφέ κανταϊφ!
Κάθισα στο πρώτο από τα τέσσερα που βρήκα μπροστά μου.
Ζεστό, γλυκό με αλμυρό λιωμένο τυρί…
Σκέτη απόλαυση!
Φωτό. Αντιόχεια, μαγαζί που φτιάχνει αποκλειστικά κιουνεφέ.
Uriah Heep
01-02-2011, 01:26
Σηκώθηκα απ΄το τραπέζι και γύρισα για κανά δίωρο τη πόλη.
Μετά τη κελεμπία που έφαγα στη μάπα, σε Συρία-Ιορδανία, κάτι executive Τουρκάλες τουρμπογκόμενες που περάσαν από δίπλα μου, μΕ ρίξανε τέτοια φλασιά που περνώντας στο απέναντι πεζοδρόμιο, παραλίγο να με πάρει από κάτω το υπεραστικό λεωφορείο για τα Άδανα.
Με το που έφτασα ξανά στη πλατεία, δοκίμασα άλλο ένα κιουνεφέ, από το απέναντι μαγαζί, όπου δύο Τούρκοι από το διπλανό τραπέζι με πιάσανε κουβέντα εξηγώντας μου τα μυστικά του καλού κιουνεφέ, τα βούτυρα, το βουβαλίσιο τυρί και τους συνδυασμούς με καϊμάκι και ντοντουρμά.
Πέρασε η ώρα και πριν φύγω για το ξενοδοχείο, στέλνω ένα μήνυμα στον Τούρκο φίλο μου, τον Σάμυ (BMW 1000 GS), από την Καϋσερί (Καισαρεία) να μου πεί το πιο γρήγορο δρομολόγιο για Κων/πολη. Αφού μου διευκρίνισε ότι αν είχα χρόνο, θα χαιρόταν να με φιλοξενήσει σπίτι του, μου έστειλε τη διαδρομή.
Σχεδόν όλη αουτοστράντα.
Φωτό. Κεντρική λεωφόρος στην Αντιόχεια
Uriah Heep
01-02-2011, 01:27
Την επομένη ταξίδευα με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς το άγχος των μπλόκων για όρια ταχύτητας, να καλύψω τα 1900 χιλιόμετρα μέχρι τη Θεσσαλονίκη σε ένα διήμερο.
Το απόγευμα είχα φτάσει στο Μπολού, μια μικρή πόλη μεταξύ της Άγκυρας και της Κων/πολης. Μια ώρα πριν φτάσω σταμάτησα να βάλω αδιάβροχο στο υπόστεγο ενός βενζινάδικου.
Έβρεχε καταρρακτωδώς και ένοιωσα το κρύο να με τρυπάει. Ανέβαινα βόρεια και ξεσυνήθισα τόσες μέρες στις καλοκαιρινές θερμοκρασίες. Βάζοντας το αδιάβροχο ένοιωσα να τρέμω ολόκληρος.
Δεν έχω ξαναδεί τα χέρια μου να τρέμουν έτσι άλλη φορά!
Μέσα στο μαύρο μου το χάλι, με χέρια λες και υπέφερα από Πάρκινσον, σκέφτηκα ότι θα ήμουν βιρτουόζος, στο να ρίχνω παρμεζάνα σε πίτσες και μακαρονάδες.
Ο οργανισμός μου από την ένταση του ταξιδιού, την σωματική καταπόνηση και την συνεχή θιβετιανή δίετα τα ‘χε παίξει.
Βγάζω 5-6 ξερά σύκα και τα μασουλάω.
Σε δευτερόλεπτα συνήλθα. Σταμάτησε το τρέμουλο και το τουρτούρισμα αμέσως.
Συνέχισα το ταξίδι μου υπό καταρρακτώδη βροχή.
Βρήκα ξενοδοχείο πάνω στη κεντρική λεωφόρο. Από κάτω υπήρχε ένα μαγειρείο με εκτεθειμένα ταψιά ανατολίτικης κουζίνας.
Φωτό. Η είσοδος του ξενοδοχείου και το μαγειρείο ακριβώς δίπλα. Ταμάμ!
Uriah Heep
01-02-2011, 01:29
Αφού βολεύτηκα στο δωμάτιό μου, κατέβηκα για μια βόλτα να γνωρίσω την πόλη.
Είχε πάει 8 η ώρα και εντόπισα ένα παλιό χαμάμ, σ΄ένα στενό κοντά στο ξενοδοχείο.
Μπήκα μέσα.
Πετσέτες και τα τοιαύτα παρείχε ο υπεύθυνος.
Κάθισα γύρω στη μία ώρα. Το απόλαυσα με τη ψυχή μου.
Βγήκα έξω με κατεύθυνση το ξενοδοχείο, ενώ το στομάχι μου έπαιζε τη mazourca σε re maggiore στη διαπασών.
Μπήκα στο μαγειρείο με αποφασιστικότητα λοχαγού των Βιετκόγκ…
Ήθελα να φάω και να γουστάρω!
Την άλλη μέρα θα ήμουν σπίτι μου.
Δεν μ΄ένοιαζε καθόλου, αν θα με πείραζε το φαί.
Τα τελευταία δύο ταψιά που τοποθετούσε στη βιτρίνα ήταν φασόλια γίγαντες και συκωτάκια πουλιών με πράσινες πιπεριές και φρέσκια ντομάτα.
Τα παράγγειλα και τα δύο με μια ανατολίτικη σαλάτα με ψιλοκομμένη ντομάτα κρεμμύδια, μαϊντανό κλπ που μΕ θύμισε Τυνησία.
Ήταν καταπληκτικά.
Τόπαμε. Η στέρηση είναι μέρος της ευτυχίας!
Στη βόλτα που είχα κάνει πριν το χαμάμ, εντόπισα ένα μαγαζί που πουλούσε μπύρες Efes Pilsen και πούρα.
Πηγαίνοντας προς το μαγαζί έπεσα πάνω σ΄έναν άγριο ξυλοδαρμό ενός νεαρού από δύο μπράβους.
Είχαν εξαφανιστεί άπαντες και ήμουνα μόνος. Το ξύλο παραήταν χοντρό κι ανελέητο!
Απομακρύνθηκα διακριτικά για να μη μπλέξω σε καμιά ιστορία. Αγόρασα 2 μεγάλα κουτιά μπύρα, που μου τα έβαλαν σε διακριτική συσκευασία με μαύρη σακούλα, λες και αγόραζα τσόντες και την έκανα για το ξενοδοχείο.
Την άραξα στο μπαλκόνι και ρεμβάζοντας την κίνηση στην κεντρική λεωφόρο καθώς και τους θαυμαστές που περιτριγύριζαν τη βασίλισσα, πέρασα το υπόλοιπο της βραδιάς.
Φωτό. Μπολού, πίνοντας μπύρες στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου αργά το βράδυ...
Uriah Heep
01-02-2011, 01:31
Κοιμήθηκα νανουρισμένος από τη βροχή που έπεφτε όλο το βράδυ.
Για κακή μου τύχη, η βροχή δεν σταμάτησε μέχρι τη Ραιδεστό (Tekirdag).
Και το ταξίδι όμως δεν σταμάτησε ούτε για δευτερόλεπτο.
Διότι, κύριος, αν περιμένεις να πέσουν οι όρχεις του βοός για να ξεκινήσεις, έκοψε η μαγιονέζα!
Άλλωστε, στην Τουρκία ο παλιόκαιρος σε αποζημιώνει με έλλειψη μπλόκων της τουρκικής traffic police.
Έφτασα μεσημέρι στα Τουρκικά σύνορα.
Οι Τούρκοι τελώνες είχαν καταλάβει από το βλέμμα μου ότι δεν είχα όρεξη για σέξ και με άφησαν να περάσω τη μπάρα, χωρίς να βάλουν δάχτυλο στη μηδενιστική τρύπα του αριθμού κυκλοφορίας της μηχανής μου…
Ο Έλληνας συνάδελφός του, φωνάζοντάς με στ΄αγγλικά, μου έκανε σήματα με τα χέρια, σαν να καθοδηγούσε τζάμπο σε πίστα αεροδρομίου. Σταμάτησα στον επόμενο.
Με το που του λέω ότι είμαι Έλληνας, με χτυπάει στη πλάτη και μου λέει «έφυγες, καλό ταξίδι».
Φωτό. Bolu, επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο με τις μπύρες
Uriah Heep
01-02-2011, 01:34
Σταμάτησα στα 50-100 μέτρα όπου έχει κυλικείο, τουαλέτες και τα συναφή.
Δίπλα μόλις είχαν παρκάρει 2 ελληνικά θηριώδη 4Χ4, ένα Audi κι ένα Mercedes, τα οποία δεν χάνανε την ευκαιρία να μου τρώνε τη σειρά στους ελέγχους στα τούρκικα γκισέ, όταν κατέβαινα από τη μηχανή.
Ένας 70άρης στιλ αγαπητικού ιταλικής ταινίας του ‘60 σε μεταποιημένη μορφή, έδειχνε το GPS του σ΄ ένα ληγμένο τζόβενο με την ιδιαίτερη ώσμωση πετυχημένου επαρχιακού senior brand manager αντιπροσωπείας ερωτικών αξεσουάρ.
Προχωρώντας προς την είσοδο, άκουσα τη σύζυγο του ενός να εξηγεί στην αλλοδαπή συνοδό του δεύτερου ότι … «παραμένουν απλοί άνθρωποι» …
Υπό άλλες συνθήκες θα καθόμουνα δίπλα τους, να απολαύσω νεόπλουτη εγκεφαλική ###### κατά ριπάς …
Το να παρακολουθώ αυτό το νόθο νεοπλουτέ οικοσύστημα, κυριολεκτικά με «φτιάχνει» και με διασκεδάζει περισσότερο από το να πάω θέατρο ή κινηματογράφο.
Εκείνη την ώρα όμως, ένοιωσα να με «χαλάει»…
Έκανα μεταβολή και πήγα πίσω στη βασίλισσα να ετοιμάσω ένα καραβίσιο, κράκερς, αμύγδαλα και τα σχετικά.
Πήρα τη μηχανή μακριά από την πασαρέλα τεστοστερόνης και πάρκαρα πάνω στον καρφωτό δρόμο που άρχιζε μπροστά μου.
Ο πλατύς και άδειος καινούργιος ασφαλτοτάπητας, κάτω από τον γαλανό ουρανό και ο δυνατός αέρας, μου εξασφάλιζαν ένα πιο οικείο περιβάλλον.
Βλέποντας τη πιστή «Βασίλισσα», η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι δεν θα την άλλαζα έναντι πινακίου μοτοσυκλετιστικού σούσι!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πιο εύκολα θα με έπειθε μια εχέμυθος θεραπαινίς του πρώην Υπαρκτού ότι έρχεται σε οργασμό, παρά μία μεταλλαγμένη νέας κοπής adv, ότι θα μου είναι αξιόπιστη …
Φωτό. Bolu
Uriah Heep
01-02-2011, 01:39
Πίνοντας τον καραβίσιο, σκεφτόμουνα το πόσο απίστευτα ξεκίνησε αυτό το ταξίδι.
Ένα τηλέφωνο και άρπαξα την ευκαιρία σαν καρχαρίας που δαγκώνει τη σανίδα ενός άτυχου σέρφερ …
Εννέα μέρες, χωρίς το απόγευμα Θες/νίκη-Πειραιάς, που δεν ήταν αναγκαίο υπό άλλες συνθήκες, 5300 χλμ, και κόστος γύρω στα 700 ευρώ…
Χόρτασα χιλιόμετρα, εικόνες κι εμπειρίες. Έχασα 4 κιλά και έφτασα στα πρόθυρα της κατάρρευσης από την εξάντληση και την κούραση, χωρίς να το αισθάνομαι, παρασυρμένος από το πάθος του ταξιδιού.
Μέσα στη σημερινή μαζική παραγωγή ποιοτικού ταξιδιωτικού γκαζόν, που απευθύνεται από τον εμποροϋπάλληλο καταστήματος ειδών προικός, μέχρι το νόθο οικοσύστημα του προκλητικού γιατροδικηγορισμού και εργολαβισμού…
.
.
… αυτή η μονοκαλλιέργεια της αυθόρμητης περιπέτειας, της γλυκιάς ταλαιπωρίας και της λοξής ματιάς στη δήθεν σοβαρότητα της ζωής, πιθανόν να φαντάζει γραφική!
Ρολάροντας πλέον στην τελική ευθεία του ταξιδιού μου, αισθάνθηκα να κατέχω τον πιο ακριβοθώρητο θησαυρό του κόσμου…
.
.
…τις εμπειρίες από τα ταξίδια μου!
http://i53.tinypic.com/2qm1a4x.jpg
...........................................................................ΤHE END
Μετά από μια δύσκολη ημέρα,
το ταξιδιωτικό σου Βασίλη,
ήταν ό,τι έπρεπε...
Εσύ ανέβαζες
κι εγώ διάβαζα!
Να είσαι καλά!
Μετά από μια δύσκολη ημέρα,
το ταξιδιωτικό σου Βασίλη,
ήταν ό,τι έπρεπε...
Εσύ ανέβαζες
κι εγώ διάβαζα!
Να είσαι καλά!
μια απο τα ίδια σ'ευχαριστουμε πολυ φιλε για το ταξιδι αυτο
Απόψε ήθελα να κοιμηθώ νωρίς. Πατώντας όμως τις "Νέες δημοσιεύσεις" και βλέποντας τον τίτλο και τον συγγραφέα του αδιάβαστου θέματος άνοιξα μπύρα, έβαλα Neil Young και το τελείωσα μονορούφι. Ό,τι και να σχολιάσω είναι λίγο και δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που νοιώθω... Φίλε Βασίλη, απλά ενσαρκώνεις την ιδέα που έχω για την έννοια του μοτοσυκλετισμού. Το "αντι-ταξιδιωτικό" σου το απόλαυσα πραγματικά. Οι ρακές εξακολουθούν να είναι δικές μου..
Απόψε ήθελα να κοιμηθώ νωρίς. Πατώντας όμως τις "Νέες δημοσιεύσεις" και βλέποντας τον τίτλο και τον συγγραφέα του αδιάβαστου θέματος άνοιξα μπύρα, έβαλα Neil Young και το τελείωσα μονορούφι. Ό,τι και να σχολιάσω είναι λίγο και δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που νοιώθω... Φίλε Βασίλη, απλά ενσαρκώνεις την ιδέα που έχω για την έννοια του μοτοσυκλετισμού. Το "αντι-ταξιδιωτικό" σου το απόλαυσα πραγματικά. Οι ρακές εξακολουθούν να είναι δικές μου..
+1200
egefalikos
01-02-2011, 03:25
Μπράβο ρε Βασίλη, σκέτη απόλαυση, πάντα όρθιος φίλε μου!!!
adventure
01-02-2011, 09:08
Ταξίδεψα μαζί σου για μια ακόμη φορά .
Να είσαι καλά .
:) :) :)
tsompanis
01-02-2011, 10:48
πρέπει να είναι η 6η ή 7η φορά μέχρι σήμερα που το έχω διαβάσει!:)
το τρυπάκι...γράφει ο Βασίλης και παράλληλα διαβάζω εγώ, το έχω φάει εδώ και πολύ καιρό:sm7:
καλά χιλιόμετρα ρε μάστορα και να ξερεις ότι πολύ χαιρόμαστε που υπάρχουν αυτά τα ταξιδιωτικά στο φόρουμ μας!
να ζήσεις χίλια χρόνια και εσύ και η βασίλισσα!:):):)
CPretenteriS
01-02-2011, 11:48
Άλλο ένα άψογο οδοιπορικό του Βασίλη !!!
Εύγε και πάλι !!!
:sm8::sm8:
αψογος φοβερος ζηλευω
Να σαι παντα καλα φιλε Βασιλη........μας ταξιδεψες...
tattoopanther
01-02-2011, 20:23
.,.άντε μας μπρίζοσες πάλι σΕ λέω.,,.,.,.;)
Uriah Heep
01-02-2011, 20:58
πρέπει να είναι η 6η ή 7η φορά μέχρι σήμερα που το έχω διαβάσει!:):):):)
Τα ταξιδιωτικά, είπαμε, είναι σαν τις ...γκόμενες!
.
.
.
.
.
...θέλουν κομπλιμέντα και αιωνιότητα!!!:sm7:
Παράκληση.
Στο τελευταίο ποστ του ταξιδιωτικού, "ξέφυγε" η φωτό. Αν μπορείς να την κοτσάρεις, θα χαρώ πολύ. Είναι από τις αγαπημένες μου, μετά από βλάβη στο υδραυλικό σύστημα της Τουρκίας...
Uriah Heep
01-02-2011, 21:01
Ξαναξέφυγε η φωτό!
tsompanis
01-02-2011, 21:20
είμαστε ο.κ φίλε Βασίλη;):)
Πολύ όμορφο το συγγραφικό ταλέντο σου! Το δένεις πολύ ωραία με την αγάπη σου για ταξίδι.:)
Είσαι τυχερός γιατί είσαι πλούσιος...
Πως το ανάπτυξες; Ποιες ήταν οι επιρροές σου; Πότε το ανακάλυψες; Τι σε εμπνέει; Ποιο είναι το κίνητρό σου για αυτά τα ταξίδια;
(Αν και το γράφεις το τελευταίο...)
...αισθάνθηκα να κατέχω τον πιο ακριβοθώρητο θησαυρό του κόσμου…
.
.
…τις εμπειρίες από τα ταξίδια μου!
Με το "Sympathy" ξημεροβραδιαζόμουν στις καλοκαιρινές μου διακοπές το '78 στη Σίφνο. Αν σ' εκφράζουν τα λόγια του, μου τα απάντησες σχεδόν όλα...
Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια Βασίλη και σ' ευχαριστούμε για τα συναισθήματα που μας μετέδωσες! Το είχα διαβάσει το ταξιδιωτικό σε άλλο forum και αυτή τη φοράμε συγκίνησε ακόμα περισσότερο! Πάντα τέτοια, να γυρίζεις όλο τον κόσμο! Άντε και στις Άνδεις, κοντά είσαι ;)
Βασίλη, είμαι εδώ για να σου επιβεβαιώσω πως επιβιώσαμε κι από αυτό το ταξιδιωτικό ;)
Εσύ σ' όλο το ταξίδι κατανάλωσες τρία κιλά αμύγδαλα, ταχίνι, μέλι και αριάνι. . . Ααα! και μερικές μπύρες κι εγώ από της 18:00 η ώρα που άρχισα την ανάγνωση, ίσαμε τώρα, ήπια 1.5 λίτρα κρασί και μισό κιλό συκωτάκια. . . Δεν συμφέρεις
Αλλά φταίνε κι εκείνα τα παλιοκιουνεφέ που μ' άνοιξες την όρεξη. . . τέσσερα ταψιά καθάριζα μετά από κάθε γεύμα. . .
Όσο ήματσαν στην Τουρκία, μάταια προσπάθησα να προσηλυτίσω στους "κιουνεφάν" και τους Σάκηδες, αλλά δυστυχώς μας σέρβιραν κατεψυγμένα, τα οποία είναι κατώτερα του μετρίου.
Απολαυστικότατος. όπως πάντα, καλά ταξίδια Βασίλη μας ;)
. . . Οι ρακές εξακολουθούν να είναι δικές μου..
Όπως καταλαβαίνεις Βασίλη, οι ρακές είναι ακόμα του Κρητικού, δεν τις δίνει με τίποτα, μάλλον πρέπει να χύσεις περισσότερο αίμα :sm7:
paschalis
01-02-2011, 23:02
Όπως καταλαβαίνεις Βασίλη, οι ρακές είναι ακόμα του Κρητικού, δεν τις δίνει με τίποτα, μάλλον πρέπει να χύσεις περισσότερο αίμα :sm7:
Bασιλη απο οτι διαβαζεις και ακους εχεις δημιουργησει ολοκληρη σχολη γυρω σου..
Αλλοι οπως ο Νικ το εχουν στο γραπτο και αλλοι στο ομιλειν!!
Ναμαστε ολοι καλα να μας ταξιδευεις γραπτως και να καταλαβαινουμε τι λες!!!
Και για οποιον κολλησει και την τρελα να τα κανει πραξη...
Καλο δρομο!
Bασιλη απο οτι διαβαζεις και ακους εχεις δημιουργησει ολοκληρη σχολη γυρω σου..
Αλλοι οπως ο Νικ το εχουν στο γραπτο και αλλοι στο ομιλειν!!
Ναμαστε ολοι καλα να μας ταξιδευεις γραπτως και να καταλαβαινουμε τι λες!!!
Και για οποιον κολλησει και την τρελα να τα κανει πραξη...
Καλο δρομο!
πασχαλη εχει κατι ρακες παλαιοκαστρο κατσε καλα και σε ρυθμους ροκ!! εχασες!!!
Uriah Heep
02-02-2011, 00:47
Με το "Sympathy" ξημεροβραδιαζόμουν στις καλοκαιρινές μου διακοπές το '78 στη Σίφνο. Αν σ' εκφράζουν τα λόγια του, μου τα απάντησες σχεδόν όλα...
Το 2000 ήταν μια καλή χρονιά.
Η σοδειά ήταν πετυχημένη. H grenache rouge ποικιλία,με 13,5 μπομέ, "έδωσε" καλό και αρωματικό τσίπουρο.
Ένα από τα μπουκάλια (0,75λ) ταξίδεψε-όπως ήταν φυσικό-στο Λονδίνο.
Στα παρασκήνια, παίρνοντάς το ο Lawton με ρώτησε 4-5 φορές "are you sure?"
Ειλικρινά δεν είχα φανταστεί τι θα επακολουθούσε...
Μετά τα Jack Daniels που είχε πιεί, κατέβασε κι ολόκληρο το μπουκάλι με το τσίπουρο αγκαλιά πάνω σ΄ένα καναπεδάκι!(φωτό)
Μετά από λίγα λεπτά βγήκε στη σκηνή ...
Απόλαυσε λοιπόν, αυτή τη version του Sympathy.
Αξίζει πραγματικά!
http://www.youtube.com/watch?v=Cjw71xlNuro
.
Το 2000 ήταν μια καλή χρονιά.
Η σοδειά ήταν πετυχημένη. H grenache rouge ποικιλία,με 13,5 μπομέ, "έδωσε" καλό και αρωματικό τσίπουρο.
Ένα από τα μπουκάλια (0,75λ) ταξίδεψε-όπως ήταν φυσικό-στο Λονδίνο.
Στα παρασκήνια, παίρνοντάς το ο Lawton με ρώτησε 4-5 φορές "are you sure?"
Ειλικρινά δεν είχα φανταστεί τι θα επακολουθούσε...
Μετά τα Jack Daniels που είχε πιεί, κατέβασε κι ολόκληρο το μπουκάλι με το τσίπουρο αγκαλιά πάνω σ΄ένα καναπεδάκι!(φωτό)
Μετά από λίγα λεπτά βγήκε στη σκηνή ...
Απόλαυσε λοιπόν, αυτή τη version του Sympathy.
Αξίζει πραγματικά!
http://www.youtube.com/watch?v=Cjw71xlNuro (http://www.youtube.com/watch?v=Cjw71xlNuro)
.
Ευχαριστώ!
Uriah Heep
02-02-2011, 08:27
Bασιλη απο οτι διαβαζεις και ακους εχεις δημιουργησει ολοκληρη σχολη γυρω σου..
...κατάλαβα,
.
.
.
.
.
....δεν το γλυτώνω το γιαούρτι μΕ φαίνεται!
Αξίζει πραγματικά!
Απίστευτη εκτέλεση, δεν την είχα ακούσει... Κι η ιστορία όλα τα λεφτά! :D
...κατάλαβα,
.
.
.
.
.
....δεν το γλυτώνω το γιαούρτι μΕ φαίνεται!
Το γιαούρτι μαζί με μέλι για πρωινό μετά τις ρακές για να στρώσει λίγο το στομάχι... ;)
Ευχαριστήθηκα το κείμενο αυτή τη φορά, να 'σαι καλά! Προσωπικά θα ήθελα ακόμα περισσότερες εικόνες για να συμπληρώσουν και να εμπλουτίσουν τις εικόνες που σχηματίζει το μυαλό μου από το κείμενο, αλλά ο κάθε ένας με το τρόπο του.
Φίλε Uriah ταξίδεψα και εγώ μαζί σου. Και τσατίστηκα που δε πήγαμε στην Πέτρα ή μερικά παραπάνω κάστρα και δε με νοιάζει αν με πεις φλώρο! Από την άλλη καραγούσταρα τις αναπάντεχες γνωριμίες με άλλους ταξιδιώτες κάθε είδους καθώς και τις γνωριμίες με το ντόπιο πληθυσμό και πολιτισμό. Και εννοείτε την έλλειψη προγράμματος, και GPS (για να δούμε και εγώ πόσο θα αντιστέκομαι...).
Αδυνατώ να καταλάβω αυτή τη Θιβετιανή δίαιτα, πρώτη φορά την ακούω. Πόσο καλό κάνει στον οργανισμό σε φάση ταξιδιού δεν είμαι βέβαιος, μερικά λογάκια για το θέμα διατροφής θα ήταν ευπρόσδεκτα. Θα μου πεις, τι να τα κάνω τα λογάκια που θα γράψεις, που για τα επόμενα 2-3 τουλάχιστο χρόνια δύσκολο να επιχειρήσω εγώ τουλάχιστο κάτι ανάλογο, αλλά έτσι για να νιώθω πως ετοιμάζομαι για την ανατολή...
120 στη Τουρκία; Με όριο 70 για μηχανές; Γίνετε αυτό; Το έχω ακούσει και από αλλού. Τελικά κάτι ξέρουν όσοι αποφασίζουν να πάνε εκεί που δε ξέρω εγώ...
. . . 120 στη Τουρκία; Με όριο 70 για μηχανές;. . .
50 επαρχιακούς - 90 σε διπλής κατεύθυνσης - 120 στους αυτοκινητόδρομους.
Από πέρσι αυξήθηκαν κατά 20 χιλιόμετρα. . .
Με το καλό να σε απολαύσουμε να οργώνεις και τα βουνά της γείτονος ;)
Την επομένη ταξίδευα με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς το άγχος των μπλόκων για όρια ταχύτητας, να καλύψω τα 1900 χιλιόμετρα μέχρι τη Θεσσαλονίκη σε ένα διήμερο.
Το απόγευμα είχα φτάσει στο Μπολού, μια μικρή πόλη μεταξύ της Άγκυρας και της Κων/πολης. Μια ώρα πριν φτάσω σταμάτησα να βάλω αδιάβροχο στο υπόστεγο ενός βενζινάδικου.
Έβρεχε καταρρακτωδώς και ένοιωσα το κρύο να με τρυπάει. Ανέβαινα βόρεια και ξεσυνήθισα τόσες μέρες στις καλοκαιρινές θερμοκρασίες. Βάζοντας το αδιάβροχο ένοιωσα να τρέμω ολόκληρος.
Δεν έχω ξαναδεί τα χέρια μου να τρέμουν έτσι άλλη φορά!
Μέσα στο μαύρο μου το χάλι, με χέρια λες και υπέφερα από Πάρκινσον, σκέφτηκα ότι θα ήμουν βιρτουόζος, στο να ρίχνω παρμεζάνα σε πίτσες και μακαρονάδες.
Ο οργανισμός μου από την ένταση του ταξιδιού, την σωματική καταπόνηση και την συνεχή θιβετιανή δίετα τα ‘χε παίξει.
Βγάζω 5-6 ξερά σύκα και τα μασουλάω.
Σε δευτερόλεπτα συνήλθα. Σταμάτησε το τρέμουλο και το τουρτούρισμα αμέσως.
Συνέχισα το ταξίδι μου υπό καταρρακτώδη βροχή.
Βρήκα ξενοδοχείο πάνω στη κεντρική λεωφόρο. Από κάτω υπήρχε ένα μαγειρείο με εκτεθειμένα ταψιά ανατολίτικης κουζίνας.
Φωτό. Η είσοδος του ξενοδοχείου και το μαγειρείο ακριβώς δίπλα. Ταμάμ!
Καλημερα Ταξιδιωτη
Τετοιες εικονες ζω...
Αφού βολεύτηκα στο δωμάτιό μου, κατέβηκα για μια βόλτα να γνωρίσω την πόλη.
Είχε πάει 8 η ώρα και εντόπισα ένα παλιό χαμάμ, σ΄ένα στενό κοντά στο ξενοδοχείο.
Μπήκα μέσα.
Πετσέτες και τα τοιαύτα παρείχε ο υπεύθυνος.
Κάθισα γύρω στη μία ώρα. Το απόλαυσα με τη ψυχή μου.
Βγήκα έξω με κατεύθυνση το ξενοδοχείο, ενώ το στομάχι μου έπαιζε τη mazourca σε re maggiore στη διαπασών.
Μπήκα στο μαγειρείο με αποφασιστικότητα λοχαγού των Βιετκόγκ…
Ήθελα να φάω και να γουστάρω!
Την άλλη μέρα θα ήμουν σπίτι μου.
Δεν μ΄ένοιαζε καθόλου, αν θα με πείραζε το φαί.
Τα τελευταία δύο ταψιά που τοποθετούσε στη βιτρίνα ήταν φασόλια γίγαντες και συκωτάκια πουλιών με πράσινες πιπεριές και φρέσκια ντομάτα.
Τα παράγγειλα και τα δύο με μια ανατολίτικη σαλάτα με ψιλοκομμένη ντομάτα κρεμμύδια, μαϊντανό κλπ που μΕ θύμισε Τυνησία.
Ήταν καταπληκτικά.
Τόπαμε. Η στέρηση είναι μέρος της ευτυχίας!
Στη βόλτα που είχα κάνει πριν το χαμάμ, εντόπισα ένα μαγαζί που πουλούσε μπύρες Efes Pilsen και πούρα.
Πηγαίνοντας προς το μαγαζί έπεσα πάνω σ΄έναν άγριο ξυλοδαρμό ενός νεαρού από δύο μπράβους.
Είχαν εξαφανιστεί άπαντες και ήμουνα μόνος. Το ξύλο παραήταν χοντρό κι ανελέητο!
Απομακρύνθηκα διακριτικά για να μη μπλέξω σε καμιά ιστορία. Αγόρασα 2 μεγάλα κουτιά μπύρα, που μου τα έβαλαν σε διακριτική συσκευασία με μαύρη σακούλα, λες και αγόραζα τσόντες και την έκανα για το ξενοδοχείο.
Την άραξα στο μπαλκόνι και ρεμβάζοντας την κίνηση στην κεντρική λεωφόρο καθώς και τους θαυμαστές που περιτριγύριζαν τη βασίλισσα, πέρασα το υπόλοιπο της βραδιάς.
Φωτό. Μπολού, πίνοντας μπύρες στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου αργά το βράδυ...
Αυτα ειναι!
Τι να πει και καποιος αλλος που παρολιγο να αφανιστει απο ενα χαλασμενο
τσιζκεικ στο ανατολικο μετωπο...:yz
Uriah Heep
04-02-2011, 01:49
Και τσατίστηκα που δε πήγαμε στην Πέτρα ή μερικά παραπάνω κάστρα και δε με νοιάζει αν με πεις φλώρο!
Παρεξήγηση! Ποτέ δεν θ΄αποκαλούσα φλώρο κάποιον που επισκέπτεται, μουσεία, ιστορικά μνημεία και τα σχετικά…
Αντίθετα θ΄ανέβαινε στην εκτίμησή μου…
.
.
…αρκεί να μην περιέγραφε την επίσκεψη, με εμβρίθεια ξανθής πανελίστριας της μεσημεριανής ζώνης!
Είμαι σκληρός fan των αρχαιολογικών χώρων. Αρκεί να έχω τα ερεθίσματα. Από μικρός πετάριζε η καρδιά μου για τις πυραμίδες (διάβαζα πολύ Έριχ Φον Ντένικεν). Αποτέλεσμα, να επισκεφτώ 2 φορές την Γκίζα. Την 2η φορά έμεινα και σ΄ενα κ@λοξενοδοχείο en face στη Σφίγγα. Ήθελα να πιώ τον πρωινό καραβίσιο καφέ στο δωμάτιό μου βλέποντας από το παράθυρο τη Σφίγγα και τις πυραμίδες(φωτό). Υπήρχε και το ενδιαφέρον και η αιτία!
Αδυνατώ να καταλάβω αυτή τη Θιβετιανή δίαιτα, πρώτη φορά την ακούω. Πόσο καλό κάνει στον οργανισμό σε φάση ταξιδιού δεν είμαι βέβαιος, μερικά λογάκια για το θέμα διατροφής θα ήταν ευπρόσδεκτα.
Με τους ξηρούς καρπούς έχω ενέργεια, διαύγεια και ελαφρό στομάχι, χωρίς να μΕ κολλάει το υπνόσημο στη γκλάβα μετά τα 100 χιλιόμετρα…
Από την άλλη, μ΄αρέσει να επισκέπτομαι τόπους που στα εστιατόρια η απλή ανάγνωση του καταλόγου προκαλεί εμπύρετο δυσεντερία!
Εκεί απλά δεν τρώω!
Χτυπάω καμιά μπύρα, για να γουστάρω τη φάση...
Uriah Heep
04-02-2011, 02:03
Καλημερα Ταξιδιωτη
Τετοιες εικονες ζω...
Καλημέρα Αφρικάνε!
Εσύ μΕ καταλαβαίνεις...:)
Ρε Βασίλη μας έχεις μπριζώσει χειμωνιάτικα..
κράτα δυνάμεις για το μπυροmeeting αύριο:D
Βασίλη σε ευχαριστώ από καρδιάς που μοιράστηκες αυτό σου το ταξίδι μαζί μας. Όση ώρα διάβαζα το οδοιπορικό σου, είχα ανοίξει χάρτες, εγκυκλοπαίδειες, κ τα δούλευα όλα μαζί.
Ταξίδι = Ζωή!
Jefe
johntsip
04-02-2011, 20:45
φιλε μου ,
παντα με καθυστερηση ....το διαβασα και εγω.
εχω υποσχεθει στον εαυτο μου να σε γνωρισω απο κοντα, για να αποφασισω σε τι εισαι καλυτερος......!!!!!
Να οδηγας μηχανη!! ή Να γραφεις κειμενο!!
Ο συνδυασμος φανταζει αχτυπητος!!!
:)
Uriah Heep
06-02-2011, 22:11
Διαβάζοντας αυτό το …ντελικατέσεν των εγκωμιαστικών σχολίων, σας ευχαριστώ ειλικρινά!
Χαίρομαι που αυτή η ταξιδιωτική μετάγγιση, βρήκε …συμβατούς λήπτες με αδούλωτη αίσθηση του χιούμορ.
Διότι τα πάντα είναι χιούμορ,
.
.
.
.
.
...έστω κι αν τα κείμενα δεν περιέχουν μαλακτικό aloe vera και την κλασσική φόρμουλα "όχι πια δάκρυα"!
Καλούς δρόμους σε όλους!:)
siraxanz
06-02-2011, 22:53
Διαβάζοντας αυτό το …ντελικατέσεν των εγκωμιαστικών σχολίων, σας ευχαριστώ ειλικρινά!
Χαίρομαι που αυτή η ταξιδιωτική μετάγγιση, βρήκε …συμβατούς λήπτες με αδούλωτη αίσθηση του χιούμορ.
Διότι τα πάντα είναι χιούμορ,
.
.
.
.
.
...έστω κι αν τα κείμενα δεν περιέχουν μαλακτικό aloe vera και την κλασσική φόρμουλα "όχι πια δάκρυα"!
Καλούς δρόμους σε όλους!:)
ΑΑΑ μου τα χαλάς...
Όχι πιά δάκρυα ήτανε το τζονσον μπειμπυ σαμπου:sm7:
Ειπαμε μεγαλώσαμε αλλά να θυμόμαστε και τα παλιά!
Η αλόη τωρα τελευταια εγινε της μόδας!
Αγαπητε Uraih Heep,
εκτος του οτι βρισκω εξαιρετικη τη γραφη σου, συνφωνω μαζι σου για τα μοναχικα ταξιδια γιατι συνηθως σου δινεται η ευκαιρια να γνωρισεις ιδιαιτερους ανθρωπους.
Uriah Heep
03-03-2011, 22:08
... συνφωνω μαζι σου για τα μοναχικα ταξιδια γιατι συνηθως σου δινεται η ευκαιρια να γνωρισεις ιδιαιτερους ανθρωπους.
…που κι αυτοί με τη σειρά τους, είναι συνηθισμένοι άνθρωποι στη χώρα τους!
Τελικά πόσοι νοιάζονται για τους ανθρώπους?
Το μοναχικό ταξίδι είναι …tailored the way you want,
.
.
…το παρεϊστικο, μοιραία τείνει να εξελιχθεί σε prêt a’ porte’, πιο προβλέψιμο κι από τα ζώδια της Λίτσας Πατέρα!
Άσε που με τις φωτογραφικές ντοκουμεντασιόν των άδειων πιάτων, ορισμένα τείνουν να εξελιχθούν σε …"Ημερολόγιο κοψιδίου"!
Μια σύγχρονη ταξιδιωτική αναφυλαξία.
Όλα είναι θέμα ταξιδιωτικής όρασης. Και αν τη διαθέτεις σου αρκεί και το ΚΤΕΛ Ημαθίας ως μέσον μεταφοράς.
Αγαπητε Uraih Heep,
εκτος του οτι βρισκω εξαιρετικη τη γραφη σου...
...που με το μαύρο χιούμορ που τη χαρακτηρίζει, δεν θα γλυτώσει το ...άσπρο γιαούρτι!:)
mototraveler
03-03-2011, 23:00
Το μοναχικό ταξίδι είναι …tailored the way you want
Για που ράβεις το επόμενο κουστούμι?;)
Uriah Heep
04-03-2011, 00:53
Για που ράβεις το επόμενο κουστούμι?;)
Για τη χώρα με τους καλύτερους ραφτάδες...
Για τη χώρα με τους καλύτερους ραφτάδες...
http://cdn.content.sweetim.com/sim/cpie/emoticons/000204AE.gif (http://www.sweetim.com/s.asp?im=gen&lpver=3&ref=10&p={6A81F2AC-1C2B-11E0-A21D-0016E66A7C4E})
Jefe
Για τη χώρα με τους καλύτερους ραφτάδες...
Ωωωχ!
Μετά το Μπαχρέιν, βλέπω και τους Ινδούς να διαδηλώνουν στις πλατείες :sm7:
Με το καλό Βασίλη
Φυσικές οδοντογλυφίδες στο πανέρι, σε παζάρι της Δαμασκού. "Χτυπήστε την αποκλειστικότητα...
...σε λίγα χρόνια που δεν θα υπάρχουν δάση, θα είναι περιζήτητες!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=6992&d=1296502744
Η τηλεόραση παίζει στη "διαπασών" κάποιο σίριαλ και το πλήθος στο πεζοδρόμιο "ρουφάει" το μελό σαν βιοκαύσιμο...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=6993&d=1296503139
Τσάι στο Χαλέπι...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=6994&d=1296503272
Το φρούριο στην άνω πόλη, στο Χαλέπι.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=6995&d=1296503521
Ένα από τα ελάχιστα μέρη που σερβίρουν μπύρα δημοσίως. Το μπαρ του παραδοσιακού Sissi restaurant, στην Ορθόδοξη συνοικία στο Χαλέπι.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7000&d=1296503740
Στο λιμάνι του Τσεσμέ.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7001&d=1296503847
Μαρμαράδες, μωσαϊκτσήδες περιμένουν έξω από την παλιά αγορά στο Χαλέπι, για μεροκάματο.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7002&d=1296505264
Ο διάδρομος στον όροφο, του παραδοσιακού ξενοδοχείου που έμεινα στο Χαλέπι. Προσέξτε τα κάγκελα στα εσωτερικά παράθυρα(!) που συνήθως τα αφήνουν ανοιχτά και βλέπεις τους ενοίκους είτε να πίνουν κανέναν αργιλέ οκλαδόν είτε να κοιμούνται...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7003&d=1296505401
Όπως είχαν προβλέψει όλα τα μετεωρολογικά δελτία, θα έριχνε καναπέδες στην περιοχή. Κάπου έξω από τη Σμύρνη σταματάμε γι΄αδιάβροχα. Και μιά πρόταση τούρκου αρχιτέκτονα, στο βάθος ένα μπετονένιο κακούργημα σε ...λαχανί!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7005&d=1296505484
Το κάστρο στο Χαλέπι. Δυστυχώς έπεσα στο γενικό σέρβις, αυτό των 1500 ετών και δεν μπόρεσα να μπώ μέσα.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7006&d=1296505605
Ταμάμ για χαμάμ...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7007&d=1296505723
No comments...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7008&d=1296505834
Πλησιάζοντας στα σύνορα της Συρίας κοντά στη διασταύρωση για Αntakia (Αντιόχεια).
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7009&d=1296505979
Το Big Ben στο ...Χαλέπι.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7010&d=1296506259
Ο Πρόεδρος είναι παντού!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7011&d=1296506409
Μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Συρίας. Σε πιάνει δέος...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7012&d=1296506511
Όταν λέμε ότι ο Πρόεδρος είναι παντού...
...απλά είναι ΠΑΝΤΟΥ!!!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7013&d=1296506629
Βαβούρα στη Μ. ανατολή! Ενθουσιώδεις τύποι, αυτοί οι Σύριοι!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7014&d=1296506739
Η "βασίλισσα" απολαμβάνει την απερίγραπτη φιλοξενία των ανθρώπων του Χαλεπίου!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7015&d=1296506935
Μπορεί να φαίνεται χάλια στη φωτογραφία, αλλά στη γεύση ήταν άπαιχτο!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7016&d=1296507063
Η σύζυγος κάνοντας μία συμβολική χειρονομία, άφησε αυτά που βλέπετε στη φωτογραφία, δίπλα στο πληκρολόγιο...
Μάλλον πρέπει να διακόψω...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7017&d=1296507202
Ιορδανία, πριν βγώ από τα σύνορα προς τη Συρία
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7018&d=1296507749
Σοκάκια στο Χαλέπι
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7019&d=1296507843
Άλλα σοκάκια στο Χαλέπι.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7020&d=1296508034
Άιντε μ' έβγαλες τα μάτια, με τις "στρίνγκ" φωτογραφίες που ανεβάζεις. :p
Έχοντας δοκιμάσει κιουνεφέ (künefe,μικρασιάτικο κανταίφι) σε Τουρκία, Συρία και Λίβανο, θα έλεγα ότι της Πόλης ήταν το καλύτερο. :cool:
Ο Νικόλας έξω από το ξενοδοχείο που μένει, φωτογραφίζει τον πιτσιρικά που παίζει με την ΗΡ2
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7021&d=1296508157
Ο Νικόλας είχε και αρκετό ...black humour, ώστε να επιμένει να τον φωτογραφίσω δίπλα στην adventure 4X4 νεκροφόρα!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7022&d=1296508261
Sissi restaurant
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7023&d=1296508334
Διαγωνίως απέναντι από το θρυλικό ξενοδοχείο Baron, όπου έμεινε ο Λώρενς της Αραβίας, η Άγκαθα Κρίστι, ο Τσάρλς Λίντμπεργκ κλπ, ετοιμαζόμαστε με τον Κωστή για την αναχώρησή μας από το Χαλέπι.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7024&d=1296508449
Φτάνοντας στα σύνορα της Ιορδανίας.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7025&d=1296508535
Έξω από το ξενοδοχείο "Αmman Palace" στο ...Amman.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7026&d=1296508875
Αμμάν, έξω από το Ρωμαϊκό θέατρο
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7027&d=1296508986
Αμμάν. Ο βασιλιάς Αμπντάλα ο Β' και η "βασίλισσα" Άφρικα η Δ' ...
...με μιλιτέρ ενδυμασία.
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7028&d=1296509106
Αμμάν
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7029&d=1296509197
…τα έτσουξα με αριάνι (ξυνόγαλο) στο μαγαζί της φωτογραφίας (όροφος).
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7030&d=1296509290
Αμμάν, το Ρωμαϊκό θέατρο
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7031&d=1296509461
Ο βασιλιάς Αμπντάλα ο Β'
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7032&d=1296509565
Πέτρα
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7033&d=1296510133
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7034&d=1296510239
Αl Karak
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7035&d=1296510701
Το κάστρο του Αλ Καράκ
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7036&d=1296510812
Μέση Ανατολή...
...διαλέγεις και παίρνεις!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7037&d=1296510927
... Άμπνταλα δεν σΕ βλέπω καλά!
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7038&d=1296511067
Στο κέντρο της Δαμασκού. Ο Πρόεδρος παντού με χαιρετάει...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7039&d=1296511336
Μπαίνοντας στο κέντρο, έγινε τσαμπουκάς για το ποιός θα φωτογραφίζονταν πρώτος πάνω στη "Βασίλισσα"...
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7040&d=1296511464
Δαμασκός
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7041&d=1296511753
Παλιές αγορές στη Δαμασκό
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7042&d=1296511861
Δρόμοι και αγορές στη Δαμασκό
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7043&d=1296511989
Στον επόμενο καφέ, θέλω να μΕ πεις αν αυτή η Πέτρα η Βουλγάρα είναι πρόσωπο υπαρκτό. :p
264George
14-04-2013, 18:28
Ασυναίσθητα πετάω ένα …
-Γειά σου Πρόεδρε!
Και παίρνω την απάντηση…
-Ωωωω τον κύριο Uriah Heep!
-I beg your pardon?
-Mεγάλη μου τιμή που γνωρίζω από κοντά έναν αρχιερέα του trash παραταξιδιωτικού, έναν πυροβολημένο ταξιδευτή, έναν ιδιόρυθμο άνθρωπο σαν εσάς! Είμαι φαν των ταξιδιωτικών σας!
-Κύριε Πρόεδρε, μεγάλη μου τιμή, να συνομιλεί το ασήμαντον της μηδαμινότητάς μου, με τη βαρύτιμο υψηλότητά σας, μ΄έναν εκλεγμένο αρχηγό κράτους με 97,6% και …
-Άσε τα σάπια και κόψε το δούλεμα σε μένα Uriah…
-Mα, κύριε Προεδρε…
-Άσε τα κύριε Πρόεδρε και λέγε με Μπασάρ. Δεν πάμε από το Παλάτι να μας τηγανίσει κανένα ρεβιθοκεφτέ η Άσμα και να τα πούμε χαλαρά?
-Σ΄ευχαριστώ Μπασάρ, αλλά άμα καθυστερήσω να επιστρέψω στην Κατερίνα …θα με τηγανίσει σαν ρεβιθοκεφτέ! Κι από την άλλη, να φάω φαλάφελ από τα χέρια εγγλεζούλας, δε λέει! Θα σ΄επισκεφτώ με τη Κατερίνα αλλά δε θα τη βγάλεις με ρεβιθοκεφτέδες …
-Τότε θα πω του γάλλου σεφ να σας ετοιμάσει κανά μεζέ με αχνιστό ορτίκι, με κρούστα κινέζικων μανιταριών, πάνω σε πολέντα με ψητά κυδώνια, συνοδευμένο με μπισκ αστακού ακομπανιέ από τριλογία σολομού, σε καλαθάκι από φινόκιο αρωματισμένο με πορσίνι και τρούφα, με γαρνιτούρα ροζέ ριζότο με πεσκανδρίτσα πάνω σε σπανάκι σωτέ και φιστίκι σε τιμπάλ λαχανικών….
-Ρε Μπασάρ, τέτοιες αηδίες έκανες στην Άσμα για να τη ρίξεις?
-Πες μου ένα πράγμα Uriah. Με μπέρδεψες με το ΑΝΤΙταξιδιωτικό σου! Πέτυχε το ταξίδι σου στο Ιράν?
-Επειδή έγινες κολλητός ρε Μπασάρ, πρέπει και να με ξεμπροστιάζεις? Τι να σΕ πω τώρα?
-Την αλήθεια!
-Κολλητέ μου Μπασάρ, μόνο σε σένα θα σΕ τα πω. Είμαι παλιοχαρακτήρας. Παρασυρμένος από το καλπάζον χιούμορ και τα φραστικά ξεβρακώματα των περιγραφών τους ξέσκισα τους συνταξιδευτές μου!
-Μη μΕ λες!
-Όπως σΕ τα λέω! Πρώτα-πρώτα είχαμε 3 μήνες προετοιμασία με καλαμπούρια και πειράγματα που ήταν το μισό ταξίδι! Τι να σΕ λέω τώρα! Δεύτερον, τέτοια ευγενικά, σιδηρόκωλα, απαρέγκλιτα αποφασισμένα για το ταξίδι και large άτομα δύσκολο να βρείς στη πιάτσα και ειδικά των γαλαζοελικοφόρων…
-Μη μΕ λες! Και γιατί στράβωσες σαν ξυνή γκόμενα που περνάει τη τρίτη θηλυκή κρίση?
-Μπασάρ μου, η βαρύγδουπης ασάφειας γραφή, τα αφυδατωμένα κυνικά σχόλια περί glamorous καταλυμάτων, οι απρόσωπες, λυμφατικές και ετοιμόρροπης αφασίας εκφράσεις και οι σουργελοειδείς χαρακτηρισμοί, στο βωμό του black humour, χαρακτήρισαν ΑΤΥΧΩΣ τα κείμενα.
-Και με τον τύπο που σας την έκανε?
-Να σΕ πω Μπασάρ μου! Το ταξίδι με τρίτους, είναι σαν ταινία του Γούντυ Άλλεν. Τις ίδιες σκηνές της ταινίας δηλαδή, στις πασάρει είτε σαν κωμωδία είτε σαν δράμα. Άμα λάβεις υπόψει την ταξιδιωτική κυτταρίτιδα που μαστίζει τον χώρο του μοτοσυκλετισμού της Σκουπίδολαντ και τη σκηνή με το Νώντα να την «κάνει» μόνος σε θερμοκρασία 2 βαθμών, στα υψίπεδα της Ανατολικής Ανατολίας , 2.350 χιλιόμετρα μακριά, έτσι απλά και μόνος για τη Σαλονίκη …
.
…σήμερα βλέποντας τη σκηνή, θα το θεωρούσα μαγκιά του! Το θέμα, Μπασάρ μου, είναι ότι κάναμε ταξιδάρα …
.
…κι όποιος δεν το κατάλαβε, περαστικά του! Δε σε πρόσφερα καφέ όμως!
-Ξέρεις, είναι κομμάτι δύσκολο να τον πιώ μέσα απ΄την αφίσα.
-Να προσφέρω κράκερ?
-Θα γεμίσει ψίχουλα το κουστούμι! Την επόμενη φορά λοιπόν! Καλό δρόμο!
-Χάρηκα που τάπαμε Μπασάρ! Στο επανειδείν!
Φωτό. Καφές, κράκερς και μοχαμπέτι με τον Πρόεδρο!
κείμενο και φωτο...:re25:
Papadopaidi
15-04-2013, 00:48
Αγαπητέ κύριε Βασίλη (Uriah Heep),
δεν έχω τις εμπειρίες σας κ δεν ξέρω αν ποτέ θα
τις αποκτήσω (μόνο ο Θεός το γνωρίζει) απλά
θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσίασή σας.
Θέτει νέα μέτρα κ σταθμά στα "προκάτ" όνειρα που
χαρίζουν δεξιά κ αριστερά. Να τονίσω ότι ακούω το
φίλο σας σε αυτό τον ύμνο όσο διαβάζω τις
εμπειρίες σας.
Ken Hensley - July Morning (Live 2007) for Tania Vasileva - YouTube
Συγχαρητήρια όχι τόσο για το ταξίδι, που στο κάτω-κάτω
της γραφής είναι ΑΤΟΜΙΚΗ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ εμπειρία κ
κανείς δεν μπορεί να την βιώσει όπως εσείς που την ζήσατε,
αλλά για την μοναδική στο ύφος κ την προσέγγιση παρουσίαση.
Καταφέρατε να ξεπεράσατε την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ δυσκολία που έχω
να διαβάζω τα ταξιδιωτικά γιατί είναι ΔΟΜΗΜΕΝΑ με τον ίδιο τρόπο
(φυσικά ΟΧΙ όλα) ένας απίστευτος "τυφλοσούρτης" που αναδεικνύει
την έλλειψη παιδείας όλης της ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗΣ περιόδου την
επιβολή της ΠΑΠΑΓΑΛΙΑΣ, της έτοιμης τροφής, του δήθεν κ
του νεοπλουτισμού. Θέλω να γράψω κ άλλα όμως κουράζω...
Ο Θεός να σας δίνει δύναμη.
http://digilander.libero.it/iomaria2006/religione5.gif
Uriah Heep
16-04-2013, 00:44
κείμενο και φωτο...:re25:
Είσαι λαγωνικό υψηλής οσφρήσεως που "τσίμπησες" το ποστ...
;)
Uriah Heep
16-04-2013, 01:29
Καταφέρατε να ξεπεράσατε την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ δυσκολία που έχω
να διαβάζω τα ταξιδιωτικά γιατί είναι ΔΟΜΗΜΕΝΑ με τον ίδιο τρόπο...
ένας απίστευτος "τυφλοσούρτης"....
Κάτι τέτοια σχόλια μΕ κάνουν να αναβάλλω την αυτοκτονία...
Σ' ευχαριστώ!
Στην υγειά σου με τον συνθέτη του εκπληκτικού "July morning" (Ken Hensley) στο hammond B3!
http://img7.imageshack.us/img7/9637/kenhensley1.jpg (http://imageshack.us/photo/my-images/7/kenhensley1.jpg/)
Uploaded with ImageShack.us (http://imageshack.us)
Από νωρίς το πρωί περιπλανιόμουνα στο φημισμένο παζάρι του Χαλεπίου. Εκεί ξανασυνάντησα, όλως τυχαίως, τον Νικόλα, ο οποίος όταν του ανέφερα ότι πιθανόν να έφτανε σήμερα κάποιος Έλληνας από την Τουρκία, όλως τυχαίως γνώριζε ποιον περίμενα.
Διότι, όλως τυχαίως, είχαν συναντηθεί στη ΕΛΠΑ για την έκδοση του καρνέ…
Έτσι λοιπόν, αφού περιπλανηθήκαμε με τον Νικόλα, στα παζάρια και τα σοκάκια της ορθόδοξης συνοικίας του Χαλεπίου, όλως τυχαίως από το απόγευμα και μετά, συνεχίσαμε την περιπλάνησή και οι τρείς μαζί!
Φωτό. Ο Νικόλας έξω από το ξενοδοχείο που μένει, φωτογραφίζει τον πιτσιρικά που παίζει με την ΗΡ2
http://www.gsforum.gr/attachment.php?attachmentid=7021&d=1296508157
ο φυλος μου ο Καλτας Νικος (xrnik) απο Αθηνα σε ταξιδι πρην απο πεντε χρονια
http://www.hp2enduro.com/hp2e_files/public/1233067784_30_FT76_dsc_5393_.jpg
http://www.hp2enduro.com/hp2e_files/public/1233064557_30_FT76_img_1988_.jpg
Όπως πάντα απίστευτος.Οι περιγραφές σου μαγευτικές!
vassilis68
19-04-2013, 19:54
Απλά μαγευτικό.
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.