SenseiG
05-03-2011, 15:17
Αυστραλοί ερευνητές αμφισβητούν τις γενικές οδηγίες των ειδικών, που παροτρύνουν τους διαβητικούς να μειώσουν το αλάτι στη διατροφή τους.
http://static.fsport.gr/images/salt%20020311.jpg
Σε μελέτη που έκαναν διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με τα υψηλότερα επίπεδα νατρίου στα ούρα τους είχαν το μικρότερο κίνδυνο θανάτου σε διάστημα 10 ετών.
«Τα δεδομένα αυτά θέτουν υπό αμφισβήτηση τις συστάσεις που θέλουν όλους τους ενήλικες να πρέπει να προσπαθήσουν να μειώσουν την πρόσληψη αλατιού», δήλωσε ο Δρ Elif I. Ekinci από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στη Βικτόρια.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι πρέπει να το παρακάνετε με το αλάτι.
Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που προκύπτουν ανάλογα πορίσματα, το θέμα είναι ότι οι Αυστραλοί ερευνητές, όπως και άλλοι πριν από αυτούς, επικαλέστηκαν μόνο τις παρατηρήσεις και δεν προχώρησαν στην πραγματικότητα σε πειράματα για να εξετάσουν τις άμεσες επιπτώσεις της κατανάλωσης περισσότερου ή λιγότερου αλατιού.
Αντ 'αυτού, παρακολούθησαν 638 άτομα με μακροχρόνιο διαβήτη τύπου 2, που συνοδεύεται συχνά από καρδιακές παθήσεις και υψηλή αρτηριακή πίεση. Στην αρχή της μελέτης, όλοι οι ασθενείς ήταν στα 60 τους κατά μέσο όρο και σχεδόν οι μισοί από αυτούς ήταν παχύσαρκοι.
«Αυτοί είναι ακριβώς οι ασθενείς, στους οποίους εφαρμόζονται πιο συχνά επιθετικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής τους», σημειώνουν οι ερευνητές.
Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε μία μόνο κλινική διαβήτη και οι γιατροί καθόρισαν την ημερήσια ποσότητα νατρίου στα ούρα τους όταν άρχισε η μελέτη. Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας για τη μέτρηση της πρόσληψης αλατιού, διότι δεν στηρίζεται στο τι δηλώνουν οι ίδιοι οι ασθενείς.
Η μέση ποσότητα νατρίου στα ούρα τους - 4,2 γραμμάρια την ημέρα- ήταν σύμφωνη με τις προηγούμενες παγκόσμιες μελέτες σύμφωνα με τους ερευνητές.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που διήρκεσε η μελέτη, 175 ασθενείς απεβίωσαν, με το θάνατό τους ως επί το πλείστον να οφείλεται σε καρδιακή νόσο.
Για κάθε επιπλέον 2,3 γραμμάρια νατρίου στα ούρα τους, ο κίνδυνος θανάτου κατά τη διάρκεια της μελέτης μειώθηκε κατά 28% - ακόμη και αφότου λήφθηκαν υπόψη η νεφρική νόσος, η ηλικία και άλλοι παράγοντες που ενδέχεται να είναι σημαντικοί.
«Αυτό είναι απροσδόκητο», ανέφεραν ο Δρ Ekinci και ο Δρ George Jerums, ο οποίος εργάστηκε επίσης για τη μελέτη. «Αυξάνει την πιθανότητα να μην είναι πάντα ευεργετική η χαμηλή πρόσληψη αλατιού στα άτομα με διαβήτη τύπου 2».
Περισσότεροι από 23 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν διαβήτη τύπου 2. Οι γενικές συστάσεις είναι ότι θα πρέπει να τρώνε ποσότητα όχι μεγαλύτερη από 1,5 γραμμάρια νατρίου - περίπου τα δύο τρίτα του κουταλιού του γλυκού αλάτι - την ημέρα.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί καταναλώνουν περισσότερο από το διπλάσιο της συγκεκριμένης ποσότητας σύμφωνα με ερευνητική ομάδα, που πραγματοποίησε πέρυσι μια μελέτη η οποία κατέδειξε τρόφιμα, όπως τα μπισκότα, η πίτσα και τα κρέατα, ως τους κύριους ενόχους.
Η νέα μελέτη δεν αποδεικνύει τεκμηριωμένα ότι το επιπλέον αλάτι βοηθάει τους διαβητικούς.
«Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι ασθενείς, που είχαν χαμηλότερα επίπεδα νατρίου στα ούρα τους, ήταν πιο άρρωστοι και ηλικιωμένοι», τόνισε ο δρ Paul Elliott, ο οποίος μελετάει τη σχέση μεταξύ της διατροφής και της υψηλής αρτηριακής πίεσης στο Imperial College του Λονδίνου.
«Αν και οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν στατιστικά μοντέλα για να προσπαθήσουν να διορθώσουν αυτές τις ‘’ανισορροπίες’’, εξακολουθεί να ισχύει η πιθανότητα τα αποτελέσματα να συγχέονται από τους ίδιους».
«Η συλλογιστική αυτή φαίνεται να ενισχύεται από τη διαπίστωση ότι η υψηλότερη αρτηριακή πίεση συνδέεται με μεγαλύτερη επιβίωση στη μελέτη, η οποία απλώς δεν είναι αληθοφανής», πρόσθεσε.
Την ίδια στιγμή ένας άλλος ειδικός δήλωσε ότι οι Αυστραλοί ερευνητές θα μπορούσαν να είναι κοντά σε κάποια νέα ανακάλυψη.
«Η πραγματικότητα είναι ότι η μείωση του νατρίου έχει πολλές συνέπειες, μερικές καλές, όπως η μείωση κατά μέσο όρο της αρτηριακή πίεση, και άλλες κακές», δήλωσε ο Dr Michael H. Alderman από το Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη.
Για παράδειγμα, όπως ανέφερε, η μείωση του νατρίου αυξάνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, που είναι το κύριο πρόβλημα για το διαβήτη. Επίσης ανεβάζει την παραγωγή ορισμένων άλλων ορμονών, που έχουν συνδεθεί με τις καρδιακές παθήσεις.
http://static.fsport.gr/images/salt%20020311.jpg
Σε μελέτη που έκαναν διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με τα υψηλότερα επίπεδα νατρίου στα ούρα τους είχαν το μικρότερο κίνδυνο θανάτου σε διάστημα 10 ετών.
«Τα δεδομένα αυτά θέτουν υπό αμφισβήτηση τις συστάσεις που θέλουν όλους τους ενήλικες να πρέπει να προσπαθήσουν να μειώσουν την πρόσληψη αλατιού», δήλωσε ο Δρ Elif I. Ekinci από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης στη Βικτόρια.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι πρέπει να το παρακάνετε με το αλάτι.
Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που προκύπτουν ανάλογα πορίσματα, το θέμα είναι ότι οι Αυστραλοί ερευνητές, όπως και άλλοι πριν από αυτούς, επικαλέστηκαν μόνο τις παρατηρήσεις και δεν προχώρησαν στην πραγματικότητα σε πειράματα για να εξετάσουν τις άμεσες επιπτώσεις της κατανάλωσης περισσότερου ή λιγότερου αλατιού.
Αντ 'αυτού, παρακολούθησαν 638 άτομα με μακροχρόνιο διαβήτη τύπου 2, που συνοδεύεται συχνά από καρδιακές παθήσεις και υψηλή αρτηριακή πίεση. Στην αρχή της μελέτης, όλοι οι ασθενείς ήταν στα 60 τους κατά μέσο όρο και σχεδόν οι μισοί από αυτούς ήταν παχύσαρκοι.
«Αυτοί είναι ακριβώς οι ασθενείς, στους οποίους εφαρμόζονται πιο συχνά επιθετικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής τους», σημειώνουν οι ερευνητές.
Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε μία μόνο κλινική διαβήτη και οι γιατροί καθόρισαν την ημερήσια ποσότητα νατρίου στα ούρα τους όταν άρχισε η μελέτη. Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας για τη μέτρηση της πρόσληψης αλατιού, διότι δεν στηρίζεται στο τι δηλώνουν οι ίδιοι οι ασθενείς.
Η μέση ποσότητα νατρίου στα ούρα τους - 4,2 γραμμάρια την ημέρα- ήταν σύμφωνη με τις προηγούμενες παγκόσμιες μελέτες σύμφωνα με τους ερευνητές.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που διήρκεσε η μελέτη, 175 ασθενείς απεβίωσαν, με το θάνατό τους ως επί το πλείστον να οφείλεται σε καρδιακή νόσο.
Για κάθε επιπλέον 2,3 γραμμάρια νατρίου στα ούρα τους, ο κίνδυνος θανάτου κατά τη διάρκεια της μελέτης μειώθηκε κατά 28% - ακόμη και αφότου λήφθηκαν υπόψη η νεφρική νόσος, η ηλικία και άλλοι παράγοντες που ενδέχεται να είναι σημαντικοί.
«Αυτό είναι απροσδόκητο», ανέφεραν ο Δρ Ekinci και ο Δρ George Jerums, ο οποίος εργάστηκε επίσης για τη μελέτη. «Αυξάνει την πιθανότητα να μην είναι πάντα ευεργετική η χαμηλή πρόσληψη αλατιού στα άτομα με διαβήτη τύπου 2».
Περισσότεροι από 23 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν διαβήτη τύπου 2. Οι γενικές συστάσεις είναι ότι θα πρέπει να τρώνε ποσότητα όχι μεγαλύτερη από 1,5 γραμμάρια νατρίου - περίπου τα δύο τρίτα του κουταλιού του γλυκού αλάτι - την ημέρα.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί καταναλώνουν περισσότερο από το διπλάσιο της συγκεκριμένης ποσότητας σύμφωνα με ερευνητική ομάδα, που πραγματοποίησε πέρυσι μια μελέτη η οποία κατέδειξε τρόφιμα, όπως τα μπισκότα, η πίτσα και τα κρέατα, ως τους κύριους ενόχους.
Η νέα μελέτη δεν αποδεικνύει τεκμηριωμένα ότι το επιπλέον αλάτι βοηθάει τους διαβητικούς.
«Το κύριο πρόβλημα είναι ότι οι ασθενείς, που είχαν χαμηλότερα επίπεδα νατρίου στα ούρα τους, ήταν πιο άρρωστοι και ηλικιωμένοι», τόνισε ο δρ Paul Elliott, ο οποίος μελετάει τη σχέση μεταξύ της διατροφής και της υψηλής αρτηριακής πίεσης στο Imperial College του Λονδίνου.
«Αν και οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν στατιστικά μοντέλα για να προσπαθήσουν να διορθώσουν αυτές τις ‘’ανισορροπίες’’, εξακολουθεί να ισχύει η πιθανότητα τα αποτελέσματα να συγχέονται από τους ίδιους».
«Η συλλογιστική αυτή φαίνεται να ενισχύεται από τη διαπίστωση ότι η υψηλότερη αρτηριακή πίεση συνδέεται με μεγαλύτερη επιβίωση στη μελέτη, η οποία απλώς δεν είναι αληθοφανής», πρόσθεσε.
Την ίδια στιγμή ένας άλλος ειδικός δήλωσε ότι οι Αυστραλοί ερευνητές θα μπορούσαν να είναι κοντά σε κάποια νέα ανακάλυψη.
«Η πραγματικότητα είναι ότι η μείωση του νατρίου έχει πολλές συνέπειες, μερικές καλές, όπως η μείωση κατά μέσο όρο της αρτηριακή πίεση, και άλλες κακές», δήλωσε ο Dr Michael H. Alderman από το Albert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη.
Για παράδειγμα, όπως ανέφερε, η μείωση του νατρίου αυξάνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, που είναι το κύριο πρόβλημα για το διαβήτη. Επίσης ανεβάζει την παραγωγή ορισμένων άλλων ορμονών, που έχουν συνδεθεί με τις καρδιακές παθήσεις.