ALOUROI 2011 Auschwitz - Central Europe - Stelvio

[pvez]

Το παρακάτω κείμενο έχει γραφτεί απο τον Παύλο Β. και τον Πάνο Κ.
Οι πρώτες 5 ημέρες και το εισαγωγικό σημείωμα είναι από τον Παύλο και οι υπόλοιπες απο τον Πάνο

Ημέρα 180η
Πριν ξεκινήσω με το οδοιπορικό θα ήθελα να πω δύο κουβέντες για να συνδέσω το πρώτο άρθρο (link (http://www.gsforum.gr/info-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-85/alouroi-2011-%CE%91%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%92%CE%99%CE%A4%CE%A3-20599/)) που έγραψα για το φετινό ταξιδι# με αυτό το άρθρο. Η βασική ιδέα ήταν να υπάρχει συνεχής ενημέρωση του forum απο τα μέρη που επισκεπτόμασταν έτσι ώστε να κρατάει πιο ζωντανό το ενδιαφέρον των μελών. Αυτό δυστυχώς δεν ήταν εύκολο καθότι όπως καταλαβαίνετε οι ώρες και οι ημέρες πέρναγαν πολύ γρήγορα με αποτελέσμα να μην είναι δυνατή η άμεση επικοινωνία. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η όλη εκδρομή κράτησε μόνο δέκα ημέρες, με μια ημέρα να μένουμε στην ίδια πόλη το πράγμα γινόνταν ακομα πιο δύσκολο...
Σήμερα 6 Δεκεμβρίου που ξεκινήσαμε να γράφουμε είναι έξι μήνες και κάτι παράπανω απο την ημέρα επιστροφής και σίγουρα το μυαλο είναι πιο καθαρο ώστε να αποτυπώσει όλα αυτα που είδαμε, αυτα που είπαμε αλλά και αυτα που δεν είπαμε.


#Ημέρα 1η: Αθήνα - Γουμένισσα
Αυτή την φορά η 26η Μαϊου καθυστέρησε πάρα πολύ να έρθει. Για εμένα τουλάχιστον η προηγούμενη εβδομάδα δεν πέρναγε με τίποτα. Αυτό που κάποτε ηταν πολύ ευκολο να σχεδιαστεί και να ξεκινήσει τωρα έχει γίνει πολύ πολύπλοκο και γεμάτο εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής. Η καθημερινότητά μας και οι δουλειές μας ειναι τοσο δυναμικές που αν δεν μαζευτούμε στο Σείριο και ξεκινήσουμε δεν είμαι 100% σίγουρος για κανέναν οτι θα έρθει, πόσο μάλλον για εμένα τον ίδιο, που για αλλη μια χρονιά έφτασα στην Αθήνα μια ημέρα πριν το ταξιδι και έπρεπε να τρέξω για κάποιες εκκρεμότητες την τελευταία ημέρα.
Αν θυμάστε απο το πρώτο άρθρο, το σύνολο των συμμετεχόντων ήταν 16 αλλά δύο ημέρες πριν φύγουμε γίναμε 14 και τελικά φύγαμε 15. Πολλοι είχαν πει οτι είμαστε παρα πολλοί και θα είναι δυσκολο να συνυπάρξουμε ο#### για 11 ημέρες. Δεν έχετε άδικο αλλά τώρα μπορώ να πω ότι παρόλο που είμασταν 15 πιστεύω οτι τα πήγαμε πολύ καλά δεδομένου του αριθμού.
Ακόμα και αυτοί οι 15 δεν ξεκινήσαμε όλοι μαζί αλλά σε τρεις ομάδες. Εννέα άτομα φύγαμε από το Σείριο μαζεύοντας άλλους 2 απο την Χαλκίδα στην άνοδο μας. Τρία άτομα έφυγαν την ιδια ημέρα αλλά το βράδυ, απο την Πάτρα με προορισμό την Βενετία οπου θα συναντούσαν στην Βιέννη άλλον ένα, που έρχονταν απο Στουτγκάρδη, και όλοι μαζι θα συναντιόμασταν στην Κρακοβία.
Για εμάς τους έντεκα η πρώτη ημέρα κύλισε πολύ ήρεμα. Ο στόχος ήταν να είμαστε στη Γουμένισσα το βράδυ της Πέμπτης 26 Μαϊου, ώστε την επομένη να μπούμε Σκόπια.

https://lh5.googleusercontent.com/-ZIScpGFRaJM/Td6EGDfSOOI/AAAAAAAADmI/lrTjcAn5SRg/s800/IMG_2571.JPG

Αφού λοιπόν μαζευτήκαμε και οι 11 στην εθνική στο ύψος της Χαλκίδας, είπαμε να κάνουμε πρώτη στάση στα Goody’s πριν απο την Λαμία ώστε να ανεφοδιάσουμε τα άτια και να φύγουμε απο την εθνική με προορισμό το Δομοκό.
Φτάνοντας στο Δομοκό σταματήσαμε για καφέ και εκεί έγινε και η πρώτη πρέπουσα γνωριμία – catch up, για μερικούς που δεν γνωριζόντουσαν και για τους υπολοιπους που μας ειχε ρουφήξει η ρουτίνα της καθημερινότητας.
https://lh5.googleusercontent.com/-PaCZqMOHYvQ/Ti1U9UcCsCI/AAAAAAAAEak/UUYqfTIrL7M/s800/P1050533.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-gCEeUdfWr48/Td6EPJIRdRI/AAAAAAAADmY/XG1QDTpy_Mw/s800/IMG_2574.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-D8r0Odl0xCg/Ti1U-94HoII/AAAAAAAAEao/E5UAcARd0gQ/s800/DSC03805.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-pUo5z8y61C0/Ti1VAPsL4vI/AAAAAAAAEas/Vw7bX_LxVc0/s800/DSC03807.jpg
Επόμενη στάση Καλαμπάκα και συγκεκριμένα στην ταβέρνα ο Κήπος, που πάντα σταματάμε οταν είμαστε στην γύρω περιοχη, για μάσα. Φτάνοντας στην Καλαμπάκα και δη πολύ νωρίς, γύρω στη 1, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για Βενέτικο ποταμό και ανάλογα με τις διαθέσεις μας θα διαλέγαμε μέρος που θα φάμε. Εδώ πρέπει να κάνω την πρώτη παρένθεση και να τονίσω οτι λέγοντας «αποφασίσαμε» στην ουσία ήταν ένα νεύμα μεταξύ των δυο πρώτων να συνεχίσουν χωρίς να ρωτήσουν φυσικά τους άλλους. Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο....και ήταν η πρώτη ημέρα μόνο. J.
Λίγο αργότερα ο ποταμός Βενέτικος κύλαγε απο κάτω μας και η απαραίτητη στάση έγινε ώστε να αποκαλυφθούν οι 11 φωτογραφικές μηχανές για να αποθανατίσουν 11 φορες τα ίδια πράγματα.
https://lh5.googleusercontent.com/-mcASfrPKGo0/Ti1VCv_9vWI/AAAAAAAAEa0/Xlh-vAhmGbs/s800/P1050538.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-Km4JYVq-mz0/Ti1VD_BbnDI/AAAAAAAAEa4/7YfPELXCij0/s800/P1050540.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-VpkxvlZl6Kc/Ti1VHUklNeI/AAAAAAAAEbE/Xk2qAOW4_FI/s800/IMG_4875.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-_sLuj3pwsPY/Ti1pSbBy3GI/AAAAAAAAEbg/u07VewApdBc/s800/DSC03823.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-1Vc6YFjPtgQ/Ti1pUhCMTOI/AAAAAAAAEbs/ssKsgH4D1oo/s800/DSC03827.jpg

Αυτό όπως καταλαβαίνετε γινόνταν συνεχώς οπότε δεν θα το ξαναναφέρω. Μετά απο στάση 30 λεπτών ξεκινήσαμε για την Παναγία Σουμελά οπου θα ανάβαμε ένα κεράκι να μας έχει καλά στο ταξίδι και μετά θα ξεσκιζόμασταν στην μάσα στα γυρω αμιγώς τουριστικά εστιατόρια.

https://lh5.googleusercontent.com/-AtrmI7VBHx0/Ti1pYR9WFeI/AAAAAAAAEb4/Z0H1fFCYEJY/s800/DSC03830.jpg
Σε αυτό το σημείο είναι που μας έπιασε και η πρώτη βροχή οδηγώντας σε ένα σχετικά κλειστό κομμάτι. Ωρα με την ώρα η βροχή δυνάμωνε και εξελίχθηκε σε καταιγίδα την ώρα που φτάσαμε στην εκκλησία.# Ολοι κατηγορούσαμε τα κανούργια μας ελαστικά για το επίπεδο πρόσφυσης αλλά στο τέλος καταλήξαμε στην γνωστή ποιότητα της ελληνικής ασφάλτου για τα γλιστρήματα στο βρεγμένο.
Οι ντόπιοι μας εξήγησαν οτι είναι τοπικό φαινόμενο και μετά από 5 λεπτά ο ουρανός θα καθαρίσει όπου έτσι και έγινε. Με τον ήλιο να λάμπει επισκεφτήκαμε την Παναγία Σουμελά και αφεθήκαμε για λίγο στην ιστορία της.

https://lh5.googleusercontent.com/-MqYboQZ8XWE/Ti1paaO2toI/AAAAAAAAEcA/RQ_yih1kED4/s800/IMG_2580.jpg

Αυτό που μου έκανε την χειρότερη εντύπωση είναι ότι κάτω απο την διάσημη εικόνα της Παναγίας υπήρχε μία τρύπα, σε μέγεθος πακέτου τσιγάρων, όπου ο καθένας μπορούσε να βάλει τον οβολό του. Με λίγα λόγια, U pray, u Pay.
https://lh6.googleusercontent.com/-LuDRIDKNWBA/Ti1pbKQ4IxI/AAAAAAAAEcE/fSzFh2CJL50/s800/IMG_2581.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-p86wr17NNuQ/Ti1pcGn24AI/AAAAAAAAEcI/XOHJ_3qGBqU/s800/IMG_2585.jpg

Στην είσοδο της εκκλησίας υπήρχαν κεριά όπου οι τιμές τους έφταναν τα 300 €. Και το μεγαλύτερο κερί να αγοράσεις για βαφτίσια, πάνω απο 130 € δεν έχει!
Anyway…
Μετά την επίσκεψη στην εκκλησία και όπως προανέφερα η ομάδα προχώρησε στην πρώτη μάσα της εκδρομής. Το εστιατόριο κλασικό τουριστικό, το φαγητό δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο.
https://lh4.googleusercontent.com/-lSdM9rvjnMw/Ti1pdNma3TI/AAAAAAAAEcM/fs5nrDR1Mwk/s800/IMG_4927.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-nxUSBlmS0hE/Ti1peWxpcWI/AAAAAAAAEcQ/Sg3zp7tsWFA/s800/DSC03848.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-UgUtb4oSyao/Td6EnPz-WmI/AAAAAAAADmw/-mmmvShm-P0/s800/IMG_2579.JPG

Κατά τις 6 το απόγευμα φτάσαμε στην Γουμένισσα, 27 χλμ απο τους Ευζώνους. Είχαμε ήδη κάνει προκράτηση στο ξενοδοχείο Δημοσθένης.

https://lh5.googleusercontent.com/-ECQU5oRXwxc/Ti1pi6V88KI/AAAAAAAAEck/rHIQiyD75N0/s800/DSC03855.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-LI4kjUS4XUI/Ti1pj-8jOaI/AAAAAAAAEco/KXuXL57M2oU/s800/DSC03869.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-3eB0Z7qP9MA/Ti1plLFtC1I/AAAAAAAAEcs/e8CHC0YAl_o/s800/IMG_4934.jpg

Το ξενοδοχείο εκτός από πεντακάθαρο και άψογο από πλευράς εξυπηρέτησης, ταιριάζει απόλυτα με το περιβάλλον της Γουμένισσας και μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή βάση για αυτούς που θέλουν να περιπλανηθούν στις γύρω περιοχές. Αφού βάλαμε τα άτια μας στο parking, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας. Μετά από μια ώρα και αφού η Μαρία, ιδιοκτήτρια του χενοδοχείου, μας έφτιαξε καφέδες, χυμούς, ποτά, περιπλανηθήκαμε στην πόλη για μια τελευταία βόλτα πριν την νυχτερινή κατάκλυση.
Χλμ: 575#
http://www.alouroiadventureteam.com/Athens_to_Krakow_2011.html

[pvez]

Ημέρα 2η:# Γουμένισσα-Belgrade.
Την επόμενη ημέρα σηκωθήκαμε γύρω στις 8 και αφού πήραμε το εκπληκτικό πρωινό που μας είχε ετοιμάσει η Μαρία, ξεκινήσαμε για το μεθοριακό σταθμό των Ευζωνων.
https://lh6.googleusercontent.com/-FpHRADNU10E/Tu4jUFE_MxI/AAAAAAAAFH8/ZGPVFiayS8o/s800/IMG_2597.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-XxDmgjHnZ18/Tu4jWgIFPSI/AAAAAAAAFIA/bbkLKNKdH5A/s800/DSC03878.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-ISB7tslTHFQ/Tu4jarfRt5I/AAAAAAAAFII/jioehXo7rs4/s800/DSC03893.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-PY7wjtb3JPE/Tu4jd10JVEI/AAAAAAAAFIM/3Em7Sq4hmPU/s800/DSC03898.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-ZfH376Kpdfc/Tu4jYoBcIhI/AAAAAAAAFIE/Ilh7NENW1xs/s800/DSC03882.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-c_zgv1sr6DY/Tu4jhDShKYI/AAAAAAAAFIQ/ZRT4wQDOoxc/s800/DSC03884.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-M0W9GS1UkYw/Tu4jlqnqNjI/AAAAAAAAFIY/bwcQtcLGLI4/s800/DSC03888.JPG
Στα σύνορα οι διαδικασίες ήταν αρκετά γρήγορες και μέσα σε δέκα λεπτά είχαμε βρεθεί στα Σκόπια.
Την τελευταία φορά που είχα διασχίσει τα Σκόπια ήταν το 2005 που η εθνική ομάδα μπάσκετ είχε σηκώσει το ευρωπαϊκό κύπελλο στο τελικό του Βελιγραδίου. Θυμάμαι παρά πολύ καλά ότι με είχαν σταματήσει 20 χλμ μετά τα σύνορα, αστυνομικοί των Σκοπίων και μας είχαν ρίξει πρόστιμο επειδή πηγαίναμε 10 χλμ πάνω από το όριο ταχύτητας. Εκτός από αυτό δεν δεχόντουσαν euro #αλλά μόνο τοπικό νόμισμα, οπότε έπρεπε να πάμε πίσω στα σύνορα να αλλάξουμε συνάλλαγμα και μετά να τον πληρώσουμε. Δηλαδή 40χλμ πήγαινε και έλα και σε αυτό το διάστημα μας κράταγε τα διαβατήρια ο αστυνομικός.
Με βάση αυτήν την εμπειρία αποφασίσαμε να πηγαίνουμε σεβόμενοι τα όρια ταχύτητας και ας κάναμε και 20 λεπτά να περάσουμε στην φιλικά προσκείμενη Σερβία. Μετά από 200χλμ και κανά 2ωρο οδήγησης βγήκαμε απο τα Σκόπια και μπήκαμε στην Σερβία. Για να διαμαρτυρηθούμε και εμείς με τον τρόπο μας για την ονομασία που προωθεί τον εν λόγω κράτος δεν κάναμε καμία στάση. Περιττό να αναφέρω ότι πέρα απο την ονομασία του κράτους έχουν ονομάσει και το αεροδρόμιο τους "Alexander the Great".
Αφού μπήκαμε στην Σερβία συνεχίσαμε για 150 χλμ περίπου και σταματήσαμε στο καφέ Rosa για καφέ και φαγητό. Το συγκεκριμένο θυμίζει κάτι απο Τέμπη και έχει πολύ ωραίο τοπικό τυρί καΐμακι.
https://lh6.googleusercontent.com/-38HzMGmXhIY/Tu4jwvwtbLI/AAAAAAAAFIo/LzAvbPdwjzA/s800/DSC03908.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-3eC7jcD3QeY/Tu4j6Fj_vkI/AAAAAAAAFI4/xZJYDTkYN5Q/s800/DSC03920.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-zhdy7Y8sNqc/Tu4j_wvVOaI/AAAAAAAAFJA/cgVnXWfzUxg/s800/P1050564.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-DTdTz-W2ksA/Tu4kLsvbaDI/AAAAAAAAFJI/Rn4T4VVQWYo/s800/P1050567.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-MC4mH3WdXwk/Tu4kDiaNzTI/AAAAAAAAFJE/8hGiH0d4jTs/s800/P1050565.JPG

Στο Βελιγραδι φτάσαμε γύρω στις 6 το απόγευμα και η αλήθεια ειναι οτι δυσκολευτήκαμε να βρούμε το χενοδοχείο, το οποίο ήταν δίπλα στο κεντρικό σταθμό των τρένων, αλλά ελέω GPS τα κάναμε μαντάρα.

https://lh5.googleusercontent.com/-cInPM0HR6W4/Tu4kbQ01UbI/AAAAAAAAFJQ/sLs19TxjZIc/s800/P1050573.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-XugaP-yLn_g/Tu4kj_yWFmI/AAAAAAAAFJU/ehCwdIMthg8/s800/DSC03946.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-AHM63Lf_0is/Tu4kvVxUN5I/AAAAAAAAFJY/aVH_ORD0y_o/s800/P1050577.JPG


Μετά απο κάμποση ώρα βρήκαμε το ξενοδοχείο και αφού βάλαμε τις μηχανές σε parking – 200 μετρα μακρια – καταλήξαμε στα δωμάτια. Το ξενοδοχείο ήταν κάτι μεταξύ kits και αριστοκρατικό με το πρώτο να επικρατεί περισσότερο. Τουλάχιστον ήταν καθαρό και αυτό μετράει πάντα.
Ξεκουραστήκαμε για καμιά ωρίτσα και δώσαμε ραντεβού σε ένα καφέ έξω από το σταθμό των τραίνων για την νυχτερινή μας εξοδο. Ο αδελφός μου εχει μια φίλη στο Βελιγράδι, οπότε είχαν γίνει ηδη οι κρατήσεις για ενα καλό εστιατόριο του Βελιγραδίου, το Franz για τους γνώστες.
Αφού χωριστήκαμε σε ταξί ξεκινήσαμε για την βραδυνή μάσα. Το εστιατόριο ήταν όντως πάρα πολύ ωραίο και αν κρίνω απο τον τρόπο που ήταν ντυμένοι όλοι μάλλον ήμασταν σε ένα απο τα πιο κυριλέ εστιατόρια του Βελιγραδίου. Το τραπεζι μας έμοιαζε με τραπέζι γάμου με 11 μαντραχαλέους και μια κοπέλα στην μέση.
https://lh4.googleusercontent.com/-bhQQwcNNZsg/Tu4k1-t2-HI/AAAAAAAAFJc/9_WalxZbpYo/s800/IMG_2604.JPG

Ο γύρω κόσμος ήταν πάρα πολύ καλά ντυμένος και εμείς μοιάζαμε σαν την μύγα μέσα στο γάλα, όπου όπως καταλαβαίνετε δεν μας χάλασε καθόλου, αντιθέτως ξεσκιστήκαμε στο φαγητό. Αν θυμάμαι καλά κάποιοι από την ομάδα επιβιβαστήκανε σε ταξί και πήγανε για ποτάκι μετά το φαγητό και οι υπολοιποι για ύπνο φυσικά. Τα μπαράκια του Βελιγραδίου ήταν γεμάτα κόσμο και γενικότερα όλη η πόλη σφίζει από ζωή. Ειδικά οι γυναίκες στο Βελιγράδι και σε όλη την Σερβία γενικά είναι τελείως από αλλού. Έχεις την αίσθηση ότι περιτριγυριζεσαι από μοντέλα συνεχώς. Τέλος πάντων...https://lh3.googleusercontent.com/-j3mK8Ax20QI/Tu4k6qS6jTI/AAAAAAAAFJg/oA7hrC-JvS4/s800/P1050587.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-Do7pcoLsR6s/Tu4k9frQzCI/AAAAAAAAFJk/JzPlSwhJAxw/s800/IMG_2607.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-s5bRECGXU-Q/Tu4lESDOFvI/AAAAAAAAFJo/WYzRQdIe4t4/s800/IMG_2612.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-T6wHN1AdmUY/Tu4lJBnrmbI/AAAAAAAAFJs/TdarXy_jhPU/s800/IMG_2622.JPG

Μετά και τα ποτάκια η ομάδα πάλι χωρίστηκε και οι μισοι πήγαν για ύπνο και οι αλλοι μισοί συνέχισαν σε πιο rock καταστάσεις. Για εμένα κάπου εδώ τελείωσε και η δεύτερη ημέρα.
Χλμ 597.

[pvez]

Οι υπόλοιπες ημέρες από αύριο... καλό βράδυ...
Athens to Krakow 2011 (http://www.alouroiadventureteam.com/Athens_to_Krakow_2011.html)

[pvez]

Ημέρα 3η: Belgrade to Budapest

Η σημερινή ημέρα είχε ξενάγηση στην πόλη του Βελιγραδίου τις πρώτες 3 ώρες και μετά θα φεύγαμε για την Βουδαπέστη. Το tour περιλάμβανε περίπατο στην παλιά πόλη, μία βόλτα στο κοινοβούλιο της Σερβίας και τελείωμα με φωτογραφίες στα βομβαρδισμένα κτήρια της σερβικής τηλεόρασης και της πρεσβείας της Κίνας.

https://lh3.googleusercontent.com/-xBFhbQUBkKU/Tu4lSMgggfI/AAAAAAAAFJ0/6PUf0YnmE3o/s800/P1050601.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-xLsmQ2uQRt4/Tu4lXzo9-YI/AAAAAAAAFJ4/F8dVmePr8JM/s800/P1050602.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-q8JuDR1sl_Q/Tu4lbflE83I/AAAAAAAAFJ8/ZLH1ecEYtyc/s800/P1050604.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-Vr6CGoId0lw/Tu4lhp7OzoI/AAAAAAAAFKA/A7UlA6K4Elw/s800/P1050605.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-iS7kKzMr124/Tu4l86MoH0I/AAAAAAAAFKI/NT8FZ5A2zqE/s800/P1050610.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-lBNcwDtzNwg/Tu4l-8C9nPI/AAAAAAAAFKM/fmYggxDRzUU/s800/P1050611.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-HW-rV5Mou8Y/Tu4mASTfymI/AAAAAAAAFKQ/MbE_AH3Y7jk/s800/P1050614.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/--DfYYgqTeJw/Tu5A-ILGdiI/AAAAAAAAFKs/qnNMpwQeAG0/s800/IMG_2645.JPG

Περιττό να πω ότι το θέαμα είναι ανατριχιαστικό και όλοι μας φορτιστήκαμε συναισθηματικά με αυτά που έγιναν στην Γιουκοσλαβία. Δεν είναι μόνο τα συγκεκριμένα κτίρια που μπορείς να δεις τα κατάλοιπα του πολέμου. Είναι κάτι το οποίο μπορείς να δεις και στις κατοικίες αλλά να παρατηρήσεις ακόμα περισσότερο στους ανθρώπους όταν μιλάν για συγγενείς και φίλους που χάθηκαν...

https://lh5.googleusercontent.com/-ici8nSfiiLs/Tu4mEu44OiI/AAAAAAAAFKU/iK7acN_0Yw8/s800/P1050623.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-dAEuQU3sr9c/Tu5Azc8vGuI/AAAAAAAAFKY/Bth0FoCA_Kc/s800/P1050624.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-InMeNm2SnEg/Tu5A1w2gdAI/AAAAAAAAFKc/IM4kISXDOck/s800/P1050625.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-qfzdE7lyhTY/Tu5A42TS-2I/AAAAAAAAFKg/cy0h4iRCaCg/s800/IMG_2639.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-pXPCn73UFX0/Tu5BAWP4_JI/AAAAAAAAFKw/HmPrCWhDdLA/s800/DSC03983.JPG

Γύρω στην μία μαζευτήκαμε στο ξενοδοχείο για να μιλήσουμε logistics σχετικά με την συνέχεια του ταξιδίου. Η απόφαση πάρθηκε γρήγορα και ήταν για το καλό της παρέας. Αποφασίσαμε να χωριστούμε σε 2 ομάδες ώστε να γίνούμε πιο ευέλικτοι. Η κάθε ομάδα θα ξεκινούσε με διαφορά μισής ώρας. Η μια ομάδα ήθελε να περάσει από το τοπικό μαγαζί της BMW να εμπλουτίσει την γκαρνταρόμπα της, ενώ η δεύτερη ομάδα ήθελε να ξεκινήσουμε το ταξίδι και να διαθέσουμε το χρόνο μας σε πιο «τουριστικές» ατραξιόν. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν κατάφεραν να βρούνε το μαγαζί, κάνοντας μερικούς κύκλους στην πόλη, υπό την καθοδήγηση των GPS τους. Εγώ και ο Πάνος Κ. είμασταν στην 2η ομάδα.

https://lh5.googleusercontent.com/-P3nhqtzWVfA/Tu5BDxfn6OI/AAAAAAAAFK4/ub5WG83Jflc/s800/DSC03987.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Oaj2LEK_yFk/Tu5BF1QvL3I/AAAAAAAAFK8/WynxuOfwLi4/s800/DSC03990.JPG

Ο νέος προορισμός ήταν το Szeged αμέσως μετά τα σύνορα της Σερβίας με την Ουγγαρία και η επιλογή του μέρους έγινε από τον Πάνο Μ. καθώς είχε διακοπεύσει εκεί κάποια χρόνια πριν μετά της συζύγου του, έχοντας πολύ καλές αναμνήσεις.
Όντως το μέρος ήταν παρα πολύ όμορφο με πολλά πανεπιστήμια και με ένα πανέμορφο κέντρο.

https://lh6.googleusercontent.com/-xpAt_h5OfbY/Tu5BHeNCKrI/AAAAAAAAFLA/uD29A667eQM/s800/DSC03994.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-wHAC_40vop4/Tu5BIovY_bI/AAAAAAAAFLE/t6si8NEvY30/s800/DSC04000.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-Tpvn8phWf4I/Tu5BKvxbvbI/AAAAAAAAFLI/2L3UL6IASKs/s800/IMG_2656.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-_BcC8HRVqVE/Tu5BNH9EEuI/AAAAAAAAFLM/SqjObsnaD0g/s800/IMG_2658.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Qn7ga0oz2WQ/Tu5BPzVfpXI/AAAAAAAAFLQ/CQKD1N3kZ8U/s800/IMG_2659.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-g0iO8lXFtPk/Tu5BUW3rx7I/AAAAAAAAFLY/QCP7fnmRwPI/s800/P1050630.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-589f9uwNC90/Tu5BXhZXkVI/AAAAAAAAFLc/3jvjbV4CgMc/s800/P1050637.JPG

Όταν φτάσαμε στο Szeged η πρώτη ομάδα είχε φτάσει φυσικά νωρίτερα και είχαν καταλήξει σε ένα καφέ. Εμείς αποφασίσαμε να περπατίσουμε λίγο και να κατευθυνθούμε προς ενός ταχυφαγίου όπου ο Πάνος Μ. μας είχε πει ότι το καλύτερο μέρος ήταν κάτω από μία, από τις πολλές γέφυρες, που έχουν φτιαχτεί λόγω του ποταμού Tisza.

https://lh6.googleusercontent.com/-CSoOmvl5vy4/Tu5BaIHj7SI/AAAAAAAAFLg/OHB0mfK-ck8/s800/P1050643.JPG

Το μέρος ήταν... γραφικό και προσέφερε μπύρα και ψάρι στην λαδόκολα. Στο ιδίο ακριβώς μέρος υπήρχε και το πολύ γραφικό δημαρχείο, όπου την ώρα που τρώγαμε, δύο νέοι ένωναν τις ζωές τους.

https://lh4.googleusercontent.com/-Dxj8cH7yWc4/Tu5BgVRQhJI/AAAAAAAAFLo/CGl4BKGk3Y8/s800/P1050646.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-vsGQOwgXyvs/Tu5Bqw8OgvI/AAAAAAAAFL8/vC_9ciTuSPQ/s800/IMG_2669.JPG

Τελειώσαμε με το φαγητό και περπατήσαμε να συναντήσουμε την 1η ομάδα για ένα παγωτό στο πανέμορφο κέντρο της πόλης. Εκεί θα μας περίμενε και μια εύχαριστη έκπληξη...
Στο κέντρο της πόλης υπήρχε gellateria με πολλές γεύσεις όπου οι περισσότεροι επέλεξαν γεύση “viagra” παρακαλώ. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία καθότι πλησιάζαμε στην Βουδαπέστη και άλλες εκλπήξεις μας περίμεναν....

https://lh4.googleusercontent.com/-hs15C768Mek/Tu5Bzq3n2sI/AAAAAAAAFMM/piKBFUYQu6o/s800/IMG_2682.JPG

Οι εντύπωσή μας από την εικόνα της πόλης, εξαιρετική: μεγάλοι πεζόδρομοι, πλατείες παντού, με γραφικά μαγαζάκια, πεντακάθαρα σαν ζωγραφιστά.

https://lh4.googleusercontent.com/-qGmaLNBukNw/Tu5BpExZ9LI/AAAAAAAAFL4/Vmd2ZMUEDDk/s800/IMG_2664.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-5K3ceLtLPT4/Tu5Bnsekd8I/AAAAAAAAFL0/b52sjwqt9u0/s800/P1050648.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-GKgDcOGM9js/Tu5BkgZT0aI/AAAAAAAAFLw/BOwX-1x8U7k/s800/IMG_4993.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-9q2liWlGIEA/Tu5Bip5HI3I/AAAAAAAAFLs/XKa21dhTwAU/s800/DSC04012.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-bH2E3JfkPmQ/Tu5Bwa4d46I/AAAAAAAAFME/HLkgPaWV18E/s800/IMG_2677.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-LkfbuHoRr6k/Tu5Bx_oi4QI/AAAAAAAAFMI/bQ53hPJmoTw/s800/IMG_2678.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-0sorN1TJSzg/Tu5BtSK17qI/AAAAAAAAFMA/fgp3vsa1RA4/s800/P1050655.JPG

Παντού ήταν πολύ ήσυχα ενώ ήταν πολύ εμφανές ότι η αναλογία αντρών-γυναικών ήταν συντριπτική υπέρ των γυναικών. Οταν λέμε «υπέρ» εννοούμε αριθμητικά γιατί ουσιαστικά αυτό είναι υπέρ του αντρικού πλυθυσμού!!
Αυτο επαληθεύτηκε και απο το εξής περιστατικό που συνέβει πριν τον τελευταίο μας καφέ στο σημείο που είχαμε σταθμεύσει τα θηρία μας στη σειρά, απέναντι απο ένα μικρό και πολύ γουστόζικο café: περνάει μια μικρή παρέα από νεαρούς γύρω στα 20-22, οπότε βλέποντας ένας από αυτούς τις ελληνικές πινακίδες , αρχίζει να αναζητά με το βλέμα του τους κατόχους των μηχανών, και ήρθε αμέσως και μας μίλησε ελληνικά. Το παιδί ήταν Ελληνας φοιτητής από το Βόλο που σπούδαζε στο τοπικό πανεπιστήμιο. Μας είπε ότι η πόλη φημίζεται για το πολύ καλό πανεπιστήμιό της και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Στο σχόλιό μας για την αναλογία αντρών-γυναικών μας επιβεβαίωσε ότι οι κοπέλλες είναι πολύ περισσότερες από τα αγόρια και ότι τα ντόπια κορίτσια είναι πολύ καλά και συνεσταλμένα και δεν το παίζουν «κάπως».
Το μέρος λοιπόν συνιστάται ανεπιφύλακτα σε «κυνηγούς κεφαλών»!!

Επόμενος προορισμός η πανέμορφη πόλη της Βουδαπέστης. Η απόφαση που πάρθηκε ήταν να αποφύγουμε τελείως την εθνική και να φτάσουμε στην Βουδαπέστη μόνο από επαρχειακούς δρόμους. Φυσικά είχαμε υπολογίσει χωρίς το ξενοδόχο, όπου στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο καιρός :)))).

https://lh6.googleusercontent.com/-g9xocHkgfKU/Tu5B1GiH76I/AAAAAAAAFMQ/guUl22Rxaeg/s800/P1050659.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-mTGx3sLjJTY/Tu5B2_Vg2cI/AAAAAAAAFMU/JxlA6RrwG38/s800/DSC04026.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-lC_JsWXdo3Y/Tu5B4hKPWrI/AAAAAAAAFMY/Pzf6Uzh5iAQ/s800/DSC04028.JPG

Ξεκινήσαμε κατά τις 6 μμ με πρώτο προορισμό βενζινάδικο. Αφου ταλαιπωρηθήκαμε λιγάκι λόγω ώρας και Σαββάτου (όλα τα βενζινάδικα ήταν κλειστά) βρήκαμε κάτι 30 χλμ έξω από το Szeged.
Το πρόβλημας της βενζίνας ήταν το μικρότερο που είχαμε. Ο αέρας είχε αρχίσει να φουντώνει και η βροχούλα ήταν πλέον θέμα στοιχήματος. Σε δέκα λεπτά απόδοση 1.02, σε μισή ώρα 1.05, σε μία ώρα 1.50....
Συνεχίσαμε απτόητοι για καμιά ώρα ακόμα και σταματήσαμε για να παρθούν οι σχετικές αποφάσεις. Είμασταν 140 χλμ απο Βουδαπέστη και το ερώτημα ήταν εθνική ή επαρχειακός. Οι μισοί περίπου πήγαν απο εθνική ενώ ο υπογράφων συνέχισε με την δεύτερη ομάδα, λεγόμενη και τυχερή ομάδα.... Τυχερή ομάδα γιατί ποτέ δεν έβρεξε και ο αέρας κόπασε, με αποτέλεσμα να συνεχίσουμε σε μια πιο όμορφη διαδρομή όπου μας επιφύλασε και μία όμορφη εκπλήξη πριν μπούμε στην Βουδαπέστη. Εδώ θα ήθελα να ζητήσω και συγνώμη από τον φίλο και σύντροφο Πάνο Χ. Όπου από λαθος οδηγία τον... χάσαμε και αναγκάστηκε να οδηγήσει μόνος του μέχρι να το καταλάβουμε ότι λείπει.
Γύρω στα 10 χλμ πριν την πόλη και οδηγώντας την πομπή βλέπω με την άκρη του ματιού μου όμορφη κοπέλα να στέκεται στην δεξιά πλευρά του δρόμου. Αυτή που νόμιζα ότι ήταν μία απλή κοπέλα, κατάλαβα ότι ήταν μία «εργαζόμενη» κοπέλα... Μετά από 500 μέτρα άλλη μία! Το περίεργο δεν είναι τόσο οι κοπέλες αλλά το μέρος όπου τις είδαμε. Κυριολεκτικά είμασταν στην μέση του πουθενά. Όπως είπε και ο Δημήτρης Π. μάλλον υπήρχε κάποια φωλιά κοντά.

Μιας και ανέφερα τον Δημητρή Π. και βλέποντας τις σημειώσεις από την εκδρομή στην Τυνησία βρήκα το κάτωθι:
(alouroi: Bike Tour @ TUNISIA, April 2008, 3965km (http://alouroi.blogspot.com/2010/03/bike-tour-tunisia-april-2008_23.html#more))
Ημέρα 10η:
Σαββατο , 19 Απριλιου 2008: Messina – Bari (443 km)
Πουτανες βγαιναν μεσα απο τα χωραφια. Χασαμε το Δημητρη και τον Ηλια. Βρεθηκαμε ξανα στο λιμανι

Μετά από 30 λεπτά μπήκαμε στην πανέμορφη πόλη της Βουδαπέστης και το ξενοδοχείο Queen’s Court Hotel μας περίμενε.

https://lh3.googleusercontent.com/-CBoWWZ6IpiI/Tu5B6HzMPpI/AAAAAAAAFMc/F4nmZFaSaGg/s800/DSC04032.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-SukgMPAZE20/Tu5B728TY3I/AAAAAAAAFMg/T60zMfzmDt0/s800/DSC04040.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-6g8rHAZY-Wo/Tu5B9PeqCjI/AAAAAAAAFMk/qR87L1XI1Xg/s800/DSC04041.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-uprTBTiewN4/Tu5CBZk2gLI/AAAAAAAAFMs/N2e5xdseRqo/s800/P1050660.JPG

Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν πολύ όμορφο και σχετικά πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης. Αφού εξαφανιστήκαμε στα δωμάτια μας δώσαμε ραντεβού στο δωμάτιο του Νίκου Σ. για παρακαλουθήσουμε τον τελικο της αγαπημένης μας Barcelona εναντίον της μισητής Manchester U.
Ο Στέφανος, ο Βασίλης, ο Πάνος Κ. και ο Πάνος Μ. προτίμησαν την σάουνα και το υδρομασαζ του ξενοδοχείου, που όπως μας είπαν αργότερα, ήταν πολύ καλά.
Μετά τον τελικό περπατήσαμε στην πόλη και καταλήξαμε στο club Moulin Rouge μέχρι πρωϊας, οπού αυτό στοίχισε για κάποιους, όπως τον υπογράφων, ενώ η ομάδα της σάουνας έκανε μια πιο χαλαρή βόλτα στην «περατζάδα» της πόλης, με διάφορα happenings με πρωταγωνίστριες νεαρές κοπέλλες από bachelor πάρτυ που μοίραζαν φιλιά και ζαχαρωτά σε περαστικούς!! Απ ότι έμαθα την έπεσαν κυρίως στον Πάνο Κ (έχουμε και φωτογραφίες!).
Τέλος καλό, όλοι στα κρεβατάκια μας, κατά κύματα!

https://lh3.googleusercontent.com/-rEpQ29Dc15k/Tu5CDB34RRI/AAAAAAAAFMw/tleLYwmIZKM/s800/IMG_5024.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-8psHuL_1IP4/Tu5CFneS0eI/AAAAAAAAFM0/OKMmR6qh5u8/s800/DSC04045.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-eRrLGagpnXE/Tu5CHdBu6NI/AAAAAAAAFM4/R7Xkh3jVq-c/s800/DSC04047.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-eTDHy9DW4XY/Tu5CKYeEDwI/AAAAAAAAFM8/0UqRqqULpyw/s800/DSC04051.JPG

Χλμ 409
Athens to Krakow 2011 (http://www.alouroiadventureteam.com/Athens_to_Krakow_2011.html)

[mario]

Ωραίος φιλαράκι αναμένουμε την συνέχεια!

[pvez]

Ημέρα 4η: Budapest to Krakow

Ξύπνημα γύρω στις 9 και καρφί για πρωϊνο.
Κανονίσαμε με το ξενοδοχείο για 4 ταξί να μας πάνε στην παλαια πόλη όπου βρίσκεται στην κορυφή τού λόφου στην μεριά της πόλης που ονομάζεται Buda. Ότι και να πω θα είναι λίγο και φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι γνωρίζετει λίγο πολύ για αυτην την πολύ όμορφη πόλη. Θα σας παραθέσω όμως πολλές φωτογραφίες για να φρεσκάρω τις μνήμες σας.

https://lh4.googleusercontent.com/-vUAaVXgOE9w/Tu5CMlC3ZII/AAAAAAAAFNE/UqogRYhRdWI/s400/P1050670.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-x27oOc56ecA/Tu5COSJqJSI/AAAAAAAAFNI/guaaCgK5Hdo/s400/P1050672.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-k9_KjHrDUME/Tu5CRVbixxI/AAAAAAAAFNM/D143a5WwuiQ/s400/P1050680.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-FYP0yMv2b78/Tu5Cc0x4PxI/AAAAAAAAFNg/jsN8QkW5P_A/s400/P1050691.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-_gZKT3jJkaw/Tu5CgZGfaXI/AAAAAAAAFNk/Jd6bEjwvn_k/s400/P1050702.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-qkkHTexGQAk/Tu5CnVUksxI/AAAAAAAAFNs/cOgzE5IzV34/s400/P1050711.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-s_I23yCQWbw/Tu5CppfEKZI/AAAAAAAAFNw/XPK-tdDg-h0/s400/P1050712.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-jUh3pgeabm8/Tu5CtO14DzI/AAAAAAAAFN4/EHQAWmczeoQ/s400/P1050718.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-BBlHhrdpAZs/Tu5CvsFmdXI/AAAAAAAAFN8/8E4sMa7QGZY/s400/P1050720.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-ywn8mpZxWgc/Tu5CyXQGEpI/AAAAAAAAFOA/1tlazkZ1C5w/s400/P1050721.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-CIF-bNKI2c8/Tu5C00iKg9I/AAAAAAAAFOE/DJZX4IhmS8U/s400/P1050722.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-zbPcQPmuvEM/Tu5C5mTb9_I/AAAAAAAAFOI/NilqLp5SVW0/s400/P1050723.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-hbB5lLGcoPs/Tu5C7s_xZTI/AAAAAAAAFOM/sg7vGvXrWR0/s400/P1050725.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-N1Ndt-iew-s/Tu5DAJkB-vI/AAAAAAAAFOU/afMlM1PhtgE/s400/P1050732.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-eNyiHnqbtRs/Tu5DD3X39uI/AAAAAAAAFOY/EK_HP80qm7I/s400/IMG_2720.JPG

Μετά το tour στα παλάτια και τους κήπους ανεβήκαμε σε διπλό τουριστικό λεωφορείο για να κανουμε το γύρο της πόλης και μετά να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

https://lh3.googleusercontent.com/-MiR8mF2BFR4/Tu5DHMrUmDI/AAAAAAAAFOc/rCHjeGZBNvY/s400/IMG_2721.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-n8Rs7BB1GJI/Tu5DL9lF-qI/AAAAAAAAFOk/QHlOq36E16s/s400/IMG_2735.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-9KQBZCbxqEs/Tu5DTdwY-6I/AAAAAAAAFOw/4t3cfoV09Kw/s400/P1050806.JPG

Καθόλη την διάρκεια του tour ήμουνα σαν μπαγιάτικο λείψανο και το μόνο που δεν ήθελα ήταν να ανέβω στην μηχανή αλλά η Κρακοβία μας περίμενε και μας περίμεναν και οι άλλοι τέσσερις Άλουροι που έρχονταν από Ιταλία και Στουτγκάρδη.

Γύρω στη μία φύγαμε από την Βουδαπέστη, παίρνοντας τον Ε77. Είχαμε βάλει στόχο να κάνουμε γύρω στα 100 χλμ και αφότου μπαίναμε στην Σλοβακία να σταματούσαμε για ένα καφέ.

https://lh5.googleusercontent.com/-EUk66y29LDo/Tu5DV-l_jmI/AAAAAAAAFO0/I5DUQkn7V8I/s400/P1050807.JPG

Η πρώτη στάση έγινε στα 120 χλμ σε ένα καφέ της συμφοράς με το service να είναι ακόμα χειρότερο. Αφου καθήσαμε γύρω στο μισάωρο φύγαμε για τα επόμενα 310 χλμ μέχρι την Κρακοβία με στόχο να σταματήσουμε σε 200 χλμ για φαγητό. Η διαδρομή στον Ε77 είναι πολύ όμορφη στην Σλοβακία και κινείσαι με γρήγορους ρυθμούς σε επαρχιακούς δρόμους όπου λόγω Κυριακής η κίνηση ήταν περιορισμένη. Στα 200 χλμ περίπου και κατά τις 5.30 μμ βρήκαμε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο πάνω από τον δρόμο με παραδοσιακή – φτηνή – κουζίνα. Το μόνο πρόβλημα ήταν η ώρα σερβιρίσματος.

https://lh5.googleusercontent.com/-w9himd0aS28/Tu5Dcwhf2_I/AAAAAAAAFPA/pefff-gGpQg/s400/P1050816.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-SDxj_wNGdS4/Tu5DfViRL9I/AAAAAAAAFPE/Ou_bxID2yN8/s400/IMG_2737.JPG

Πρέπει να μας πήρε κανα 2ωρο να φάμε και φυσικά βρήκα χρόνο να την πέσω για ύπνο κάτω από τα δένδρα.

https://lh4.googleusercontent.com/-GpaehPXItII/Tu5Di3Jy4gI/AAAAAAAAFPI/pI0lVVHDN84/s400/IMG_5197.JPG

Απο τις φωτό μπορείτε να καταλάβετε το σχόλιο μου σχετικά με το πόσο μας κόστισε η χθεσινο-βραδυνή έξοδο.

https://lh3.googleusercontent.com/-upaYweRFTU8/Tu5Dle0DrAI/AAAAAAAAFPM/JYWqOEz0vSg/s400/IMG_5198.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-n4y_OlwwMCE/Tu5DoekQIjI/AAAAAAAAFPQ/Bv-IyiC3Vn0/s400/IMG_5199.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Pw6RAfpTltY/Tu5DrtAMXSI/AAAAAAAAFPU/y_vZ45srEdI/s400/IMG_2740.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-ssZMezKNAqI/Tu5Daw62OKI/AAAAAAAAFO8/quYZb3Kzupo/s400/P1050814.JPG

Η ώρα ήταν πλέον 8 μμ και έπρεπε να καλήξουμε τα χιλιόμετρα για την Κρακοβία. Με τον αδελφό μου κάναμε αλλαγή και πήρα το GS800 για τα τελευταία 100 χιλιόμετρα, επιλογή που αποδείχθηκε λανθασμένη, καθώς δεν είχα ζελατίνα στο κράνος, δεν υπήρχε ζελατίνα στην μηχανή και με γυαλυά ηλίου που τα φορουσα για να αποφεύγω τα κουνούπια δεν έβλεπα τίποτα. Το άλλο πρόβλημα ήταν ότι η θερμοκρασία είχε πέσει στους 8 βαθμούς και το είχα δαγκώσει κανονικά. Φυσικά το πρόβλημα ήταν ότι ήμουν πτώμα και όλο αυτό επηρέαζε την όλη απόδοση. Κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω να κλαίγομαι μιας και υπάρχουν τόσοι και τόσοι που γυρνάνε τον κόσμο χωρίς θερμαινόμενα, χωρίς ζελατίνες, κουρασμένοι και σε συνθήκες πολύ χειρότερες με υποδυέστερες μηχανές.... Η Κρακοβία ήταν πλέον κοντά και εγω πολύ χαρούμενος που θα έβλεπα τον φίλο μου Ηλία. Μετά από μικρό χάσιμο, κλασσική περίπτωση πλέον, βρήκαμε το ξενοδοχείο “Hotel Swing”.

https://lh6.googleusercontent.com/--UUGW1Txmnc/Tu5DvbFK0XI/AAAAAAAAFPY/ng0DC_WQz_E/s400/P1050823.JPG

Το ξενοδοχείο είχε αρχική τιμή 660 PLN (περίπου 140 Euro). Επειδή κάναμε ομαδική κράτηση μας το κατεβάσανε στα 250 PLN (περίπου 60 Euro). Το Hotel Swing ήταν και το τελευταίο που είχαμε κλείσει από Αθήνα και μπορώ να πω ότι κάναμε πολύ καλή οικονομία με τις ομαδικές κρατήσεις.

https://lh3.googleusercontent.com/-Hjxvpe_T-io/Tu5DxCWsmlI/AAAAAAAAFPc/6ESLw43u73Y/s400/P1050824.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-4KJdLuitsVg/Tu5Dz_XwmrI/AAAAAAAAFPg/crR6w3Abiak/s400/P1050826.JPG

Κάποιοι από τους Αλούρους βγήκαν για ένα ποτάκι αλλά εγώ προτίμησα να μείνω στο ξενοδοχείο μιας και το αυριανό ξύπνημα ήταν στις 7πμ λόγω της επίσκεψης στο Auschwitz. Είχαμε κανόνίσει από Αθήνα να μας παραλάβει πουλμανάκι και να μάς παεί στο Auschwitz, στο Birkernau και τέλος στο πασίγνωστο αλλατορυχείο της Κρακοβίας. Η αυριανή ημέρα θα ήταν η πιο σημαντική, η ημέρα γύρω από την οποία χτίστηκε η όλη εκδρομή...

[z_atomic]

excellent!!!!

[pvez]

Ημέρα 5η: Auschwitz-Salt mines.

Ξύπνημα 7 πμ και μπαταρίες γεμάτες. Το πρωϊνό δεν ήταν και το καλύτερο αλλά δεν μας ενδιέφερε και πολύ αφού η σημερινή ημέρα ήταν η πιο σημαντική. Την πρώτη φορά που είχαμε κάνει εκδρομή στο εξωτερικό είχαμε επισκεφθεί το Dachau αλλά όλοι λένε ότι δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτο που αντικρίζεις στο Auschwitz. Το πουλμανάκι περίμενε έξω από το ξενοδοχείο στις 7.30 ακριβώς και αφου έγινε το σχετικό μέτρημα, ελέω 15ατόμων, ξεκινήσαμε για το Auschwitz.

https://lh5.googleusercontent.com/-_9XQvNi5p5Q/Tu5D27nrprI/AAAAAAAAFPo/mJsKzyvTquA/s400/IMG_2744.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-B-nFBdpl5to/Tu5D5GdxjqI/AAAAAAAAFPs/DVqr6988xUk/s400/P1050829.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-9w-NxrJRj_U/Tu5D6g1c3zI/AAAAAAAAFPw/aq0Qi31djlw/s400/P1050830.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-uQXQOf2od6U/Tu5D75HfwWI/AAAAAAAAFP0/n8nBUX1-jpc/s400/P1050831.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-420ytA3pPm0/Tu5D9TngicI/AAAAAAAAFP4/xlpNOZOau-k/s400/DSC04271.JPG

Κατα την διάρκεια της διαδρομής, γύρω στα 60 χλμ, ο υπεύθυνος του πρακτορείου έβαλε στην κεντρική οθόνη του πούλμαν DVD με ιστορικά στοιχεία για την περιοχή και για ποιό λόγο επελέχθει από τους Ναζί. (Ακολουθεί απόσπασμα απο Wikipedia)
Λόγω της τοποθεσίας κοντά στη βιομηχανική περιοχή της Σιλεσίας, ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 km². Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν:
Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως πολωνοί,διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.
Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.
Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας.
Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.
Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος, θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των τεσσάρων εκατομμυρίων, που εμφανιζόταν παλαιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και, υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας.

Οι φωτογραφίες απεικονίζουν 100% τα φρικαλέα πράγματα που συνέβησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και η μεγάλη έκπληξη ήρθε από την επίσκεψη στο Birkeanu. Οι περισσότεροι ξέρουν το Auschwitz αλλά τα χειρότερα έγιναν στο Birkenau. Εκεί τα τρένα έφτανα μέχρι τα κρεματόρια όπου επιλεγόντουσαν οι υγιείς απο τους αδύναμους. Οι δεύτεροι οδηγόντουσαν απευθείας στα κρεματόρια, ενώ τους πρώτους τους κράταγαν για τις εργασίες συντήρησης των στρατοπέδων. Περάσαμε περίπου 5 ώρες στα δύο στρατόπεδα και η κοπέλα που ήταν η ξεναγός μας είχε πάρα πολύ καλή γνώση των συμβάντων αφού η ίδια προέρχονταν απο την πόλη του Birkenau και οι παππουδες και οι γιαγγιάδες της ήταν φυλακισμένοι στα στρατόπεδα.

https://lh4.googleusercontent.com/-rtqo12QqSfs/Tu5EABsl71I/AAAAAAAAFP8/sMvo6gpYoQE/s400/P1050834.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-NwJih0nd37I/Tu5ECDJWzRI/AAAAAAAAFQA/GMA5vLEOqYs/s400/P1050838.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Glc0gsUXCko/Tu5EGJZWkEI/AAAAAAAAFQI/M9kWg1LJ3HQ/s400/P1050849.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-ctLGEZFd0Tw/Tu5EIE74odI/AAAAAAAAFQM/NpOz3cFYkbQ/s400/P1050850.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-6azpF9-q7O8/Tu5EKP5ztcI/AAAAAAAAFQQ/b1ocYWpy4gU/s400/P1050889.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-M-pQFOGdxJg/Tu5EM_EbeMI/AAAAAAAAFQU/zYeueEC_x9A/s400/P1050891.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-cDY653SZKUI/Tu5EP-gFOkI/AAAAAAAAFQY/EfY8y-lx8ts/s400/P1050892.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-5j1OFLIfbNs/Tu5ES9PQgqI/AAAAAAAAFQc/BVhfN4VrVyc/s400/P1050902.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/--aSJqVE3gPY/Tu5EVq6gUjI/AAAAAAAAFQg/7Snk5HQ6E9Y/s400/P1050908.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-jgs7A7v4uTY/Tu5Ea2EFUPI/AAAAAAAAFQo/BPFaxZ2fqD8/s400/P1050916.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-t_kpimbiSNs/Tu5EfVvdT9I/AAAAAAAAFQw/LDMI-E1VMq8/s400/P1050950.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-XM8KkV7U4rI/Tu5Ej6uRbZI/AAAAAAAAFQ4/0PcEwD2UZA0/s400/IMG_2863.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-i0GhSfNLRxI/Tu5Eib0T0GI/AAAAAAAAFQ0/Vr1ShVtRHTg/s400/IMG_2832.JPG

Όταν μπήκαμε στο πούλμαν κανείς δεν μίλαγε και όλοι μας προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι ακριβώς είχε γίνει. Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να μην υπάρξει κάτι αντίστοιχο ΠΟΤΕ ξανά.

Επόμενη στάση ήταν το αλλατορυχείο του Wieliczka αφού όμως κάναμε μία στάση για φαγητό σε παραδοσιακό εστιατόριο δίπλα στην είσοδο του αλλατορυχείου. Στο συγκεκριμένο εστιατόριο είχαν παραδοσιακό πιάτο “σκαλισμένο καρβέλι” γεμισμένο με μανιταρόσουπα.

https://lh5.googleusercontent.com/-AMKM8mArAok/Tu5EpAkiJoI/AAAAAAAAFRA/FbY94B93L5I/s400/P1050956.JPG

Το φαγητό μας έφτιαξε την διάθεση και αφου προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια μας, με ξεναγό παρακαλώ, ξεκινήσαμε τον κατήφορο για τα έγκατα της γής, κυριολεκτικά!

Πριν ξεκινήσω την αφήγηση του μέρους να πούμε μερικά για την ιστορία του. Το αλλατορυχείο ξεκίνησε την λειτουργία του τον 13ο αιώνα και λειτουργούσε κανονικά μέχρι το 2007 όπου και έκλεισε λόγω εισροής υδάτων. Αυτό δεν πτόησε καθόλου τους Πολωνούς μιας και τα έσοδά του σαν τουριστικό αξιοθέατο αποφέρει περισσότερα χρήματα από ότι σαν αλλατορυχείο. Το κατώτερο βάθος είναι 350 μέτρα και το σύνολο των διαδρόμων ανέρχονται στα 3.5 χλμ!!!
Στην αρχή κατεβαίνεις περίπου 350 σκαλιά, με τα πόδια παρακαλώ, γύρω στα 100 μέτρα κάτω από το έδαφος.

https://lh3.googleusercontent.com/-W7jnIwNALmc/Tu5Es6WlRvI/AAAAAAAAFRI/-ho1shvntfE/s400/IMG_2871.JPG

Κατόπιν περπατάς σε τεράστιες στοές όπου έχουν στηριχθεί με πολύ μεγάλους κορμούς δένδρων και περνάς ανάμεσα από αναπαραστάσεις της εποχής που δείχνουν τον τρόπο άντλησης αλατιού απο την γη.

https://lh4.googleusercontent.com/-LQ_SoZ2lfi8/Tu5EqymaY_I/AAAAAAAAFRE/ceZC05B0LvU/s400/P1050957.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-AvfzFfWmuVM/Tu5ExQvGhXI/AAAAAAAAFRQ/XUZ540lxlys/s400/IMG_2902.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-BC0pevj3w5o/Tu5Ezl8NqZI/AAAAAAAAFRU/w-fv0rHra1I/s400/IMG_2912.JPG

Η πιο ωραία αίθουσα μέσα στο αλλατορυχείο είναι ένας ναός στο μέγεθος της Μητρόπολης Αθηνών ολόκληρη λαξευμένη απο αλάτι. Οι αναπαραστάσεις των αγίων είχε γίνει με διαφορετικό είδος αλατίου ώστε να κάνει μεγαλύτερη εντύπωση οταν το κοιτάς.

https://lh4.googleusercontent.com/-AlbeWcekF7U/Tu5E1dHAkOI/AAAAAAAAFRY/FOS2UB6tMgg/s400/IMG_2929.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-ZPHXQzLhZAU/Tu5E3Tm6UeI/AAAAAAAAFRc/0PACkTbvnBI/s400/IMG_2935.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-RezRFtagrrs/Tu5E6E6IDaI/AAAAAAAAFRg/RbRdjoitauk/s400/IMG_2937.JPG

Δίπλα στο ναό υπήρχε μία σπηλιά με μία λίμνη στην μέση όπου με ειδικούς φωτισμούς έβλεπες την αντανάκλαση του νερου ακούγωντας Chopin. Ο χώρος ήταν τελείος σκοτεινός όταν έμπαινες και σε συνδυασμό με τον φωτισμό και το echo της μελωδίας σου προκαλούσε μια ανατριχίλα. Η τελευταία στάση μέσα στο αλατορυχείο ήταν σε μία άλλη λιμνούλα όπου μια βάρκα δέσποζε στο κέντρο της. Ο ξεναγός μας είπε ότι το 1900 μια οικογένεια από την Γερμανία έκανε βαρκάδα πίνοντας μπύρες και τραγουδώντας. Η κατασταση έφυγε απο τα χέρια τους και η βάρκα αναποδογύρισε με αποτέλεσμα να πνιγούν όλοι. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι, μα καλά δεν μπορούσαν να βγουν? Το γεγονος ότι το νερό έχει τεράστιο ποσοστό αλατιού δεν επιτρέπει να καταδυθείς. Σαν αποτέλεσμα παγιδεύτηκαν κάτω από την βάρκα μέχρι την εξάντληση του οξυγόνου όπου και πέθαναν (πολλούς θανάτους είχε αυτή η μέρα). Στο τέλος της ξενάγησης μπαίνεις σε ασανσέρ όπου σε 30 δευτερόλεπτα είσαι στην επιφάνεια.

https://lh3.googleusercontent.com/-fZ0uyAPChF0/Tu5E70MJjaI/AAAAAAAAFRk/cPHpjaNQ4yg/s400/IMG_2945.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-vCwKTpf4qx4/Tu5E-RgrJWI/AAAAAAAAFRo/puN-WyrtDl4/s400/IMG_2948.JPG

Αν βρεθείτε στην περιοχή σίγουρα το Auschwitz και το Birkenau κλέβουν την παράσταση αλλά και το αλλατωρυχείο είναι αξιοθέατο που αξίζει να το επισκεφθείς και το πιο σημαντικό να σου γλυκάνει την ημέρα.
Στο γυρισμό όλοι κοιμήθηκαν στο πούλμαν. Οι εικόνες που γύρναγαν στο μυαλό μας ποίκιλαν και το μόνο που θέλαμε ήταν να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε. Το βραδάκι βόλτα στο κέντρο της Κρακοβίας. Η κεντρική πλατεία είναι απιίστευτη με πολύ ωραία μπαράκια και εστιατόρια. Αφού φάγαμε σε ένα κεμπαπτζίδικο, και ....μπαμ(π) πέσαμε για ύπνο!
Τρόπος του λέγειν βέβαια αφού πρώτα περάσαμε από τα σοκάκια της πανέμορφης και πεντακάθαρης πόλης και καταλήξαμε σε ένα ερημικό (και έρημο!) μπαράκι που μόνοι μας κουβαλήσαμε σχεδόν όλες τις καρέκλες του στο πεζοδρόμιο, όπου και καθήσαμε πίνοντας ένα ποτάκι που ....μόνοι μας σερβίραμε στον εαυτό μας αφού η σερβιτόρα είχε πελαγώσει από την πολυκοσμία (!) των 15 ατόμων που είμαστε!!

https://lh4.googleusercontent.com/-SOkwad73VuY/Tu5FCF-pTcI/AAAAAAAAFRs/5F8yrC21jDA/s400/P1050974.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-n6c9magGznY/Tu5FGdHR-9I/AAAAAAAAFR0/jP9UmLjzPlE/s400/P1050990.JPG

Κατόπιν τούτου, μας μεταφέρανε στο ξενοδοχείο, μερικούς ήδη κοιμώμενους!
ΧΛΜ 0

Καλό βράδυ!
από αύριο η συνέχεια....

[adventure]

Πολύ όμορφα και αναλυτικά το παρουσιάζεις το ταξιδιωτικό σας είτε μέσα από τις πολύ όμορφες φωτογραφίες σας είτε από τα κείμενα σου .

;) :) :)

Πραγματικά πορευόμαστε παρέα .

:sm8:

[black_hawk]

από αύριο η συνέχεια....

Περιμενουμε!! :sm5::sm5::sm5:

[pvez]

Ημέρα 6η: Krakow to Litschau

Το πρωϊνό ήταν ηλιόλουστο και πολύ «ανεβαστικό», φαινόταν η τέλεια μέρα για μοτοσυκλέτα και όλοι είχαμε μια ιδιαίτερη ανυπομονησία να καβαλήσουμε τα άτια, αφου την προηγούμενη μέρα την περάσαμε μακριά τους.
Μετά από το κλασικό ελληνικό πρόγευμα στο παρα πολύ καλό ξενοδοχείο, που σίγουρα ανάγκασε τους υπεύθυνους σίτισής του, να τρεξουν ξανά στα super market της περιοχής για προμήθειες, αρχίσαμε να μαζευόμαστε στο πάρκιγκ και να φορτώνουμε σιγα-σιγά τα πράγματά μας και να ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση.

[IMG]http://img35.imageshack.us/img35/4629/biketour201131520119530.jpg (http://imageshack.us/photo/my-images/35/biketour201131520119530.jpg/)
[IMG]http://img807.imageshack.us/img807/6425/biketour201131520111027.jpg (http://imageshack.us/photo/my-images/807/biketour201131520111027.jpg/)

Σήμερα θα ήταν η πρώτη μέρα που το κονβόι θα ήταν σε πλήρη απαρτία και σίγουρα θα έθετε σε δοκιμασία την συνοχή του και την τήρηση του προγράμματος.
Ενα άλλο σημαντικό concern ήταν ότι είχαμε πλέον μαζί μας τον rain-man Ηλία που ώς γνωστόν είχε φάει τη βροχή της αρκούδας μέχρι να μας συναντήσει ενώ αντιθέτως εμείς δεν είχαμε φάει ούτε στάλλα εκτός απο κάτι ψιλές την πρώτη μέρα όταν πλησιάζαμε στην Παναγία Σουμελά.
Ειχαμε σκεφτεί όμως ότι αν βλέπαμε βροχή να πλησιάζει, θα τον στέλναμε μόνο του στην αντίθετη κατεύθυνση, να την .... πάρει μαζί του!!

Προς το παρόν η κατεύθυνσή μας ήταν η πίστα του Brno στο........ Brno φυσικά! Αφου χωριστήκαμε σε 2 γκρούπ καθώς οι μισοι ήθελαν να περάσουν από το κέντρο της Κρακοβίας και οι άλλοι μισοί να πάνε λίγο πιο περιφεριακά, συναντηθήκαμε στην έξοδο της πόλης επι της αρτηρίας 44 προς Oswiecim (που βρισκεται το Αουσβιτς), για να πορευτούμε όλοι μαζί.

https://lh3.googleusercontent.com/-vQnaLCDohd0/Tu5FNaWfvkI/AAAAAAAAFSA/Cvy8CnWIliA/s400/P1050997.JPG

Παραλίγο να με φάει :)
https://lh5.googleusercontent.com/-wL_00F1q2os/Tu5FQ5RvJCI/AAAAAAAAFSE/9t9BY24NBBo/s400/IMG_2951.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-k77PPY11mlc/Tu5FTa_a0nI/AAAAAAAAFSI/fHm5Tpi41ec/s400/IMG_2953.JPG

Η διαδρομή στην Πολωνία μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Από την 44 περάσαμε στην 52 στο ύψος της πόλης Βαντοβίτσε (Wadowice) και συνεχίζοντας φτάσαμε στην πίστα κατά τις 15:00.
Προφανώς ο φύλακας δεν συμεριζόταν καθόλου τον ενθουσιασμό μας που ήρθαμε στην πίστα, αφού όχι μόνο δεν μας άφησε να μπούμε μέσα να τη δούμε έστω και λίγο, αλλά φώναζε όλη την ώρα που στήσαμε τις μηχανές για μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες μπροστά από την είσοδο της πίστας, κάτω απο την επιγραφή. Τί στριφνός άνθρωπος, χειρότερος απο Έλληνας δημόσιος υπάλληλος που του ζητάς μια πληροφορία! Τώρα που είπα πληροφορία θυμήθηκα ότι και κάτι εργάτες οδοποιοίας που συναντήσαμε λίγο πριν βρούμε την πίστα και τους ρωτήσαμε προς τα πού να πάμε, δεν ήταν καλύτεροι καθώς όχι μόνο δεν μας απάντησαν αλλά έδειξαν ότι ενοχλήθηκαν κι όλας!! Τους στολίσαμε και μεις με την «εθνική» προσφώνηση και γυρίσαμε να φύγουμε προς την κατεύθυνση που ο τελευταίος της ομάδας τους (που τον είχαν όλοι πλάτη) μας έγνεψε συνομωτικά, με το φόβο ότι αν τον έβλεπαν οι σύντροφοί του θα τον φύτευαν στην καυτή άσφαλτο (και θα τον πάταγαν μετά με τον οδοστρωτήρα!).
Ψιλο..κακάκες μας φανήκανε οι Τσέχοι λοιπόν.

Anyway, εμείς και τις φωτογραφιούλες μας βγάλαμε και τα αναμνηστικά πήραμε από το «φαρμακείο»- σουβενιρομάγαζο, έξω απο την είσοδο φυσικά.
Με αυτά και με αυτά είχε πάει πέντε η ώρα και εμείς αφενός δεν είχαμε φάει τίποτα ακόμα αφετέρου δε, δεν είμαστε ακόμα σίγουροι προς τα που θα πηγαίναμε για το βράδυ.
Το πρόγραμμά μας κανονικά έλεγε κάτι για έξω απο τη Βιέννη, για να συνεχίζαμε την επόμενη προς Salzbourg. Απο τη μια υπήρχε μια διχογνωμία σχετικά με το πόσο μέσα θα μπαίναμε στη Βιέννη (άλλοι ήθελαν καράκεντρο για να κυκλοφορήσουμε το βράδυ και άλλοι όπως εγώ δεν ειναι γενικώς υπέρ της ιδέας να μπαίνουμε με τα θηρία φορτωμένα στην κίνηση των πόλεων, για πολλούς προφανείς λόγους) και απο την άλλη υπήρχε ένα θέμα με την πρόγνωση του καιρού που έδειχνε αποθαρυντική προς εκείνη την κατεύθυνση
Αποφασίσουμε να σταματήσουμε στο πρώτο μέρος που θα βρούμε για φαγητό και μεταξύ τυριού και λουκάνικου (το «αχλαδιού» δεν νομίζω ότι πάει εδώ) θα κάναμε μίνι σύσκεψη και θα ψάχναμε στο internet για κατάλυμμα.
Ετσι και έγινε. Σε μικρή απόσταση απο την πίστα βρήκαμε κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια που είχαν και τη δυνατότητα φαγητού και κάναμε απόβαση. Ο τυπάκος έπαθε την πλάκα του, στις πεντέμιση ώρα το απόγευμα έτρεχε πανικόβλητος να μας εξυπηρετήσει όλους.

https://lh4.googleusercontent.com/-CkCXi1bRUXs/TvGNdahZGHI/AAAAAAAAFV0/rJOn_cFY790/s400/biketour201131520116301.jpg

Πολύ καλό το μοτέλ και καλό το φαγητό. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα αν κάποιος είναι στην περιοχή. Ονομα: Hotel Kobero (Motel Kobero. U nás jako doma (http://www.kobero.cz/)), ας το σημειώσουμε εδώ να το έχουμε και εμείς εύκολο για το μέλλον.

Το συμβούλιο και η αναζήτηση στο διαδίκτυο μας είχε σαν αποτέλεσμα να αποφασίσουμε να κατευθυνθούμε δυτικά προς τα σύνορα Τσεχίας-Αυστρίας σε μια μικρή πόλη ονόματι Litschau που βρήκε ο Παύλος ένα πολύ ωραίο κατάλυμα. Δεν ήταν σίγουρο ότι θα γλυτώναμε τη βροχή, αν όχι θα ήταν σίγουρα πολύ λιγότερη απο το αν πηγαίναμε προς Βιέννη, τελείως νότια από κει που είμαστε.

Και πάλι πολύ όμορφες διαδρομές, λίγο πολύ στη μέση του πουθενά φαινόταν ότι είμαστε, δεν νομίζω ότι ήταν πολλοί στην ομάδα που είχαν ιδέα που πηγαίναμε!

https://lh5.googleusercontent.com/--tgZF5z6HZA/Tu5FVX6Zb8I/AAAAAAAAFSM/D5EaH3PGF1A/s400/P1060005.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/--gu2GL1nK_Y/Tu5FXqlahbI/AAAAAAAAFSQ/CUwc7_lVluI/s400/P1060007.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-ql1SjDJUBG4/Tu5Fa9Aq_cI/AAAAAAAAFSU/-_SiuxFXcAA/s400/P1060019.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-lEELE0WQ8kE/Tu5FclEpAqI/AAAAAAAAFSY/cRIDrdBp8h4/s400/P1060021.JPG

Το τοπίο μαγευτικό καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει και ένα κόκκινο χρώμα είχε απλωθεί παντού, ενώ ακριβώς μπροστά μας ο ουρανός ήταν κατάμαυρος και κάτι τρομερές αστραπές έσκιζαν τον ορίζοντα, ενώ γινόταν όλο και πιο προφανές ότι πολύ σύντομα θα «έσκιζαν» και εμάς! Πηγαίναμε καρφί προς μια καταιγίδα σαν αυτές που έκαναν τον Οδυσσέα να χάνει συνεχώς το δρόμο για την Ιθάκη. Η αλήθεια είναι ότι όλοι είχαμε κ*άσει μέντες ενώ ελπίζαμε ο δρόμος να παρεκλίνει λίγο και να γλυτώσουμε την νεροποντή. Επειδή είμαστε σαφώς καλοί άνθρωποι όλοι μας, ο θεούλης μας λυπήθηκε και φάγαμε ελάχιστη βροχή μέχρι να βρούμε το ξενοδοχείο, στο οποίο φτάσαμε κατά τις 21:45, ψιλοκατάκοποι αλλά όλοι χαρούμενοι και χαμογελαστοί!

https://lh5.googleusercontent.com/-_k5TjfdkfgU/Tu5FemiQpHI/AAAAAAAAFSc/-kCr6ieNKhw/s400/P1060023.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-DTaw-xA-3jc/Tu5Fgrkx00I/AAAAAAAAFSg/bNooSag3qoA/s400/P1060024.JPG

Χωριστήκαμε ανά δυάδες-τριάδες στα πανέμορφα bungalows και ξεφορτώσαμε τα πράγματα. Ενα ζεστό μπάνιο και οι μισοί για ύπνο ενώ οι άλλοι μισοί για ένα γρήγορο μπυρο-φαγοπότι σε παρακείμενο φαγάδικο, με επεισοδιακή αντιμετώπιση από τον ντόπιο ιδιοκτήτη!

Εμβόλιμο Κέιμενο απο Παύλο
Εκείνο το βράδυ ο Πάνος δεν ήρθε μαζί μας. Οι υπόλοιποι περπατίσαμε από το ξενοδοχείο μέχρι το κέντρο του χωριού από ένα μονοπάτι δίπλα σε μία λίμνη όπου το όλο σκηνικό ήταν Τζάκ ο Αντεροβγάλτης. Αφόυ φτάσαμε στο χωριό, γύρω στις 10 μμ όλα τα εστιατόρια ήταν κλειστά φυσικά, εκτός από ένα. Ο τύπος μας είπε ότι δεν μπορούσε να μας σερβίρει επειδή έκλεινε σε 10 λεπτά. Αφού του εξηγήσαμε απο που ερχόμαστε και οτι δεν έχουμε φάει τίποτα μαε είπε ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να μας σερβίρει μία μπύρα αλλά μόνο μία, ωστε να κλείσει γρήγορα. Εμείς καθήσαμε και καθώς απολαυμβάναμε τις μπύρες μας μάλλον μας λυπύθηκε και άλλαξε γνώμη. Το τι έγινε μετα δεν περιγράφεται. Πρέπει να φάγαμε 20 σνίτσελ και 20 μεριδες πατάτες τηγανητές και ο καθένας μας ήπιε 3 μισό λιτρα μπύρα τουλάχιστον!!! Τελίκα τον μηχανόβιο όλοι τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά :)
Ααααα.... Ξέχασα να αναφέρω ότι το εκέινη την ημέρα ήατνα και τα γενέθλια του Δημήτρη Π. Χρονιά πολλά Δημήτρη και να είσαι πάντα όρθιος
https://lh5.googleusercontent.com/-5f0Msrpz8dw/TvGXE4ks8XI/AAAAAAAAFV4/4tDpdlMEWQo/s400/p1180243.jpg
Οι καλές μας θα περνούσαν όλη τη νύχτα έξω στην βροχή και το αγιάζι, καθώς δεν είχε κανένα υπόστεγο να τις προφυλάξουμε. Ελπίζαμε να μην τις βρούμε κρυωμένες το πρωϊ!!
Χλμ 486.

Συνεχίζεται.....

[pvez]

Μερικές ακόμα φωτογραφίες από την διαδρομή προς Litschau.

https://lh5.googleusercontent.com/-53M92IdNzrM/TvGed2P84ZI/AAAAAAAAFV8/NG8EPqAMsBI/s400/p1190021.jpg

Τα νιάτα
https://lh5.googleusercontent.com/-_e2BKYNJm14/TvGegKjj8EI/AAAAAAAAFWE/gQdMS36yHsQ/s400/biketour201131520118183.jpg

...και η εμπειρία
https://lh5.googleusercontent.com/-jMLCWlQptcc/TvGeeyPA4JI/AAAAAAAAFWA/Q_j-InVvuNg/s400/p1190037.jpg

...και ο καιρός
https://lh6.googleusercontent.com/-PQsuJug-N38/TvGehMEYxSI/AAAAAAAAFWI/bcRFfBj_SA0/s400/biketour201131520119202.jpg

...αυτό που το προηγούμενο βράδυ έμοιαζε με διαδρομή στην εποχή του Τζάκ του Αντεροβγάλτη το επόμε νο πρωί ήταν κάπως έτσι
https://lh3.googleusercontent.com/-EM9pNRafBKc/TvGeiXV8dII/AAAAAAAAFWM/puqO9Ez20G0/s400/p1190089o.jpg

[pvez]

Ημέρα 7η: Litschau to Berchtesgaden.

Το βράδυ πέρασε με βαθύ ύπνο, με ψιλόβροχο όλη τη νύχτα και το πρωϊ ήταν όλα βρεγμένα.

https://lh6.googleusercontent.com/-MEr_sv9_9cE/TvHCh8uBcyI/AAAAAAAAFWo/2jZpV9iJ6QU/s400/biketour201116201192148.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-R8khC-LmPTU/Tu5FsoUYmLI/AAAAAAAAFS8/fQU6uQ04p4A/s400/P1060035.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-VOXW6EzXYSw/Tu5Futc6svI/AAAAAAAAFTA/kZjFtOGipA4/s400/P1060037.JPG

Το ξενοδοχείο είχε φανταστικό πρωϊνό, ενω οι πρώτοι που κατέβηκαν πρόλαβαν όλα τα καλά της κουζίνας, σε παράταξη στο μπουφέ πριν η μαρίδα κατακλύσει το εστιατόριο και μετατραπει σε «ακρίδα» που τα εξαφάνισε όλα!

https://lh5.googleusercontent.com/-ffmC-cYRDcM/Tu5FpMlGDTI/AAAAAAAAFS0/TTG4VjVP-Sc/s400/P1060033.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-iS4q1L6x9MI/Tu5FrCijyaI/AAAAAAAAFS4/4PMX4ARVeAY/s400/P1060034.JPG

Εκτός απο εμάς, το συγκρότημα ήταν γεμάτο απο πιτσιρίκια που είχαν έρθει με το σχολειο τους για εκδρομή. Ηταν παιδιά του δημοτικού αλλά η πειθαρχία τους μάλλον διέφερε από αυτή των συνομιλήκων τους στην Ελλάδα!
Ο Πάνος Κ. περπατούσε με δυσκολία από το τράβηγμα που έπαθε στο χτεσινό «ξάπλωμα» του RT και ακόμα πιο δύσκολα θα ανεβοκατέβαινε στη μηχανή για καναδυό μέρες ακόμα, στα σίγουρα,
Το πρόγραμμά μας για σήμερα είναι να πάμε στην περιοχή της λίμνης Konigsee στα νοτιοανατολικά της Γερμανίας, να επισκεφτούμε την Αετοφωλιά και να περάσουμε τη νύχτα στο Berchtesgaden.
Αφού φάγαμε καλά και πληρώσαμε το δωμάτια, φορτώσαμε τις μηχανές και ξεκινήσαμε για τον 1ο προορισμό μας που ήταν ...... 500 μέτρα πιο κάτω!
Η λίμνη του Litschau, στις όχθες της οποίας ήταν το ξενοδοχειο μας ήταν πανέμορφη οπότε οι φωτογραφίες ήταν απαραίτητες για την συλλογή μας.
Βέβαια κάποιοι είχαν ήδη περπατήσει στις όχθες της, κάνοντας το ρομαντικό τους περίπατο πριν έρθουν για πρωϊνό, Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε αλλά ......

https://lh5.googleusercontent.com/-ZmQHc7J5cLg/TvHCkr1NMlI/AAAAAAAAFWw/vD6fpyW9OMM/s400/biketour201116201193427.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-a9Xqdmt_qJA/TvHCmUeXeBI/AAAAAAAAFW0/Tvlygjq4ow0/s400/biketour201116201180725.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-zdtrX3KDMaE/TvHCoGatuLI/AAAAAAAAFW4/DxeYJVhr8Jg/s400/biketour201116201174656.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-T6TJVhMnmTk/TvHCpsHPXOI/AAAAAAAAFW8/YsYaoMPmjyk/s400/biketour201116201195211.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-5xUg0hkE-EQ/Tu5FxDPiptI/AAAAAAAAFTI/Y2knW4IKSmw/s400/IMG_2977.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-TMHKrksbVOg/Tu5FyvfC-2I/AAAAAAAAFTM/itwge3Nc-nE/s400/IMG_2979.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-svXusm3qS3s/Tu5F0fWzYJI/AAAAAAAAFTQ/vH-Jj1c5koA/s400/IMG_2984.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-3QidkIrHmhA/Tu5F2mg2bUI/AAAAAAAAFTU/ZyG5FRv73ic/s400/IMG_2997.JPG

Τέλος οι φωτό και έτοιμοι για αναχώρηση ή μάλλον έτοιμοι για την πρώτη πατάτα της ημέρας: βγαίνοντας απο το χωριό προς το δάσος κάπου χάθηκε η επαφή και έσπασε η αλυσίδα της ομάδας. Ο τελευταίος απο τους πρώτους 6-7 οδηγούς δεν αντιλήφθηκε ότι ο επόμενος δεν ερχόταν με αποτέλεσμα να σπάσουμε σε δύο ομάδες και να μην μπορούμε να βρεθούμε για να συνεχίσουμε μαζί. Τα ονόματα των εμπλεκομένων ειναι στη διάθεση του εισαγγελέα, απλώς δεν τα παραθέτουμε εδώ για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Τον δίνω ξερά
https://lh4.googleusercontent.com/-oJc9cynW_Co/Tu5F8I-BPwI/AAAAAAAAFTg/HFwIftcMSyU/s400/IMG_3003.JPG
...που είναι οι άλλοι ρε γαμ....
https://lh6.googleusercontent.com/-lpMqDl6TCr0/Tu5F6j8J8hI/AAAAAAAAFTc/halyU-C35k4/s400/IMG_3002.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Np9jb4dCFsE/TvHCqyL8RZI/AAAAAAAAFXA/950nvNDZgIs/s400/biketour201116201110185.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-loEvnuaKb8c/Tu5F4TXQkEI/AAAAAAAAFTY/v_P6_CblexQ/s400/IMG_3000.JPG
οι άλλοι το παίζαν μοντέλα
https://lh6.googleusercontent.com/-YJvni3hnvYk/TvHCsQ7DlsI/AAAAAAAAFXE/SSFWN9HixUw/s400/p1190125.jpg

Ετσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε χωριστά, ξέροντας ότι θα συναντηθούμε στον επόμενο προορισμό μας που ήταν η Αετοφωλιά στο Berchtesgaden.

Η διαδρομή, τουλάχιστον της ομάδας που ήμουν εγώ, μέσα απο το πανέμορφο δάσος του Schlag στα σύνορα με την Τσεχία, ηταν απίστευτη και η συνεχής βροχή όχι μόνο δεν μας ενόχλησε καθόλου αλλά αντίθετα θα έλεγα ότι πρόσθετε στο σκηνικό μια νότα μυστηριώδους γλυκύτητας και αρμονίας της φύσης, που μας έκανε όλους να νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε παραμύθι,
Διασχίσαμε την Τσεχία πάνω στον Ε55 που τον πετύχαμε κάπου στο Kaplice, περνώντας απο πραγματικά ωραία μέρη. Το πέρασμα στην Αυστρία (ξανά) χωρίς καν να σταματήσουμε πουθενά στα σύνορα.
Με κατεύθυνση προς το Linz της Αυστρίας, επι του Α7, η βροχή είχε πια σταματήσει και κάναμε στάση για βενζίνη-καφε και βγάλσιμο των αδιάβροχων.

https://lh5.googleusercontent.com/-_SCsS94UdBQ/TvHCth29UfI/AAAAAAAAFXI/-95Se-DWjSI/s400/p1190126.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-BhiHzltXDfI/TvHCuuDB3JI/AAAAAAAAFXM/7of_3XSQIR8/s400/biketour201116201110147.jpg

Τα απαραίτητα SMS με τους υπόλοιπους, για να σιγουρευτούμε ότι ειναι εν κινήσει προς την ιδια κατεύθυνση και αρκετά τσαντισμένοι που χωριστήκαμε εξαιτίας μας, αφου εμεις ήμασταν μπροστά και ξανά πάλι πάνω στα μοτόρια και βουρ για το εξοχικό του Αδόλφου!! Μην τον αφήσουμε να περιμένει γιατι μεσημέριαζε και μπορεί να ήθελε να πάει για ύπνο...

Αφιξη στο Berchtesgaden κατα τις 14:30.

https://lh6.googleusercontent.com/-g37j4BQPD90/TvHBal66AbI/AAAAAAAAFWQ/lSrIgd8_ms4/s400/biketour201116201131941.jpg

Το μέρος είναι φανταστικό, χτισμένο δίπλα σε ένα ποτάμι, με απιστευτα μέρη τριγύρω. Για την επίσκεψη στον Αδόλφο έπρεπε να πάμε προς το Obersalzberg (όπου και ενωθήκαμε με τους υπολοίπους που ήρθαν σε λίγη ώρα) το οποίο ειναι στην πραγματικότητα ένα παρκινγ για τα αυτοκίνητα, τα πούλμαν και τις μηχανές των επισκεπτών, οι οποίοι πρέπει να πάρουν ένα λεωφορείο απο κει για να ανέβουν στην κορυφή του λόφου Kehlstein που είναι το σπίτι του καλού αυτου ανθρώπου που άφησε εποχή με τις αγαθοεργίες του!

https://lh4.googleusercontent.com/-vftyBMBJTOU/Tu5F983eU_I/AAAAAAAAFTk/xFTUv50OGHE/s400/P1060052.JPG

Βέβαια η παραπάνω είναι μια απλοϊκή περιγραφή της διαδικασίας του να ανέβει κανείς στο σπίτι (τώρα απλώς ένα εστιατόριο με θέα). Με λεπτομέρειες έχει ώς εξής:
Χρειάζεται να μπεις σε ένα ειδικά μετασκευασμένο λεωφορείο (ενισχυμένα φρένα και κινητήρας) για να διασχίσεις ένα ανηφορικό δρόμο μήκους 6,5 χλμ ο οποίος είναι τόσο στενός ώστε να χωράει μόνο ένα όχημα να τον περάσει, έχοντας εσοχές σε συγκεκριμένα σημεία που μπορούν να συναντηθούν αντιθέτως κινούμενα οχήματα.

https://lh6.googleusercontent.com/-pZeIPPnw_xw/TvHBcN6YAVI/AAAAAAAAFWU/OyI-8XX14Eg/s400/biketour201116201143122.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-yiBgt75FDN4/Tu5GQ6h9yAI/AAAAAAAAFUI/693L2jA8TsY/s400/IMG_3022.JPG

Η διαδρομή αυτή καλύπτει μια υψομετρική διαφορά 800 μέτρων και καταλήγει σε ένα χώρο που μπορει το λεωφορείο να κάνει αναστροφή, σε υψόμετρο 1700 μέτρων. Νομίζετε ότι φτάσατε? Αμ δε!! Αφου διαβείτε μια θεόβαρη πόρτα που δεν την ρίχνει ούτε τανκ, μπαίνετε σε ένα θολωτό τούννελ ύψους 3 μέτρων και μήκους 300 μέτρων, εντελώς ευθύ, που οδηγεί σε μια αίθουσα παρόμοια με τους θολωτούς τάφους των Μυκηνών.

Η είσοδος
https://lh3.googleusercontent.com/-OFmJh_Q7Uxs/Tu5GAmTaS5I/AAAAAAAAFTo/HtLchjX9R_s/s400/P1060054.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-B5enUqw8tFY/Tu5GP894RYI/AAAAAAAAFUE/FUUJywN8HLc/s400/IMG_3021.JPG
το τούνελ
https://lh6.googleusercontent.com/-kw3qBcNNR5U/Tu5GCQ664HI/AAAAAAAAFTs/up1FE-ZifO0/s400/P1060057.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-GBQjZkCFd2Q/Tu5GIFpWSBI/AAAAAAAAFT4/rMM98IcltQc/s400/IMG_3011.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-o5n015FjZuc/Tu5GM4dKHtI/AAAAAAAAFUA/9TszZw_pfCg/s400/IMG_3020.JPG

Εκεί βρίσκεται η πόρτα ενός ασανσέρ (δυστυχώς πρέπει να χρησιμοποιήσω μια κοινή ονομασία για να περιγράψω αυτην την απίστευτα πολυτελή κατασκευή) που χωράει αν θυμάμαι καλά 50 άτομα.

https://lh5.googleusercontent.com/-ftANi7dClto/Tu5GKMYC7LI/AAAAAAAAFT8/Rdg1UDeHULs/s400/IMG_3017.JPG

Τι καναπέδες περιμετρικά από πράσινο δέρμα, τί πανάκριβα φώτα, τί μπρούτζινο πληκτρολόγιο για τη λειτουργία του, όλα στη maximum πολυτέλεια, ειδικά για την εποχή που κατασκευάστηκε.
Η έξοδος απο το ασανσέρ γίνεται μετά από 124 μέτρα ανόδου και είναι στο εσωτερικό (επιτέλους!!) του οικήματος που όπως είπαμε είναι τώρα ένα εστιατόριο, με μερικές φωτογραφίες από το παρελθόν να κοσμούν τους διαδρόμους του, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και αναφορές στον δικτάτορα-εγκληματία.
Η θέα της γύρω περιοχής είναι ανεμπόδιστη προς όλες τις κατευθύνσεις, δείγμα της στρατηγικής σημασίας της τοποθεσίας. Η Αετοφωλιά αφού γλύτωσε το κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής απο τις Αμερικανικές δυνάμεις που την κατέλαβαν με το τέλος του πολέμου, τελικά αποφασίστηκε να μην καταστραφεί και να δοθεί στην πολιτεία της Βαυαρίας και να αξιοποιηθεί σαν τουριστική ατραξιόν, όπως και έγινε το 1952. Σοφή απόφαση, όπως αποδείχθηκε, αφού προσελκύει αμέτρητους επισκέπτες κάθε χρόνο.

https://lh4.googleusercontent.com/-_fopSKudxmg/Tu5GEVykpAI/AAAAAAAAFTw/IKItP__c79c/s400/P1060058.JPG

Στο δρόμο της επιστροφής ήμασταν όλοι φανερα εντυπωσιασμένοι από αυτά που είδαμε και ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον να μας επιβεβαιώσει ότι τα είδε και αυτός!! Σα χαζά παιδάκια κάναμε.
Ετοιμοι να ανέβουμε στις μηχανές, διαπιστώσαμε ότι πρώτη προτεραιότητα είναι να πάμε για φαγητό γιατί αλλιώς οι περισσότεροι θα αρχίσανε να πέφτουνε σαν τα κοτόπουλα απο την πείνα.
Η ώρα είχε πάει ήδη 18:30 και δεν είχαμε φάει τίποτα ακόμα!

Μετά απο ελαφριά περιπλάνηση, βρήκαμε κάτω στο Berchtesgaden ένα ξενώνα-εστιατόριο με την ονομασία Salzberg Stub’n.

https://lh4.googleusercontent.com/-5XsVLJVyp0s/TvHBelcIJVI/AAAAAAAAFWc/JiHIFA5E3Y0/s400/biketour201116201182535.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-ulRXhsFxhvw/Tu5GSmIECNI/AAAAAAAAFUM/7FUQUKldMv4/s400/IMG_3023.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-sNP9CDFWdWc/Tu5GWOmuWmI/AAAAAAAAFUQ/fJxfGU41Nbk/s400/P1060071.JPG

Ο λόγος που αναφέρω το όνομα είναι απλός: αν βρεθεί στο δρόμο σας χρησιμοποιείστε το για φαγητό, σε καμια περίπτωση όμως για ύπνο. Καλό το φαγητό αλλά απο τα χειρότερα μέρη που μείναμε σε αυτή την εκδρομή. Τόση ήταν η βιασύνη μας να φύγουμε το άλλο πρωί, στην πραγματικότητα να ξε-φύγουμε που ο Πάνος Μ. ξέχασε στο δωμάτιο που έμενε το αγαπημένο του fleece αγορασμένο εξ’ Αμερικής. Κρατείστε το περιστατικό γιατί έχει και συνέχεια, θα το βρούμε μπροστά μας σε κανα-δυό μέρες.

Μετά το φαγητό, πήγαμε μερικοί λιγα χλμ παρακάτω να επισκεφτούμε το Alpenhof Hotel που το έχει ένας φίλος έλληνας, ο Στέφανος. Φοβερό ξενοδοχείο αλλά λίγο εκτός budget για τη συγκεκριμένη εκδρομή. Για ταξίδι με το «ετερον ήμιση» το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Επίσης έλληνας ήταν και ο μαγαζάτορας που φιλοξένησε τη νυχτερινή μας έξοδο για ουζοκατάσταση, ονόματι Νίκος που είχε το Acropolis Griechishen Restaurant σε walking distance από το ξενοδοχειο μας.

https://lh4.googleusercontent.com/-_p0yfK9p9hY/Tu5GZHi9ytI/AAAAAAAAFUU/nU_OMlNVQZE/s400/P1060076.JPG

Ωραίος ο τύπος, ίσως καθόμασταν παραπάνω, αλλά η βροχή που έπιασε μας έκανε να πάμε εσπευσμένα στα κρεβατάκια μας. Είχαμε πάρει προηγουμένως τις απαραίτητες πληροφορίες για την περιοχή και τα must places από τον Νίκο, είμασταν λοιπόν έτοιμοι για την επόμενη μέρα.....
Χλμ 301.

Συνεχίζεται....

[morfeas]

:sm8:

όμορφη παρέα , όμορφα τοπία....εύγε παίδες!

[pvez]

Thanks Morfeas!!!

αν έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά στο site μας.
www.alouroiadventureteam.com

[N4pSt3R]

Πολύ όμορφο ταξίδι και ένα μεγάλο BRAVO για την οργάνώσει για τα πουλμανάκια κτλ από Ελλάδα!!:)

[pvez]

Ημέρα 8η: Berchtesgaden to Fussen (Neuschwantein castle)

Το επόμενο πρωϊ ήταν απλως η αρχή μιας ημέρας συνυφασμένης με τις αρχές της δημοκρατίας, της συννενόησης, του προγραμματισμού και του .... προσανατολισμού, όπως θα δούμε παρακάτω.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: κατά το σχεδιασμό της εκδρομής είχε τεθεί υπόψη της επιτροπής που έφτιαχνε το πρόγραμμα, η ύπαρξη ενός αλατορυχείου στο Berchtesgaden το οποίο οι πληροφορίες έλεγαν ότι είναι απολύτως must για να το επισκεφτούμε.
Η επιτροπή έκρινε ότι αφού θα βλέπαμε το ορυχείο στην Κρακοβία, πήγαινε πολύ να πάμε και σε δεύτερο, έτσι δεν μπηκε στο πρόγραμμα.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Ελα όμως που η μορφή που συναντήσαμε εχτές (βλέπε Νικος με το Acropolis Griechishen Restaurant) μας είπε να μην τολμήσουμε να φύγουμε χωρίς να δούμε το συγκεκριμένο αλατορυχείο γιατί «θα πάθουμε πλάκα» 100%.

Ετσι λοιπόν έπεσε στο τραπέζι του πρωϊνού (αφου πρώτα είχε αδειάσει από τα λουκάνικα, τα αυγά και τα τοστ) η πρόταση να πάμε στο ορυχείο. Η έκφραση «επεσε η πρόταση» είναι η περιγραφή της φράσης «εμεις πρώτα θα παμε στο ορυχείο και μετά θα ξεκινήσουμε για το Fussen».
Μέχρι εκείνη τη στιγμή εκείνο που ειχε προγραμματιστεί ήταν, σε περίπτωση που δεν έβρεχε να πηγαίναμε μια βόλτα στη λίμνη με το καραβάκι, που ειχαμε πληροφορίες ότι ηταν πολυ ενδιαφέρουσα και σε κανα-δυο ώρες να ξεκινούσαμε για το Fussen.
Εάν έβρεχε, θα φεύγαμε αμέσως για το Fussen γιατι δεν ξέραμε τι καθυστέρηση θα μας προκαλούσε η βροχή και στόχος της ημέρας ήταν η επίσκεψη στο Neuschwantein castle, το οποίο δεν θα το χάναμε με τίποτα. Επίσης ακολουθώντας το πρόγραμμα, θα συναντούσαμε στο κάστρο άλλους δύο Αλουρους, το Ντίνο που θα ερχόταν απο τη Στουτγάρδη και το Δημήτρη που θα ερχόταν από το Μόναχο με τη μηχανή ενός φίλου του (BMW K1300GT) την οποία θα έπαιρνε μαζί του στην Ελλάδα.
Στο τέλος της ημέρας, ο Ντίνος, ο Παύλος και ο Ηλίας θα έφευγαν προς Στουτγάρδη, ενω ο Δημήτρης θα ερχόταν μαζί μας μέχρι την Αθήνα.

Είμασταν στην δεύτερη περίπτωση καθώς έβρεχε αρκετά απο την ώρα που ξυπνήσαμε και δεν έδειχνε πως θα εξελιχθει ο καιρός τις επόμενες ώρες.

Εχοντας όλα τα παραπάνω σαν δεδομένα και ξέροντας ότι είναι σίγουρο ότι στο συγκεκριμένο μέρος πρέπει να ξανάρθουμε για να το εξερευνήσουμε με την ησυχία μας, όντας λιγότεροι, αποφασίσαμε να σπάσουμε ξανά σε δύο ομάδες: η μια θα καθότανε να πάει στο ορυχείο και η άλλη θα έφευγε κατευθείαν για το Fussen.
Παρακάτω θα παραθέσω την περιγραφή της δεύτερης ομάδας, μια και σε αυτή συμμετείχα. Μια περιγραφή της ομάδας που έμεινε πίσω, θα προστεθει στο κείμενο αργότερα, καθώς έχει και αυτή το ενδιαφέρον της!

«Εδώ μπαίνω εγώ (Παύλος) εμβόλιμα για να περιγράψω τι ακριβώς είδαμε στο Αλατορυχείο που ήταν 150 μέτρα από το ξενοδοχείο και όπως μας είπε ο φίλος Έλληνας – κάπελλας ήταν must.
Το Αλατορυχείο ήταν όντως πάρα πολύ καλόοοοοοοοοοοοοοοο. Στην αρχή μπαίνεις σε ένα τραινάκι που σε πηγαίνει γύρω στα 200 μέτρα μέσα στο βράχο. Αφού τελειώσαμε με το τραινάκι κατεβήκαμε με τσουλήθρες, όπως κατέβαιναν και οι παλιοί Αλατωρύχοι, γύρω στα 100 μέτρα. Απο εκεί προχωράς καμιά 200 μέτρα ακόμα πιο βαθιά στην γη μέχρι να φτάσεις σε μία αίθουσα που έμοιαζε με την γεφυρα του Enterprise απο το Start Trek. Εκεί μπορούσες να δεις μια απεικόνιση με οπτικές ίνες πως ακριβώς παίρνουν το αλάτι από την γη και το στέλνουν σε ένα άλλο χωριό 25 χλμ μακριά για να γίνει η περισυλλογή. Αφού φύγαμε απο την απίστευτη αυτή αίθουσα φτάσαμε σε μία λίμνη 150 μέτρα κάτω από την γη όπου την διέσχιζες με μία βάρκα. Την στιγμή που μπαίνεις μέσα στην βάρκα τα φώτα σβήνουν και projectors προβάλλουν στα τοιχώματα κυψέλες που απεικονίζουν την δημιουργία του αλατιού. Όλο αυτό συνοδεύται απο την μουσική του Jean Michel Jarre. Εδώ κλείνει και η παρένθεση και επιστρέφουμε στο κέιμενο του Παναγιώτη Κ.»
https://lh3.googleusercontent.com/-l4ZsvLJxFjA/Tu5GdslKa5I/AAAAAAAAFUc/0kaQSzGNwjE/s400/P1060081.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Uy0KDnvMw_E/Tu5Gilo8faI/AAAAAAAAFUg/o1ENQ18MoM0/s400/P1060083.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-HrAui7GqiJw/Tu5GrECg1tI/AAAAAAAA###/3KNPSe1TDoo/s400/P1060085.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-bqmE_KiA_-g/Tu5Gw35iP8I/AAAAAAAAFUo/falQOCGXnuE/s400/P1060089.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-4NXBrfXss4k/Tu5GzwGuYHI/AAAAAAAAFUs/t_PdAL8Bn_4/s400/P1060090.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-gtEi8Yxl-XY/Tu5G2-qOHlI/AAAAAAAAFUw/Px_VvC2bKNw/s400/IMG_3037.JPG
https://lh3.googleusercontent.com/-eKi6fxFel10/Tu5G8VBX-3I/AAAAAAAAFU0/sNJwR71iT-A/s400/IMG_3038.JPG


Ξεκινήσαμε λοιπόν κάτω από βροχή παίρνοντας έναν επαρχιακό δρόμο που μας είχει προτείνει το προηγούμενο απογευμα ο Στεφανος απο το Alpenhof hotel, που θα μας έβγαζε στον Α12 με κατεύθυνση προς Innsbruck στο ύψος του Worgl.
Η διαδρομή ήταν πραγματικά πανέμορφη, μέσα από δάση, δίπλα από ποτάμια, από κουκλίστικα σπίτια και ξενοδοχεία, γεμάτα λουλούδια και ατελείωτα χρώματα. Η βροχή αντί να μας ενοχλεί, νιώθαμε ότι πρόσθετε κάτι στην ομορφιά του σκηνικού και σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε ο παραμικρός κίνδυνος για κάποιον από εμάς, είτε να γλιστρίσει (ανέκδοτο, σε αυτή την άσφαλτο!) είτε να ενοχληθεί από κάποιο άλλο όχημα.

Βγήκαμε στον Α12 χωρίς κανένα προβλημα, περάσαμε το Innsbruck χωρίς να μπουμε στην πόλη και συνεχίσαμε μέχρι το ύψος του Telfs όπου και στρίψαμε δεξιά (βόρεια) για να κατευθυνθούμε προς το Fussen.

Εδώ ξαναμπάινω εμβόλιμα να πβ τι κάναμε εμείς που είμασταν στο αλλατορυχείο. Στην θεωραία έπρεπε να κανουμε το ίδιο αλλά όταν βγήκαμε από την Γερμανία και μπήκαμε Αυστρία η βροχή άρχιζε να δυναμώνει σημαντικά. Στα πέντε πρώτα χιλιόμετρα κάνουμε στάση για βενζίνη. Έγω παίρνω τηλ το αίσθημα και μιλάμε κανά 20λεπτο. Ο Στέφανος Γ. και ο Κώστας Ζ. έχουν πιάσει την κουβέντα χωρίς να ξέρω για ποιο πράγμα μιλάνε. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο τους ρωτάω, καθότι και ταμίας, ποίοι δεν εχουν Vigniette για Αυστρία και μου απαντάν 4 από τους 6 συμπεριλαμβανομένων τους Στεφανο Γ. και Κώστα Ζ., ότι θέλουν. Πληρώνω τα Vigniette, τα κολλάμε και καβαλάμε τις μηχανές για να φύγουμε. Με το που βγαίνουμε απο το βενζινάδικο αντι να πάμε αριστερά, στρίβουμε δεξιά προσ Γερμανία!!! Εγώ χοροπηδάω πάνω στην μηχανή και πάνω από το κεφάλι μου βλέπεις τα σημεία στίξης όπως τα κόμικ.Αφού τους περνάω όλους τους ρωτάω γιατί ρε παιδιά πάμε Γερμανία. Η απάντηση είναι ότι έτσι αποφασίσαμε στο βενζινάδικο για να μην φάμε πολύ βροχή. Ωραία....τα Vigniete γιατί μου είπατε ότι τα χρειαζόμαστε???????? ΓΙΑΤΙ????? Ακόμα δεν έχω πάρει απάντηση.back to Panos
Οι ένοχοι...
https://lh3.googleusercontent.com/-debKmLDJ7p8/Tu5G_MNMS3I/AAAAAAAAFU4/q4j04Mznj2M/s400/P1060094.JPG


Ο φιλαράκος μου από την ξενιτιά Ηλίας. Nick name Γκαντεμοβροχος
https://lh3.googleusercontent.com/-tE4B5Kx841Y/Tu5HBwZRdXI/AAAAAAAAFU8/uBYEbLsBmw8/s400/P1060097.JPG

Κοντά στο Fernpass συναντήσαμε τη λίμνη Blindsee, μια παραμυθένια τοποθεσία με ένα μικρό κάστρο στην άκρη του δρόμου να λειτουργει ως καφετέρεια για τους εκδρομείς. Πάπιες, θαλάσια ποδήλατα αλλά και αυτοδύτες που κολυμπούσαν στα καταπράσινα νερά, συνέθεταν ένα εκπληκτικό σκηνικό συνδιαζόμενο με τις ξαπλώστρες στο γκαζόν στις άκρες τις λίμνης και τις αγελάδες που έβοσκαν ελεύθερες μέχρι τις όχθες της. Η στάση για φωτογραφίες και ένα μικρό περίπατο μέχρι την όχθη ήταν απλως μια πρόγευση για αυτο που μας περίμενε, μερικά χιλιόμετρα παραπέρα.... το Neuschwantein castle !!! Με το ζόρι κρατιόμουνα να περιμένω τους υπολοίπους της ομάδας και να μην ξεκινήσω φουλαριστός!

https://lh4.googleusercontent.com/-unj-rtn0moU/Tu5HF_IqE-I/AAAAAAAAFVE/e12CW1mFpiM/s400/IMG_3039.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-w-JEq5VmkH4/Tu5HEofvzRI/AAAAAAAAFVA/wGxxAq1eHS0/s400/P1060099.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-t9vCsXk5oQ4/Tu5HJgRD7JI/AAAAAAAAFVM/qBujrwxIOnk/s400/P1060104.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-Y71OfR_P_hg/Tu5HLVQRMAI/AAAAAAAAFVQ/x7Z-sVteE2s/s400/P1060111.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-WYxDnKynSMQ/Tu5HM-pnPdI/AAAAAAAAFVU/ctO9EtDnpi4/s400/P1060112.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-SMk6NcTbaTU/Tu5HOn7hhJI/AAAAAAAAFVY/z-qDoiLBryg/s400/P1060116.JPG



Δεν είμαι σίγουρος αν οι υπόλοιποι συνταξιδιώτες μου είχαν την ίδια προσμονή με μένα για το εν λόγω κάστρο. Εχοντας επισκεφτεί το κάστρο για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1997, πάντα είχα την αμφιβολία αν αυτό που με είχε κάνει να πάθω πραγματικά την πλάκα μου οταν το πρωτοείδα ήταν όντως η απίστευτη ομορφιά του, σε ένα χιονισμένο τοπίο ή απλώς το ότι δεν είχα τότε τις ίδιες εμπειρίες από μέρη που έχω σήμερα, καθώς ήμουνα ψάρακας, στην αρχή των επαγγελματικών μου ταξιδιών και σχεδόν ότι έβλεπα για πρώτη φορά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

https://lh5.googleusercontent.com/-33Yvlice1ow/TvHoBCSHKeI/AAAAAAAAFXU/XHM_im5JxdI/s400/biketour201126201141257.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/--J5fCwI5KpA/TvHoBkHXqRI/AAAAAAAAFXY/QbXhBmNwrvI/s400/p1190272.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-bxwGqYSr5Ek/TvHoCcAiVLI/AAAAAAAAFXc/ae1yhPTty98/s400/biketour201126201140133.jpg


Από τότε δεν είχα καταφέρει να το ξαναδώ από κοντά παρά μόνο από ένα τεράστιο puzzle που εχω στο σπίτι μου και είχα πάντα την επιθυμία να ξαναβρεθώ μπροστά του και να το αντικρύσω πάλι
Και να λοιπόν τώρα, μετά από 13,5 χρόνια, στρίβοντας σε μια καμπή του δρόμου της Parkstrabe strasse που οδηγεί στο Hohenschwangau, το βλέπω να ξεπροβάλλει στην κορυφή του καταπράσινου λόφου, σαν οπτασία, σαν εικόνα από παραμύθι του Disney, σαν βγαλμένο από άλλη εποχή, σαν ....... και γώ δεν ξέρω τί. Συγχωρέστε μου την προσωπική νότα σε ένα κείμενο που κανονικά αντιπροσωπεύει όλους τους Αλουρους, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν οι υπόλοιποι της ομάδας έβλεπαν την συγκίνησή μου εκείνη τη στιγμή, σίγουρα θα με καταλάβαιναν.

https://lh5.googleusercontent.com/-qGByKp7rk-o/Tu5HQ2CLjMI/AAAAAAAAFVc/SJfwKD-iHKA/s400/P1060125.JPG
https://lh4.googleusercontent.com/-APgHRSLLCfk/Tu5HUKElZYI/AAAAAAAAFVg/VOCMaSeFceA/s400/IMG_3051.JPG
https://lh6.googleusercontent.com/-YvAL4x9Whgo/Tu5HWJ33Z7I/AAAAAAAAFVk/XedznRh40eU/s400/P1060126.JPG

Τέλος πάντων, σε μια προσπάθεια να επανέλθω σε μια αντικειμενική περιγραφή θα έλεγα ότι το μέρος είναι το απόλυτο must για όποιον μπορεί να βρεθεί σε κεινη την περιοχή. Το χωριουδάκι είναι σαν παραμύθι με πανέμορφα μαγαζιά, με όμορφες ζωγραφιές στους τοίχους και πολύχρωμα λουλούδια παντού.
Στην περιοχή υπάρχουν δύο κάστρα, το Hochenschwangau που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Alpsee και το Neuschwantein που άρχισε να χτίζεται από τον Ludwig II βασιλιά της Βαυαρίας περί το 1868, πάνω στα ερείπια ενός κάστρου ιπποτών του Schwangau. Η κατασκευή του κράτησε πολλά χρόνια ενώ το 1888 που πέθανε ο Ludwig, δεν είχε ολοκληρωθεί στην μορφή που το βλέπουμε σήμερα. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 1100 μέτρων, σε μια ειδυλιακή τοποθεσία με τρομερή θέα πρός όλες τις κατευθύνσεις.
Για να προσεγγίσει κάποιος την είσοδο του κάστρου πρέπει να διασχίσει μια ανηφορική διαδρομή μήκους 1,5 χλμ, στρωμένη με άσφαλτο. Καθώς απαγορεύεται η είσοδος σε όλα τα τροχοφόρα σε αυτό το δρόμο, οι λύσεις είναι μόνο δύο: ή παίρνεις μια άμαξα που τη σέρνουν άλογα (και χέζουν σε όλη τη διαδρομή!!) ή το κόβεις ποδαράτο και δεν συμμετέχεις στην «μόλυνση» του περιβάλλοντος από τα χαριτωμένα αλογάκια!
Το αντίτιμο για την άμαξα δεν το θυμάμαι (πρέπει να ήταν περι τα 12 €) αλλά για το ποδαράτο θυμάμαι πολύ καλά ότι είναι αρκετή ποσότητα ιδρώτα, κυρίως αν είσαι εξοπλισμένος με ισοθερμικά, μπουφάν μηχανής και αδιάβροχες μπότες!

https://lh4.googleusercontent.com/-9prsO4Sj8bk/TvHoH79DprI/AAAAAAAAFX4/27pDt1zzZIE/s400/p1190285s.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-0RkSNVZ-XfI/TvHoInsUlyI/AAAAAAAAFX8/UUglnYO7SLM/s400/p1190300.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-Iu7BR492SWw/TvHoJDuYOII/AAAAAAAAFYA/OLrOHBLXCjc/s400/p1190274.jpg

Ξέχασα εδώ να πω ότι φτάνοντας στην περιοχή, βρήκαμε να μας περιμένουν ο Ντίνος και ο Δημήτρης που φυσικά αν και χωρίς να γνωρίζονται απο πρίν, είχαν εντοπίσει πρώτα ο ένας τον άλλο (ως γνήσιοι Ελληνες!) και μετά και οι δυο μαζί το παρακείμενο hot dog-άδικο, που το τιμούσαν δεόντως περιμένοντας μας! Αφού λοιπόν γνωριστήκαμε και μεις με τους hot dog-άδες, ενωθήκαμε σε λιγη ώρα με την υπόλοιπη ομάδα που ήρθε από άλλο δρόμο, από τη μερια του Μονάχου, οδηγώντας κυρίως στην autobahn μετά από ρεσιτάλ συννενόησης που έδωσαν μεταξύ τους!
Περισσότερα από τον ανταποκριτή της ομάδας τους.

Τέλος πάντων αφού επισκεφτήκαμε το κάστρο, ο καθένας όπως ήθελε και παρόλο που μπορεί να μην χορταίναμε το μέρος, καθώς είχε και άλλα πράγματα να δούμε τριγύρω, ο χρόνος είχε αρχίσει να πιέζει όλους για να αρχίσουμε να τα μαζεύουμε.

https://lh3.googleusercontent.com/-4p2MVVpIniU/Tu5HYeXjW_I/AAAAAAAAFVo/WLRQM-2it2M/s400/IMG_3075.JPG
https://lh5.googleusercontent.com/-cov9HWipAlg/TvHoHCC7DyI/AAAAAAAAFX0/-FWYcErx_X0/s400/p1190341.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-kVYnDVDKoWw/Tu5Hap_b9rI/AAAAAAAAFVs/ORb3xV-O5KE/s400/IMG_3083.JPG

Οι Άλου....γκροι
https://lh6.googleusercontent.com/-3KHRJznsBpY/TvHoFrwOBSI/AAAAAAAAFXs/HuV98Xaig8Y/s400/biketour201126201154105.jpg


Μαζευτήκαμε όλοι στο πάρκινγ που είχαμε αφήσει τις μηχανές, χαιρετήσαμε τους Παύλο, Ντίνο και Ηλία που θα εφευγαν για Στουτγάρδη και εμείς βάλαμε στα gps τον επόμενο προορισμό μας που ήταν στην περιοχή του Landecker tunnel στις Αυστροϊταλικές Αλπεις που είχαμε εντοπίσει σαν ενδιαφέρουσα περιοχή. Για να κατευθυνθούμε προς τα κει βάλαμε στα εργαλεία την πόλη Mals στην Ιταλία που ήταν στην προέκταση του δρόμου και είχε εύκολο όνομα (άντε σύ να εξηγήσεις σε 13 άτομα πως γράφεται μια Αυστριακή πόλη και να τη βρουν στο gps).
Στο χάρτη που είχα δει τη διαδρομή ήταν απλή: πηγαίναμε λίγο προς τα πίσω, απο το δρόμο που είχε έρθει η δικιά μας ομάδα, προς το Telfs και λίγο πριν το φτάσουμε θα στρίβαμε δυτικά όπου μετά απο μερικά χλμ θα βρίσκαμε το Landecker. Υπόθεση συνολικά 71 χλχ από εκει που είμαστε.

Χα, έλα όμως που είμασταν πάλι όλοι μαζί (!!) και όπως είχε γίνει και στην αποχώρηση απο το Litschau, κάποιο φανάρι μέσα στην πόλη στάθηκε η αιτία να σπάσει και πάλι η αλυσίδα και να γίνουμε δύο κομάτια. Ψάχνοντας να βρούμε οι μεν τους δε, κάναμε κάτι κύκλους στην περιοχή χωρίς αποτέλεσμα, περίεργο αφου είχαμε τον ίδιο προορισμό έπρεπε λίγο-πολύ να κινούμαστε παρόμοια.
Αποφασίσαμε να σταματήσουμε και να βρούμε την σωστή πορεία ώστε να παμε προς τα εκει, ελπίζοντας ότι θα ακολουθήσουν και οι άλλοι. Εκεί λοιπόν που ήμασταν έτοιμοι να πάρουμε ένα δρόμο προς τα ανατολικά, βλέπουμε στο αντιθετο ρεύμα τους υπόλοιπους να κατευθύνονται δυτικά (!) με μεγάλη ταχύτητα. Ειμασταν σίγουροι ότι δεν ειναι η σωστή κατεύθυνση αλλά για να μην χωριστούμε πάλι, στειλαμε ένα sms και τους λέγαμε να σταματήσουν στην άκρη να μας περιμένουν και πήγαμε και μεις προς τα κει.
Μέχρι να δουν το μύνημα, να σταματήσουν και να τους φτάσουμε, είχαμε κάνει πολλά χλμ. Κάναμε ένα γρήγορο συμβούλιο με θέμα την σωστή πορεία και διαπιστώσαμε ότι κάποια gps μας έδειχναν ότι υπήρχε διαδρομή προς τη μεριά που πηγαίναμε που μας οδηγούσε στον προορισμό μας. Μια και μας βόλευε αυτή η εκδοχή αποφασίσαμε να τα εμπιστευτούμε και να ξεκινήσουμε μιας και είχε αρχίσει να νυχτώνει.
Στη διαδρομή εγώ έπαιζα με το gps μου και έβλεπα ότι αντι να προσεγγίζουμε στο Landecker, διαρκώς απομακρυνόμαστε προς αντίθετη κατεύθυνση και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Σταμάτησα 1-2 φορές την ομάδα αλλα πήρα διαβεβαίωση ότι πάμε καλά, σύμφωνα με τα άλλα gps. Μόνο όταν είχαμε κάνει πάνω από 180 χλμ και μπήκαμε στο Λιχτενστάϊν (!!) ηπήρξε ομόφωνη απόφαση ότι είχαμε πάει άλλα αντί άλλων!!
Επειδή είμαστε και έξυπνα παιδιά, αμέσως ανακαλύψαμε ότι αιτία του κακού ήτανε η πόλη Mels της Ελβετίας , αντι της Mals που είχαμε πει να βάλουμε και βρίσκεται στην Ιταλία. Τα μισά GPS
μας πήγαιναν στην μια πόλη και τα άλλα μισά στην άλλη! Για κακή μας τύχη οι μπροστινές μοτοσυκλέτες είχαν το λάθος προορισμό!
Στην γρήγορη συνέλευση (χωρίς κράνη-σημαντικό αυτό για την συννενόηση) αποφασίσαμε να κινηθούμε προς τη μερια του Passo Dello Stelvio που ήταν το πρόγραμμα της επόμενης μέρας, και να φτάσουμε όσο αντέχουμε πιο κοντά. Η διαδρομή περνούσε από το Davos της Ελβετίας και ανέβαινε τις Αλπεις από ένα πέρασμα που δεν ξέραμε κατα πόσο ήταν βατό.
Η ώρα ήταν ήδη 20:30 και ξέραμε ότι δεν θα μπορούσαμε να οδηγήσουμε για πολύ ακόμα.
Είπαμε όμως ότι μέχρι το Davos θα φτάναμε και θα μέναμε όπου βρίσκαμε εκεί.
Δυστυχώς, πλησιάζοντας το Davos, το υψόμετρο άρχισε να ανεβαίνει και μόλις περάσαμε απο ένα μικρό χωριό άρχισε να βρέχει δυνατά. Αποφασίσαμε δημοκρατικά, (οι δύο πρώτοι δηλαδή) να γυρίσουμε στο χωριό μιας και είχε πάρει το μάτι μας ένα ξενοδοχείο που φαινόταν απο το δρόμο. Το χωριό ήταν το Pragg-Jenaz της Ελβετίας και το ξενοδοχείο που ευτυχώς είχε δωμάτια για όλους ήταν το Hotel-Restaurant Sommerfeld.
Δεν θυμάμαι πόσο έκαναν τα δωμάτια, λιγη σημασία είχε εκείνη την ώρα, πάντως ήταν γουστόζικα, όλο ξύλο και αρκετά ζεστά. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν όλοι αρκετά πεινασμένοι αλλα μόλις είδαμε τις τιμες για τα φαγητά, πήραμε οι πιο πολλοί απο μια σουπίτσα και πήγαμε για ύπνο. Εξω έβρεχε ασταμάτητα. Μερικές μηχανές, κυρίως κάποια GS είχαν καταφέρει να μπουνε σε κάποιο σκεπασμένο χώρο και να μην βρέχονται, αλλά επειδή υπήρχε κάποιο σκαλοπάτι και ήταν στενή και ανηφορική η είσοδος, οι πιο street μηχανές ή οι πιο φαρδιές δεν μπορέσανε να μπούνε.

Η μέρα ήτανε πολύ μακριά, κουραστική, με πολλές εικόνες που γέμισαν το μυαλό μας αλλά ταυτόχρονα κούρασαν τα κορμάκια μας που είχαν ανάγκη απο ένα καυτό μπάνιο και ένα ζεστό πάπλωμα! Πέσαμε όλοι ξεροι!!!..

Εδώ θα ξαναμπώ εμβόλιμα. Όπως διαβάσατε παραπάνω εγώ, Παύλος, είχα φύγει με τον Ντίνο και τον Ηλία για να πάω Στουτγκάρδη και την επόμενη μέρα να γυρίσω Γενεύη. Όταν μίλησα με τα παιδία μου έιπαν ότι είναι στο Davos δηλαδή 350 χλμ από την Γενεύη και εγώ που είχα φύγει για να πάω Γενεύη ήμουν 550 χλμ από την εκεί :yz. Για άλλη μια φορά θα πω όταν βάζουμε ένα μέρος στο GPS γυρνάμε για λίγο στο North Up να δούμε ότι το μέρος που πάμε είναι προς την σωστή κατευθήνση και μετα το το γυρναμε όπως μας βολεύει.
Χλμ 467.

[spade ace]

:sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5::sm5:

[pvez]

Ημέρα 9η Pragg Jenaz-Padova.

Κανονικά το πρόγραμμά μας για την 9η μέρα ήταν (αν μέναμε φυσικά στο Landecker) να κατεθυνθούμε προς το Passo dello Stelvio, Passo di Gavia, Bormio κλπ, και να περάσουμε την νύχτα στη λίμνη Iseo, αφήνοντας περίπου 200 χλμ για τη Βενετία, την τελευταία μέρα.

Τωρα τα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Ειμασταν αρκετά μακριά απο το Passo dello Stelvio και δεν είχαμε δείξει καλή απόδοση στην τήρηση του προγράμματος, με αποτέλεσμα να μην εμπνέουμε εμπιστοσύνη στον ... εαυτό μας ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε 200 χλμ την τελευταία μέρα, μέχρι τις 11:00 που πρέπει να είμαστε στο πλοίο, δεδομένου ότι θα είμαστε και όλοι μαζί, πράγμα που δεν είχαμε καταφέρει χωρίς πρόβλημα σχεδόν καμία μέρα μέχρι τώρα (είπαμε η αυτογνωσία είναι αρετή!).
Επειδή τα πράγματα είχαν σοβαρέψει, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σοβαρό συμβούλιο :sm7: για να πάρουμε τη σωστή απόφαση σχετικά με το τι θα κάνουμε.
Στην πραγματικότητα η κουβέντα είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο βράδυ (στη σούπα), βλέποντας τα χλμ που είχαμε μπροστά μας και την πρόγνωση του καιρού για τα περάσματα των Αλπεων που δεν ήταν ενθαρυντικά, δεδομένου ότι ήδη έβρεχε πριν ακόμα ανέβουμε προς το Davos.
Επεσε λοιπόν η πρόταση να ξεχάσουμε τις Αλπεις και τα περάσματά τους και να πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο προς Como, Bergamo, Brescia, και τελικά Βενετία, όπου και να περάσουμε τη νύχτα, για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα χάσουμε το πλοίο της επιστροφής.
Παρόλο που στο τραπέζι υπήρχαν μόνο κουτάλια (είπαμε.. σούπα!), ένιωσα ένα μαχαίρι να μπήγεται στην καρδιά μου:hmmm:.

Το Passo dello Stelvio ήταν για μένα ένας από τους κύριους στόχους αυτού του ταξιδιού και δεν νομίζω να άντεχα να το χάσω. Αποφάσισα λοιπόν να προκαλέσω ανταρσία και ρώτησα πόσοι θέλουν να ακολουθήσουν προς τις Αλπεις ανεξαρτήτου καιρού την επόμενη μέρα. Αναγκαστικά θα χωρίζαμε πάλι (μην σπάσουμε και την παράδοση!), αυτοί που δεν ήθελαν να ταλαιπωρηθούν θα έπαιρναν τον αυτοκινητόδρομο και αυτοί που ήθελαν να περάσουν τα passa θα έπρεπε να ήταν «έτοιμοι για όλα». Δεν ήταν σίγουρο ότι θα φτάναμε μέχρι τη Βενετία να βρούμε τους άλλους, αλλά τουλάχιστον θα φτάναμε στο πλοίο στην ώρα μας.
Εγώ θα έκανα σαφώς το δεύτερο και με χαρά διαπίστωσα ότι υπήρχε μια μικρή (καλό αυτό) ομάδα που θα ακολουθούσε στα σίγουρα. Οταν πέσαμε λοιπόν για ύπνο, είχαμε πάνω-κάτω αυτό στο μυαλό μας. :sm6:

Το πρωϊ της 9η μέρας λοιπόν, μας περίμενε όλους μια ευχάριστη έκπληξη: παρά τις αντίθετες προβλέψεις ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και πολυ ενθαρυντικός για όλους να αποφασίσουν να ακολουθήσουν τη διαδρομή απο τις Αλπεις!

https://lh3.googleusercontent.com/-YQ7kqN_tGtE/TvHo15eODaI/AAAAAAAAFYU/hix05f0VQNk/s400/p1190394.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-mx_br5c1-Ug/TvHo2oT3rlI/AAAAAAAAFYY/01351aCsUvc/s400/p1190395.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-YpXSKTCQrbw/TvHo3NI8vXI/AAAAAAAAFYc/7dxqoDoiBuo/s400/p1190396.jpg

Ξεκινάμε λοιπόν όλοι μαζί με καλή διάθεση και χαμόγελα, την ανάβαση προς το Davos περνώντας πρώτα από το Klosters. Ζητώ συγνώμη αλλά τα ελληνικά μου δεν με βοηθάνε αρκετά να περιγράψω την ομορφιά του τοπίου καθώς διασχιζαμε την Fluelapass strasse προς Susch, Zernez, Ofenpass, Glums, κλπ.

https://lh3.googleusercontent.com/-G9NARJI3w8E/TvHo41DWTtI/AAAAAAAAFYk/tG8-QcMJbx8/s400/biketour201136201110124.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-yLR-4d1qemI/TvHo5uE650I/AAAAAAAAFYo/j84JOQmr37E/s400/biketour201136201110195.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-7dbK9Mxn95E/TvHo6aOc58I/AAAAAAAAFYs/TMnjsQWVmBU/s400/biketour201136201110184.jpg

Καραφλά βουνά γεμάτα χιόνι, φιδίσιοι δρόμοι με απανωτές φουρκέτες, ποτάμια με ορμητικά νερά στο πλάι του δρόμου, λίμνες άλλες με ήρεμα κρυστάλινα νερά, άλλες παγωμένες εντελώς, έτοιμες για το dancing on ice! Κάθε 3-4 χιλιόμετρα θέλαμε να σταματήσουμε για φωτογραφίες!

https://lh3.googleusercontent.com/-oqwqzDj96Ho/TvHo6-NSgjI/AAAAAAAAFYw/l_6GIqfpnfk/s400/biketour201136201110354.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-a0z9FHtsD_A/TvHo8U_yowI/AAAAAAAAFY4/mGwJqNiEbH4/s400/biketour201136201110440.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-DK5jrovQWJ4/TvHo89JM0cI/AAAAAAAAFY8/-GmDuNGpLAc/s400/biketour201136201110440%252520%2525281%252529.jpg

Παρά τον ήλιο, η θερμοκρασία ήταν γύρω στους 4 βαθμούς Κελσίου και κοντεύαμε όλοι να πάθουμε αμυγδαλές αφού κανένας δεν μπορούσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό με αυτά που βλέπαμε. Τα βουνά μπροστά μας θεώρατα και ατελείωτα, ούτε και αυτά πιστευαν ότι αυτές οι μικρές κουκίδες πάνω τους θα έφταναν κάποτε στην άλλη πλευρά τους!

Εντελώς εκστασιασμένοι και με χαμόγελα μέχρι τα αυτιά φτάσαμε προς το μεσημέρι στην θρυλική κορυφή του Stilfser Joch η αλλιώς Passo Dello Stelvio. Η ανάβαση στα 2750 μέτρα από ένα δρόμο μήκους 18 χλμ με 48 φουρκέτες είναι μια πρόκληση όπως και να το δείς. Οι μοτοσυκλέτες αμέτρητες, κάθε είδους, από κάθε γωνιά της Ευρώπης, με κάθε είδους αναβάτες που ανεβοκατέβαιναν σαν τα μυρμήγκια σε ατελείωτες ουρές, ο καθένας με την ταχύτητα που ήθελε. Σε αυτό το σκηνικό προστίθενται αμέτρητοι θαραλέοι (και πολύχρωμοι!) ποδηλάτες που σίγουρα είχαν το κότσια (κάτι άλλο ήθελα να πω εδώ!) να κάνουν την διαδρομή-πρόκληση βασιζόμενοι στις φυσικές τους δυνάμεις. Οχι πως δεν το κάναμε και μεις, αλλά αυτοί σίγουρα δεν έπρεπε να βρίσκονται το βράδυ στην Βενετία!

https://lh3.googleusercontent.com/-qcidaQmpO04/TvHo9-2KAsI/AAAAAAAAFZA/k1oYICmgW1Q/s400/biketour201136201111103.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-H7B5TgluNQE/TvHpB74BHqI/AAAAAAAAFZU/kno8LahXHig/s400/biketour201136201111242.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-9uq69S_VHOM/TvHpFSQWzAI/AAAAAAAAFZo/4K9JE0HeZu8/s400/biketour201136201112085.jpg

Το τί κλασικά αυτοκίνητα, απο άλλες εποχές, τι κάμπριο του ’60, Ferrari του 2010, Αston Martin Vanguish, αλλά και BMW 2002, σκαραβαίους, Lamborghini Murciellago, δεν νομίζω να ήταν πολλά τα επιτεύγματα της αυτοκινητοβιομηχανίας που έλειπαν από αυτή την απίστευτη μάζωξη των απανταχού λάτρηδων της αυτοκίνησης.

https://lh3.googleusercontent.com/-E1I5aPcJmBQ/TvHpI2NW9hI/AAAAAAAAFZ8/akOqIxTNLug/s400/biketour201136201112184.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-SMeLBp9LW7Y/TvHpJudDOQI/AAAAAAAAFaA/8Zn9b8T_doU/s400/p1190442.jpg

Η θέα από την κορυφή, απλά εκπληκτική και πρίν κάνουμε την επίθεσή μας στα φρεσκοψημένα λουκάνικα του παρακείμενου ‘βρώμικου’, φροντίσαμε να γεμίσουμε για τα καλά τις μνήμες των Canon, Panasonic, Samsung μας, με τεράστιο αριθμό Megabytes!

https://lh4.googleusercontent.com/-cs53uJuJi9A/TvHpAdtxKiI/AAAAAAAAFZM/IipPRhbm8Eg/s400/biketour201136201112233.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-9QfToB3c1kg/TvHpGNreeMI/AAAAAAAAFZs/QqwYgeAWc18/s400/biketour201136201112103.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-0aEMJ7TW_x0/TvHpG78U6dI/AAAAAAAAFZw/GZD8nE8Moo8/s400/biketour201136201112113.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-ZJlbkx7QrhE/TvHpHnVJ0YI/AAAAAAAAFZ0/btsyo9zhw9I/s400/biketour201136201112163.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-oys-MofVe0M/TvHpIXLlDYI/AAAAAAAAFZ4/nnZEYcGKpSI/s400/biketour201136201112421.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-FOJ3aZHPxdI/TvHpLp6S60I/AAAAAAAAFaM/auR_Khr544g/s400/biketour201136201111042.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-79qIOVynkvM/TvHpMn7JT_I/AAAAAAAAFaQ/QcVQ55iv320/s400/biketour201136201112127.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-c4sh4N4B34M/TvHpNH2wbvI/AAAAAAAAFaU/uvljQ3ZXwtE/s400/biketour201136201131319.jpg

Τα θέματα ατελείωτα, από τα ενδιαφέροντα οχήματα, τα εκατοντάδες χαρούμενα πρόσωπα, τις ανεξάντλητες διαφορετικές γωνίες του φιδίσιου ανηφορικού δρόμου, τα πολύχρωμα μαγαζιά με τα κάθε λογής σουβενίρ, μέχρι και τα αχνιστά λουκάνικα που ανέδυαν την αμαρτωλή τσίκνα τους στον παγωμένο αέρα του βουνού.
Με αυτά και με αυτά, άρχισε ο ουρανός να σκοτεινιάζει αρκετά και πολύ σύντομα άρχισε να ψιχαλίζει, συνθηματικό του «κυρίου», να πηγαίνουμε σιγά-σιγά.
Ετσι κατά τις 13:30 καβαλάμε πάλι και κατευθυνόμαστε προς Βόρμιο. Ο δρόμος προς το Passo Di Gavia (2652 υψόμετρο), εκπληκτικός με μπόλικο χιόνι δεξιά-αριστερά, αλλά με σχεδόν στεγνό οδόστρωμα που όμως άρχισε να υγραίνεται απο τη βροχή που δεν αποφάσιζε αν ήθελε να είναι βροχή ή να το γυρίσει σε χιονόπτωση. Η θερμοκρασία ήταν γύρω στο μηδέν και σίγουρα τα λουκάνικα που καταναλώσαμε λίγο νωρίτερα μας βοήθησαν να μην μείνουμε απο θερμίδες.

Στο δρόμο προς το Τρέντο, μια στάση για καφέ στο Ponte di Legro, ήταν απαραίτητη για ξεμούδιασμα και για να βγάλουμε τα αδιάβροχα, καθώς η βροχή είχε πλέον σταματήσει και το υψόμετρο ήταν πια, χαμηλό.
Για να μην ξεχνάμε και τις συνήθειές μας, να πω εδώ ότι μια ομάδα αποκόπηκε από τον υπόλοιπο κορμό περίπου στο ύψος του Edolo (χωρίς να είμαι σίγουρος) προσπαθώντας να βρούν τον αυτοκινητόδορμο προς τη Βενετία (Α4) κάπου πιο σύντομα και να αποφύγουν τις ορεινές διαδρομές που είχαμε επιλέξει οι υπόλοιποι. Δυστυχώς εκείνη η ομάδα δεν κρατούσε πρακτικά έτσι μάλλον ούτε και αυτοί θα ξέρουν από που ακριβώς πήγανε!
Λίγο πριν το Trento εχει μια είσοδο στον αυτοκινητόδρομο Α22 προς Βερόνα, κλπ. Εκεί είχε διόδια, τα οποία επειδή σε όλο το ταξίδι τα πληρώναμε ομαδικά, μαζευτήκαμε όλοι πριν την είσοδο κάνοντας μια μικρή ανασυγκρότηση. Αυτό το λέω για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς για το συμβάν που είχαμε αμέσως μετά.


https://lh4.googleusercontent.com/-xHkfCHJUNFk/TvHo0VcRWUI/AAAAAAAAFYM/ul7lRJ8Ni6o/s400/biketour201126201181738.jpg

Μπαίνοντας λοιπόν στον Α22 σε παράταξη και πηγαίνοντας με περίπου 140 χλμ/ωρα διαπιστώνουμε ότι οι δύο τελευταίοι δεν έρχονται, έτσι αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε στο πρώτο βολικό σημείο.
Βρισκόμασταν περίπου 50 χλμ από τα τελευταία διόδια και ο δρόμος ήταν κλειστός, άρα δεν υπήρχε περίπτωση λάθους στροφής από κανένα. Τελευταίοι οδηγοί σε αυτό το κομάτι της διαδρομής ήταν ο Δημήτρης (με το δανεικό K1300 GT) και ο Βασίλης με το GS Adv που λειτουργούσε σαν σκούπα και «έσπρωχνε» το Δημήτρη να πάει λίγο γρηγορότερα, αφου δεν είχε πάρει ακόμα τον αέρα του GT, ώστε να μην καθυστερεί όλο το κονβόϊ.
Το μυαλό μας πήγε αμέσως στο Δημήτρη καθώς δεν έδειχνε και πολύ άνετος με τη μηχανή και σκεφτήκαμε ότι το λιγότερο που μπορούσε να είχε συμβει ήταν μια μηχανική βλάβη που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει στο φτερό.
Οπως και αποδείχτηκε ότι έτσι ήταν, ο κακομοίρης ο Δημήτρης έπαθε λάστιχο με το που ξεκίνησε απο τα διόδια, ενώ ο Βασίλης είχε φύγει λίγο μπροστά. Τελικά αφου ο Βασίλης δεν τον έβλεπε, σταμάτησε και επικοινώνησε μαζι του, για να μάθει τι ειχε συμβεί.
Ταυτοχρόνως μαθαίνουμε και μεις τις λεπτομέρειες και αρχίζουμε ολοι τα τηλέφωνα σε οδικές βοήθειες, αστυνομίες και τα ρέστα, για να πάει βοήθεια στο Δημήτρη. Ο αυτοκινητόδρομος κλειστός, ούτε ο Βασίλης αλλά ούτε και μεις μπορούσαμε να γυρίσουμε να βοηθήσουμε.
Ετσι όλοι αποφασίσαμε να περιμένουμε να λυθει το πρόβλημα και να μας φτάσει ο Δημήτρης.
Μέχρι και τον Παύλο βάλαμε στην επιχείρηση διάσωσης, που είχε στο μεταξύ φτάσει στο σπιτι του στη Γενεύη, και μπήκε στο ιντερνετ να βρει τα τηλέφωνα πρώτης ανάγκης.
Επι τη ευκαιρία που είχαμε τον Παύλο στο τηλέφωνο και μια και βλέπαμε πως θα αργούσαμε να φτάσουμε στη Βενετία, του αναθέσαμε να μας βρει ένα ξενοδοχείο βολικό για την περίπτωσή μας, κοντά στο λιμάνι και με εύκολη πρόσβαση απο το δρόμο που ερχόμαστε.
Εντωμεταξύ η άλλη ομάδα είχε φτάσει ήδη στη Βενετία και δυσκολευότανε να βρει ξενοδοχείο αφου κάτι γινόταν στην πόλη , νομίζω ένα φεστιβάλ κινηματογράφου ή κάτι τέτοιο, δεν έδινα και πολυ σημασία στις λεπτομέρειες εκείνη την ώρα.
Τελικά ο Παύλος πέτυχε λαυράκι, αφού μας βρήκε στο Sheraton Hotel στην Padova καμια 30αριά χλμ πριν τη Βενετία, σε πολύ καλή τιμή (105 € το δίκλινο) για την περιοχή αλλά και το όνομα του ξενοδοχείου. Ετσι είχαμε εξασφαλίσει τη νυχτερινή διαμονή μας και είμασταν πλέον ήσυχοι για το υπόλοιπο της ημέρας. Απλώς πήγαμε λίγο πιο κάτω σε ένα βενζινάδικο-εστιατόριο καμια εικοσαριά χιλιόμετρα πριν τη Βερόνα, επι του Α22. Καφέ, φαγητό, χαλάρωση και αναμονή να έρθουν ο Βασίλης και ο Δημήτρης για να συνεχίσουμε.
Τελικά όλα καλά, τα παιδιά ήρθαν και ξεκινήσαμε για την Padova και το Sheraton στο οποίο φτάσαμε μετά τις 21:30, ψιλοψόφιοι!
Είχαμε διανύσει 480 χλμ, κυρίως πάνω στα βουνά, σε θερμοκρασίες γύρω στο μηδέν με 7,5 ώρες καθαρή οδήγηση, ενώ είμαστε στο πόδι από τις 8 το πρωϊ.
Μ’ όλα ταύτα είχαμε παραδόξως όρεξη να πάμε μια βολτίτσα στην πόλη να δούμε τι παίζει.
Κάποιοι συν-Αλουροι τσίμπησαν κάτι τεράστια πιάτα του Sheraton με ελάχιστο φαγητό στο κέντρο τους τα οποία έμοιαζαν πιο κατάλληλα για στόχους τοξοβολίας παρά για να χορτάσει κανένας την πείνα του. Και με το αζημίωτο βέβαια, οι τιμές αντάξιες ενός real Sheraton!

https://lh3.googleusercontent.com/-pRZlD6M6zmU/TvHpRfqwZxI/AAAAAAAAFao/k3F-JlONyIY/s400/biketour201136201111593.jpg

Πήραμε 2-3 ταξί για down-town και κατεβήκαμε σε μια πόλη πανέμορφη με πολύ νεαρόκοσμο, με όμορφες παρουσίες «ολούθεν». Πραγματικά χαμός! Στις πλατείες δεν έβρισκες ούτε καρέκλα να καθήσεις ενώ μετά από τεράστια περιπλάνηση καταφέραμε να βρούμε ένα μέρος που μπορούσαμε να φάμε, δεδομένου και του προχωρημένου της ώρας, αρκετά μακριά απο το κέντρο της πόλης και λίγο πριν αρχίσουμε να παραπατάμε απο τη ζάλη!

Νομίζω ότι φάγαμε από μια οικογενειακή πίτσα ο καθένας, πριν πάμε με τα ταξί που με δυσκολία βρήκαμε, στο ξενοδοχείο για να ξεραθούμε άλλη μια φορά στον ύπνο. Τι μέρα κι αυτή!!!
Χλμ 480
Η συνέχεια αργότερα....

[pvez]

Ημέρα 10η Padova-Venezia.

Το πρωϊνό του ξενοδοχείου, αντάξιο ενός Sheraton και παντού χαμόγελα από όλους μας, καθώς φτάσαμε στην τελευταία μέρα εκτός συνόρων και όλα είχαν πάει καλά χωρίς να συμβεί κανένα κακό, που πάντα παραμονεύει σε κάθε ταξίδι.
Ειχαμε γεμίσει με εμπειρίες, είχαμε χορτάσει χιλιόμετρα, είχαμε ξεχάσει την καθημερινότητα της δουλειάς μας και τώρα περνάγαμε τις τελευταίες ώρες πριν ξαναγυρίσουμε σε αυτήν.

Με πολύ καλή διάθεση τελειώσαμε το πρωϊνό μας, αδειάσαμε τα δωμάτιά μας και φορτώσαμε τα πράγματά μας στις μηχανές, με τα πειράγματα να δίνουν και να παίρνουν από και προς όλες τις κατευθύνσεις!

https://lh5.googleusercontent.com/-PG5VkI32Kdc/TvHpi1gArKI/AAAAAAAAFaw/5uW4h4emMJM/s400/p1190458.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-HK6fXu4TGVc/TvHpjpDbVoI/AAAAAAAAFa0/puqEly2Au7g/s400/p1190461.jpg

Είχαμε αρκετό χρόνο για το λιμάνι και η απόσταση σχετικά μικρή.
Φεύγοντας, δεν πήγαμε απο την εθνικη (δεν μπορώ να πω ότι δεν προσπαθήσαμε να βγούμε σε αυτήν!) αλλά μέσα απο την Padova από ένα δρόμο δίπλα σε ένα κανάλι, με πολλά όμορφα κτίσματα δεξιά και αριστερά του. Πολύ όμορφη πόλη τελικά και νομίζω ότι είναι η καλύτερη λύση για τέτοιου είδους επιστροφές, με το πλοίο να φεύγει στις 12 το μεσημέρι απο τη Βενετία.
Περιττό να αναφέρω ότι ακόμα και σε αυτή τη μικρή απόσταση μέχρι το λιμάνι καταφέραμε να σπάσουμε σε δύο γκρούπ και να πάμε χωριστά.

https://lh6.googleusercontent.com/-lC2K02SGfB8/TvHpkYnHTJI/AAAAAAAAFa4/VxdQLzsyX3g/s400/biketour201146201111120.jpg

Τέλος πάντων, οι διατυπώσεις και η επιβίβαση στο πλοίο ήταν σχετικά εύκολες και σύντομες και γρήγορα βρεθήκαμε στο κατάστρωμα να γεμίζουμε τις μνήμες με αμέτρητα Mega bytes καθώς το πλοίο κινούταν πολύ αργά και πολύ κοντά στην στεριά, απ’όπου βλέπαμε τα αναρίθμητα κανάλια που οδηγούσαν βαθια στην πόλη.

https://lh5.googleusercontent.com/-Hyey8_oyEyA/TvHpk688oeI/AAAAAAAAFa8/MZus7BjA1So/s400/biketour201146201110206.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-0fq_KKjHedM/TvHpllFIl0I/AAAAAAAAFbA/9G402XcK74Y/s400/biketour201146201110317.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-jTh89C3NwMs/TvHpmZrYHdI/AAAAAAAAFbE/4vthSWorob8/s400/biketour201146201111813.jpg
https://lh3.googleusercontent.com/-LGLVa_fbvvQ/TvHpon9PbKI/AAAAAAAAFbQ/8lBy2qsLopQ/s400/biketour201146201113230.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-5pz5C_fpOjs/TvHppHKvrvI/AAAAAAAAFbU/P9ZcW4BgKe8/s400/biketour201146201114720.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-_FpvnGJyca4/TvHpp_YUGGI/AAAAAAAAFbY/zgC0EuYuu5Y/s400/p1190463.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-qBtdNFpRC80/TvHpqjREZGI/AAAAAAAAFbc/2UmSzn73RkU/s400/p1190468.jpg


Μετά απο αρκετή ώρα βγήκαμε στα ανοικτά και βάλαμε για ξεκούραση τις φωτογραφικές ενω οι περισσσότεροι απο εμάς έθεσαν σε λειτουργία τις μασητικές, τιμώντας ιδαίτερα τους θρυλικούς γύρους που διέθετε το ψητοπωλείο του καραβιού!

https://lh5.googleusercontent.com/-oR0PnjJIz1c/TvHprcL6MPI/AAAAAAAAFbg/DPrT55zMU64/s400/biketour201146201121531.jpg

Στα διάφορα «πηγαδάκια» που κάναμε πάνω στο πλοίο, συζητώντας διάφορα θέματα, επανήλθε ο κακομοίρης ο Πάνος Μ. με τον πόνο του που ξέχασε το fleece στο ξενώνα στο Berchtesgaden. Εκεί λοιπόν καταφέραμε να φτιάξουμε το παζλ του τί ακριβώς είχε συμβεί: βγαίνοντας και οι υπόλοιποι απο τα δωμάτια, κάποιος είδε το ξεχασμένο fleece και αφου ήταν σίγουρος ότι ήταν κάποιου Αλουρου (δεν υπήρχε και άλλος στον ξενώνα), το έδωσε στον Κώστα Ζ, να το βάλει στα πράγματά του, μια και είχε χωρο, μέχρι να βρουν τίνος ήταν. Με τα σπασίματα των ομάδων και το συνεχές τρέξιμο δεν κατέστη δυνατό να συμπέσουν ο παθών και ο ευρών, ώστε να πάει το fleece στον ιδιοκτήτη του. Το επόμενο πρωί λοιπόν που ξεκινούσαμε από το ξενοδοχείο Sommerfeld στην Ελβετία και αφού ο Κώστας δεν είχε ακούσει τίνος ήταν το ρούχο, θεώρησε καλό να το αφήσει στο πάρκινγ του ξενοδοχείου, πεσκέσι στον επόμενο που θα το βρεί ή ίσως και μπουρμπουάρ στις κοτσιδάτες καμαριέρες του ξενοδοχείου! Με το ζόρι κρατήσαμε τον Πάνο να μην ####### από το πλοίο μεσοπέλαγα, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που του πρότειναν ότι καλύτερα θα ήταν να πέταγε τον Κώστα στα ψάρια!!
Οι ώρες πέρασαν ευχάριστα και γρήγορα μέχρι την άλλη μέρα που μπαίναμε (χωρίς «επιτέλους») στα ελληνικά χωρικά ύδατα!

[pvez]

Ημέρα 11η Επιστροφή στη βάση.

Σαν γνήσιοι Αλουροι δεν ήταν δυνατόν να μην βρούμε τρόπο να χωριστούμε ακόμα και όντας επάνω στο πλοίο καταμεσής στο πέλαγος, έτσι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού κάποιοι αποφάσισαν να αποβιβαστούν στην Ηγουμενίτσα (κατά τις 13:00) και να συνεχίσουν οδικώς, ενώ οι υπόλοιποι θα συνέχιζαν μέχρι την Πάτρα που το πλοίο έφτανε κατά τις 21:00.
Ετσι και έγινε, μόλις φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα ο Πάνος Κ. ο Πάνος Μ. ο Πάνος Β., ο Στέφανος, ο Βασίλης, ο Θέμης, ο Κώστας και ο Βαγγέλης κατεβήκαμε απο το πλοίο αφού χαιρετήσαμε τους υπολοίπους και τραβήξαμε για Αθήνα οδικώς.

Επειδή όμως εκτός από το γονιμοποιημένο ωάριο, το επόμενο πράγμα που διαιρείται διαρκώς στη φύση είναι .......οι Αλουροι (!), οι τρεις Πάνοι, ο Στεφανος και ο Βασίλης αποφάσισαν να πάνε στην Αθήνα με ρυθμούς καταιγιστικούς, γιατί είχαν ακούσει ότι υπάρχει μια θέση στο βιβλίο του Γκίνες για την συγκεκριμένη διαδρομή και δεν ήθελαν να την χάσουν.
Οι υπόλοιποι τρεις σοβαροί άνθρωποι (Θέμης, Κώστας, Βαγγέλης) προτίμησαν να συνεχίσουν σε χαλαρούς ρυθμούς και να κάνουν το τραπέζι σε κάτι γαρίδες ( τι κάτι, μάλλον σε ΟΛΕΣ τις γαρίδες) που συνάντησαν σε σεσημασμένο ταβερνείο κάπου στη διαδρομή, θα σας γελάσω για το που ακριβώς και δεν θέλω, πήγαν πάντως παραλιακά μέχρι το Αντίριο.
Η ομάδα με τους πολλούς Πάνους χτύπησε κάτι (και δω το «κάτι» δεν είναι σωστό) μπουγάτσες σε επίσης σεσημασμένο σημείο, μετά το Ευηνοχώρι έξω απο το Περιθώριο, οι οποίες δεν ήταν καθόλου περιθωριακές!

Η επιστροφή στα σπίτια μας ήταν ο επίλογος άλλης μια εξόρμησης με τους Αλουρους που θα μας μείνει αξέχαστη, αφορμή για κουβέντα για πολλά χρόνια μετά και ανεξίτηλες όπως και ανεκτίμητες εμπειρίες ζωής για όλους μας.
Για άλλη μια φορά ευγνωμονώ όλα τα παιδιά για την ευκαιρία που δώσαμε ο ένας στον άλλο να ζήσουμε τέτοιες στιγμές. Χωρίς την ύπαρξη της ομάδας, οι πιο πολλοί από εμάς δεν νομίζω να τολμούσαμε τα ίδια πράγματα.
Ισως ο αναγνώστης, διαβάζοντας για τους πολλούς διαχωρισμούς να υποψιάζεται εντάσεις και διαφωνίες, εμείς όμως που τα ζήσαμε ξέρουμε ότι όλα γίνανε με καλή διάθεση, χαμόγελο και με γνώμονα να μην πιεστεί κανείς αλλά να κάνει το maximum αυτού που θα τον ευχαριστήσει να περάσει καλά και να αξιοποιήσει στο μέγιστο τον χρόνο που με μεγάλη δυσκολία επενδύει για να συμετάσχει στη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Κάνοντας μία μεγάλη εκδρομή το χρόνο, συνήθως ξοδεύουμε όλο το χρόνο στο να σχεδιάσουμε ή απλώς να ονειρευτούμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την εκδρομή που έρχεται και θα ήταν κρίμα να μην πάει τέλεια για όλους.

Ετσι θα γίνει και τώρα, αρχίζουμε ήδη το σχεδιασμό για την επόμενη.........!

Να είμαστε όλοι καλά και πάντα όρθιοι!!!


https://lh4.googleusercontent.com/-zGwMJESlQJs/SfbVW9UKX4I/AAAAAAAABPw/FqTIv816J44/s400/Picture%252520158.jpg


THE END

[aleckan]

Σε καθε προσωρινη διακοπη γραψιματος,ανυπομονουσα για τη συνεχεια! Πολυ ομορφα δοσμενο ταξιδι.Ναστε παντα καλα για νεους προορισμους και μεις ν απολαμβανουμε τις περιγραφες.;)

[pvez]

ευχαριστώ Aleksan:). To ΣΚ θα ανεβάσω και τους χάρτες ανα ημέρα

[adventure]

Μπράβο σε όλο το tim και σε εσένα ξεχωριστά για τον κόπο σου να ανεβάσεις αυτό το ταξίδι με όμορφα δοσμένο τρόπο .

Να είσαστε καλά πάντα όρθιοι πραγματικά το κατά ευχαριστήθηκα .:)

Πάντα τέτοια .

:sm8::sm8:

[zandesiro]

:sm8: Καλα χιλιομετρα σε ολους. :sm8:

[black_hawk]

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ! ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!! :sm8:

[siraxanz]

tnx for share;)

και στα επομενα σας ευχομαι!:)

[teo71]

Να είστε καλά παιδιά.... Να ταξιδεύετε...:)

[triman]

:sm8:

[xurxes]

ωραίοι οι αίλουροι...;)

πάντα χαβαλέ και ταξίδια μακρινά...

[pvez]

DAY 1

https://lh4.googleusercontent.com/-DRZc1LurQwg/TvYwdMRdpCI/AAAAAAAAFbo/77jMgdCeKNo/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.00.25%252520PM.jpg

[pvez]

DAY 2

https://lh6.googleusercontent.com/-wU0RHJBpiVA/TvYxV2n4aJI/AAAAAAAAFbs/xB46HAGCKbU/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.07.18%252520PM.jpg

[pvez]

Day 3

https://lh5.googleusercontent.com/-rd9mVPZDYSU/TvYy4aBZPDI/AAAAAAAAFb0/vMtoLb85Rzg/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.13.46%252520PM.jpg

[pvez]

day 4

https://lh5.googleusercontent.com/-j9Xkc5ePQpI/TvY08uXYApI/AAAAAAAAFb8/EQ0Z89wQsRE/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.21.12%252520PM.jpg

[pvez]

DAY 5 - AUSCHITZ - BIKERNAU
DAY 6

https://lh4.googleusercontent.com/-1RzJp6MNQQE/TvY2eGl1qRI/AAAAAAAAFcA/zyFLWx3Q08A/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.29.05%252520PM.jpg

[pvez]

DAY 7

https://lh5.googleusercontent.com/-oLH8RZxpc68/TvY60_BHcCI/AAAAAAAAFcE/qSPdfK1Jkcc/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.48.03%252520PM.jpg

[pvez]

DAY 8

https://lh6.googleusercontent.com/-Qjn7oZDZ0HI/TvY8twKUAmI/AAAAAAAAFcM/MIdaVl9NuEo/s400/Screen%252520Shot%2525202011-12-24%252520at%25252010.56.12%252520PM.jpg