riko46
28-12-2008, 23:28
Το Sport.gr σάς παρουσιάζει τρεις αναβάτες που εντυπωσίασαν με την απόδοσή τους στο 2008 και τρεις που θα ήθελαν να ξεχάσουν όσο το δυνατό πιο σύντομα την συγκεκριμένη σεζόν.
T O P S...
3. Κέισι Στόνερ
Αν το 2007 ήταν η χρονιά του απόλυτου θριάμβου για τον αυστραλό, το 2008 σήμανε την καθιέρωσή του ως ο νέος μεγάλος αντίπαλος του Βαλεντίνο Ρόσι. Παρά τη νίκη του στην πρεμιέρα του Κατάρ, έκανε αργό ξεκίνημα της σεζόν με αποτέλεσμα να χάσει αρκετό έδαφος στη μάχη του τίτλου. Αλλά λίγο πριν τα μισά της χρονιάς βρήκε ξανά τον καλό του εαυτό -βοηθούμενος και από τις βελτιώσεις της Ducati στην μοτοσικλέτα του- και ξεκίνησε μεγάλη αντεπίθεση με 3 διαδοχικές νίκες. Το σερί του διακόπηκε άδοξα στην Λαγκούνα Σέκα, όπου ηττήθηκε σε μια συγκλονιστική μονομαχία με τον Ρόσι, και στη συνέχεια έχασε τη φόρμα του.
Επανήλθε με δύο νίκες στα τρία τελευταία GP της σεζόν, αλλά ο τίτλος είχε ήδη κριθεί. Παρά τα σκαμπανεβάσματα, ο Στόνερ κρατάει την 2η θέση του πρωταθλήματος, όπως και τις 7 σερί pole position που πήρε μέσα στη σεζόν, αριθμός-ρεκόρ στην ιστορία των τετράχρονων μοτοσικλετών.
2. Χόρχε Λορένθο
Ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής των 250cc έκανε αίσθηση με το... καλημέρα στη μεγάλη κατηγορία. Με τρεις σερί pole positions και νίκη μόλις στον τρίτο του αγώνα, στο Εστορίλ, ο ισπανός αναβάτης της Yamaha προέβαλλε αρχικά ως διεκδικητής του τίτλου. Ομως τα όνειρά του γκρεμίστηκαν λόγω των συνεχόμενων πτώσεων που είχε στη συνέχεια, δείγμα ίσως της απειρίας του να οδηγεί πάντα στο όριο. Προς το τέλος της σεζόν επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, συνδυάζοντάς τες με μία ακόμα pole position και δύο βάθρα, και τελικά κατέκτησε τον τίτλο του Rookie της Χρονιάς, τερματίζοντας στην 4η θέση του πρωταθλήματος.
1. Βαλεντίνο Ρόσι
Δύο χρόνια μακριά από την κορυφή παραήταν πολλά για τον καλύτερο αναβάτη της σύγχρονης εποχής. Πραγματοποιώντας μερικές εμφανίσεις που θύμιζαν τον παλιό καλό Doctor, έφτασε σχετικά άνετα στην κατάκτηση του 6ου τίτλου του στην μεγάλη κατηγορία και ανέβασε τον αριθμό νικών της καριέρας του στα 500cc/MotoGP σε 71, καταρρίπτοντας το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών που κατείχε ο Τζιάκομο Αγκοστίνι.
Η καλύτερη ώρα του στο 2008 ήταν αναμφίβολα η Λαγκούνα Σέκα, όπου μετά από μια μάχη ρόδα με ρόδα με τον Στόνερ, πήρε μια κρίσιμη νίκη για την εξέλιξη της μάχης του τίτλου. Αν και η Yamaha του υστερούσε σε δύναμη σε σχέση με την Ducati του αντιπάλου του, ο Ρόσι κατάφερε να τον κρατάει για πολλούς γύρους πίσω, υπερασπιζόμενος την πρωτοπορία με καταπληκτική οδήγηση, πριν ο αυστραλός χάσει τελικά την ψυχραιμία του και πέσει από την μοτοσικλέτα του. (Δείτε το σχετικό video ...Click (http://www.sport.gr/default.asp?pid=69&vid=13798))
...& F L O P S
3. Τζέιμς Τόζλαντ
Υστερα από την κατάκτηση του δεύτερου τίτλου του στα World Superbikes, ο βρετανός πήρε την απόφαση, στα 28 του χρόνια, να κάνει το μεγάλο άλμα στα MotoGP. Ξεκίνησε εντυπωσιακά, παίρνοντας μια θέση στην πρώτη σειρά της πρεμιέρας στο Λοσάιλ, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μέτρησε μόλις δύο εγκαταλείψεις, παρόλα αυτά δεν είχε σταθερή παρουσία στην πρώτη 10άδα των GP, με αποτέλεσμα να μείνει στη σκιά του team mate του στην Tech 3 Yamaha, Κόλιν Εντουαρντς.
2. Τζον Χόπκινς
Προερχόμενος από μια εντυπωσιακή 4η θέση με την Suzuki στο πρωτάθλημα του 2007, ο αμερικανός αποφάσισε να μεταπηδήσει στην Kawasaki φέτος, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καθόλου ευνοϊκά για εκείνον. Διεκδικεί άνετα το... Οσκαρ Ατυχίας, καθώς έχασε το μεγαλύτερο μέρος των χειμερινών δοκιμών λόγω τραυματισμού, ενώ στο Ασεν είχε νέο σοβαρό ατύχημα, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί όλη του η σεζόν. Κατέληξε μόλις στην 16η θέση του πρωταθλήματος.
1. Μάρκο Μελάντρι
Πήγε με μεγάλες φιλοδοξίες στην Ducati αφήνοντας την Gresini Honda - αλλά το όνειρο εξελίχθηκε σε εφιάλτης. Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στην Desmosedici GP8 και συχνά είχε χειρότερα αποτελέσματα από τους Τόνι Ελίας και Σιλβέν Γκουιντολί της δορυφορικής Alice Team. Το διαζύγιο μεταξύ των δύό πλευρών ήρθε ως φυσιολογική εξέλιξη στο τέλος της σεζόν, με τον ιταλό να βρίσκει νέα στέγη στην Kawasaki, ελπίζοντας πως στην ιαπωνική ομάδα θα θυμηθεί ξανά τον αναβάτη με τις 5 νίκες σε GP.
T O P S...
3. Κέισι Στόνερ
Αν το 2007 ήταν η χρονιά του απόλυτου θριάμβου για τον αυστραλό, το 2008 σήμανε την καθιέρωσή του ως ο νέος μεγάλος αντίπαλος του Βαλεντίνο Ρόσι. Παρά τη νίκη του στην πρεμιέρα του Κατάρ, έκανε αργό ξεκίνημα της σεζόν με αποτέλεσμα να χάσει αρκετό έδαφος στη μάχη του τίτλου. Αλλά λίγο πριν τα μισά της χρονιάς βρήκε ξανά τον καλό του εαυτό -βοηθούμενος και από τις βελτιώσεις της Ducati στην μοτοσικλέτα του- και ξεκίνησε μεγάλη αντεπίθεση με 3 διαδοχικές νίκες. Το σερί του διακόπηκε άδοξα στην Λαγκούνα Σέκα, όπου ηττήθηκε σε μια συγκλονιστική μονομαχία με τον Ρόσι, και στη συνέχεια έχασε τη φόρμα του.
Επανήλθε με δύο νίκες στα τρία τελευταία GP της σεζόν, αλλά ο τίτλος είχε ήδη κριθεί. Παρά τα σκαμπανεβάσματα, ο Στόνερ κρατάει την 2η θέση του πρωταθλήματος, όπως και τις 7 σερί pole position που πήρε μέσα στη σεζόν, αριθμός-ρεκόρ στην ιστορία των τετράχρονων μοτοσικλετών.
2. Χόρχε Λορένθο
Ο δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής των 250cc έκανε αίσθηση με το... καλημέρα στη μεγάλη κατηγορία. Με τρεις σερί pole positions και νίκη μόλις στον τρίτο του αγώνα, στο Εστορίλ, ο ισπανός αναβάτης της Yamaha προέβαλλε αρχικά ως διεκδικητής του τίτλου. Ομως τα όνειρά του γκρεμίστηκαν λόγω των συνεχόμενων πτώσεων που είχε στη συνέχεια, δείγμα ίσως της απειρίας του να οδηγεί πάντα στο όριο. Προς το τέλος της σεζόν επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις, συνδυάζοντάς τες με μία ακόμα pole position και δύο βάθρα, και τελικά κατέκτησε τον τίτλο του Rookie της Χρονιάς, τερματίζοντας στην 4η θέση του πρωταθλήματος.
1. Βαλεντίνο Ρόσι
Δύο χρόνια μακριά από την κορυφή παραήταν πολλά για τον καλύτερο αναβάτη της σύγχρονης εποχής. Πραγματοποιώντας μερικές εμφανίσεις που θύμιζαν τον παλιό καλό Doctor, έφτασε σχετικά άνετα στην κατάκτηση του 6ου τίτλου του στην μεγάλη κατηγορία και ανέβασε τον αριθμό νικών της καριέρας του στα 500cc/MotoGP σε 71, καταρρίπτοντας το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών που κατείχε ο Τζιάκομο Αγκοστίνι.
Η καλύτερη ώρα του στο 2008 ήταν αναμφίβολα η Λαγκούνα Σέκα, όπου μετά από μια μάχη ρόδα με ρόδα με τον Στόνερ, πήρε μια κρίσιμη νίκη για την εξέλιξη της μάχης του τίτλου. Αν και η Yamaha του υστερούσε σε δύναμη σε σχέση με την Ducati του αντιπάλου του, ο Ρόσι κατάφερε να τον κρατάει για πολλούς γύρους πίσω, υπερασπιζόμενος την πρωτοπορία με καταπληκτική οδήγηση, πριν ο αυστραλός χάσει τελικά την ψυχραιμία του και πέσει από την μοτοσικλέτα του. (Δείτε το σχετικό video ...Click (http://www.sport.gr/default.asp?pid=69&vid=13798))
...& F L O P S
3. Τζέιμς Τόζλαντ
Υστερα από την κατάκτηση του δεύτερου τίτλου του στα World Superbikes, ο βρετανός πήρε την απόφαση, στα 28 του χρόνια, να κάνει το μεγάλο άλμα στα MotoGP. Ξεκίνησε εντυπωσιακά, παίρνοντας μια θέση στην πρώτη σειρά της πρεμιέρας στο Λοσάιλ, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Μέτρησε μόλις δύο εγκαταλείψεις, παρόλα αυτά δεν είχε σταθερή παρουσία στην πρώτη 10άδα των GP, με αποτέλεσμα να μείνει στη σκιά του team mate του στην Tech 3 Yamaha, Κόλιν Εντουαρντς.
2. Τζον Χόπκινς
Προερχόμενος από μια εντυπωσιακή 4η θέση με την Suzuki στο πρωτάθλημα του 2007, ο αμερικανός αποφάσισε να μεταπηδήσει στην Kawasaki φέτος, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καθόλου ευνοϊκά για εκείνον. Διεκδικεί άνετα το... Οσκαρ Ατυχίας, καθώς έχασε το μεγαλύτερο μέρος των χειμερινών δοκιμών λόγω τραυματισμού, ενώ στο Ασεν είχε νέο σοβαρό ατύχημα, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί όλη του η σεζόν. Κατέληξε μόλις στην 16η θέση του πρωταθλήματος.
1. Μάρκο Μελάντρι
Πήγε με μεγάλες φιλοδοξίες στην Ducati αφήνοντας την Gresini Honda - αλλά το όνειρο εξελίχθηκε σε εφιάλτης. Δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στην Desmosedici GP8 και συχνά είχε χειρότερα αποτελέσματα από τους Τόνι Ελίας και Σιλβέν Γκουιντολί της δορυφορικής Alice Team. Το διαζύγιο μεταξύ των δύό πλευρών ήρθε ως φυσιολογική εξέλιξη στο τέλος της σεζόν, με τον ιταλό να βρίσκει νέα στέγη στην Kawasaki, ελπίζοντας πως στην ιαπωνική ομάδα θα θυμηθεί ξανά τον αναβάτη με τις 5 νίκες σε GP.