gemara
23-01-2012, 19:15
"Υπεύθυνη δήλωση μετάνοιας του 86χρονου κινηματογραφιστή Νίκου Μπιλιλή" και απίστευτη κατάντια μας...
Και οι άλλοι χρωστάνε εκατομμύρια, ενώ το κράτος αναμένει το χαράτσι από τους υπερήλικες...
Φανταστείτε για τι υλικό μιλάμε...
Υπεύθυνη δήλωση ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ του 86χρονου κινηματογραφιστή Νίκου Μπιλιλή (http://www.koutipandoras.gr/?p=14472)
Δημοσιευμένο στις 20 Ιαν 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ (http://www.koutipandoras.gr/?cat=6) | Συντάκτης:
http://www.koutipandoras.gr/wp-content/uploads/2012/01/mpi-360x270.jpg (http://www.koutipandoras.gr/wp-content/uploads/2012/01/mpi.jpg)
Ο κάτωθι υπογεγραμμένος Μπιλιλής Νικόλαος του Σταματίου και της Γεωργίας, γεννηθείς εν Θεσσαλονίκη στις 7 Αυγούστου του έτους 1926, κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Μητροπόλεως αρ. 61 Τ.κ. 54623 δηλώ υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του Νόμου περί ψευδούς δηλώσεως ότι:
Είμαι κάτοχος ιστορικού κινηματογραφικού αρχείου με γεγονότα της Θεσσαλονίκης από το έτος 1911 μέχρι και το 1990 και γενικότερα όλης της Ελλάδας με αναρίθμητα θέματα που το μήκος τους σε φιλμ των 35 και 16 χιλιοστών (| “θετικό”, “αρνητικό”, “αναστρεφόμενο”) είναι 80.000 μέτρα.
Επίσης κατέχω ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά φιλμς των 35, 16 και 9,5 χιλιοστών με : επίκαιρα, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέδια, κινηματογραφικά έργα κ.λ.π. από το 1895 έως το 1975 όπου το μήκος τους είναι 190.000 μέτρα καθώς και τρέιλερ κινηματογραφικών έργων, ελληνικών και ξένων 35 χιλιοστών (1960 – 2005) 300 τεμάχια, περί τις 20.000μ ΣΗΜ. Πάρα πολύ μικρό μέρος του κινηματογραφικού υλικού, περί τις 10 ώρες, μεταγράφηκε σε D.V.D. +R και περί τις 20 ώρες σε V.H.S. –
Πλην των ως άνω φίλμς κατέχω ακόμη:
α) 30.000 κινηματογραφικές φωτογραφίες, αφίσες κ.α. ελληνικές και ξένες στο πρωτότυπό τους από το 1920 έως το 2005.
β) 100 φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης (1890-1965) και 1500 (1974-1976) στάσεις στο πρωτότυπο αρνητικό τους
γ) Αθλητικό φωτογραφικό αρχείο Θεσσαλονίκης και περιοχών της ΟΛΩΝ των αθλημάτων 1974-1976 σε 7950 στάσεις, στο πρωτότυπο αρνητικό τους
δ) Αρκετά μηχανήματα ιστορίας κινηματογράφου ως εκθέματα από το 1790 έως το 1960
ε) Άριστα λειτουργούντα μηχανήματα εικονοληψίας, προβολής, “μοντάζ”, των 16 και 35 χιλιοστών με μεγάλο αριθμό συμπληρωματικών εξαρτημάτων τους
στ) αρκετά άλλα κινηματογραφικά είδη που την περιγραφή τους δεν έκρινα απαραίτητη.
Όλα τα πιο πάνω φιλμς τα χρησιμοποίησα μετά από πολυδάπανη και μακρόχρονη συντήρησή τους και ανατύπωση των κατεστραμμένων POSITIF – NITRATE (1900-1937) σε ενδιάμεσο NEGATIF ACETATE, αυτό λόγω της αποθήκευσής τους σε δυσπρόσιτους και ακατάλληλους γι’ αυτά χώρους και τα συμπλήρωσα με την αγορά άλλων από διάφορες συλλεκτικές πηγές, μετά το 1995, όπου παραχώρησα τότε, το αρχειοθετημένο, απαριθμημένο και πολλαπλάσιο του ως άνω, αρχειακό κινηματογραφικό μου υλικό στην Νομαρχία Θεσσαλονίκης, η οποία το δώρισε στον Ο.Π.Π.Ε. Θ’97 για την ίδρυση του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Θεσσαλονίκης. ΔΥΣΤΥΧΩΣ την ΤΥΧΗ αυτού του υλικού σε ΕΙΔΟΣ, ΑΡΙΘΜΟ και ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, όπως αναγράφονται στην από 194 σελίδες Α4 απόδειξη παραλαβής τους (την έχω στη διάθεση παντός ενδιαφερομένου) ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Εάν τη γνώριζα, όλα όσα σήμερα κατέχω ΣΙΓΟΥΡΑ θα βρίσκονταν εκεί και δεν θα αντιμετώπιζα το ΑΛΥΤΟ πρόβλημα της διάθεσής τους.
Το αρχειακό κινηματογραφικό υλικό το απέκτησα ως:
κινηματογραφιστής (1945), παραγωγός και Ανταποκριτής ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών επικαίρων (1960 – 1990) και, ως συλλέκτης κινηματογραφικού υλικού από το 1935.
Επειδή:
α) επί ΔΕΚΑ χρόνια, 2001 – 2011, ΚΑΝΕΝΑΣ κρατικός ή Δημοτικός φορέας της χώρας μας ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ στην πρότασή μου, να διαθέσει μόνιμο χώρο 400 τ.μ. και να το παραλάβει ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, προς διάσωση και αξιοποίησή του με μόνη αμοιβή τα πνευματικά μου δικαιώματα που θα προέκυπταν από τη χρήση του,
β) λόγω της μειωμένης μου σύνταξης, πολύ μικρότερης από χίλια Ευρώ το μήνα (ακόμη δεν γνωρίζω πόσο θα μου την μειώσουν με τα μέτρα λιτότητας που συνεχώς επιβάλλονται) ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να πληρώσω και να πληρώνω το “ΧΑΡΑΤΣΙ” για τη φύλαξή του στους ΥΠΟΓΕΙΟΥΣ αποθηκευτικούς του χώρους, που μου τους χρέωσαν με την αντικειμενική αξία των διαμερισμάτων -!- (αντί αποθηκών ως έπρεπε), δηλαδή με 2200 και με 1850 Ευρώ το τ.μ. (ποσόν πολύ μεγαλύτερο από τη μειωμένη μου σύνταξη). -
γ) ούτε έχω χρήματα να πληρώσω “κοντέϊνερ” να το παραλάβει και να το ξεφορτώσει -όπως θα έπρεπε- έξω από το ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ή τη ΔΗΜΑΡΧΙΑ Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε και η καρδιά μου αντέχει να το μοιράσω στα παλιατζίδικα ή να το πετάξω στα σκουπίδια,
αφού λοιπόν και η διάσωσή του στην Ελλάδα αποδείχτηκε ΑΔΥΝΑΤΗ, γι΄αυτό ΔΗΛΩΝΩ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ότι:
ΜΕΤΑΝΟΩ πικρά για την αφέλεια που είχα να πιστεύω ότι κάποιος εκ των επί του Πολιτισμού άρχοντες της Ελλάδας θα έδειχνε το ιστορικά επιβαλλόμενο ενδιαφέρον για τη ΔΙΑΣΩΣΗ και ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του αρχείου μου, πράγμα που επί ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια, δεν έγινε.
Ως εκ τούτου, συν το αβάσταχτο “ΧΑΡΑΤΣΙ” (η χαριστική του βολή) με αναγκάζουν στη δύση του βίου μου, με αλύτρωτο πόνο ψυχής να προσπαθήσω να το πουλήσω εκτός Ελλάδος, όπου ευχαρίστως θα το ΔΙΑΣΩΣΟΥΝ, θα το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ και, θα το ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, για να εισπράττουν σε χρυσό από παραγωγούς, Έλληνες και ξένους (κινηματογράφου και τηλεόρασης), πουλώντας τους ανατυπωμένα γεγονότα της ιστορίας τους Έθνους μας, όπως γίνεται και με το αρχείο των αδελφών Μανάκια.
Ίσως, εάν, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο ήταν σε θέση να αναλάβει την τήρηση των όρων της ΔΙΑΣΩΣΗΣ & ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΟΛΟΥ του προαναφερθέντος υλικού, και την εξασφάλιση ενός πάγιου μικρού ποσού έναντι των πνευματικών μου δικαιωμάτων, δεν θα έφθανα έως εδώ. Για την τραγική για μένα αυτήν κατάληξη, την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, θα την φέρουν ακέραια οι εκάστοτε αρμόδιοι επί του Πολιτισμού της Ελλάδας, οι οποίοι προκλητικά επίΔΕΚΑ χρόνια ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ τόσο επί των δικών μου προτάσεων και επικλήσεων, όσο και περισσότερο επί των εντόνων αναφορών επί του θέματος, των πλέον έγκυρων ηλεκτρονικών Μέσων Επικοινωνίας και της έντυπης Δημοσιογραφίας της χώρας μας και όχι μόνο.-
ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΩ για τα όσα πρόσφερα στους χώρους του Πολιτισμού, της ενημέρωσης της κοινής γνώμης και της Διεθνούς προβολής της γενέτειράς μου, για οποία βραβεύθηκα:
α) το 2006, στην ΑΘΗΝΑ από το ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΣ. ΜΠΟΤΣΗ και το ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ και
β) το 2011, από το ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το Δήμαρχο της πόλης μας κ. Ιωάννη Μπουτάρη, μετά από πρόταση της Προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής του Βαφοπουλείου και Δημοτικής Συμβούλου, κυρίας Θεοδώρας Λειψιστινού.
Διατελώ απογοητευμένος ανίατα.
Με απέραντη αγάπη για την Πατρίδα μου και με βαθιά θλίψη και οργή για το σημερινό της κατάντημα.-
Ο υπευθύνως δηλών
Ν. Σ. Μπιλιλής
Θεσσαλονίκη 31/12/2011
Και οι άλλοι χρωστάνε εκατομμύρια, ενώ το κράτος αναμένει το χαράτσι από τους υπερήλικες...
Φανταστείτε για τι υλικό μιλάμε...
Υπεύθυνη δήλωση ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ του 86χρονου κινηματογραφιστή Νίκου Μπιλιλή (http://www.koutipandoras.gr/?p=14472)
Δημοσιευμένο στις 20 Ιαν 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ (http://www.koutipandoras.gr/?cat=6) | Συντάκτης:
http://www.koutipandoras.gr/wp-content/uploads/2012/01/mpi-360x270.jpg (http://www.koutipandoras.gr/wp-content/uploads/2012/01/mpi.jpg)
Ο κάτωθι υπογεγραμμένος Μπιλιλής Νικόλαος του Σταματίου και της Γεωργίας, γεννηθείς εν Θεσσαλονίκη στις 7 Αυγούστου του έτους 1926, κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Μητροπόλεως αρ. 61 Τ.κ. 54623 δηλώ υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του Νόμου περί ψευδούς δηλώσεως ότι:
Είμαι κάτοχος ιστορικού κινηματογραφικού αρχείου με γεγονότα της Θεσσαλονίκης από το έτος 1911 μέχρι και το 1990 και γενικότερα όλης της Ελλάδας με αναρίθμητα θέματα που το μήκος τους σε φιλμ των 35 και 16 χιλιοστών (| “θετικό”, “αρνητικό”, “αναστρεφόμενο”) είναι 80.000 μέτρα.
Επίσης κατέχω ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά φιλμς των 35, 16 και 9,5 χιλιοστών με : επίκαιρα, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέδια, κινηματογραφικά έργα κ.λ.π. από το 1895 έως το 1975 όπου το μήκος τους είναι 190.000 μέτρα καθώς και τρέιλερ κινηματογραφικών έργων, ελληνικών και ξένων 35 χιλιοστών (1960 – 2005) 300 τεμάχια, περί τις 20.000μ ΣΗΜ. Πάρα πολύ μικρό μέρος του κινηματογραφικού υλικού, περί τις 10 ώρες, μεταγράφηκε σε D.V.D. +R και περί τις 20 ώρες σε V.H.S. –
Πλην των ως άνω φίλμς κατέχω ακόμη:
α) 30.000 κινηματογραφικές φωτογραφίες, αφίσες κ.α. ελληνικές και ξένες στο πρωτότυπό τους από το 1920 έως το 2005.
β) 100 φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης (1890-1965) και 1500 (1974-1976) στάσεις στο πρωτότυπο αρνητικό τους
γ) Αθλητικό φωτογραφικό αρχείο Θεσσαλονίκης και περιοχών της ΟΛΩΝ των αθλημάτων 1974-1976 σε 7950 στάσεις, στο πρωτότυπο αρνητικό τους
δ) Αρκετά μηχανήματα ιστορίας κινηματογράφου ως εκθέματα από το 1790 έως το 1960
ε) Άριστα λειτουργούντα μηχανήματα εικονοληψίας, προβολής, “μοντάζ”, των 16 και 35 χιλιοστών με μεγάλο αριθμό συμπληρωματικών εξαρτημάτων τους
στ) αρκετά άλλα κινηματογραφικά είδη που την περιγραφή τους δεν έκρινα απαραίτητη.
Όλα τα πιο πάνω φιλμς τα χρησιμοποίησα μετά από πολυδάπανη και μακρόχρονη συντήρησή τους και ανατύπωση των κατεστραμμένων POSITIF – NITRATE (1900-1937) σε ενδιάμεσο NEGATIF ACETATE, αυτό λόγω της αποθήκευσής τους σε δυσπρόσιτους και ακατάλληλους γι’ αυτά χώρους και τα συμπλήρωσα με την αγορά άλλων από διάφορες συλλεκτικές πηγές, μετά το 1995, όπου παραχώρησα τότε, το αρχειοθετημένο, απαριθμημένο και πολλαπλάσιο του ως άνω, αρχειακό κινηματογραφικό μου υλικό στην Νομαρχία Θεσσαλονίκης, η οποία το δώρισε στον Ο.Π.Π.Ε. Θ’97 για την ίδρυση του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Θεσσαλονίκης. ΔΥΣΤΥΧΩΣ την ΤΥΧΗ αυτού του υλικού σε ΕΙΔΟΣ, ΑΡΙΘΜΟ και ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, όπως αναγράφονται στην από 194 σελίδες Α4 απόδειξη παραλαβής τους (την έχω στη διάθεση παντός ενδιαφερομένου) ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Εάν τη γνώριζα, όλα όσα σήμερα κατέχω ΣΙΓΟΥΡΑ θα βρίσκονταν εκεί και δεν θα αντιμετώπιζα το ΑΛΥΤΟ πρόβλημα της διάθεσής τους.
Το αρχειακό κινηματογραφικό υλικό το απέκτησα ως:
κινηματογραφιστής (1945), παραγωγός και Ανταποκριτής ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών επικαίρων (1960 – 1990) και, ως συλλέκτης κινηματογραφικού υλικού από το 1935.
Επειδή:
α) επί ΔΕΚΑ χρόνια, 2001 – 2011, ΚΑΝΕΝΑΣ κρατικός ή Δημοτικός φορέας της χώρας μας ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ στην πρότασή μου, να διαθέσει μόνιμο χώρο 400 τ.μ. και να το παραλάβει ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, προς διάσωση και αξιοποίησή του με μόνη αμοιβή τα πνευματικά μου δικαιώματα που θα προέκυπταν από τη χρήση του,
β) λόγω της μειωμένης μου σύνταξης, πολύ μικρότερης από χίλια Ευρώ το μήνα (ακόμη δεν γνωρίζω πόσο θα μου την μειώσουν με τα μέτρα λιτότητας που συνεχώς επιβάλλονται) ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να πληρώσω και να πληρώνω το “ΧΑΡΑΤΣΙ” για τη φύλαξή του στους ΥΠΟΓΕΙΟΥΣ αποθηκευτικούς του χώρους, που μου τους χρέωσαν με την αντικειμενική αξία των διαμερισμάτων -!- (αντί αποθηκών ως έπρεπε), δηλαδή με 2200 και με 1850 Ευρώ το τ.μ. (ποσόν πολύ μεγαλύτερο από τη μειωμένη μου σύνταξη). -
γ) ούτε έχω χρήματα να πληρώσω “κοντέϊνερ” να το παραλάβει και να το ξεφορτώσει -όπως θα έπρεπε- έξω από το ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ή τη ΔΗΜΑΡΧΙΑ Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε και η καρδιά μου αντέχει να το μοιράσω στα παλιατζίδικα ή να το πετάξω στα σκουπίδια,
αφού λοιπόν και η διάσωσή του στην Ελλάδα αποδείχτηκε ΑΔΥΝΑΤΗ, γι΄αυτό ΔΗΛΩΝΩ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ότι:
ΜΕΤΑΝΟΩ πικρά για την αφέλεια που είχα να πιστεύω ότι κάποιος εκ των επί του Πολιτισμού άρχοντες της Ελλάδας θα έδειχνε το ιστορικά επιβαλλόμενο ενδιαφέρον για τη ΔΙΑΣΩΣΗ και ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του αρχείου μου, πράγμα που επί ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια, δεν έγινε.
Ως εκ τούτου, συν το αβάσταχτο “ΧΑΡΑΤΣΙ” (η χαριστική του βολή) με αναγκάζουν στη δύση του βίου μου, με αλύτρωτο πόνο ψυχής να προσπαθήσω να το πουλήσω εκτός Ελλάδος, όπου ευχαρίστως θα το ΔΙΑΣΩΣΟΥΝ, θα το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ και, θα το ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, για να εισπράττουν σε χρυσό από παραγωγούς, Έλληνες και ξένους (κινηματογράφου και τηλεόρασης), πουλώντας τους ανατυπωμένα γεγονότα της ιστορίας τους Έθνους μας, όπως γίνεται και με το αρχείο των αδελφών Μανάκια.
Ίσως, εάν, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο ήταν σε θέση να αναλάβει την τήρηση των όρων της ΔΙΑΣΩΣΗΣ & ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΟΛΟΥ του προαναφερθέντος υλικού, και την εξασφάλιση ενός πάγιου μικρού ποσού έναντι των πνευματικών μου δικαιωμάτων, δεν θα έφθανα έως εδώ. Για την τραγική για μένα αυτήν κατάληξη, την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, θα την φέρουν ακέραια οι εκάστοτε αρμόδιοι επί του Πολιτισμού της Ελλάδας, οι οποίοι προκλητικά επίΔΕΚΑ χρόνια ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ τόσο επί των δικών μου προτάσεων και επικλήσεων, όσο και περισσότερο επί των εντόνων αναφορών επί του θέματος, των πλέον έγκυρων ηλεκτρονικών Μέσων Επικοινωνίας και της έντυπης Δημοσιογραφίας της χώρας μας και όχι μόνο.-
ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΩ για τα όσα πρόσφερα στους χώρους του Πολιτισμού, της ενημέρωσης της κοινής γνώμης και της Διεθνούς προβολής της γενέτειράς μου, για οποία βραβεύθηκα:
α) το 2006, στην ΑΘΗΝΑ από το ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΣ. ΜΠΟΤΣΗ και το ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ και
β) το 2011, από το ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το Δήμαρχο της πόλης μας κ. Ιωάννη Μπουτάρη, μετά από πρόταση της Προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής του Βαφοπουλείου και Δημοτικής Συμβούλου, κυρίας Θεοδώρας Λειψιστινού.
Διατελώ απογοητευμένος ανίατα.
Με απέραντη αγάπη για την Πατρίδα μου και με βαθιά θλίψη και οργή για το σημερινό της κατάντημα.-
Ο υπευθύνως δηλών
Ν. Σ. Μπιλιλής
Θεσσαλονίκη 31/12/2011