View Full Version : Γκετεμποργκ Σουηδιας Ιουλιος 2009-Οδοιπορικο
Ενα ταξιδι που ξεκινησε σαν πλακα, σαν προτροπη ενος φιλου αρχες Φεβρουαριου του 2009, πριν απο λιγες μερες τελειωσε. Ενα ταξιδι που οταν το πρωτοακουσα αμεσως ειπα "ειναι δυνατον να παω εκει πανω με μηχανη;", τελικα εγινε. Και μαλιστα εγινε με μοναδικο συντροφο την αγαπημενη μου μοτοσυκλετα και κανεναν αλλον.Ενα ταξιδι που απο την στιγμη που το αποφασισα να παω, περασε απο πολλες περιπετειες και,πιθανον,αναβολες. Μια η δυσκολια συγκεντρωσης χρηματων, μια η βλαβη που μου παρουσιασε η μηχανη, μια η ακυρωση του φιλου που αποφασισε να μην ερθει για οικονομικους λογους.
Εγω ομως απο την στιγμη που το εβαλα στο μυαλο μου, αποφασισα οτι θα παω. Και αυτη η αποφαση εγινε πεισμα και εγωισμος οταν "καποιοι" πισω απο την πλατη μου συνομοτουσαν να μην παω,προκαλωντας βλαβη στην μηχανη μου και τιναζοντας το ταξιδι στον αερα. Γιατι απο την στιγμη που χαλασε το servo, ολα προς τα εκει πηγαιναν. Στην ακυρωση αυτου του μοναδικου ταξιδιου.
Τοτε παρουσιαστηκε ενας φιλος, ενας πολυ καλος φιλος, και με βοηθησε. Καταλαβε το ποσο πολυ ειχα στεναχωρηθει και με βοηθησε οικονομικα. Ειναι ωραιο τελικα να εχεις φιλους, που σε καταλαβαινουν και μπορουν να θυσιασουν κατι απο αυτους για να δουν τον φιλο τους να ειναι ευτυχισμενος. Ετσι λοιπον κι εγινε. Και το ταξιδι που τοσο πολυ περιμενα και λαχταρουσα ξεκινησε.
Ξεκιναω λοιπον αυτο το οδοιπορικο γραφοντας κομματι-κομματι την διαδρομη, ωστε να μπορω να βαζω και τις αντιστοιχες φωτογραφιες, για να ειναι πιο ευκολο για σας να το διαβασετε.
Παρακαλω πολυ τα σχολια στο τελος, για να δειχνει ολοκληρωμενο το οδοιπορικο.
Τεταρτη 8-7-2009
Η τεταρτη ξεκινησε φορτωνοντας τα πραγματα στην μηχανη. Δυο πλαινες μπαγκαζιερες με ρουχα, ενα λουκανικο με τα ειδη καμπινγκ και ενα tangbag για διαφορα πραγματα.
Οπως ανεφερα και στην αρχη, για οικονομικους λογους, ειχα αποφασισει να μενω σε camping. Δυσκολη αποφαση, η οποια τελικα αποδειχθηκε ακαταρθωτη.
Οσο πλησιαζε η ωρα της αναχωρησης ενας κομπος ειχε αρχισει να με σφιγγει στο στομαχι. Κοιτουσα συνεχεια τον μικρο μου γιο που μου γελουσε, χωρις να καταλαβαινει τι παω να κανω, και συνεχεια μου περνουσε απο το μυαλο η ιδεα της ακυρωσης. Ομως ελεγα παντα οτι εχω και ενα αλλο παιδι, που θα με περιμενει στο Γκετερμπογκ και δεν γινεται ν ακυρωσω.
Ετσι λοιπον και αφου αποχαιρετησα την οικογενεια, 130μμ ξεκινησα για Πατρα. Η ζεστη αφορητη και σε συνδυασμο με την στολη γινοτανε ανυποφορη.
Εφθασα Πατρα στις 345μμ, εντελως ιδρωμενος. Ειχα δωσει ραντεβου με τον καλο μας φιλο και συνφορουμιτη kostas_366 να πιουμε εναν καφε και να γνωριστουμε. Κωστα σ ευχαριστω που περιμενες και χαρηκα που σε γνωρισα.
Αφου τα ειπαμε λιγο ανεβηκα στο πλοιο, πηρα καμπινα και περιμενα να περασουν αυτες οι 21ωρες για να ξεκινησει πραγματικα το ταξιδι.
Στο καραβι, οπως ολοι ξερετε, ολα ειναι βαρετα. Ακομα και παρεα να εχω δεν ειναι και το καλυτερο μου να ειμαι εκει μεσα. Λιγο internet, φαγητο, καφες, τηλεοραση και τιποτα αλλο. Αγορασα κι ενα βιβλιο να περναει η ωρα και η αλλη μερα ηρθε, βλεποντας για ακομα μια φορα το λιμανι της Ανκονας,ενα χρονο μετα το τελευταιο μου ταξιδι.
Πεμπτη 9-7-2009
Ξεκινησα λοιπον για βορεια με πρωτη διαμονη το μικρο χωριο Mosern της Αυστριας, 3χλμ πριν απο το Seefeld.Εχοντας κανει λαθος στην διαφορα ωρας, νομιζα οτι εφθασα Ιταλια στις 4μμ (ενω κανονικα ηταν 2μμ) και αρχισα να αγχωνομαι οτι δεν θα προλαβω να ειμαι στο ξενοδοχειο στις 9μμ, οπου μετα εκλεινε η reception. Αρχισα λοιπον να ανεβαινω σκεφτομενος οτι θα τους παρω τηλεφωνο να με περιμενουν, πριν κλεισουν.
Λιγο πριν την Μπολωνια, μαυρα συννεφα αρχισαν να καλυπτουν τον ουρανο. "Η πρωτη βροχη ερχεται", σκεφτηκα και εκανα μια σταση να βαλω τα αδιαβροχα. Απο την στολη ειχα βγαλει την αδιαβροχη επενδυση και ειχα παρει μαζι μου μονο την επενδυση για το κρυο, την οποια ειχα στο λουκανικο για ωρα αναγκης.
Φθανοντας λοιπον Μπολωνια αρχισε να ριχνει τρομερα απιστευτης εντασης βροχη. Δεν εβλεπα απολυτως τιποτα μπροστα μου. Ολα τ αμαξια και γω αναβουμε τα αλαρμς, προσπαθωντας να γινουμε οσο γινεται αντιληπτοι. Εκεινη την στιγμη "τρωω" τις πρωτες δυο ψυχρολουσιες. Η μια ηταν οτι το αδιαβροχο ειχε αρχισει να μπαζει νερα στο υψος των προσαγωγων! Ειχε κατι σχισηματα απο μεσα, τα οποια δεν τα ειχα παρει χαμπαρι στην Αθηνα. Η δευτερη ηταν οτι τα μποτακια που ειχα, ναι μεν ηταν μηχανης, αλλα δεν κρατουσαν τοσο πολυ το νερο. Τ αλλα που εχω και ειναι 100% αδιαβροχα δεν τα πηρα μαζι μου, για λογους οικονομιας. Ετσι λοιπον αρχισα να νοιωθω οτι οι καλτσες γινοντουσαν μουσκεμα, οπως και τα ποδια μου.
Οδηγωντας λοιπον μ αυτες τις τρομερα δυσκολες συνθηκες, περασε απο το μυαλο μου η σκεψη της επιστροφης στην Αθηνα! Ναι,πραγματικα μου περασε απο το μυαλο."Αν συνεχισει ετσι θα γυρισω πισω", σκεφτηκα. Ομως εβλεπα οτι στο βαθος του οριζοντα ο ουρανος καθαριζει, οπως και εγινε. Σταματαω λοιπον σ ενα βενζιναδικο να βγαλω το αδιαβροχο και ν αλλαξω καλτσες. Ευτυχως ειχα παρει μαζι τις αδιαβροχες καλτσες, οι οποιες και στην πορεια μ εσωσαν πραγματικα.
Το υπολοιπο της διαδρομης συνεχιστηκε με σχετικα καλες συνθηκες. Τοπικες βροχες μικρης εντασης, οι οποιες μ αναγκασαν να οδηγω πλεον συνεχεια με αδιαβροχο, γιατι ειχα βαρεθει να το βαζω και να το βγαζω. Ετσι λοιπον και την σωστη ωρα (στις 830 και οχι στις 930 οπως νομιζα στην αρχη), εφθασα στο ομορφο ξενοδοχειο Habhof και στο πανεμορφο χωριο Mosern.
Αφου τακτοποιηθηκα στο ξενοδοχειο, βγηκα μια μικρη βολτα στο ερημο χωριο και πηγα σ ενα εστιατοριο να φαω κατι.
Το βραδυ γυρισα στο ξενοδοχειο και προσπαθησα να μπαλωσω το αδιαβροχο κλεινοντας τις τρυπες με μονωτικη ταινια. Το εκανα αρκετες φορες στην διαρκεια του ταξιδιου και αυτη η προχειρη λυση δουλευει αψογα.
Μερικες φωτογραφιες παρακατω:
Παρασκευη 10-7-2009
Η παρασκευη θεωρουσα οτι ηταν η πιο δυσκολη μερα του ταξιδιου. Ηθελα να βγαλω αρκετα χιλιομετρα, ωστε το σαββατο το βραδυ ή την κυριακη το πρωι να ειμαι Γκετεμποργκ, ωστε να ειμαι πιο νωρις και να παω να συναντησω τους υπολοιπους γονεις και τον γιο μου στο αεροδρομιο. Ετσι ηθελα οπωσδηποτε να φθασω μεχρι το Αννοβερο και αν γινεται μεχρι το Αμβρουγο. Δηλαδη 750χλμ μεχρι το Αννοβερο και 900χλμ μεχρι το Αμβρουγο.
Ξεκινησα λοιπον με συννεφιασμενο καιρο και ψιλη βροχουλα απο το Mosern. Το κρυο ηταν αρκετο, κατι που με αναγκασε να βαλω και την επενδυση και το αδιαβροχο. Εφθασα στο Seefeld και στη συνεχεια περασα απο το Garmisch-Paternkirchen. Τα τοπια απιστευτης ομορφιας που για ακομα μια φορα δειχνουν ποσο ομορφη χωρα ειναι η Αυστρια (οταν δεν βρεχει βεβαια).
Συνεχισα το ταξιδι μου φθανοντας στο Μοναχο, χωρις απροοπτα. Καθολου βροχη και καθολου κινηση. Περασα απο το Ολυμπιακο Σταδιο του Μοναχου, τα κεντρικα γραφεια της BMW και φυσικα απο το πανεμορφο σταδιο της Μπαγερν Μοναχου, το Allianz Arena. Καθομουν στην ακρη του δρομου και το χαζευα. Τι εχουν φτιαξει οι ανθρωποι; Απιστευτη κατασκευη, η οποια το βραδυ ετσι οπως ειναι φωταγωγημενη γινεται ακομα πιο ομορφη.
Μπηκα για λιγο στην Νυρεμβεργη να φαω κατι και να δω λιγο τον καιρο σ ενα internet point. Εδω να σημειωσω οτι ειχα εναν καλο φιλο στην Αθηνα, οπου αφου του ελεγα απο ποια διαδρομη θα παω και σε ποιες πολεις, μου εστελνε σε sms τον καιρο που διαβαζε κι αυτος απο το internet.
Τα πραγμα δεν φαινοντουσαν πολυ καλα προς τα πανω, οπως και εγινε.
Περνοντας το Wursburg αρχισε να μαυριζει ο ουρανος. Οποτε εκτος απο τα εργα στις εθνικες οδους της Γερμανιας και τις καθυστερησεις, ειχα ν αντιμετωπισω και την βροχη. Η βροχη ομως δεν ηταν ψιχαλες. Θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι οδηγουσα απο τις 5μμ εως τις 830μμ που εφθασα Αννοβερο υπο παρα πολυ εντονη βροχη. Οχι καταρακτωδη σαν της Μπολωνιας, αλλα παρα πολυ εντονη. Δυσκολευομουνα να δω μπροστα μου και οι αντοχες μου ειχαν αρχισει να μειωνονται. Μ αυτες τις συνθηκες θα ηταν αδυνατον να φθασω Αμβουργο τελικα, οπως και εγινε.Φυσικα ουτε λογος για διαμονη σε καμπινγκ ε;
Μπαινοντας στο Αννοβερο, μουσκεμα και εντελως κουρασμενος, σταματησα στο πρωτο ξενοδοχειο που βρηκα, μην εχοντας τις δυναμεις να ψαξω για κατι αλλο. Δυστυχως ηταν πολυ ακριβο (80ευρω το μονοκλινο και 10ευρω το παρκινγκ), αλλα δεν ειχα ορεξη να ψαξω κατι αλλο μεσα στην βροχη. Ομως αν εμενα εκει ηταν σιγουρο οτι θα εβγαινα εκτος προυπολογισμου, μιας και αρχισα να ειμαι σιγουρος οτι πουθενα δεν θα μπορουσα να μεινω σε καμπινγκ. Ριχνω λοιπον τηλεφωνο στην γυναικα μου, λεγοντας της αν θελει να με ξαναδει, πρεπει να στειλει περισσοτερα χρηματα στον γιο μου οταν θ ανεβει πανω την κυριακη!!! :sm7:
Εμεινα λοιπον σ αυτο το ξενοδοχειο,ξαναμπαλωσα το αδιαβροχο, στεγνωσα τα βρεγμενα γαντια και παπουτσια με το σεσουαρ του ξενοδοχειο και αποκοιμηθηκα. Οι αδιαβροχες καλτσες συνεχιζαν να κανουν αριστα την δουλεια τους. Ολα μουσκεμα, αλλα τουλαχιστον τα ποδια μου στεγνα.
Φωτογραφιες και δω λοιπον.
Συνεχεια φωτογραφιων απο Παρασκευη 10-7-2009
Συνεχεια φωτογραφιων απο Παρασκευη 10-7-2009.
Σαββατο 11-7-2009
Το σαββατο στο Αννοβερο ξημερωσε με καλο καιρο.Λιγα συννεφα και ηλιος. "Ωραια", λεω, "Θα παω να κανω και μια βολτα στην πολη.475χλμ εχω μεχρι την Κοπενγχαγη,προλαβαινω". Αμ δε!
Μεχρι να ετοιμαστω και να φορτωσω τα πραγματα στην μηχανη, τα συννεφα ειχαν γινει μαυρα. Νευριασα, τσαντιστηκα και σηκωθηκα και εφυγα για Κοπενγχαγη.
Ανεβαινοντας προς τα πανω και τα παραλια της Γερμανιας, συναντησα πολυ κινηση. Οι Γερμανοι ανεβαιναν προς τα πανω με τροχοσπιτα,αυτοκινουμενα για τις διακοπες τους! Τωρα τι διακοπες ειναι αυτες, δεν μπορω να καταλαβω, οταν εβρεχε συνεχεια και εκανα και ψυχρα. Τελος παντων.
Βροχες δεν συναντησα, η αληθεια να λεγεται. Εφθασα στο λιμανι του Puttgarden και περιμενα να μπω στο πλοιο που θα με περνουσε απεναντι στο Rodby. 21 ευρω η εισοδος, λιγη αναμονη να ερθει το πλοιο (εχει συχνα δρομολογια) και βουρ. Λιγο πριν το λιμανι συνομιλησα μ ενα ζευγαρι Σουηδων που επεστρεφαν απο Ισπανια και ειχαν μια Honda GoldWing στη οποια εσερναν trailer, ειδικο για αυτη την μηχανη!!!! Δεν το πιστευα αυτο που εβλεπα. Ομως στην πορεια ειδα αρκετες τετοιες μηχανες να σερνουν trailer. Ισως εκει να υπαρχει καποια νομοθεσια που να επιτρεπει την ρυμουλκηση με μηχανες. Δεν ξερω στην Ελλαδα τι γινεται.
Αφου πιασαμε την κουβεντα για διαφορα θεματα, κατεβηκαμε στο λιμανι του Rodby και συνεχισαμε προς τα πανω. Εγω θα σταματουσα στην Κοπενγχαγη και εκεινοι θα συνεχιζαν για το σπιτι τους.
Στην Δανια, οπως θα ξερετε, εχουν κρατησει την Δανεζικη (Δανεικη την ελεγα εγω!) κορωνα, αλλα δεχονται και ευρω,κατι που δεν συμβαινει στην Σουηδια. Ετσι πανω στο καραβι εκανα 50ευρω συναλαγμα, σκεφτομενος οτι θα βρω ανταλακτηριο καπου στην πολη. Το ξενοδοχειο κοστιζε που ειχα κλησει 65 ευρω, οποτε καταλαβαινετε οτι αυτα που εκανα δεν εφθαναν.
Η Δανια ειναι εντελως επιπεδη χωρα, με πολυ πρασινο.Τιποτα το ιδιαιτερο απο κει και περα.
Φθανοντας λοιπον στο ξενοδοχειο, εφαγα την πρωτη "ηττα" οταν ειδα οτι τα λεφτα που εκανα συναλαγμα δεν φθανουν και οτι ανταλακτηριο Σαββατο δεν υπηρχε ανοιχτο. Ευτυχως δεχοντουσαν ευρω και ετσι την πληρωσα. Οταν την ρωτησα την κοπελα που μπορω να κανω συναλλαγμα, εφαγα την δευτερη "ηττα", οταν μου ειπε οτι σ/κ ειναι κλειστα και οτι πρεπει να περιμενω μεχρι την Δευτερα. Αρχισα να τρωω τα νυχια τοτε και να βριζω τον εαυτα μου.
Ξανα ευτυχως ομως καποιος μου ειπε οτι στον σιδηροδρομικο σταθμο πρεπει να υπαρχει ενα ανοιχτο, οπως και τελικα την επομενη μερα και ηταν.
Το ξενοδοχειο στην Κοπενγχαγη που εμεινα λεγοτανε CABINN EXPRESS και οταν μπηκα μεσα καταλαβα γιατι το ελεγαν ετσι. Το δωματιο εμοιαζε με καμπινες πλοιων. Εντελως ιδιες διαρυθμιση. Για τα λεφτα του ηταν χαλια, θα ελεγα, αλλα τι μ ενοιαζε; Εδω ηθελα να μεινω σε καμπινγκ.
Βλεποντας λοιπον οτι καμπινγκ δεν "παιζει" αρχισα να ξανασχεδιαζω επιτοπου το ταξιδι, ψαχνοντας στο www.booking.com να βρω ξενοδοχεια για την επιστροφη. Το site αυτο ειναι ολα τα λεφτα παιδια τελικα. Μ εσωσε.
Βαζοντας κατω και τα χρηματα που ειχα (το ταξιδι ειχε σχεδιαστει για καμπινγκ) εβλεπα οτι μαλλον θα μεινω στο εξωτερικο για παντα και οτι δεν θα μπορουσα να γυρνουσα πισω. Οχι οτι θα στεναχωριοταν η γυναικα μου δηλαδη, αλλα λεμε τωρα!!! Ετσι ξαναμιλησα με την γυναικα μου να στειλει τα χρηματα επιτακτικα που της ειχα πει, αν δεν ηθελε να μεινει ζωντοχηρα!
Η Κοπενγχαγη ειναι μια πολη ομορφη πολη. Αυτο αισθανθηκα, κι αυτο πρεπει να ειναι. Εκανα μια βολτα στο κεντρο, περασα απ εξω απο το Tivoli, το οποιο ειναι ενα παρκο, κατι σαν το Allou fan park, εδω στην Αθηνα (μεσα δεν μπηκα γιατι δεν ηξερα αν θα με φθασουν τα χρηματα μετα) και το βραδυ πηγα στο ξενοδοχειο ψαχνοντας στο ιντερνετ να βρω τα ξενοδοχεια που θα εμενα στην επιστροφη. Ετσι λοιπον εκλεισε και αυτη η μερα.
Φωτογραφιες:
Κυριακη 12-7-2009
Η κυριακη ξημερωσε πολυ ευχαριστα, αφου ειχα κανονισει ολες τις λεπτομερειες για την επιστροφη μου και το οικονομικο.
Μονο στο Γκετεμποργκ θα εμενα σε καμπινγκ, κατι το οποιο δεν με πειραζε.
300χλμ περιπου λοιπον, ανετα και διασκεδαστικα. Μπρος στα 600 και 750 που ειχα κανει τι ειναι 300χλμ;
Εκανα συναλλαγμα λοιπον στον σιδηροδρομικο σταθμο και ξεαγχωθηκα (και καποια Δανεζικα και Σουηδικα για βενζινη στο δρομο), εβαλα βενζινη και ξεκινησα. Μετα απο λιγο εφθασα στην περιφημη γεφυρα που ενωνει την Δανια με την Σουηδια. Την γεφυρα Oresund. Μια επιβλητικη κατασκευη, δειγμα του τι μπορει να κανει ο ανθρωπος. Η συνδεση με την Σουηδια ξεκιναει με μια υποθαλασσια σηραγγα και στην συνεχεια ανεβαινεις στην γεφυρα. Αυτη δεν ειναι κρεμαστη, οπως του Ριου-Αντιρειου,αλλα οι κολωνες της πατανε πανω σε μικρα νησακια, τα οποια ειναι τεχνητα φτιαγμενα γι αυτον τον σκοπο.
Αφου πληρωσα 21ευρω μπηκα στην Σουηδια. Σιγα-σιγα αρχισα να νοιωθω οτι αυτο το δυσκολο εγχειρημα που αποφασισα να κανω ταξιδευοντας μονος αρχιζει να φθανει στο τελος του και ενοιωθα περηφανος που καταφερα να το κανω.
Μπαινοντας Σουηδια το τοπιο ηταν το ιδιο σχεδον με της Δανιας. Επιπεδη, με πολυ πρασινο. Ειμαι σιγουρος βεβαια οτι πιο βορεια δεν ειναι ετσι. Παιρνοντας το Malmo ανεβηκα προς τα πανω και οταν εφθασα στο Helsinborg ηρθε η ωρα για βενζινη.
Τα βενζιναδικα στην Σουηδια (τουλαχιστον αυτα που ειδα εγω στις εθνικες οδους) δεν ειναι ακριβως πανω στην εθνικη, αλλα πρεπει να βγεις στην εξοδο και να πας λιγο πιο περα, οπως και εκανα. Φθανοντας ειδα ολους τους οδηγους να βαζουν βενζινη με πιστωτικη καρτα. Αυτο με προβληματισε και δεν ηξερα ακριβως τι να κανω. Μια πιστωτικη καρτα ειχα αλλα προσπαθω να την χρησιμοποιω μονο αν πεθαινω και δεν γινεται αλλιως.
Ρωταω μια κυρια τι γινεται ακριβως, μου εξηγει, και οταν της λεω (ψεματα βεβαια) οτι δεν εχω πιστωτικη, μου ειπε οτι αυτο που εκανα ηταν τελειως ηλιθιο. Με πηγε σ ενα αλλο βενζιναδικο που πιστευε οτι υπαρχει ταμειο αλλα δεν ηταν. Τοτε αρχισα να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου. "Θα μεινω εδω περα για παντα", σκεφτηκα. Στο τελος την παρακαλεσα να χρησιμοποιησω την δικια της καρτα και να την εδινα χρηματα και ευτυχως η γυναικα δεχτηκε. Για μενα ηταν ο σωτηρας μου εκεινη την στιγμη.
Ξεκινησα λοιπον για τα υπολοιπα 150χλμ προς το Γκετεμποργκ. Οι ταμπελες που ελεγαν ποσο απεχει το Γκετεμποργκ συνεχεια εμφανιζονταν μπροστα μου με τα χιλιομετρα να μειονονται και εγω ενοιωθα μια ανακουφιση που επιτελους καταφερα να φθασω στο μερος που ειχα φανταστει πεντε μηνες πριν. Ενοιωθα οτι ανακαλυψα την Αμερικη, ή κατι τετοιο, τελος παντων.
Εφθασα στο καμπινγκ στις 230μμ και αφου εστησα την σκηνη, πηγα να συναντησω στο ξενοδοχειο εναν πατερα με το παιδι του απο την αποστολη που ειχε ερθει πιο νωρις.
Το καμπινγκ στο Γκετεμποργκ ηταν σε μια πανεμορφη και καταπρασινη περιοχη, η οποια ομως ονομαζοτανε Skatas!!!!!!!
Ερχοντουσαν εκει με σκηνες και με τροχοσπιτα, εφερναν ακομα και τ αλογα τους και εκαναν ιππασια στο δασος, αλλα και τα ποδηλατα. Απιστευτο μερος για να βρισκεται τοσο κοντα στην πολη.
Κατα τις 430 συναντησα τον πατερα στο ξενοδοχειο και ξεκινησαμε (με νοικιασμενο αμαξι αυτος, με μηχανη εγω) να παμε στο αεροδρομιο να συναντηθουμε με τους υπολοιπους που θα ερχοντουσαν στις 6μμ.
Μολις πατησαν το ποδι τους στην αιθουσα και αφου ειχαν μαθει απο την γυναικα μου τι περασα για να ερθω Γκετεμποργκ, ενας αλλος πατερας μου ειπε οτι καποιος δεν ηρθε τελικα και οτι το δωματιο στο ξενοδοχειο δεν το ειχε ακυρωσει!!! Ετσι θα μπορουσα να μεινω εγω εκει και οχι στο ξενοδοχειο. Εκεινη τη στιγμη ενοιωσα οτι ο ΘΕΟΣ ειναι μεγαλος και οτι πρεπει να με λυπηθηκε για να συνεβη αυτο το πραγμα.
Πηγαμε λοιπον στο ξενοδοχειο και αφου επιβεβαιωθηκε οτι οντως το δωματιο υπαρχει, πηρα το κλειδι και τραβηξα προς το καμπινγκ για να μαζεψω τα πραγματα μου. Ειχα απλα προλαβει να στησω την σκηνη, την ειδα, ωραια ητανε, και την ξαναμαζεψα! :sm7:
Το δωματιο ηταν πρωτης κατηγοριας. Απο τα Skatas πηγα στον παραδεισο, κυριολεκτικα!
Ετσι λοιπον περασαν οι μερες στο Γκετεμποργκ.
Το τουρνουα, το Gothia Cup, ηταν τρομερη διοργανωση, 60 χωρες απ ολο τον κοσμο, 1600 ποδοσφαιρικες ομαδες. Οι ανθρωπο κανουν τρομερη δουλεια, 35 χρονια τωρα που διαρκει αυτη η διοργανωση.
Τα παιδια δεν τα πηγαν και τοσο καλα, γιατι το επιπεδο ηταν πολυ υψηλο, αλλα οι εμπειριες που μαζεψαν θα τους συνοδευουν σ ολοκληρη την ζωη τους.
Περασαν οι μερες λοιπον και Πεμπτη 16-7-2009 αρχισε το ταξιδι της επιστροφης.
Για την ωρα μερικες φωτογραφιες.
Πεμπτη 16-7-2009
Η μερα της επιστροφης λοιπον ξεκινησε. Απο την μια χαιρομουν γιατι θα γυρναγα σπιτι να δω τον γιο μου και την γυναικα μου και απο την αλλη στεναχωριομουν που θ αφηνα τον αλλο μου γιο μονο του εδω. Σ ολη την διαρκεια του ταξιδιου αλλωστε η μιση μου καρδια ηταν στην Αθηνα και η αλλη μου μιση στο Γκετεμποργκ, οπου θα εβλεπα τον μεγαλο μου γιο. Αυτο ηταν που με κρατησε στο ταξιδι, γιατι δεν σας το κρυβω, οτι αρκετες φορες μου περασε απο το μυαλο να γυρισω πισω πιο νωρις. Τελικα οταν εχεις οικογενεια και παιδια, ειδικα νεογεννητα, ειναι πολυ δυσκολο να φευγεις μονος.Ακομα και με παρεα να ημουν, ειμαι σιγουρος οτι θα μου ελειπαν. Σιγουρα ομως δεν θα ενοιωθα τετοια νοσταλγια, γιατι το να εχεις παρεα στο ταξιδι ειναι διαφορετικο.
Αφου λοιπον χαιρετησα τον γιο μου, ξεκινησα για πισω. Πρωτη σταση το Αμβουργο, 630χλμ περιπου. Η επιστροφη θα γινοτανε απο τον ιδιο δρομος, μιας και ηταν ο πιο συντομος και οπως σας ειπα και στην αρχη, τα χρηματα ειχαν μειωθει. Οι πολεις μονος θ αλλαζαν. Ειχα προγραμματισει στην Αθηνα να πηγαινα Βερολινο, Πραγα, Σαλτζμπουργκ, αλλα ολα αυτα ακυρωθηκαν. Δεν πειραζει, καποια αλλη φορα.
Σταματησα σ ενα βενζιναδικο να συμπληρωσω λιγο λαδι. Πουθενα δεν εβρισκα 20-50 ορυκτελαιο. Μονο 10-40 πληρες συνθετικο. Αφου εριξα ενα τηλεφωνο στο καλο μου μηχανικο τον Βασιλη (Fast&Furious), οποιος μου ειπε οτι αφου δεν υπαρχει αλλη λυση να βαλω απ αυτο, ξεκινησα.
Εφθασα στο Αμβρουγο στις 8μμ, τακτοποιηθηκα σ ενα ικανοποιητικο ξενοδοχειο με δωρεαν, ομως, παρκινγκ και εκανα μια μικρη βολτα στην πολη, που λογω του οτι ξεχασα να παρω την φωτογραφικη μηχανη, δεν εχω φωτογραφιες. Το Αμβρουγο ειναι μια ομορφη πολη τελικα, με μια μεγαλη λιμνη, οπου μπορεις να κανεις καθε ειδους δραστηριοτητες. Εμεινα λιγες ωρες εκει, αλλα ενοιωσα μια ελξη γι αυτην την πολη.
Στο ταξιδι βεβαια δεν αντιμετωπισα κανενα προβλημα. Ουτε βροχης, ουτε κατι αλλο.
Μερικες φωτογραφιες. Λιγες αυτη την φορα και μονο απο το ξενοδοχειο.
Δυστυχως ξεχασα την φωτογραφικη μου μηχανη στο ξενοδοχειο και το κινητο δεν βγαζει καλες την νυχτα.
Παρασκευη 17-7-2009
Η επομενη μερα εφθασε και το ταξιδι θα τελειωνε στην Νυρεμβεργη.Αλλα 600χλμ περιπου με περιμενουν.
Ξεκινησα λοιπον και ολα πηγαν μια χαρα. Τοπικη βροχη, μικρης διαρκειας και τιποτα αλλο. Μονο παρα πολυ κινηση συναντουσα απο εργα που γινονται στις εθνικες οδους της Γερμανιας, τα οποια δημιουργουν μερικες φορες μεγαλα μποτιλιαρισματα.
Φθανω λοιπον Νυρεμβεργη, τακτοποιουμαι σ ενα πολυ καλο ξενοδοχειο, το οποιο για τα λεφτα του αξιζε. 49ευρω το μονοκλινο, 5 ευρω το παρκινγκ. Σε σχεση με του Αμβρουγου (55ευρω και δωρεαν παρκινγκ) ηταν πολυ καλυτερο.
Τακτοποιηθηκα και εκει και επειδη ειχα αρκετο χρονο, εκανα μια βολτα στο κεντρο της πολης, που ηταν πολυ κοντα απο το ξενοδοχειο.
Το κεντρο της πολης ηταν αρκετα ομορφο. Πεζοδρομημενο σχεδον ολο. Εκανα βολτες στα στενα και εψαχνα να κατσω να φαω καπου. Βρηκα μια πιτσαρια και καταβροχθισα μια ωραια πιτσουλα και ηπια μια ακομα πιο ωραια μπυριτσα.
Επειδη ομως ειχε αρκετη ωρα να βρεξει, ο καιρος μου εκανε το "χατηρι" και αρχισε να ριχνει μερικες ψυλες. Αρχισα λοιπον να επιστρεφω και ευτυχως που γυρισα νωρις γιατι μετα απο λιγο αρχισε να ριχνει καρεκλες.
Τελειωσε λοιπον κι αυτη η μερα. Δυο μερες εμεναν ακομα για να μπω στο καραβι, που ειχα αποφασισει να γινει μια μερα νωριτερα. Αντι Δευτερας 20-7, κυριακη 19-7. Ειπαμε, η νοσταλγια για το παιδι που βρισκοτανε στην Αθηνα ηταν μεγαλη!
Φωτογραφιες λοιπον απο την Νυρεμβεργη.
Σαββατο 18-7-2009
Και φθανουμε λοιπον στο Σαββατο. Μια μερα η οποια θα ειχε πολυ λιγα χιλιομετρα. 297 συγκεκριμενα. Τοσα μου το εβγαζε το GPS. Για πλακα θα τα εβγαζα και μια το μεσημερι θα ημουνα παλι στο χωριο Mosern και στο ιδιο ακριβως ξενοδοχειο, το Habhof. Τους ειχα παρει τηλεφωνο και ειχα κανει κρατηση κατευθειαν, χωρις booking.com, μιας και με ηξεραν.
Ελα μου ντε ομως; Αυτα τα 297χλμ αποδειχθηκαν ενας γολγοθας, απιστευτης δυσκολιας. Ο φιλος μου απο την Αθηνα που μου ελεγε τον καιρο, με ειχε προειδοποιησει οτι αυτη η μερα δεν θα ηταν καθολου καλη, οπως και εγινε.
Βγαινοντας απο την Νυρεμβεργη συναντησα απιστευτη κινηση. Εργα σχεδον παντου στην εθνικη και η βροχη ειχε αρχισει να κανει την εμφανιση της. Φθανοντας προς Μοναχο η βροχη ειχε αρχισει να γινεται εντονη. Ειχαν μεινει ακομα 130χλμ μεχρι το Mosern. Τι στο καλο; ελεγα. Λιγα χιλιομετρακια εχουν μεινει. Θα τα βγαλω περα.
Συνεχισα λοιπον, διαβαζοντας με δυσκολια τις ταμπελες που εδειχναν προς Garmisch-Paternkirchen.
Η βροχη ειχε αρχισει να γινεται καταρακτωδης και ειχα αρχισει ν ανησυχω εντονα. Σταματαω σ ενα βενζιναδικο ν αλλαξω γαντια, διοτι φορουσα τα καλοκαιρινα. Μερικες φορες ακομα κι αν εβρεχε τα φορουσα, γιατι ειχα καλυτερη αισθηση των χειριστηριων σε σχεση με τα χειμερινα.
Εκει λοιπον συνανταω κατι γερμανους, με bmw αλλα τις k1200s οι οποιοι ειχαν σταματησει να παρουν το βινιετ για την Αυστρια (7,50ευρω το βινιετ και 8 ευρω διοδια στην Αυστρια να πας και 8 να γυρισεις. Ξεχασα να το αναφερω). Εκει τους ζητησα να παμε παρεα μεχρι το Garmisch γιατι ειχα αρχισει να φοβαμαι μονος. Χωρις να μιλανε αγγλικα, μου ελεγαν συνεχεια "Yaaaa,yaaaa), αλλα δεν ξερω τι ακριβως καταλαβαν τελικα. Το καταλαβα μετα ομως, οταν βαζοντας μπρος τις μηχανες τους, εξαφανιστηκαν χωρις να προλαβω να τους δω!!!! :sm7: "Παλιογερμαναραδες", φωναξα μεσα μου, μεταξυ σοβαρου και αστειου.
Ετσι λοιπον ξεκινησα υπο καταρακτωδη βροχη. Παντα, σ ολοκληρη την διαρκεια το ταξιδιου, ειχα ως μετρο συγκρισης οταν εβρεχε την βροχη που ειχα φαει στην Μπολωνια. Αφου ειχα αντεξει και ειχα περασει εκεινη την βροχη, ολες οι αλλες ηταν παιχνιδακι, ελεγα μεσα μου και προχωρουσα.
Ομως αυτη η βροχη σημερα ηταν παρα πολυ τρομερη. Σαν της Μπολωνιας, αλλα σε μεγαλυτερη διαρκεια. Μιση ωρα εφαγα βροχη στην Μπολωνια, 2 ωρες στο Garmisch, ιδιας εντασης με την Μπολωνια.
Προσπαθουσα να δω στον δρομο τι γινεται μπροστα μου αλλα με το ζορι γινοτανε αυτο. Κατι κοκκινα φωτακια περνουσαν αριστερα και δεξια μου, κατι ασπρες διαγραμμισεις εβλεπα. Ενας θεος μονο ξερει πως καταφερα να φθασω στο Seefeld. Γιατι η βροχη συνεχιζε και μετα το Garmisch. Επισης το υψομετρο ειχε φθασει στα 1250μ περιπου, κατι το οποιο ειχε χαμηλωσει και την θερμοκρασια, μ αποτελεσμα να εχω αρχισει να κρυωνω, μιας και δεν φορουσα αυτη την φορα την επενδυση, παρα μονο το αδιαβροχο.
Εφθασα στο ξενοδοχειο λοιπον στο Mosern, φυσικα, παλι μουσκεμα και εντελως κουρασμενος. Ηταν ομως τρεις το μεσημερι. Ειχα χρονο μπροστα μου να φαω, να κοιμηθω και να παω στο Seefeld να δω την πολη και την αγαπημενη μου ομαδα, την ΑΕΚ, που ηξερα οτι βρισκοτανε εκει για προετοιμασια.
Φωτογραφιες λοιπον απο την δευτερη επισκεψη μου στο Mosern και το Seefeld.
Κυριακη 19-7-2009
Την κυριακη ξυπνησα πολυ νωρις, ωστε να προσπαθησω να κανω τα υπολοιπα 630χλμ μεχρι την Ανκονα, μπας και προλαβω να μπω στο πλοιο για Πατρα, μια μερα νωριτερα, που εφευγε στις 4μμ.
Ετσι λοιπον 730πμ ημουν στον δρομο. Τα πραγματα ηταν φορτωμενα απο την προηγουμενη μερα. Ετσι πηρα το πρωινο, ντυθηκα και εφυγα.
Το κρυο ηταν τσουχτερο και ετσι εβαλα την επενδυση της στολης. Ηξερα ομως οτι κατεβαινοντας νοτιοτερα θα αρχιζα να ζεσταινομαι. Θα εμπαινα σε καμια τουαλετα ομως στην Ιταλια και θ αλλαζα.
Ξεκινησα λοιπον για νοτια με μια αισθηση ικανοποιησης που επιτελους θα εμπαινα Ιταλια.
Φθανοντας Trento και Modena η ζεστη γινοτανε αφορητη. Μπηκα λοιπον σε μια τουαλετα, εβγαλα την επενδυση και συνεχισα. Ηταν η πρωτη φορα μου στη ζωη μου που χαιρομουνα που ιδρωνα και ο ιδρωτας εσταζε μεσα απο το κρανος. Αρκετο κρυο ειχα φαει, στα μεσα του καλοκαιριου. Το βιολογικο μου ρολοι ειχε γινει σμπαραλια!
Φθανοντας Μπολωνια, ασχημες αναμνησεις ηρθαν στο μυαλο μου. Σ αυτο εδω το μερος πριν απο 10 μερες ειχα φαει την απιστευτη βροχη και τωρα ο ηλιος καιει και ιχνος συννεφου δεν υπαρχει. Τι τρομερες αντιθεσεις ειναι αυτες τελικα ε;
Λιγο πιο κατω επεσα σε δυο-τρια μποτιλιαρισματα απο τρακαρισμενα αμαξια και τελικα στις 230μμ εφθασα στο λιμανι της Ανκονας πληρως ικανοποιημενος που τελικα τα καταφερα. Ομως και να μην μπορουσα να μπω στο πλοιο δεν μ ενοιαζε τωρα ποια. Το πολυ-πολυ να εβρισκα ενα ξενοδοχειο να εβγαζα την βραδια και αυριο θα εμπαινα απλα στο καραβι κανονικα.
Ομως τελικα αλλαξα το εισητηριο. Ενα ατομο χωρις καμπινα και μια μηχανη, που πιανει ελαχιστο χωρο στο πλοιο, δεν ειναι ποτε προβλημα. Μπηκα λοιπον μεσα και βολευτηκα καπου. Αυτη την φορα δεν ειχα καμπινα, αλλα καθολου δεν μ ενοιαζε. Ημουνα στο πλοιο και αυριο θα ημουνα στο σπιτι μου.
Δευτερα 20-7-2009
Φθανοντας στο λιμανι της Πατρας οι ωρες εμοιαζαν αιωνες. Ο πλοιαρχος ειχε εντολες να πηγαινει απιστευτα αργα και το λιμανι εμοιαζε να μην μπορουμε να το πλησιασουμε ποτε.
Κατα τις 330 πατησα λοιπον ποδι,ροδα,οπως θελετε πειτε το, Ελλαδα. Επιτελους Ελλαδα, ελεγα.
Αφου γυρισα το "προγραμμα" του εγκεφαλου στα Ελληνικα δεδομενα δρομων και συνθηκων οδηγησης, ξεκινησα για την Αθηνα. Η ζεστη τρομερη, οσο τρομερη ηταν και η βροχη στην Γερμανια. Δεν μ ενοιαζε ομως. Ηξερα οτι με δυο ωρες οδηγηση θα ειχα κουραστει ποτε, κατι το οποιο δεν συνεβη ποτε στο εξωτερικο μετα τα 600 και 700χλμ, απλα γιατι εξω ειχε δροσια και δεν κουραζομουνα απο αυτο. Κουραζομουν βεβαια απο αλλο λογο. Ομως οι συνθηκες οδηγησης στο εξωτερικο (ασχετως βροχης) ηταν οι ιδανικες για οδηγηση. Με την ζεστη σε λιγη ωρα οι δυναμεις σου σ εγκαταλειπουν, οσο συνηθισμενος και να εισαι.
Εδω, μια και μοναδικη φωτογραφια απο το λιμανι της Ανκονας.
Απολογισμος:
Τελειωνοντας αυτο το ταξιδι τα συναισθηματα μου ηταν περιεργα. Απο την μια κοιτουσα φθανοντας τον χαρτη το σημειο που εφθασα και δεν μπορουσα να πιστεψω οτι πηγα τελικα εκει πανω, απο την αλλη χαιρομουν που γυρισα σπιτι και στην οικογενεια μου, απο την αλλη στεναχωριομουν που μια τρελη αποφαση που παρθηκε αρχες Φεβρουαριου ελαβε τελος.
Ηταν η πρωτη φορα στην ταξιδιωτικη μου ζωη που η ζυγαρια εγερνε πιο πολυ στην χαρα οτι τελειωσε αυτο το ταξιδι. Οσο κι αν σου αρεσει να ταξιδευεις ενα τετοιο ταξιδι, ειδικα οταν το κανεις μονος ειναι τρομερα δυσκολο.
Και καλες να ηταν οι καιρικες συνθηκες ειναι πολυ σκληρο να μην εχεις εναν ανθρωπο διπλα σου, να μιλας, να νοιωθεις μια ασφαλεια. Προσπαθουσα ποτε μου να μην περασει απο το μυαλο μου η σκεψη οτι μπορει να μου συμβει κατι, διοτι πολυ απλα δεν θα ηξερα πως θα τα βγαλω περα. Οκ, ειχα οδικη βοηθεια. Καπως θα τα βολευα. Αλλα μεσα στην καταρακτωδη βροχη, στην ακρη του δρομου, αντε να τα βγαλεις περα. Ετσι πολυ θα ηθελα τελικα να ειχα εναν συνταξιδιωτη διπλα μου, να ανταλλασουμε καμια κουβεντα, καμια κουβεντα συμπαραστασης. Ειδικα τις ωρες που οδηγουσα με βροχη, ηθελα καποιον να ειχα να μου συμπαρασταθει.
Ξερω οτι η αποφαση που πηρα ηθελε πολυ μεγαλο θαρρος. Η αληθεια ειναι οτι δεν γνωριζω απο που βρηκα αυτο το θαρρος. Δεν ειμαι και ο πιο θαρραλεος ανθρωπος. Ηξερα ομως οτι αυτο το ταξιδι ηταν ευκαιρια ζωης. Ποσοι παντρεμενοι με δυο παιδια (το ενα 5μηνων), σ αυτον τον κοσμο εχουν τετοια ευκαιρια; Να πανε μονοι τους ενα τετοιο ταξιδι; Καπου μεσα απ αυτο μαλλον βρηκα το θαρρος και ειπα μεσα μου: "Ηλια, τωρα ειναι η ευκαιρια. Ή τωρα ή ποτε". Ετσι το αποφασισα.
Δεν μπορω να πω οτι θα το συνιστουσα και σε αλλους να το κανουν. Οσο και καλα με τον εαυτο σου να τα πηγαινεις, ειναι πολυ δυσκολο. Η μοναξια δεν παλευεται, ειδικα μ αυτες τις συνθηκες. Η μηχανη ειχα παψει να ειναι για μενα ενα αντικειμενο. Ειχε καταντησει ενας ανθρωπος για μενα. Εξαρτιομουν απο αυτην οσο τιποτα αλλο. Τι θα γινοταν αν μ αφηνε πουθενα; Ετσι λοιπον της μιλουσα πριν απο καθε ταξιδι. "Καλημερα, καλη μου, αντε, κουραγιο, λιγα χιλιομετρα σημερα", και αλλα τετοια. Τι να εκανα; Προσπαθουσα να παρω δυναμη απο τη μηχανη μου (δεν ξερω αν εκεινη μπορουσε να παρει δυναμη απο εμενα φυσικα).
Θελω εδω, να ευχαριστησω την γυναικα μου, που με ανεχτηκε ολες αυτες τις ημερες. Ηταν πολυ δυσκολο να ειμαι εκει εξω μοναχος και ζητουσα αρκετες φορες την επικοινωνια μαζι της για να μπορω να παιρνω κι απο εκεινη δυναμη. Την ευχαριστω επισης που παρ ολες τις αντιρρησεις της γι αυτο το ταξιδι, δεχτηκε τελικα να το κανω.
Τελος να ευχαριστησω και τον καλο μου φιλο τον Αντωνη, που με βοηθησε οικονομικα μετα την βλαβη της μηχανης, ωστε να πραγματοποιησω αυτο μου το ονειρο. Γιατι ασχετως τις δυσκολιες που αντιμετωπισα, ειμαι απολυτα ευχαριστημενος και ικανοποιημενος που μπορεσα να φθασω εκει πανω. Ειμαι πλεον γεματος απο εικονες, παραστασεις, εμπειριες οδηγικες και μη, και ειδα οτι τελικα με ψυχραιμια και υπομονη ολα μπορουν να γινουν.
Αφησα επιτηδες μια φωτογραφια για το τελος. Αυτην την φωτογραφια την ειχα πανω στο tankbag, ακριβως μπροστα μου. Ειναι η οικογενεια μου. Αυτη η φωτογραφια ηταν τα παντα για μενα. Αυτη η φωτογραφια μου ελεγε καθε δευτερολεπτο που οδηγουσα οτι πρεπει να προσεχω στον δρομο. Οτι δεν πρεπει να κανω χαζομαρες, οτι πρεπει γυρισω ζωος και αβλαβης πισω στο σπιτι. Ηταν η πηγη του θαρρους και η πηγη της δυναμης τελικα που με βοηθησε να ξεκινησω,να φθασω εκει πανω και να γυρισω πισω.
Ενα ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευχομαι να με αξιωσει ο θεος να κανω κι αλλα στο μελλον. Το επομενο ταξιδι το χρωσταω στην γυναικα μου...!
ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ
29-07-2009, 16:13
Απολογισμος:
Τελειωνοντας αυτο το ταξιδι τα συναισθηματα μου ηταν περιεργα. .
.
.
.
.
.
.
.
Ενα ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευχομαι να με αξιωσει ο θεος να κανω κι αλλα στο μελλον. Το επομενο ταξιδι το χρωσταω στην γυναικα μου...!
Φίλε Ηλία, σου εύχομαι κι εγώ,
σύντομα να έχεις ακόμη πιο συναρπαστικές εμπειρίες .....
Η παρουσίαση, πολύ καλή !!!!!!! :sm8:
φιλε Ηλια εισαι κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ο-ς...μπραβο σου ρε θηριο...εδω μερικοί απο εμας φοβόμαστε να παμε μόνοι μας μεχρι την θεσσ/νικη για καφε κ εσυ εκανες κατι αξιοθαυμαστο...μπραβο σου!!!:D:D:D:D
gsmaniac
29-07-2009, 18:52
ΗΛΙΑ ΨΥΧΑΡΑ................για παντα ΑΕΚΑΡΑ:sm7::sm7::sm7::sm7:.Μπραβο φιλε,παντα να γυρνας καλα,με ομορφες αναμνησεις:sm5::sm5::sm5:
Kwstas_kef
29-07-2009, 19:07
Πω πω παρα πολλα μπραβο σου αξιζουν και σε εσενα και στην γυναικα σου που αντεξε να σε αφησει να πας τοσο κακρυα ολομοναχος.
Φυσικα να σου ευχηθω να μην ειναι το τελευταιο αλλα μετα απο τετοια κινηση ολα τα αλλα θα φαινονται αστεια φανταζομαι...
Παντα τετοια ολοψυχα :sm8::sm5::sm5:
Ηλία ένα μεγάλο μπράβο φίλε για το ταξίδι.Ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι τόσο από χιλιόμετρα αλλά και γενικότερα δύσκολων συνθηκών.Είναι μεγάλη απόφαση να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι και επειδή παρακολουθούσα το θέμα σου από καιρό δεν άφησες τίποτα να στο ακυρώσει ούτε η βλάβη της μοτό σου αλλά ούτε και η μη συμμετοχή του φίλου σου σ'αυτό το ταξίδι αν θυμάμαι καλά.
Δε σε έχω γνωρίσει από κοντά φίλε αλλά η εικόνα που μου δίνεις είναι του γνήσιου μοτοσυκλετιστή κάτι που σπανίζει πολύ στη χώρα μας.Φέτος είχα την ευκαιρία να κάνω και εγώ ένα ταξίδι ευρώπη με 2 φίλους.Συνάντησα πολλούς σαν εσένα έξω,άτομα που αγαπούσαν τον μοτοσυκλετισμό, έπερναν τη μοτοσυκλέτα τους και με την απαραίτητη προστασία έκαναν μοτοχιλιόμετρα επειδή αυτά τους δίνουν κάτι το ξεχωριστό.Συνάντησα Γερμανό στην Ελβετία με XT500(78 μπρος πίσω ταμπούρα) να κατευθύνεται στις Άλπεις,μία μοτό Ηonda με όδηγο τον πατέρα συνοδηγό την μητέρα και στο καλάθι τα 2 μικρά παιδιά βέβαια όλοι με την απαραίτητη προστασία, αντρόγυνα που οδηγούσαν και ο άντρας και η γυναίκα τη δική τους μοτοσυκλέτα και πολλά άλλα παραδείγματα.Γενικά κατάλαβα ότι ο μοτοσυκλετισμός εκεί είναι θεσμός που τον σέβονται μοτοσυκλετυστές και μη.
Εύχομαι να σαι πάντα καλά εσύ και η οικογένεια σου και απο κει και πέρα κάτι που σου δίδαξε το φετινό σου ταξίδι είναι ότι όταν υπάρχει υγεία κάτι που πραγματικά θέλουμε πραγματοποιείται.
Παιδια σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια.
Ειλικρινα δεν ξερω απο που βρηκα αυτο το θαρρος και εκανα αυτο το ταξιδι.Ισως και η αγνοια ακομα. Φυσικα ημουνα 99% προετοιμασμενος για το τι θα συναντησω.
Το σημαντικοτερο ομως για την αποφαση μου ηταν η αγαπη μου για μοτοσυκλετισμο και τα ταξιδια. Αγαπη η οποια ξεκινησε στα 34 μου χρονια (περνωντας απο παπι 50cc κατευθειαν σε Honda Afriva 750) και οχι απο τα εφηβικα μου χρονια.
Το ταξιδι αυτο το εκανα και για τον αλλον πατερα που ηθελε παρα πολυ να ερθει και μεχρι τελευταιας στιγμης προσπαθουσε να βρει τον τροπο.
Ποτε μου δεν το μετανιωσα. Δεν λεω οτι θα το ξαναεκανα, αλλα δεν το μετανιωσα ποτε. Εχοντας γυρισει πισω απο ενα τετοιο ταξιδι και ειδικα που το εκανα μονος, βλεπω λιγο διαφορετικα πλεον τα πραγματα.
Δυστυχως οταν εχεις μια ψυχη 5 μηνων πισω στο σπιτι ειναι λιγο δυσκολο να απολαμβανεις τετοια ταξιδια, ξεροντας οτι σε περιμενει αυτη η ψυχουλα.
Ισως οταν μεγαλωσει και γινει σαν τον μεγαλο μου γιο να μπορω να ταξιδευω πλεον μονος πολυ πιο ανετα. Μεχρι τοτε θα ταξιδευω με την γυναικα μου, για να εχω και μια παρηγορια.
Σας ευχαριστω ολους και ευχομαι και σε σας να κανετε τα ονειρα σας πραγματικοτητα. Μην φοβαστε να κανετε αυτα που θελετε ακομα και αν πρεπει να τα κανετε μονοι σας.
Έλα μωρή ΑΕΚΑΡΑ!!!!!!!!:sm8::sm5::sm8::sm5:
Ηλία να ξέρεις ότι έχεις πραγματοποιήσει αυτό που εμείς ( παντρεμένοι με παιδιά ) σκεπτόμαστε αλλά δεν το κάνουμε.
Να είσαι καλά μαζί με την οικογένειά σου και να ελπίζεις πως κάποτε θα κάνεις ένα ποιό μεγάλο Ταξίδι..
Ένα μεγάλο μπράβο σου αξίζει Ηλία!
Να' χεις την υγειά σου και του χρόνου!!!
ntinopoulos
29-07-2009, 23:53
φιλε ηλια,πραγματικα υποκλινομαι!εισαι απιστευτος!εχεις κοτσια!:sm8:
τι travel chanel και μ@λ@κιες!!!;)
drdm12345
30-07-2009, 11:10
Η εκπλήρωση των ονείρων μας είναι το μόνο πράγμα που μας επιτρέπει να γινόμαστε καλύτεροι. Πρέπει να αισθάνεσαι πλόυσιος Ηλία. Πολλά μπράβο :)
george1968
30-07-2009, 12:58
Ηλία συγχαρητήρια!!
Το post σου, η περιγραφή του ταξιδιού.... καταπληκτικό!
Με συγκίνησες, διαβάζοντας τα κείμενά σου θυμήθηκα τα δικά μου ταξίδια, τις δικές μου αγωνίες, φοβίες, προσπάθειες και τελικά... επιτυχίες (αφού όλα πήγαν καλά!)
Εύχομαι να ζήσεις σύντομα κι άλλες τέτοιες ανεπανάληπτες στιγμές!
Γιώργος
Μ Π Ρ Α Β Ο ! ! ! Ηλία ... Τίποτε άλλο δεν θα πω... Τα υπόλοιπα από κοντά... Καλό καλοκαίρι...
ΙoannisPanagiotidis
01-08-2009, 10:56
....περιπέτεια φιλε!...αυτα ειναι τα ωραια Λεμεε!
....χαιρομαι που τα καταφερες !...χιλια μπραβο!
.........................:sm4:
Stefi Orf
02-08-2009, 22:25
BRAVO!!!poly super peripeteia...an kai efages talaiporia.......tha boruses pantws anti ksenodoxeia kai camping,na hrisimopoiouses auto to site www.couchsurfing.com
tha boruses na filoksenise apo diafora atoma,se kathe poli i horio pou psaxneis(an yparxei grammenos couchsurfer sto site,an kai eksoteriko hrisimopoiite para poly).tha glitones ta eksoda diamonis!
Kala na pernas panta me perissoteres ekdromes!:D:D:D:D:D
boxer-1200
04-08-2009, 01:33
Ηλία ρισπέκτ αγόρι μου ....;)
Φίλε μου, έχεις απίστευτα κότσια! Μπράβο σου, που παρ' όλες τις δυσκολίες τα κατάφερες!:sm8:
Jefe
Τέλειο το ταξίδι!!!! Μπράβο σου για το κουράγιο!
Μπράβο σου Ηλία.Πάντα τέτοια.Και του χρόνου πιό μακριά :sm7:
:sm5::sm5::sm5::sm4::sm4:
Μας ταξιδεψες βρε θηρίο
μπράβο για το κουράγιο σου αλλά και για την περιγραφή σου !!!!!!
kostasmats
09-09-2009, 19:15
ειμαι και εγω οπαδος των μοναχικων χιλιομετρων αλλα εσυ φιλε το παρακανες.πολλα μπραβο,μεγαλη εμπειρια:sm8::sm8:
ειμαι και εγω οπαδος των μοναχικων χιλιομετρων αλλα εσυ φιλε το παρακανες.πολλα μπραβο,μεγαλη εμπειρια:sm8::sm8:
Σ ευχαριστω.
Λογω δουλειας και οικογενειας μ αρεσει να περνω την μηχανη και να πηγαινω μονος βολτα ή στο βουνο ή σ επαρχιακους δρομους. Ηρεμω και σκεφτομαι.
Αυτο το ταξιδι ηταν ειδικη περιπτωση.Ταξιδι ζωης που δεν ηθελα με τιποτα να το χασω.
Μπράβο σου.Και του χρόνου!!!
Μπράβο σου, πάντα τέτοια......................:cool:
vBulletin® v3.8.4, Copyright ©2000-2024, Jelsoft Enterprises Ltd.