VILLY
30-01-2009, 04:16
Σήμερα θυμήθηκα με κάτι φίλους, μια ιστορία από τα παλιά και αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας.
Το 1995 διατηρούσα μια επιχείρηση στη Σαντορίνη. Για να αναπτύξω τις δημόσιες σχέσεις προς όφελος της επιχείρησής μου δούλευα και ως πορτιέρης και υπεύθυνος ασφαλείας και ταμείων, το βράδυ στο καλύτερο club του νησιού το Koo Club.
Το καιρό εκείνο ή νύχτα ήταν στο αποκορύφωμά της. Ο πορτιέρης και ο μπάρμαν ήταν κάτι … από ημίθεος.!
Όταν μιλάμε για Koo Club για όσους δε γνωρίζουν, μιλάμε για ένα μαγαζί κάθε βράδυ με 2500 ανθρώπους μέσα και 500 από έξω (σε ένα στενό δρομάκι) να σπρώχνονται επιμόνως να μπουκάρουν μέσα. «Χαμός στο ίσιωμα».
Η κατάσταση λοιπόν ήταν αρκετά επικίνδυνη πολλές φορές, πολλοί οι τσαμπουκάδες σχεδόν κάθε νύχτα, αρκετό αίμα, συνεπώς και σφικτοί κανόνες που τηρούσαμε με ευλάβεια στη προσπάθεια να κρατήσουμε το κοντρόλ.
Μια βραδιά λοιπόν εμφανίζεται η - για μικρό διάστημα - Αγγλίς ερωμένη του ιδιοκτήτη, με ένα κομμάτι πίτσα στο χέρι και ήθελε να μπει μέσα. Αυτό βέβαια δεν επιτρεπόταν και ένας εκ των υφιστάμενων πορτιέρηδων που είχα (συνολικά ήταν 8 τα άτομα στη πόρτα!!!) δεν την άφησε. Αυτή έκανε φασαρία καθότι πιωμένη κιόλας και δημιουργήθηκε μικρό επεισόδιο που έφτασε στα αυτιά του ιδιοκτήτη.
Το βράδυ μου ζήτησε το λόγο και του είπα. Θ....... μου δεν γίνεται να καταστρατηγούμε τους κανόνες μας για την οποιαδήποτε γκόμενά μας γιατί αλλιώς μας έφαγε λάχανο ο όχλος.
Αποφασίσαμε λοιπόν στη λήξη του μαγαζιού να κάνουμε ένα meeting όλοι οι εμπλεκόμενοι ούτως ώστε να ξαναθυμηθούμε το Γενικό κανονισμό ασφάλειας και ροής προγράμματος.
Κάπου μέσα σε όλα μας λέει ο ιδιοκτήτης ότι απαγορεύεται και η είσοδος σε άνδρες με κοντά παντελονάκια.
Καταλαβαίνετε το μαγαζί κυριλέ και τα τοιαύτα..!
Εκεί του λέω εγώ… «ξέρεις Θ…….. υπάρχουν και κάποιοι κοτεράτοι και γενικώς σκαφάτοι με κυριλέ βερμούδες, τίμπερλαν παπουτσάκι , ρόλεξ και κολεγιακό από πάνω - που είναι πολύ φραγκάτοι και απλά έχουν το συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα.»
«Οχιιιι….» , μου απαντά, «δεν θέλω κοντά παντελόνια!!!» Μου ξαναλέει!
«Καλάαααα», του λέω και φεύγουμε.
Έλα που σπάει ο διάολος το ποδάρι του και για κακή του τύχη μετά από 2 μέρες καταφθάνει τρικάταρτο μεγάλο ιστιοφόρο στο Παλιό Λιμάνι!
Το βράδυ και ενώ βρισκόμουνα στη ‘Πόρτα’ βλέπω από μακριά (καθόμασταν πάντα ψηλότερα από το πλήθος) μια ομάδα ανθρώπων να έχουν σχηματίσει ένα ανθρώπινο «δόρυ» και να κατευθύνονται προ τη ΄Πόρτα΄μου.
Και τι να δω!!
Ο Τζώρτζ W Μπούς (junior), ο μέχρι πριν ένα μήνα (Iανουάριος 2009)Πλανητάρχης, μαζί με όλη του τη συνοδεία και αρκετά μέλη της secret services (μυστικές υπηρεσίες).
Ιγκόγνιτο ο Μπούς λοιπόν και χωρίς προειδοποίηση «σκάει» στο μαγαζί και θέλει να περάσει μέσα μαζί με όλη του την κομπανία.
Με πλησιάζει ο αρχηγός ασφαλείας του και μου ζητά να κάνω στην άκρη (αρκετά επιτακτικά) και τον σταματώ (ακόμα πιο τσαμπουκαλεμένα κι εγώ!!!) και του λέω. Που πας μίστερ? … Ξέρεις, μου λέει, ψιλοτρεμάμενος μη και δημιουργηθεί κανά επεισόδιο, ….είναι ο Κος Μπούς πίσω μου και χμ….. κάντε στην άκρη.
Τον κοιτώ και τι να δω? Τρελάθηκα. Ένοιωσα ικανοποίηση ξαφνικά και λέω μέσα μου, ευκαιρία να πάρω το αίμα μου πίσω!!! Χεχεχε.
Αυτό που είδα ήταν ότι όλοι φορούσαν την ίδια ενδυμασία! Κοντή Βερμούδα, μπλέ φουτεράκι με το όνομα του σκάφους, τίμπερλαν και τα σχετικά! Στη πένα!
Κάνω μια απαξιωτική κίνηση κοιτώντας τους από πάνω μέχρι κάτω…. και τους κάνω ένα αρνητικό νεύμα δηλώνοντας τους ότι δε μπορούν να μπουν στο club.
Έκπληκτος ο αρχηγός με ρωτάει, μα γιατί… και θα έχω πρόβλημα κλπ κλπ
Του λέω ξεκάθαρα
«It is the clubs policy and we do not permit any kind of sorts» δηλαδή ότι είναι η πολιτική του μαγαζιού και ότι απαγορεύονται τα σόρτς.
Έτσι λοιπόν κατατάχτηκα ως ο μοναδικός πορτιέρης στο κόσμο που «έριξα πόρτα» στο Πλανητάρχη.
Να πω ότι η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και ότι υπάρχουν οι τότε εργαζόμενοι/συνάδελφοι που πιστοποιούν το γεγονός.
Επίσης να πω ότι η ιστορία που σας αφηγήθηκα έλαβε χώρα το… Σωτήριον έτος 1995!
Πλανητάρχης τότε ήταν ο Τζώρτζ Μπούς πατέρας, αυτός που έκανε τη 1η έφοδο στο Ιράκ με τη Καταιγίδα της Ερήμου.
Ο εν λόγω Τζώρτζ W Μπούς - υιός - (junior), του συμβάντος, ήταν τότε Κυβερνήτης του Τέξας (μεγάλη θέση επίσης) και σαφώς …. γιος του Πλανητάρχη.
Μάλιστα μετά από 2,5 χρόνια από το συμβάν έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όπου και τις κέρδισε.
Δε μπορείτε να φανταστείτε την ικανοποίησή μου μετά που μαθεύτηκε το γεγονός, το οποίο σχεδόν και αποσιωπήσαμε τελικά για το καλό της επιχείρησης.
Νάσται όλοι καλά!
http://www.agorapress.gr/cms_files/images/PROSOPA/BUSH.JPG
Το 1995 διατηρούσα μια επιχείρηση στη Σαντορίνη. Για να αναπτύξω τις δημόσιες σχέσεις προς όφελος της επιχείρησής μου δούλευα και ως πορτιέρης και υπεύθυνος ασφαλείας και ταμείων, το βράδυ στο καλύτερο club του νησιού το Koo Club.
Το καιρό εκείνο ή νύχτα ήταν στο αποκορύφωμά της. Ο πορτιέρης και ο μπάρμαν ήταν κάτι … από ημίθεος.!
Όταν μιλάμε για Koo Club για όσους δε γνωρίζουν, μιλάμε για ένα μαγαζί κάθε βράδυ με 2500 ανθρώπους μέσα και 500 από έξω (σε ένα στενό δρομάκι) να σπρώχνονται επιμόνως να μπουκάρουν μέσα. «Χαμός στο ίσιωμα».
Η κατάσταση λοιπόν ήταν αρκετά επικίνδυνη πολλές φορές, πολλοί οι τσαμπουκάδες σχεδόν κάθε νύχτα, αρκετό αίμα, συνεπώς και σφικτοί κανόνες που τηρούσαμε με ευλάβεια στη προσπάθεια να κρατήσουμε το κοντρόλ.
Μια βραδιά λοιπόν εμφανίζεται η - για μικρό διάστημα - Αγγλίς ερωμένη του ιδιοκτήτη, με ένα κομμάτι πίτσα στο χέρι και ήθελε να μπει μέσα. Αυτό βέβαια δεν επιτρεπόταν και ένας εκ των υφιστάμενων πορτιέρηδων που είχα (συνολικά ήταν 8 τα άτομα στη πόρτα!!!) δεν την άφησε. Αυτή έκανε φασαρία καθότι πιωμένη κιόλας και δημιουργήθηκε μικρό επεισόδιο που έφτασε στα αυτιά του ιδιοκτήτη.
Το βράδυ μου ζήτησε το λόγο και του είπα. Θ....... μου δεν γίνεται να καταστρατηγούμε τους κανόνες μας για την οποιαδήποτε γκόμενά μας γιατί αλλιώς μας έφαγε λάχανο ο όχλος.
Αποφασίσαμε λοιπόν στη λήξη του μαγαζιού να κάνουμε ένα meeting όλοι οι εμπλεκόμενοι ούτως ώστε να ξαναθυμηθούμε το Γενικό κανονισμό ασφάλειας και ροής προγράμματος.
Κάπου μέσα σε όλα μας λέει ο ιδιοκτήτης ότι απαγορεύεται και η είσοδος σε άνδρες με κοντά παντελονάκια.
Καταλαβαίνετε το μαγαζί κυριλέ και τα τοιαύτα..!
Εκεί του λέω εγώ… «ξέρεις Θ…….. υπάρχουν και κάποιοι κοτεράτοι και γενικώς σκαφάτοι με κυριλέ βερμούδες, τίμπερλαν παπουτσάκι , ρόλεξ και κολεγιακό από πάνω - που είναι πολύ φραγκάτοι και απλά έχουν το συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα.»
«Οχιιιι….» , μου απαντά, «δεν θέλω κοντά παντελόνια!!!» Μου ξαναλέει!
«Καλάαααα», του λέω και φεύγουμε.
Έλα που σπάει ο διάολος το ποδάρι του και για κακή του τύχη μετά από 2 μέρες καταφθάνει τρικάταρτο μεγάλο ιστιοφόρο στο Παλιό Λιμάνι!
Το βράδυ και ενώ βρισκόμουνα στη ‘Πόρτα’ βλέπω από μακριά (καθόμασταν πάντα ψηλότερα από το πλήθος) μια ομάδα ανθρώπων να έχουν σχηματίσει ένα ανθρώπινο «δόρυ» και να κατευθύνονται προ τη ΄Πόρτα΄μου.
Και τι να δω!!
Ο Τζώρτζ W Μπούς (junior), ο μέχρι πριν ένα μήνα (Iανουάριος 2009)Πλανητάρχης, μαζί με όλη του τη συνοδεία και αρκετά μέλη της secret services (μυστικές υπηρεσίες).
Ιγκόγνιτο ο Μπούς λοιπόν και χωρίς προειδοποίηση «σκάει» στο μαγαζί και θέλει να περάσει μέσα μαζί με όλη του την κομπανία.
Με πλησιάζει ο αρχηγός ασφαλείας του και μου ζητά να κάνω στην άκρη (αρκετά επιτακτικά) και τον σταματώ (ακόμα πιο τσαμπουκαλεμένα κι εγώ!!!) και του λέω. Που πας μίστερ? … Ξέρεις, μου λέει, ψιλοτρεμάμενος μη και δημιουργηθεί κανά επεισόδιο, ….είναι ο Κος Μπούς πίσω μου και χμ….. κάντε στην άκρη.
Τον κοιτώ και τι να δω? Τρελάθηκα. Ένοιωσα ικανοποίηση ξαφνικά και λέω μέσα μου, ευκαιρία να πάρω το αίμα μου πίσω!!! Χεχεχε.
Αυτό που είδα ήταν ότι όλοι φορούσαν την ίδια ενδυμασία! Κοντή Βερμούδα, μπλέ φουτεράκι με το όνομα του σκάφους, τίμπερλαν και τα σχετικά! Στη πένα!
Κάνω μια απαξιωτική κίνηση κοιτώντας τους από πάνω μέχρι κάτω…. και τους κάνω ένα αρνητικό νεύμα δηλώνοντας τους ότι δε μπορούν να μπουν στο club.
Έκπληκτος ο αρχηγός με ρωτάει, μα γιατί… και θα έχω πρόβλημα κλπ κλπ
Του λέω ξεκάθαρα
«It is the clubs policy and we do not permit any kind of sorts» δηλαδή ότι είναι η πολιτική του μαγαζιού και ότι απαγορεύονται τα σόρτς.
Έτσι λοιπόν κατατάχτηκα ως ο μοναδικός πορτιέρης στο κόσμο που «έριξα πόρτα» στο Πλανητάρχη.
Να πω ότι η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και ότι υπάρχουν οι τότε εργαζόμενοι/συνάδελφοι που πιστοποιούν το γεγονός.
Επίσης να πω ότι η ιστορία που σας αφηγήθηκα έλαβε χώρα το… Σωτήριον έτος 1995!
Πλανητάρχης τότε ήταν ο Τζώρτζ Μπούς πατέρας, αυτός που έκανε τη 1η έφοδο στο Ιράκ με τη Καταιγίδα της Ερήμου.
Ο εν λόγω Τζώρτζ W Μπούς - υιός - (junior), του συμβάντος, ήταν τότε Κυβερνήτης του Τέξας (μεγάλη θέση επίσης) και σαφώς …. γιος του Πλανητάρχη.
Μάλιστα μετά από 2,5 χρόνια από το συμβάν έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής όπου και τις κέρδισε.
Δε μπορείτε να φανταστείτε την ικανοποίησή μου μετά που μαθεύτηκε το γεγονός, το οποίο σχεδόν και αποσιωπήσαμε τελικά για το καλό της επιχείρησης.
Νάσται όλοι καλά!
http://www.agorapress.gr/cms_files/images/PROSOPA/BUSH.JPG