EOD-K9
05-12-2009, 20:00
Ας προσθέσω άλλο ένα βιβλίο στην "συλλογή" μας .....:)
ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
της ΧΡΥΣΑΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ
http://www.matia.gr/7/71/7102/images/4_09.jpg
Το "Φιλί του Δράκου" είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χρύσας Δημουλίδου.
Στην Ελληνική λογοτεχνία οι τίτλοι αστυνομικού μυθιστορήματος είναι σχεδόν ανύπαρκτοι η Χρύσα από ότι φαίνεται τα κατάφερε αρκετά καλά.
Αν και τον δολοφόνο τον προβλέπεις αρκετά νωρίς, το βιβλίο δεν σε αφήνει να το εγκαταλείψεις αν δεν το τελειώσεις,διατηρώντας την πλοκή του,που ξεδιπλώνετε σταδιακά και με παράλληλη διαδοχή τον χρονικών περιόδων.
Αυτό που σίγουρα όμως μπορεί να προβληματίσει είναι ο κομπλεξισμός των ανθρώπων σε άτομα "διαφορετικά" και το πόσο μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και την ίδια την κοινωνία .
Από αυτά τα κοινωνικά "πρέπει" ξεκινάει και η όλη πλοκή του βιβλίου.
Ναι δυστυχώς δεν μπορούμε σαν κοινωνία να δεχθούμε την διαφορετικότητα του άλλου όποια και αν είναι αυτή.
«Κάποιες φορές η κοινωνική κατακραυγή είναι ο μεγαλύτερος φονιάς και εκείνη πρέπει να καταδικάζεται και όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πιόνια ενός συστήματος που δεν έχει συναισθήματα πάρα μόνο νόμους που τιμωρούν. Και μετά είσαι σταμπαρισμένος εφ' όρου ζωής. Οι άνθρωποι ξεχνούν το καλό συχνά, όμως το κακό δεν το ξεχνούν ποτέ. Κατά βάθος χαίρονται να σου το θυμίζουν, να σε ισοπεδώνουν, να σε βλέπουν να καταρρέεις. Ποια χαιρέκακα ένστικτα οδηγούν αυτή τη συμπεριφορά τους; Η αμάθεια; Η έλλειψη παιδείας, οι αστικές αντιλήψεις, η νοοτροπία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το γεγονός ότι μέσα από τα λάθη και τα πάθη του άλλου λυτρώνονται οι ίδιοι από τα δικά τους;»
ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
της ΧΡΥΣΑΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ
http://www.matia.gr/7/71/7102/images/4_09.jpg
Το "Φιλί του Δράκου" είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χρύσας Δημουλίδου.
Στην Ελληνική λογοτεχνία οι τίτλοι αστυνομικού μυθιστορήματος είναι σχεδόν ανύπαρκτοι η Χρύσα από ότι φαίνεται τα κατάφερε αρκετά καλά.
Αν και τον δολοφόνο τον προβλέπεις αρκετά νωρίς, το βιβλίο δεν σε αφήνει να το εγκαταλείψεις αν δεν το τελειώσεις,διατηρώντας την πλοκή του,που ξεδιπλώνετε σταδιακά και με παράλληλη διαδοχή τον χρονικών περιόδων.
Αυτό που σίγουρα όμως μπορεί να προβληματίσει είναι ο κομπλεξισμός των ανθρώπων σε άτομα "διαφορετικά" και το πόσο μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και την ίδια την κοινωνία .
Από αυτά τα κοινωνικά "πρέπει" ξεκινάει και η όλη πλοκή του βιβλίου.
Ναι δυστυχώς δεν μπορούμε σαν κοινωνία να δεχθούμε την διαφορετικότητα του άλλου όποια και αν είναι αυτή.
«Κάποιες φορές η κοινωνική κατακραυγή είναι ο μεγαλύτερος φονιάς και εκείνη πρέπει να καταδικάζεται και όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι πιόνια ενός συστήματος που δεν έχει συναισθήματα πάρα μόνο νόμους που τιμωρούν. Και μετά είσαι σταμπαρισμένος εφ' όρου ζωής. Οι άνθρωποι ξεχνούν το καλό συχνά, όμως το κακό δεν το ξεχνούν ποτέ. Κατά βάθος χαίρονται να σου το θυμίζουν, να σε ισοπεδώνουν, να σε βλέπουν να καταρρέεις. Ποια χαιρέκακα ένστικτα οδηγούν αυτή τη συμπεριφορά τους; Η αμάθεια; Η έλλειψη παιδείας, οι αστικές αντιλήψεις, η νοοτροπία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το γεγονός ότι μέσα από τα λάθη και τα πάθη του άλλου λυτρώνονται οι ίδιοι από τα δικά τους;»