MARK
11-12-2009, 18:02
11 Δεκεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού
Η Ημέρα του Παιδιού, που σηματοδοτεί και τα γενέθλια της UNICEF - ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 - αποτελεί αφορμή για επανεξέταση της κατάστασης των παιδιών στον κόσμο και στη χώρα μας. Φέτος μάλιστα η επέτειος αυτή συμπίπτει με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίο στηρίζει η UNICEF τις προσπάθειές της.
Η παιδική ηλικία είναι μια ξεχωριστή περίοδος στη ζωή του καθενός. Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να μαθαίνουν και να παίζουν μέσα στην οικογένειά τους και σε έναν ευρύτερο περίγυρο ενηλίκων που νοιάζονται για αυτά, συντελώντας στην ανάπτυξη υγιών και παραγωγικών μελλοντικών γενιών.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί που δίνει και φέτος η UNICEF είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης και προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα σε ένα άγρια εκμεταλλευτικό σύστημα, που εμπορευματοποιεί τις πρώτες ανάγκες ζωής ενός ανθρώπου, όπως η τροφή, το νερό, τα φάρμακα, η μόρφωση, η Υγεία, το βιβλίο κ.ά.:
· 8,8 εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από φτώχεια, πείνα και ασθένειες.
· Πάνω από μισό δισεκατομμύριο παιδιά ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
· Σχεδόν 200 εκατομμύρια παιδιά είναι καχεκτικά εξ αιτίας χρόνιου υποσιτισμού.
· 101 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο.
· 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα παράνομης εμπορίας και διακίνησης κάθε χρόνο.
· 150 εκατομμύρια παιδιά 5-14 ετών εμπλέκονται στην παιδική εργασία.
Εάν τα παιδιά και, κατ’ επέκταση, οι νέοι είναι το μέλλον της κοινωνίας μας, τότε οφείλουμε, ως κοινωνία, να δείξουμε στα παιδιά και στους νέους πως η βία, ο φόβος και η ανασφάλεια δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα, που, διαχρονικά, είχαν και έχουν οι κοινωνίες
Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε:
Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Η Ημέρα του Παιδιού, που σηματοδοτεί και τα γενέθλια της UNICEF - ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 - αποτελεί αφορμή για επανεξέταση της κατάστασης των παιδιών στον κόσμο και στη χώρα μας. Φέτος μάλιστα η επέτειος αυτή συμπίπτει με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, το θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίο στηρίζει η UNICEF τις προσπάθειές της.
Η παιδική ηλικία είναι μια ξεχωριστή περίοδος στη ζωή του καθενός. Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να μαθαίνουν και να παίζουν μέσα στην οικογένειά τους και σε έναν ευρύτερο περίγυρο ενηλίκων που νοιάζονται για αυτά, συντελώντας στην ανάπτυξη υγιών και παραγωγικών μελλοντικών γενιών.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί που δίνει και φέτος η UNICEF είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης και προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα σε ένα άγρια εκμεταλλευτικό σύστημα, που εμπορευματοποιεί τις πρώτες ανάγκες ζωής ενός ανθρώπου, όπως η τροφή, το νερό, τα φάρμακα, η μόρφωση, η Υγεία, το βιβλίο κ.ά.:
· 8,8 εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από φτώχεια, πείνα και ασθένειες.
· Πάνω από μισό δισεκατομμύριο παιδιά ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
· Σχεδόν 200 εκατομμύρια παιδιά είναι καχεκτικά εξ αιτίας χρόνιου υποσιτισμού.
· 101 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο.
· 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα παράνομης εμπορίας και διακίνησης κάθε χρόνο.
· 150 εκατομμύρια παιδιά 5-14 ετών εμπλέκονται στην παιδική εργασία.
Εάν τα παιδιά και, κατ’ επέκταση, οι νέοι είναι το μέλλον της κοινωνίας μας, τότε οφείλουμε, ως κοινωνία, να δείξουμε στα παιδιά και στους νέους πως η βία, ο φόβος και η ανασφάλεια δεν είναι η απάντηση στα προβλήματα, που, διαχρονικά, είχαν και έχουν οι κοινωνίες
Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε:
Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.
Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.
Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.
Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.
Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.
Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.
Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη μέσα στον κόσμο.