Carduelis
21-01-2010, 02:53
Εκστασιασμένος κανείς από τις προόδους στους διάφορους τομείς της σημερινής επιστήμης, δύσκολα μπορεί να φανταστεί πως μέχρι πρόσφατα είμασταν κυριολεκτικά στον Μεσαίωνα, κι ακόμα πιο πίσω, σε βασικές γνώσεις.
Η Ιατρική βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση και είναι εντυπωσιακό πως η μεγαλύτερη πρόοδος συντελέστηκε στα τελευταία 200 χρόνια. Μέχρι τότε επικρατούσαν σχεδόν αυτούσιες οι απόψεις του Ιπποκράτη για τους «4 χυμούς» !
Η θεωρία αυτή ξεκίνησε στην Μεσοποταμία και την αρχαία Αίγυπτο αλλά ο Ιπποκράτης (460-370 πΧ) την συστηματοποίησε και την χρησιμοποίησε στην Ιατρική.
Σύμφωνα με τη «θεωρία των χυμών» λοιπόν, η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας και η υγεία του κάθε ανθρώπου εξαρτώντο από την ισορροπία των 4 βασικών υγρών συστατικών του ανθρώπινου σώματος.
Αυτά τα 4 υγρά, ή χυμοί κατά τους αρχαίους ιατροφιλόσοφους, ήταν: το αίμα, η κίτρινη χολή, η μαύρη χολή και το φλέμα.
2055
Ηταν ουσιαστικά κάτι αντίστοιχο με την θεωρία ότι ο άνθρωπος αποτελείται από τα 4 στοιχεία της φύσης: γή, φωτιά, νερό και αέρα που το καθένα από αυτά αντιστοιχούσε ως εξής: η γή στη μαύρη χολή, η φωτιά στην κίτρινη χολή, το νερό στο φλέμα και όλα τα στοιχεία μαζί στο αίμα.
Σε ένα υγιές άτομο όλα αυτά ήταν σε απόλυτη αρμονία ή ισορροπία. Όχι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι, οι Μουσουλμάνοι και οι δυτικοευρωπαίοι τού Μεσαίωνα αλλά και μέχρι το 1800 πίστευαν πως κάθε αρρώστια είχε σαν αιτία την έλλειψη ή το πλεόνασμα κάποιου από αυτά τα 4 συστατικά. Μάλιστα πίστευαν πως το κάθε ένα συστατικό είχε αυξομειώσεις (κάτι σαν βιόρρυθμο) και πως επηρεάζονταν από τη δίαιτα και τη φυσική δραστηριότητα. Σε έναν άνθρωπο που κάποιο από αυτά τα συστατικά έλλειπε ή πλεόναζε επηρεαζόταν όχι μόνο η υγεία του αλλά και η προσωπικότητά του, ο χαρακτήρας του. Η κίτρινη χολή προκαλούσε «θερμές» αρρώστιες (με πυρετό) ενώ η μαύρη χολή «κρύες» αρρώστιες (δίχως πυρετό).
2057
Σαφώς και αυτό βόλευε τους γιατρούς της εποχής εκείνης που ουσιαστικά ο μόνος τρόπος παρέμβασης που είχαν ήταν η τροποποίηση των 4 αυτών χυμών πχ με «συνταγογράφηση» ειδικής δίαιτας με ζεστά ή κρύα φαγητά, ή με διάφορα μαντζούνια και βέβαια αφαίρεσης αίματος με βδέλλες και φλεβοτομές ή της κίτρινης χολής με..κλύσματα, ή κοφτές βεντούζες!! (όσους δεν σκότωνε η αρρώστια τους αποτέλιωνε ο γιατρός με αφαιμάξεις και κλύσματα! )
Μάλιστα πίστευαν πως κάθε εσωτερικό όργανο είχε τις δικές του επιφανειακές φλέβες από όπου έπρεπε να αφαιρέσουν τους κακούς χυμούς και έτσι υπήρχαν βιβλία ανατομίας που έδειχναν από πού πρέπει να αφαιρέσει κανείς αίμα.
2054
Μέχρι κάποιες δεκαετίες πριν οι κοφτές βεντούζες και οι αφαιμάξεις με βδέλλες ήταν κοινές πρακτικές και στην πατρίδα μας.
Παράλληλα πίστευαν πως οι 4 χυμοί επηρέαζαν και το χαρακτήρα του ατόμου και έτσι δεχόντουσαν 4 κύριους χαρακτήρες: Τους αισιόδοξους (sanguine όπως τα πορτοκάλια) που είχαν υπερβολική ποσότητα αίματος, τους απαθείς-αδιάφορους που είχαν υπερβολική ποσότητα φλέματος (φλεγματικοί λέγονται σήμερα), τους ευέξαπτους που είχαν υπερβολική ποσότητα κίτρινης χολής (σήμερα ακόμα λέγονται χολερικοί) και τους μελαγχολικούς που είχαν υπερβολική ποσότητα μαύρης χολής (και σήμερα λέμε «τα βλέπω μαύρα»).
2056
Φαντάζεστε πως θα βλέπουν σε 200 χρόνια από σήμερα τα δικά μας επιτεύγματα στην επιστήμη?
Η Ιατρική βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση και είναι εντυπωσιακό πως η μεγαλύτερη πρόοδος συντελέστηκε στα τελευταία 200 χρόνια. Μέχρι τότε επικρατούσαν σχεδόν αυτούσιες οι απόψεις του Ιπποκράτη για τους «4 χυμούς» !
Η θεωρία αυτή ξεκίνησε στην Μεσοποταμία και την αρχαία Αίγυπτο αλλά ο Ιπποκράτης (460-370 πΧ) την συστηματοποίησε και την χρησιμοποίησε στην Ιατρική.
Σύμφωνα με τη «θεωρία των χυμών» λοιπόν, η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας και η υγεία του κάθε ανθρώπου εξαρτώντο από την ισορροπία των 4 βασικών υγρών συστατικών του ανθρώπινου σώματος.
Αυτά τα 4 υγρά, ή χυμοί κατά τους αρχαίους ιατροφιλόσοφους, ήταν: το αίμα, η κίτρινη χολή, η μαύρη χολή και το φλέμα.
2055
Ηταν ουσιαστικά κάτι αντίστοιχο με την θεωρία ότι ο άνθρωπος αποτελείται από τα 4 στοιχεία της φύσης: γή, φωτιά, νερό και αέρα που το καθένα από αυτά αντιστοιχούσε ως εξής: η γή στη μαύρη χολή, η φωτιά στην κίτρινη χολή, το νερό στο φλέμα και όλα τα στοιχεία μαζί στο αίμα.
Σε ένα υγιές άτομο όλα αυτά ήταν σε απόλυτη αρμονία ή ισορροπία. Όχι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι, οι Μουσουλμάνοι και οι δυτικοευρωπαίοι τού Μεσαίωνα αλλά και μέχρι το 1800 πίστευαν πως κάθε αρρώστια είχε σαν αιτία την έλλειψη ή το πλεόνασμα κάποιου από αυτά τα 4 συστατικά. Μάλιστα πίστευαν πως το κάθε ένα συστατικό είχε αυξομειώσεις (κάτι σαν βιόρρυθμο) και πως επηρεάζονταν από τη δίαιτα και τη φυσική δραστηριότητα. Σε έναν άνθρωπο που κάποιο από αυτά τα συστατικά έλλειπε ή πλεόναζε επηρεαζόταν όχι μόνο η υγεία του αλλά και η προσωπικότητά του, ο χαρακτήρας του. Η κίτρινη χολή προκαλούσε «θερμές» αρρώστιες (με πυρετό) ενώ η μαύρη χολή «κρύες» αρρώστιες (δίχως πυρετό).
2057
Σαφώς και αυτό βόλευε τους γιατρούς της εποχής εκείνης που ουσιαστικά ο μόνος τρόπος παρέμβασης που είχαν ήταν η τροποποίηση των 4 αυτών χυμών πχ με «συνταγογράφηση» ειδικής δίαιτας με ζεστά ή κρύα φαγητά, ή με διάφορα μαντζούνια και βέβαια αφαίρεσης αίματος με βδέλλες και φλεβοτομές ή της κίτρινης χολής με..κλύσματα, ή κοφτές βεντούζες!! (όσους δεν σκότωνε η αρρώστια τους αποτέλιωνε ο γιατρός με αφαιμάξεις και κλύσματα! )
Μάλιστα πίστευαν πως κάθε εσωτερικό όργανο είχε τις δικές του επιφανειακές φλέβες από όπου έπρεπε να αφαιρέσουν τους κακούς χυμούς και έτσι υπήρχαν βιβλία ανατομίας που έδειχναν από πού πρέπει να αφαιρέσει κανείς αίμα.
2054
Μέχρι κάποιες δεκαετίες πριν οι κοφτές βεντούζες και οι αφαιμάξεις με βδέλλες ήταν κοινές πρακτικές και στην πατρίδα μας.
Παράλληλα πίστευαν πως οι 4 χυμοί επηρέαζαν και το χαρακτήρα του ατόμου και έτσι δεχόντουσαν 4 κύριους χαρακτήρες: Τους αισιόδοξους (sanguine όπως τα πορτοκάλια) που είχαν υπερβολική ποσότητα αίματος, τους απαθείς-αδιάφορους που είχαν υπερβολική ποσότητα φλέματος (φλεγματικοί λέγονται σήμερα), τους ευέξαπτους που είχαν υπερβολική ποσότητα κίτρινης χολής (σήμερα ακόμα λέγονται χολερικοί) και τους μελαγχολικούς που είχαν υπερβολική ποσότητα μαύρης χολής (και σήμερα λέμε «τα βλέπω μαύρα»).
2056
Φαντάζεστε πως θα βλέπουν σε 200 χρόνια από σήμερα τα δικά μας επιτεύγματα στην επιστήμη?