Αρχικά δίστασα. Να γράψω ταξιδιωτικό; Για ποιο λόγο; Άλλωστε, φέτος ειδικά, πιο πολλοί πάνε Άλπεις παρά Μύκονο… Τι παραπάνω θα πω εγώ; Τι παραπάνω θα δείξουν οι φωτογραφίες μου από όλες τις υπόλοιπες που πάνω-κάτω, τραβήχτηκαν από τα ίδια περίπου σημεία;
Μετά όμως σκέφτηκα, τι λέω; Αs αναλογιστούμε τα jazz standards ως παράδειγμα, κάτι που ακολουθώ πιστά στη μέχρι τώρα ζωή μου. Χιλιοπαιγμένα κομμάτια, με δεκαετίες πολλαπλών εκτελέσεων στην πλάτη τους, που όμως ακόμα και τώρα, όλοι οι jazz μουσικοί, ακόμα και οι νεότεροι, τα ξαναπαίζουν, με τη δική τους φωνή, τη φωνή της μοναδικότητας του κάθε ενός εκτελεστή.
Έτσι λοιπόν αναθεώρησα και αποφάσισα ότι θα γράψω τελικά ταξιδιωτικό, γιατί μάλλον δεν είναι οι φωτογραφίες που μετράνε, δεν είναι τα μέρη που προβάλλονται. Είναι η μοναδική οπτική γωνία από την οποία βλέπει ο κάθε ταξιδιώτης.
Αυτό το ταξιδιωτικό λοιπόν, αν και σε δημοφιλή (εμπορικό) χιλιοειπωμένο προορισμό, έχει κάτι που δεν έχουν τα υπόλοιπα, μάτι και ψυχισμό: Strats
