[emix]

Το σαββατοκυριακο που μας περασε ξεκινησαμε τεσσερις φιλοι για ενα χωματινο οδοιπορικο στην Ορεινη Ναυπακτια, στο "Παντα Βρεχει" και στα Βαρδουσια.

Εγω, ο Spiros, ο Konti και ο Coach. Δυο BMW F800GS, ενα BMW 650 Dakar και ενα ΚΤΜ 950 Super Enduro.

Ο σχεδιασμος ηταν να μεινουμε στο πατρικο σπιτι του Coach (Νικος στ ονομα) στην Περδικοβρυση φθανοντας εκει Παρασκευη μεσημερι και απο κει το Σαββατο να εξορμησουμε στα τριγυρω βουνα, στο "Παντα Βρεχει", στην Καλιακουδα και μεσω του Μεγαλου Χωριου να καναμε εναν κυκλο, καταληγοντας παλι στην Περδικοβρυση.

Την κυριακη θα ξεκινουσαμε απο Περδικοβρυση και μεσω Κρυονεριου θα φθαναμε Αρτοτινα και απο κει ανεβαινοντας τα Βαρδουσια θα καταληγαμε Μουσουνιτσα ή αλλιως Αγ.Αθανασιο. Στη συνεχεια και αν ειχαμε ορεξη και χρονο θα μπαιναμε χωμα πανω απο το Βαγονετο και τελος στο Λιβαδι στον Παρνασσο.

Για μενα ηταν η πρωτη φορα που εφευγα χωμα σ/κ ή π/σ/κ και μπορω να πω οτι ηταν απο τις καλυτερες εκδρομες που εχω κανει. Δεν καναμε σκηνακια, μιας και ειπαμε να εκμεταλευτουμε το σπιτι του Νικου, αλλα την επομενη φορα θα το κανουμε.

Σε γενικες γραμμες ολα πηγαν καλα και το ευχαριστηθηκαμε οσο δεν πηγαινε αλλο. Τα μερη απιστευτης ομορφιας και οι διαδρομες η μια καλυτερη απο την αλλη. Υπαρχουν περιοχες που πραγματικα δεν πιστευεις αν δεν τις δεις οτι υπαρχουν στην Ελλαδα.

Το Σαββατο η βολτα μονο μας χαλασε λιγο γιατι στο ποταμι "Παντα Βρεχει" η μηχανη του Νικου μας αφησε απο μπαταρια. Στη μεση του πουθενα. Και σε κατι τετοιες στιγμες ερχεται ο "Νομος του Μερφυ" να σου θυμισει οτι "Οταν ειναι να παει κατι στραβα, θα παει...!". Ετσι, ενω ειχαμε ολα τα εργαλεια, το μονο που μας ελειπε ηταν... καλωδια!. Προσπαθησαμε με διαφορους τροπους, οπως θα δειτε στις φωτογραφιες και στο βιντεο, να βαλουμε μπρος την μηχανη, αλλα για καλη μας τυχη ειχαμε περασει απο ενα μικρο χωριο οπου οι κατοικοι μας δανεισαν καλωδια. Βαλαμε μπρος και επειδη η μηχανη δεν επρεπε να ξανασβησει γυρισαμε προς τα πισω αντι να παμε στο Μεγαλο Χωριο. Ημασταν τυχεροι γιατι πραγματικα δεν ξερω ποια θα ηταν η επομενη λυση.

Την κυριακη και αφου βοηθησαμε τον Νικο να ξαναβαλει μπρος και να γυρισει Αθηνα απο ασφαλτο, μιας και δεν γινοτανε να το ρισκαρει, φυγαμε οι τρεις μας πλεον, αλλα αρκετα εκτος χρονικου προγραμματισμου, για Μουσουνιτσα. Οταν φθασαμε εκει και επειδη ο χρονος αρχισε να πιεζει (ειδικα εμενα), αποφασισαμε να φαμε κατι σε μια ταβερνα και να γυρισουμε απο ασφαλτο μεσω Μπραλου.

Αυτα απο περιγραφη.
Ξεκιναω λοιπον ενα μικρο οδοιπορικο με φωτογραφιες και βιντεο.