[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Μου θύμισες κάτι, απ' τα παιδικά μου χρόνια ... καρφωμένο βαθιά στη μνήμη μου ...

Τότε, υπήρχε κάποιο παιδί στην παλιά μου γειτονιά, πιο μεγάλο από μένα 4,5 χρόνια ...

Εγώ θα πρέπει να ήμουν γύρω στα 9,10, αλλά θυμάμαι τη σκηνή σαν τώρα ...

Αυτό το "παιδί" λοιπόν, έβαζε ξώβεργες στα φυτά στην αυλή του σπιτιού του,

για να πιάνει πουλιά - δεν ξέρω αν τα τρώγανε ή τα έπιανε από χόμπι ...

Μου λέει λοιπόν ένα απόγευμα που πέρναγα έξω απ' το σπίτι του ... έλα να δεις κάτι ...

Πάω κοντά κ μου δείχνει το πουλί, που είχε πιαστεί στην ξώβεργα,

να "πολεμάει" να φτερουγίσει για να φύγει, αλλά να μην μπορεί ...

Τότε το πιάνει με ένα σκαμνί, το κατεβάζει, έρχεται κοντά μου στο συρματόπλεγμα

και με ενώ με κοιτούσε ... μου δείχνει το πουλί ... και με μια κίνηση το στραγγάλισε ...

Σαν παιδάκι, έμεινα άφωνος ...

Ίσως ... αυτό να ήθελε να δει ...

Ακόμη κ τώρα που το διηγούμαι, έχω το ίδιο συναίσθημα του "κόμπου" στο λαιμό ...