[Uriah Heep]

Ξαναγυρίζουμε στο πρώτο βράδυ. Γκολτσούν.
Μιά μικρή κωμόπολη. Ψάχνουμε για κατάλυμα. Σ΄ένα βενζινάδικο συναντάμε τον Κεμάλ, ο οποίος αναλαμβάνει τα πάντα!

Βρίσκει ξενοδοχείο, κλειστό πάρκιν (γιατί η προοπτική του να αφήναμε τις μηχανές στο βενζινάδικο του φίλου του, επέδρασε στους adv σαν αναδρομικός εφιάλτης), κεμπαπ-άδικο που έκλεινε, το ξανάνοιξε, έφερε την παρέα του να μας κάνει παρέα, συνεχίσαμε σε μπαρ 1ου ορόφου με την τσακαλαρία του, για μπύρες Efes Pilsen και bras de fer.

Τελείωσε η βραδυά, κερνώντας μας παγωτό με επίδειξη δικάβαλων καγκουριών από φίλους του Κεμάλ με ZZR 1100 φτιαγμένο, που τη στιγμή της ...κορύφωσης, έφαγε τη τούμπα με αποτέλεσμα να σπάσουν και κάτι μπουκάλια μπύρες που είχε κρεμασμένες σε σακούλα στο τιμόνι (μουσκεύοντάς τον) και να φύγει με μούτρα σαν ξυνισμένο γιαουρτλού κεμπάπ...

Οι φίλοι του, είχαν προσφερθεί αρχικά να μας βρουν και χασίς, κάτι που αρνηθήκαμε διακριτικά.
Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο που μας βρήκε, ήταν 6κλινο με 3 κουκέτες (πάνω-κάτω σαν το στρατό) και εξωτερική φρικαλέ τουαλέτα! Απίθανη κατάσταση!


Στη φωτό ο Τούρκος κάγκουρας φίλος του Κεμάλ, χαμογελά θριαμβευτικά νικώντας τον Κώστα στο bras de fer...
.
.
...μετά την τούμπα με το ZZR έφυγε σαν να τον κατούρησε ουρακοτάγκος!