[Magelanos]

7-8-11-ΚΥΡΙΑΚΗ (360χιλ):





Το βράδυ πρέπει μα έβρεξε γιατί η πρώτη ματιά από το παράθυρο αυτό μαρτυρούσε. Το καλό είναι ότι δεν βρέχει. Ετοιμάζομαι και πάω για πρωινό. Η αίθουσα πρωινού ήθελε καλό ψάξιμο για να την βρεις αλλά και πολύ γέλιο όταν την είδα. Περιγραφή: Τεράστια αίθουσα με τραπέζια, και στο βάθος εξέδρα θεάτρου, η ομιλίας σε συνέδρια. Τα τραπέζια ήταν με τραπεζομάντιλο πράσινο σαν τσόχα, δηλαδή σαν να ήμουν σε χαρτοπαικτική λέσχη. Η αποκορύφωση ένα κασετόφωνο που έπαιζε δυνατά ρώσικα τραγούδια, και στο ταβάνι κρεμόταν ντισκομπαλα!!! Ο Στιβ Ντουζος και Στάθης Ψάλτης στην ταινία τα τσακάλια θα ζήλευαν τέτοιο σκηνικό…

Ξεκινώ μαζεύω πράγματα και βάζω αδιάβροχα, για να είμαι σίγουρος. Σήμερα θα φτάσω στην πρωτεύουσα Μόσχα. 10:40 αναχωρώ και βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο Μ2.









Ο δρόμος παρουσίαζε πολλές εναλλαγές. Από κακή άσφαλτο και αρκετές διαβάσεις πεζών μέχρι αρκετά καλό οδόστρωμα χωρίς προβλήματα. Στάση μόνο για βενζίνη να φτιάξω φραπέ σάντουιτς και να βγάλω αδιάβροχο, γιατί μάλλον δεν θα βρέξει, και ξανά στον δρόμο. Πολύ μεγάλη προσοχή ήθελε, και να μην αναπτύξεις μεγάλες ταχύτητες λόγο αναστροφής στο αντίθετο ρεύμα.











Δηλαδή αν κάποιος ήθελε να περάσει στο αντίθετο ρεύμα δεν είχε έξοδο που να σε βγάζει σε αυτό. Το θέμα το έλυναν με μια εσοχή του δρόμου στο αριστερό ρεύμα ταχείας κυκλοφορίας!!! Εκεί που εσύ πήγαινες με πολλά, αν ο μπροστινός σου αποφάσιζε να αλλάξει ρεύμα ελάττωνε ταχύτητα και έμπαινε σε αυτό το κομμάτι μέχρι να βρει άδειο το ρεύμα για να μπει. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εσύ έλεγες τον δεσπότη Παναγιώτη, που από τύχη δεν καρφώθηκες πάνω του, η απλά δεν προλάβαινες και τον έπαιρνες παραμάζωμα..

Όπως και έγινε μπροστά στα μάτια μου ένα τέτοιο τροχαίο. Και δεν ήταν το μόνο!!! Πλησιάζοντας στην Μόσχα πέφτω και σε κίνηση λόγο έργων. οι ρώσοι οδηγοί είναι ανυπόμονοι και επικίνδυνοι.


Έβγαιναν κάτι τύποι με τα θηριώδες τζιπ εκτός ουράς και οδηγώντας στο χωμάτινο κομμάτι του δρόμου προσπερνούσαν πολλούς κολλημένους στην ουρά λόγο έργων. Εγώ έβαζα αλαρμ και περνούσα με πολύ προσοχή ανάμεσα.

Μέχρι να μπω στην πόλη επτά τροχαία είχα μετρήσει!! Σταματώ ανοίγω το GPS και βάζω την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Είναι 10χιλ έξω από το κέντρο. Εδώ είναι που τα έπαιξα και είχα ιδρώσει από τον φόβο μην με πατήσει κανείς. Δεν τους ένοιαζε τίποτα, ότι ήθελε έκανε ο καθένας χωρίς να υπολογίζει τον άλλον. Και σίγουρα είδα τα περισσότερα οχήματα με φιμε τζάμια, από οπουδήποτε αλλού. Με πολύ προσοχή και χαμηλές ταχύτητες, ακλουθώντας τα λεωφορεία που παγαίνανε σιγά, φτάνω στο ξενοδοχείο. 17:15 έφτασα…

Το είχα δει στο ιντερνέτ από Αθήνα και είχα πάρει μια γεύση, αλλά από κοντά πραγματικό μεγαθήριο!!! Βρίσκω το παρκιν, και ψάχνω να δω που θα παρκάρω. Αμέσως εμφανίζεται παρκαδόρος και μου δείχνει που να παρκάρω και κάθετε. Μου μιλά στα Ρωσικά και θέλει λεφτά μάλλον.. δεν μπορώ να καταλάβω και βγάζω στυλό γράφει 1200rub τι λες ρε φουστη μου τόσα λεφτά; 400rub την βραδιά, και έχω κλείσει για τρεις. Τσαντισμένος και ελαφρωμένος από ρούβλια προσπαθώ να πάω στην ρεσεψιόν.

Τα μέτρα αυστηρά στις εισόδους του ξενοδοχείου, είχαν μηχάνημα που περνούσες όπως στα αεροδρόμια. Αφού φτάνω δίνω το βαουτσερ και διαβατήριο. Μου δίνει μια κάρτα σαν κλειδί και άλλη μια που θα την είχα μαζί μου για να την δείχνω στους σεκιούριτι που ήταν στα ασανσέρ. Αλλιώς δεν σε αφήνουν να πας σε κανένα όροφο δωματίων αν δεν είχες την κάρτα. Αυτή την χρησιμοποιείς για την είσοδο στην αίθουσα πρωινού. Το δωμάτιο βρίσκονταν στον ένατο όροφο. Φτάνοντας εντάξει ήταν κάτι παραπάνω απ’ότι περίμενα.

Η θέα τρομερή από το παράθυρο ηχομόνωση απίστευτη, και τα πάντα όλα.
















Γεμίζω μπανιέρα και αράζω να χαλαρώσω, μέχρι που με πείρε ο ύπνος εκεί για μια ώρα. Μετά αποφασίζω ότι πρέπει να φάω κάτι. Βόλτα δεν πρόκειται να πάω, οπότε ετοιμάζομαι για μια περιήγηση στο ξενοδοχείο, γιατί μιλάμε για ότι ήθελες το είχε μέσα. Από μαγαζιά, μπαρ, και εστιατόρια, τα έβρισκες εκεί χωρίς να βγεις έξω να πας πουθενά. Κάθομαι στο εστιατόριο, που ήταν μπουφέ. Παίρνω μια σούπα ρώσικης κουζίνας και μπιφτέκια με βραστές πατάτες, και σαλάτα. Μπορώ να πω ότι ήταν όλα γευστικά και τέλεια. Ανεβαίνω στο δωμάτιο φτιάχνω καφεδάκι και αράζω…