[Magelanos]

11-8-11-ΠΕΜΠΤΗ (321χιλ):








Ο καιρός δεν βαρέθηκε καθόλου, και όλη την νύχτα έριχνε, αλλά και τώρα. Καθυστερώ λίγο μπας και κόψει λίγο. 10:45 μάταια όμως και βάζω αδιάβροχα. Βάζοντας χθες την διαδρομή στο GPS με έβγαζε μέσο ενός επαρχιακού δρόμου ποιο σύντομα στον τελικό προορισμό για σήμερα που είναι η πόλη Vologda. Σε σχέση με τον αρχικό προορισμό που είχα σκοπό να κάνω, ναι όντως θα γλυτώσω αρκετά χιλιόμετρα. Στη ουσία είναι ότι θα πέσω είτε κάνω το ένα είτε το άλλο στην ίδια πόλη το Jaroslavl. Απλά από την μια μέσο αυτοκινητοδρόμου και περνώντας από την πόλη Kostroma αλλά με τα περισσότερα χιλιόμετρα, και η άλλη μέσο επαρχιακού τον P79 αναμφιβόλου ποιότητος, γλιτώνοντας όμως πολλά χιλιόμετρα, και με τέτοιο καιρό τι κάνω;

Ξεκινώ να βρω την διασταύρωση με τον P79 και αποφασίζω επί τόπου. Όντως βγαίνοντας από την πόλη συναντώ την διασταύρωση στον M7 με τον P79. Σταματώ λίγο στην άκρη, έβρεχε και έπρεπε να πάρω γρήγορα μια απόφαση. Βλέποντας τον επαρχιακό δρόμο να είναι άσφαλτος, και να στρίβουν κάποια οχήματα, η τελική απόφαση δεν άργησε να έρθει. Θα πάω και ότι κάτσει που λένε!!! Η απόφαση μου τελικά μου βγήκε σε καλό, γλιτώνοντας άσκοπα χιλιόμετρα μέσα στην βροχή και το κρύο. Ο δρόμος δεν ήταν και ο άριστος, αλλά οδηγώντας προσεκτικά μου βγήκε. Εκτός αυτού ήταν πολύ μοναχικός και μέσα στο πράσινο.











Φτάνοντας Jaroslavl και περνώντας μέσα από την πόλη, πινακίδα μου έδειχνε για τον αυτοκινητόδρομο Μ8 που έρχεται από Μόσχα. Ευτυχώς έχει σταματήσει να βρέχει, γιατί έχω να κάνω 195χιλ ακόμα. Όσο ανέβαινα τόσο ποιο αραιή ήταν η κίνηση, και μοναχική οδήγηση σε ατέλειωτη ευθεία μέσα στα δάση. Μόνο κάτι νταλίκες φορτωμένες με τεράστιους κορμούς, ξεπετάγονταν από το πουθενά μέσα από το δάσος, για να βγουν στον αυτοκινητόδρομο. Είδα αρκετούς ξυλοκόπους και αποψιλωμένες εκτάσεις. Φραπέ οπωσδήποτε, θέλω και δεν βρίσκω κάπου να σταματήσω. Αυτοί οι Ρωσικοί αυτοκινητόδρομοι δεν έχουν τίποτα για να σταματήσεις εκτός από τα βενζινάδικα.

Η λύση μια… στάση σε στάση λεωφορείου. Φραπεδακι φτιάχνω και απολαμβάνω την απόλυτη ηρεμία, και να φανταστείτε είμαι σε κεντρικό αυτοκινητόδρομο!!!






Τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα και εύκολα, και φτάνοντας στην Vologda ήθελα γυαλιά ηλίου γιατί στραβώθηκα εντελώς. Εκεί που ψάχνω για ταξιτζή, να με πάει στο ξενοδοχείο, σταματημένος σε φανάρι με προσεγγίζει ένας μηχανόβιος. Ανοίγει το κράνος με ρωτά αν ξέρω αγγλικά, και του κάνω νόημα να σταματήσουμε μετά το φανάρι.

Όντως σταματάμε βγάζουμε τα κράνη και αρχίζουν οι χαιρετούρες. Ο Andrew 20 χρονών πιτσιρικάς με Kawasaki ER-6f. Η πρώτη ερώτηση ήταν για το ξενοδοχείο, αν μπορούσε να με πάει. Όντως μπαίνει μπροστά και μετά από 10λ φτάσαμε. Κανονίζει με το παρκινγκ και με την ρεσεψιόν. Τον ευχαριστώ και με ρωτά τι θέλω να δω στην πόλη του. Εξηγώ ότι είμαι περαστικός δεν γνωρίζω κάτι, και το μόνο θα βγω να πάω μια βόλτα στο κέντρο για να βρω κάτι να φάω. Οκ τότε λέει ότι αν θέλω να περάσει αργότερα με το αυτοκίνητο, να πάμε να με ξεναγήσει στην πόλη του. Εντάξει εννοείτε πως ναι θέλω, εξάλλου είναι η πρώτη φορά που θα πάω κάπου με παρέα!!! Δίνουμε ραντεβού έξω από το ξενοδοχείο σε τρεις ώρες από τώρα.

Η ώρα είναι 16:30 και ανεβαίνω στο δωμάτιο να ξεκουραστώ λίγο. Φτάνει η ώρα του ραντεβού με τον Andrew και κατεβαίνω. Με περίμενε είδη με μια φίλη του. Απαραίτητες συστάσεις και φεύγουμε. Μπαίνοντας στο αμάξι, μου εξηγεί, λόγο ότι δεν ξέρει καλά αγγλικά έφερε την φίλη του για να μου τα πει καλύτερα, γνωρίζοντας μου την πόλη. Καλά του λέω μην φαντάζεσαι ότι τα αγγλικά μου είναι καλύτερα!!! Σταματάμε στο κέντρο σε μια τεράστια πλατεία με όμορφες παλιές εκκλησιές.










Συνεχίζουμε προς το ποτάμι όπου εκείνη την στιγμή έφτανε ένα καράβι με κόσμο, επιστρέφοντας από τουριστική κρουαζιέρα.















Με ρωτούν αν θέλω να φάω κάτι, λέω να το αφήσουμε για αργότερα και συνεχίζουμε. Επόμενος σταθμός στους τοπικούς μηχανόβιους. Ο Andrew είχε μιλήσει με τους φίλους του και ήθελαν να με γνωρίσουν. Φτάνοντας σε μια πλατεία και βλέποντας καμιά δεκαριά μηχανάκια, μόνο σουπερ σπορτ σταματάμε. Κατεβαίνουμε και χαιρετιόμαστε. Με μια αστραπιαία ματιά βλέπω ότι κανείς δεν έχει την πινακίδα επάνω, όλα εξατμισομενα, και γενικός άγρια τα γκάζια.

Ξεκινούν με σούζες και διάφορα τέτοια!!! Μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Πάμε λέει να δεις τι κάνουν με τις μηχανές. Κάνω την ερώτηση τι τα θέλουν αυτά του είδους μηχανάκια εδώ;; χωρίς δρόμους;; Τα on-off δεν τα γνωρίζουν καθόλου. Μου απαντά ότι βγαίνουν σε μια ευθεία (τι άλλο) και κάνουν σούζες και διάφορα κόλπα. Λέω εσύ πως και ξέφυγες με αυτό το μηχανάκι; Εμένα μου αρέσουν τα ταξίδια και όχι να κάνω τέτοια πράγματα. Ο πατέρας μου είναι παλιός αναβάτης, και έχει κάνει ταξίδια με μηχανή. Κ’εγω με την σειρά μου κώλυσα το μικρόβιο από αυτόν.

Πάμε λέει τώρα για φαγητό θέλει να σε γνωρίσει από κοντά, γιατί του έκανε μεγάλη εντύπωση ότι έχεις έρθει από τόσο μακριά. Αφήνουμε την κοπέλα σπίτι της και καταλήγουμε σε ένα κυριλέ ξενοδοχείο. Όντως ο πατέρας του Andrew ήταν εκεί και χάρηκε πολύ που με είδε. Παραγγέλλω ότι θέλω, και παίρνω για πρώτο πιάτο μια σούπα κρύα, και σαν δεύτερο κρέας με βραστές πατάτες και λαχανικά, γευστικότατα και τα δυο. Τα λέμε και στην συνέχεια φτάνει και η μητέρα του.

Σαν μια δεμένοι οικογένεια όλοι μαζί αισθανόμουν ότι είμαστε.






Πίνουμε και τα εσπρεσακια μας, και βγάζω λεφτά για να πληρώσω, δεν με άφησε λέγοντας εδώ είσαι καλεσμένος και δεν πληρώνεις τίποτα.
Τους ευχαρίστησα και με προσκάλεσαν στο σπίτι τους για να μου πουν λεπτομέρειες για το δρομολόγιο που θα είχα να κάνω την επόμενη μέρα. Δείχνοντας στον χάρτη το δρομολόγιο, και βλέποντας από πού θα περνούσα, μου επίσπευσαν την προσοχή, για μια πόλη, λέγοντας ότι εκεί δεν θα πρέπει να σταματήσω για κανένα λόγο!!! Η απάντηση στο γιατί ήταν ότι είναι πολύ επικίνδυνα, και μάλιστα αν σε πάρουν χαμπάρι ότι είσαι ξένος, υπάρχει η πιθανότητα της κλοπής!!! Τώρα μου κάνατε την καρδιά περιβόλι!!

Ήρθε η ώρα της αναχώρησης και ο Andrew μου λέει ότι αύριο θέλει να έρθει μαζί, κάνοντας 150χιλ μέχρι μια πόλη που μένουν κάτι συγγενείς του. Καλά λέω δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό. Χαιρετιόμαστε και τους προσκαλώ εγώ Ελλάδα για όποτε το θελήσουν να τους φιλοξενήσω, και με πάει ο Αndrew στο ξενοδοχείο. Δίνουμε ραντεβού για τις 8:00 το πρωί εδώ. Κοιτά να δεις που από το μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο, ποιος θα περίμενε τέτοια εξέλιξη; Ο καιρός όμως έχει χαλάσει και βρέχει και πάλι. Μακάρι αύριο μην είναι έτσι και ξενερώσω εντελώς. Από τις ωραιότερες βραδιές μέχρι στιγμής στην Ρωσία. Άντε να δω τι θα μου ξημερώσει.