[Magelanos]

18-8-11-ΠΕΜΠΤΗ (358χιλ):




Ένα κόμπο στον λαιμό τον έχω σήμερα γιατί θα βγω από την χώρα, οπότε έχω σύνορα. Ο καιρός εξακολουθεί να είναι βροχερός. 8:30 πρωινό ξεκίνημα γιατί έχω σκοπό να δω και κάτι αξιοθέατα που είναι στον δρόμο μου.





Οδηγώ στον Μ11 με έντονη βροχή, και έχοντας κάνει λίγα χιλιόμετρα παράκαμψη λόγο έργων από επαρχιακό. Όχι τώρα τέτοια πράγματα!!! Μπαίνω με ταχύτητες χαμηλές λόγο κίνησης, και δεν μπορούσα να προσπεράσω εύκολα. Πολύ νερό και δύσκολη ορατότητα. 40χιλ έτσι για να ξανά βγω στον Μ11. Αλλά τώρα έχασα τον δρόμο που ήθελα για να δω τα αξιοθέατα που ήταν τα Ανάκτορα της Αικατερίνης.

30χιλ πριν τα σύνορα ο δρόμος χαλά, με σαμάρια και σχισμές στην άσφαλτο. Φτάνοντας στην πόλη Ivangorod βλέπω και τα σύνορα. Σταματώ σε βενζινάδικο να γεμίσω, γιατί δεν ξέρω την τιμή στην Εσθονία πια θα είναι. Η βροχή έχει σταματήσει και παίρνω και ένα ζεστό καφέ. Η ώρα είναι 11:00 καλά για διάσχιση συνόρων.
Πίνοντας τον καφέ παρατηρούσα, την κίνηση που δεν ήταν αυξημένη. Ωραία πάω και βλέπω μια ουρά από 15 τροχόσπιτα Ιταλών. Προσπερνώ και μπαίνω μπροστά. Μου δείχνει ένας που να παρκάρω και με όλα τα χαρτιά μου δείχνει τον κισσέ. Ποιο εύκολα τα πράγματα στην έξοδο, και γρήγορα βρισκόμουν στα σύνορα από πλευρά Εσθονίας. Και εδώ συνοπτικές διαδικασίες, και ναι βρίσκομαι Ευρώπη….!!!!

Η Εσθονία με υποδέχεται με έναν υπερσύχρονο αυτοκινητόδρομο, με τέλεια άσφαλτο αλλά και από φυσικής διαδρομής.
















Με ταχύτητες που είχα ξεχάσει πριν στην Ρωσία, τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα. Ο καιρός ηλιόλουστος, να χαίρομαι πραγματικά σε όλα τα επίπεδα την οδήγηση. Σταματώ σε έναν χωμάτινο παράδρομο.







Να γευτώ και λίγο χώμα τι τώρα που το έχω φάει με την ψυχή μου θα το ξεχάσω; ΟΧΙ ποτέ χάχα…. Και μάλιστα αυτός ο παράδρομος οδηγεί σε πάρκο αιολικό γεμάτο ανεμογεννήτριες, όπως έχω δει να υπάρχουν παντού σε αυτό το κομμάτι της χώρας.

Φτιάχνω ένα φραπέ και τρώω και το καθιερωμένο σάντουιτς φτιαγμένο από το πρωινό στο ξενοδοχείο.








15:00 παρκάρω έξω από το ξενοδοχείο στην πρωτεύουσα το Tallinn-Ταλλιν. Είχα κάνει κράτηση από Ελλάδα μέσο booking. Βρίσκεται σε ήσυχη περιοχή του λιμανιού, όπου βολεύει όσους ταξιδεύουν με τα καράβια. Από εδώ έχει σύνδεση ακτοπλοϊκή με την υπόλοιπη Σκανδιναβία. Αλλά από την άλλη και το Ιστορικό κέντρο της πόλης είναι 1χιλ από εδώ. Πιστεύω ότι βολεύει και αυτούς που έρχονται οδικός και θέλουν να βρίσκονται κοντά στο κέντρο, και όχι μέσα σε αυτό.

Δυο νύχτες θα κάτσω, και θα βγω αμέσως να γνωρίσω την πόλη τώρα που ο ήλιος δείχνει την καλή του διάθεση. Έξω από το ξενοδοχείο έχει βενζινάδικο και κοιτώ την τιμή 1,30 και αναρωτιέμαι πόσο είναι σε ευρώ (σε λίγο θα γελάσουμε παρέα)!!! Χωρίς να το καταλάβω περπατώ σε σοκάκι της παλιάς πόλης.







Πρώτη δουλειά που θέλω να κάνω είναι να αλλάξω τα ευρώ γιατί δεν ξέρω καν τι παίζει εδώ. Βρίσκω κιόσκι αλλαγής χρημάτων και μπαίνω μέσα χωρίς καν να κοιτάξω την πινακίδα έξω. Δίνω 100 ευρώ και περιμένω. Το ίδιο και η γυναίκα μέσα από τον κισσέ!!! Με ρωτά τι νόμισμα; Καλά λέω πλάκα μου κάνει; Εσθονικά λεφτά λέω!!! Τα κρατάς μου λέει….!!!! Τι εννοεί ο ποιητής τώρα;

Ευρώ είναι τα λεφτά σας; Ναι εδώ και έναν χρόνο… καλά έχω χάσει την μπάλα με τα νομίσματα, και ήμουν 100% σίγουρος ότι δεν είχαν στην Εσθονία ευρώ. Δηλαδή μπήκα να αλλάξω τα ευρώ σε ευρώ εδώ γελάμε όλοι χαχαχα………….
Επόμενη κίνηση σε γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ για να φάω. Χαιρόμουν να βλέπω την φετινή πινακίδα με τα χάμπουργκερ, και δίπλα την τιμή σε ευρώ. Εξυπηρέτηση αστραπιαία από τους πιτσιρικάδες για προσωπικό, και όλοι μιλούσαν αγγλικά. Και ο γυναικείος πληθυσμός από το λίγο που έχω δει είναι πανέμορφος.







Τα οχυρωματικά τοίχοι της πόλης του Ταλλιν, είναι από τα ποιο γερά έργα της Βόρειας Ευρώπης. Έχουν διατηρηθεί στο σύνολο τους και αποτελούνται από 26 πυργίσκους. Θέλω να χαθώ όμως, και να γνωρίσω την μεσαιωνική πόλη του Ταλλιν. Περπατώ στο ιστορικό γοτθικού στυλ κέντρο, το οποίο έχει ανακηρυχτεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.







Ανεβαίνω ψιλά, και φτάνω στο γνωστό απόκρημνο ύψωμα Τoompea. Βρίσκω ένα μπαλκόνι με θέα. Και τι θέα.. τι να λέμε τώρα!!!! Όλη η παλιά πόλη είναι μπροστά σου μέχρι το μάτι να χαθεί στην απεραντοσύνη της Βαλτικής.











Ξεχωρίζει φυσικά σε ύψος ο γοτθικός πυργίσκος της εκκλησίας Saint’Olaf. Αναρωτιέμαι πόσοι ζωγράφοι έχουν αποτυπώσει αυτό που βλέπω εγώ τώρα στον καμβά τους. Κάθομαι και δεν χορταίνω με τίποτα!!! Σίγουρα αποτυπώθηκαν όλα στον καμβά του μυαλού μου!!!! φεύγω για να χαθώ και πάλι στα μεσαιωνικά σοκάκια, και βρίσκω ένα κάστρο, αλλά και ένα άλλο σημείο θέας, στην άλλη πλευρά της πόλης, που υπήρχε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.

















Αποφασίζω να κατηφορίσω προς την παλιά πόλη, και περνώντας από τον καθεδρικό Alexander Nevsky ο καιρός ζωγράφιζε στον δικό του καμβά….
























Ουράνιο τόξο εμφανίστηκε χωρίς να έχει πέσει στάλα βροχής, αλλά με τον ουρανό φορτωμένο με πολλά χρώματα.. το μπλε το άσπρο, το μαύρο, και οι χρυσαφένιες ακτίνες του Ίλιου, έκαναν ένα παραμυθένιο σκηνικό, με πρωταγωνιστή εμένα. Απίστευτο!!!!









































Φτάνω στην ποιο πολυσύχναστη γωνιά της παλιάς πόλης. Την πλατεία του Δημαρχείου. Εδώ δεσπόζει το παλιότερο Δημαρχείο σε όλη την Βόρεια Ευρώπη 14ος -15ος αιώνας. Γύρω από την πλατεία πανέμορφες προσόψεις κτηρίων, με διαφορετικό χρώμα η κάθε μια. Θυμίζει άνετα γερμανική μεσαιωνική πόλη.















Σαν παιδάκι που του δίνουν μια χούφτα με πολύχρωμα ζαχαρωτά και δεν ξέρει ποιο να διαλέξει!!! Έτσι ακριβώς αισθανόμουν εκείνη την στιγμή, καθισμένος σε πεζούλι του Δημαρχείου παρατηρώντας τα κτήρια. Εστιατόρια, καφετέριες, μπιραρίες, έχουν εδώ την τιμητική τους. Εδώ κτυπά η καρδιά της τουριστικής κίνησης του Ταλλιν. Φεύγω σιγά για το ξενοδοχείο, την στιγμή που έχω και αύριο όλη την μέρα












Φτάνοντας στο ξενοδοχείο αποφασίζω, να πάω μια βόλτα εδώ κοντά που είδα παραλία. Ένα κτήριο ερειπωμένο, που η ταράτσα του εκτελούσε χρέη χώρου αναψυχής και περιπάτου μου τράβηξε την προσοχή. Πολύ νεολαία, με μπύρες στο χέρι, ζευγαράκια, αλλά και διάφορες παρέες ανέβαιναν. Ανεβαίνω τα σκαλοπάτια, και ναι υπήρχε ταράτσα, διαμορφωμένη σε πλατεία, με χώρο πρασίνου να κάτσεις αλλά και φωτισμό για την νύχτα.

Ανέβηκα στο ψηλότερο σημείο, και στο τέλος είχε δυο μεταλλικές εξέδρες, σαν ένα μεταλλικό διάδρομο να κρέμεται στο κενό. Από εδώ είχες την απίστευτη θέα προς την βαλτική, στην παραλία, που ήθελα να πάω, αλλά εκείνη την στιγμή, την καλύτερη θέα στο ηλιοβασίλεμα, με τον ήλιο να μην θέλει να μας αποχαιρετίσει.














Κάθισα αρκετά για να δω παρόλο που είχε κρύο για μένα αλλά άξιζε πραγματικά, και ήταν ότι καλύτερο για να κλείσω την μέρα μου σε αυτή την φανταστική πόλη, που με μάγεψε από την πρώτη στιγμή.