Ταξίδι στην χώρα του μπιντέ και του περφιούμ

[nikos-x]

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τι το όμορφο μπορείς να δεις σ' αυτήν την πόλη και να το θαυμάσεις, καθώς επίσης και την ακαταμάχητη έλξη που ασκεί στον γυναικείο πληθυσμό και δεν μπορεί ν' αντισταθεί σ' έναν τέτοιο προορισμό.

Θα 'ταν κοντά στο '97, που ορκίστηκα πως δεν θέλω να την ξαναδώ ούτε στον χάρτη, αυτήν την χώρα, ήταν μετά από ένα κοντρόλ της αστυνομίας, όταν παραβίασα κατά 15 λεπτά τον χρόνο οδήγησης και την ώρα που έμπαινα σ' έναν πάρκινγκ για φορτηγά. . . Μανούλα μου ��

Εκτός από αυτό, δεν τους συμπάθησα.

Οι άνθρωποι που ανακάλυψαν μετά το 1650 ότι πρέπει να πλένονται που και που.

Δεν υπάρχει εκατοστό πεζοδρομίου που να μην είναι στιγματισμένο από κάποιον ο οποίος βαρέθηκε να βρεί μία τουαλέτα, έστω και δημόσια, ακόμα και σε κεντρικές οδούς.

Τα φαγητά τους ωμά και πανάκριβα.

Ο τρόπος οδήγησής τους θυμίζει λίγο Τουρκία, σπάνια Ευρωπαικό και αυτό συμβαίνει μόνο σε εξόδους στον αυτοκινητόδρομο.

Ξεκινάω με θολή φωτογραφία, γιατί τέτοιες είναι οι αναμνήσεις και οι εντυπώσεις μου από αυτή τη χώρα. . .

Ας όψετε το έτερον 1/3.

Αεροδρόμιο. . . άπλυτων:



Τέτοιες εικόνες είναι ουκ ολίγες.

Σπάνιο για εμάς να αφήσουμε ξεκλείδωτο το σπίτι μας και να το βρούμε όπως το αφήσαμε.

Εδώ ο τύπος, μάλλον δεν είχε τέτοιο πρόβλημα.

.

.

.

.

.

.

.



Αρκετά με την "χολή" μου, ας κάνουμε τώρα μία βόλτα στο τουριστικό Παρίσι.

Πρώτα όμως να σας δείξω τον οδηγό μας, Μάκη, από την Θεσσαλονίκη, με τον οποίο έτυχε να είμαστε και γνωστοί, μιας και συνταξιδέψαμε αρκετές φορές όταν ήταν οδηγός σε φορτηγά.



Παρίσι. . . νομίζω, γιατί είδα κι ένα ίδιο στα Φιλιατρά.





Σε κάποια φάση κι ενώ είμαι κάτω από τις σιδεριές, ακούω κάποιον να φωνάζει: Γιάννηηη. . .

Ήταν κάτι μαστόρια από Σέρρες, οι οποίοι εκτελούσαν εργασίες συντήρησης στο "έκτρωμα" και πιο συγκεκριμένα, βαφής, οι οπίες γίνονται κάθε τρία χρόνια.

Μέχρι να τελειώσουν, θα θέλει πάλι βάψιμο.

Ελπίζω τα πατριωτάκια μας να μη μας εκθέσουν.

Την ώρα που είμαστε κοντά στο παλιό παλατάκι, πετύχαμε και τον Νικολά με συνοδία πολλών περιπολικών, να τρέχει φουριόζος για να υπογράψει κατά του μνημονίου για την Ελλάδα, αλλά δυστυχώς, όπως μάθαμε αργότερα, δεν πρόλαβε.



Στεναχωρημένοι και απογοητευμένοι για την στάση της Ευρώπης, απέναντι στην χώρα μας, συνεχίσαμε τις βόλτες μας στο ρομαντικό Παρίσι.



Με την αστυνομία να κάνει αισθητή την παρουσία της με κάθε τρόπο και μέσο:



Πάνω από τον Σηκουάνα.



Το μνημείο αυτό έγινε με εντολή του Ναπολέοντα, (όχι του Ηπειρώτη) και κατασκευάστηκε από τα λιωμένα κανόνια των αντιπάλων του.



Παναγία των παρισίων, εκ των έσω.



Όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα τον Κουασιμόδο, αλλά ούτε κι εκείνη την τσαχπίνα τσιγγάνα.

Λίγα μέτρα έξω από το ναό, είναι και το σημείο μηδέν, από όπου μετριούνται οι χιλιομετρικές αποστάσεις.

Εκεί έξω είναι και το μνημείο του "ιδρυτή" του Γαλλικού κράτους - αποικίας τότε, του CHARLEMAGNE ses levdes.



. . . Πάω για ντουζάκι, μιας και πλησιάζει η ώρα του καφέ και τα λέμε αργότερα. . . Φιλάκια.

ΥΓ: Τα μοντέλα έρχονται