Σούριγιαν-Ουρντούν ...υπό λοξή οπτική γωνία

[Uriah Heep]

Έχει σχεδόν μεσημεριάσει από διάφορες καθυστερήσεις και ξεκινάμε. Έχουμε μια 1300άρα γεμάτη μέχρι τα σύνορα της Συρίας. Άνετα την επόμενη νωρίς τ΄απόγευμα θα έπινα τσάι στο Χαλέπι, γύρω στα 30-40 χλμ από τα σύνορα.

Είμαστε πλέον στο δρόμο κι έχουμε μπροστά μας χιλιάδες χιλιόμετρα! Ούτε ξέρω που θα φτάσω, που θα διανυκτερεύσω…
…και το κυριότερο, δε με νοιάζει!

Φωτό. Όπως είχαν προβλέψει όλα τα μετεωρολογικά δελτία, θα έριχνε καναπέδες στην περιοχή. Κάπου έξω από τη Σμύρνη σταματάμε γι΄αδιάβροχα. Και μιά πρόταση τούρκου αρχιτέκτονα, στο βάθος ένα μπετονένιο κακούργημα σε ...λαχανί!

[Uriah Heep]

Πώς να περιγράψει κανείς αυτό το συναίσθημα σ’ ένα μοτοσυκλετιστικό κοινό που …γεροντοκρατείται από νέους, με ταξιδιωτική νοοτροπία κλητήρα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων?

Πως να το εξηγήσεις στον “ταξιδιωτικά correct” αναβάτη, τον δογματίζοντα ταξιδιωτική παπαρολογία με προσμίξεις κυβικών εκατοστών, ιπποδυνάμεων και ροπών, συνοδεία λουκάνικου πράσου μετά ρεβιθοκεφτέδων?

Πώς να το περιγράψεις στον μπετατζή της εικονικής περιπέτειας, που εκσπερματώνει καμαρώνοντας την υπό υπερχείλιση σε εξοπλισμό περιπέτειας, καλογυαλισμένη κούκλα του?

Όσες απαντήσεις κι αν δώσω, μετά από λίγο καιρό, θα φαντάζουν σαν ληγμένες καπότες, επικίνδυνες προς χρήση!

Φωτό. Το κάστρο στο Χαλέπι. Δυστυχώς έπεσα στο γενικό σέρβις, αυτό των 1500 ετών και δεν μπόρεσα να μπώ μέσα.

[Uriah Heep]

Είναι συννεφιασμένη και βροχερή Κυριακή. Ο δρόμος ψιλοβρεγμένος αλλά άδειος. Ταξιδεύουμε ασταμάτητα μέχρι το Αφιόν Καραχισάρ. Εκεί πλέον σκοτεινιάζει και κάνουμε την πρώτη στάση για κανα καφέ, νερό, κράκερ και τα συναφή.
Έχουμε κάνει γύρω στα 440 χλμ. Ο Κωστής αποφασίζει να διανυκτερεύσει εκεί. Εγώ παίρνω από πίσω μια νταλίκα μέσα στο σκοτάδι για να βγάλω τουλάχιστον άλλη μια 300άρα.
Στον έρημο δρόμο ο οδηγός της νταλίκας ψάρωσε που τον ακολουθούσα και κατέβασε την ταχύτητα από τα 100χλμ, σε στενό επαρχιακό δρόμο, στα 80. Τον προσπέρασα για να με κυαλάρει και με ξαναπροσπέρασε κορνάροντάς με και έχοντας καταλάβει τι θέλω. Τον ακολούθησα για 260 χλμ με 110-120 χλμ/ωρα.
Ήταν το πιο χαλαρό ταξίδι στον θεοσκότινο επικίνδυνο δρόμο. Δύο φορές κορνάρισε και έβαλε φλας αριστερά για να προσπεράσουμε τρακτέρ με τεράστιες ρυμουλκούμενες πλατφόρμες χωρίς κανένα απολύτως φως…

Η κυκλοφορία το βράδυ χωρίς φώτα, των πάσης ορδής οχημάτων, είναι πολύ δημοφιλές σπορ στους οδηγούς της Μ. Ανατολής, αλλά και τόσο επικίνδυνο, που αν δεν είσαι προετοιμασμένος για όλα, δεν θα προλάβεις να δείς ούτε το νεύμα του επουράνιου εισαγγελέα για τη λήξη του παιχνιδιού!

Φωτό. Ταμάμ για χαμάμ...

[kosta12gs]

154 μηνυματα που αξιζει να διαβασει κανεις

[Uriah Heep]

Γύρω στις 9.30’ φτάνω στο Ικόνιο, στα υψίπεδο της κεντρικής Ανατολίας. Βρήκα αμέσως ξενοδοχείο και βγήκα για περπάτημα.

Όπως θα λέγαμε ότι το Λίβερπουλ έβγαλε τους Beatles…
.
…το Ικόνιο έβγαλε τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες.
Πρόκειται για μια κλασσική συντηρητική τουρκική πόλη της Ανατολίας.

Βολτάριζα κοντά στον τάφο του Μεβλανά Τζελαλεντίν Ρουμί, βλέποντας με τη φαντασία μου δερβισάδες, μπεκτασήδες, χαλβετήδες, μεβλεβήδες και τινές ακόμη ταξιανθίες του μυστικιστικού κινήματος των σούφι…

Δεν ρισκάρισα να δοκιμάσω κανά κεμπάπ παρά τη πείνα μου. Την επόμενη μέρα ήθελα νάμαι σε καλή φόρμα.
Δυό χούφτες καρύδια και μερικά ξερά σύκα, με στανιάρισαν. Χτυπάω κι ένα μεγάλο αριάνι από το ψυγείο ενός ημιυπαίθριου μπακάλικου και την κάνω για το ξενοδοχείο να τη πέσω στο χάφτα…


Φωτό. No comments...

[Uriah Heep]

Το επόμενο πρωί, νωρίς-νωρίς, απόλυτα ξεκούραστος και με μάτι να γυαλίζει για χιλιόμετρα, απομακρυνόμουνα από το μυστικιστικό οικοσύστημα του Ικονίου, γκαζώνοντας τη «βασίλισσα» με κατεύθυνση προς τα Άδανα.

Το σκηνικό γινόταν ερημικό με ατέλειωτες ευθείες και άγρια τοπία. Παρ΄όλο που ήμουνα εξαιρετικά προσεκτικός για ραντάρ, με σταμάτησαν 2 φορές σε οργανωμένα μπλόκα.

Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο μοναχικός ταξιδευτής εμπνέει κάποιο σεβασμό στο δρόμο, χωρίς βέβαια να είναι και απόλυτο. Ευτυχώς, αυτό ίσχυσε και τις 2 φορές που με τσακώσανε.

Στο πρώτο μπλόκο, οι πάντα αυστηροί Τούρκοι αστυνομικοί …ενεχείριζαν με περισσή γενναιοφροσύνη φιρμάνια που έσταζαν αίμα στους γκαζιάρηδες απογόνους των Σελτζούκων Τούρκων. Αφού με ρώτησαν από πού έρχομαι και που πάω με άφησαν να φύγω με την έγκριση του αξιωματικού τους.

Στο επόμενο μπλόκο με όριο τα 70 και ανοχή τα 77, συνελήφθην με 102. Χαζεύοντας τα αυτοκόλλητα στη μηχανή, μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι αφού μου παραπονέθηκαν ότι δεν είχα κολλημένο στη μπαγαζιέρα ούτε ένα σχετικό με Τουρκία.

Δεν κατάλαβα πως καταβρόχθισα τα χιλιόμετρα. Χτύπησα καραβίσιο καφέ και έφυγα πατητός για τα σύνορα της Συρίας.

Φωτό. Πλησιάζοντας στα σύνορα της Συρίας κοντά στη διασταύρωση για Αntakia (Αντιόχεια).

[Uriah Heep]

Νωρίς το απόγευμα έφτασα στα σύνορα. Καλά μέχρι εδώ.
Είναι γνωστό, ότι πιό γρήγορα κι ανώδυνα περνάει μιά ανάπηρη χελώνα, κάθετα δρόμο ταχείας κυκλοφορίας…
.
…από το να περάσεις Τούρκικα σύνορα, όταν η πινακίδα σου έχει μονοψήφιο ή διψήφιο αριθμό.

Άντε να τους εξηγείς ξανά-μανά ότι ο ίδιος αριθμός στην άδεια με τα επιπλέον μηδενικά, είναι ο ίδιος με της πινακίδας χωρίς μηδενικά…

Έχοντας να αντιμετωπίσω τελωνιακούς με αποφασιστικότητα και προθυμία ναρκωμένης αρκούδας, επιδόθηκα σ΄ένα σαλταρισμένο πάνε-έλα σε γραφεία, γκισέδες, προκεχωρημένα φυλάκια , αρχιτελώνες και τινές ακόμη βιοποικιλότητες των εν συνόρω εγκαταβιούντων λυμεώνων, προκειμένου να εξηγήσω το προφανές.

Αφού ταρακούνησα και το έσχατο καρεκλοκυνάριο, τσιγκλώντας με επιχειρήματα την σκυμμένη ευφυϊα του, κατάφερα να αποσπάσω έγγραφο που να πιστοποιεί ότι παρά τα μηδενικά που έγραψαν οι μηδενογνώμονες υπάλληλοι του Υπουργείου Συγκοινωνιών (Γαμώ τα Υπουργεία σας) στην άδεια κυκλοφορίας, η πινακίδα μου χωρίς τα 2 μηδενικά αναφέρεται στην ίδια μηχανή.

Φωτό. Το Big Ben στο ...Χαλέπι.

[Uriah Heep]

Ωραία?

Έλα όμως, που στον τελευταίο έλεγχο στην έξοδο από τα σύνορα, διαπιστώθηκε πρόβλημα με τον αριθμό κυκλοφορίας στην πράσινη κάρτα!

Ο πιθηκάνθρωπος που εμφανίζονταν ως υπάλληλος της ασφαλιστικής εταιρίας, το ημιπληγικό βλίτο, το ανίκανο ν΄αντιγράψει τους αριθμούς μιας άδειας κυκλοφορίας, αυτό το δυσπερίγραπτο καρακατσουλιό της ανευθυνότητας, που συμπλήρωσε τα στοιχεία της μηχανής μου σ΄ένα έγγραφο που άμα δεν είναι σωστά γραμμένο μπλέκεις σε όλα τα τελωνεία του κόσμου…
.
…μ΄έκανε να χάσω άλλες τρείς ώρες, αναντικατάστατες από το ταξίδι μου κι από τη ζωή μου!

Έχω μιά μηχανή με αριθμό ΝΕΒ 83 στην πινακίδα, ΝΕΒ 0083 στην άδεια κυκλοφορίας και ΝΕΒ 083 στην πράσινη κάρτα, εξ αιτίας του χωματουργού υπαλλήλου της ασφαλιστικής που έθαψε το ένα μηδενικό.

Ευτυχώς που μέχρι κι ο τελευταίος στην επικράτεια της Τουρκίας, τελωνειακός, αντελήφθη, υπό την γενική θυμηδία των συναδέλφων του, τις μνημειώδους σαχλαμάρας ιλαροτραγικές παραλήψεις των αρμοδίων σκυλομάγαζων περί των ταξιδιωτικών εγγράφων του Μπουρδιστάν!

Να μην αναφέρω τα εγκληματικά λάθη στα καρνέ και στα διεθνή διπλώματα από άλλους αλήστου λήθης αρμόδιους οίκους ανοχής, γιατί …βαριέμαι να ξεντυθώ…

Φωτό. Ο Πρόεδρος είναι παντού!

[Uriah Heep]

Εκεί λοιπόν, γνώρισα τον Νικόλα με το ΗΡ2. Ήδη είχε αρχίσει να τρέχει και να μη φτάνει για τα μηδενικά που …δεν έγραφε η πινακίδα του.

Το κομμάτι των 6-7 χλμ μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Συρίας έχει μια άγρια ομορφιά και στα μισά υπάρχει ένα παλιό κάστρο.

Με το που μπαίνεις στα Συριακά σύνορα, πλακώνουν οι «διεκπεραιωτές»…
…διάφορα λαμόγια που πουλάν εξυπηρέτηση με την ανοχή των τελωνιακών.

Ο δικός μου ο μουρόχαβλος την πάτησε άγρια. Μάλλον είχε «ρίξει» στη μοιρασιά κάποιον τελώνη και αφού με οδήγησε να παρκάρω τη μηχανή σε προνομιακό σημείο για να μη καθυστερήσω, τον φώναξαν από τα γκισέ ελέγχου.
Εκεί βγήκε ένας υπάλληλος τον άρχισε στα αραβικά μπινελίκια, του έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες στη μέση του τελωνείου, του άδειασε τις τσέπες, του πήρε κάτι χαρτονομίσματα και τα ΄βαλε στη τσέπη του και με ρώτησε από μακρυά στα αγγλικά, αν του έχω δώσει χρήματα.
Μετά τον έβγαλε κλωτσηδόν και ####τουμπιδόν από τη μπάρα.
That’s life!


Φωτό. Μεταξύ των συνόρων Τουρκίας-Συρίας. Σε πιάνει δέος...

[Uriah Heep]

Ωραία αρχίσαμε! Δυστυχώς οι αυτότεχνοι αντικαταστάτες του διεκπεραιωτές, ήταν τόσο άπειροι που ορισμένες φορές έφτανα στο σημείο να τους …εξηγώ τι να κάνουν για να προχωρήσουν τα χαρτιά μου!

Opera buffa! Αυτά γίνονται μόνο με κελεμπιοφόρους!

Πρέπει να γνωρίζετε, ότι οι κελεμπιοφόροι-διεκπεραιωτές, αυτό το παρασιτικό είδος που φύεται, αναπτύσεται σε ξηρά αμμοπηλώδη εδάφη και ενδημεί σε γκισέδες τελωνείων, δεν χρειάζεται πότισμα, παρά μόνον λάδωμα σε συνάλλαγμα!

Επίσης πρέπει να γνωρίζετε, ότι σε μπουκώνουν πιθηκογαυγίζοντας με χονδροειδέστατα ψέματα και παραφουσκωμένα παραμύθια προκειμένου να αποσπάσουν επι πλέον συνάλλαγμα.

Μη τους ψεκάσετε …
.
.
…απλά μη τους δώσετε ούτε σεντ παραπάνω από τα συμφωνηθέντα.

Κι αυτοί είναι, όπως και να το κάνουμε, κομμάτι του ταξιδιού!

Φωτό. Όταν λέμε ότι ο Πρόεδρος είναι παντού...

...απλά είναι ΠΑΝΤΟΥ!!!