12 Δεκεμβρίου η τελευταία ημέρα άρνησης δωρητού οργάνων

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Ευχαριστούμε Γιώργο για την επισήμανση ...




.

[vaska]

Ένα μονάχα έχω να πω. Είμαι υπερήφανος που είμαι μέλος της ίδιας παρέας με τον Νικόλα και τον Ευτύχη.

Μπράβο σας ρε μάγκες, μπράβο σας βρε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

[Eftixis]

Κοπέλια ο θεός να μην μας αξιώνει να βρισκόμαστε σε τέτοιες καταστάσεις όμως να ξέρετε πόσο μαλακώνει ο πόνος του χαμού των ανθρόπων μας με τιν σκέψει ότι κάπου ανάμεσα μας κάποιος ζεί με τα όργανα του δικού μας ανθρώπου .
Δυστιχώς πέραν αυτού υπάρχει και η άσχημη παράμετρος της δωρεάς ειδικά όταν εχει μαθευτεί οτι θα γίνει αυτή η δωρεά από κάποιο που είναι έτοιμος για αναχώριση
Αλλά δεν είναι του παρόντος

[victorakos]

Το θέμα του "εγκεφαλικού" θανάτου και το κατά πόσο έχει επέλθει ο θάνατος στους επονομαζόμενους "κλινικά" ή "εγκεφαλικά" νεκρούς είναι τεράστιο και δεν εξαντλείται σε υπερσυναισθηματισμούς και υπεραπλουστεύσεις.

Επίσης το κατά πόσο είναι επιτρεπτή η αφαίρεση ζωτικών οργάνων από έναν ζώντα άνθρωπο κατά τη χριστιανική και πατερική διδασκαλία(μιλάω για τους χριστιανούς έτσι; οι υπόλοιποι ό,τι θέλουν κάνουν...) είναι ακόμα υπό συζήτηση και αμφισβήτηση. Η Εκκλησία κρατά επιφυλακτική στάση προς το παρόν...

Το θέμα είναι πολυδιάστατο και πολύπλοκο και όχι όπως παρουσιάζεται στα ΜΜΕ. Ας το ψάξουμε λίγο μόνοι μας.

[ntinopoulos]

Ε άμα η εκκλησία ειναι επιφυλακτική...,ένας παραπάνω λόγος να μάστε όλοι υπέρ της δωρεάς οργάνων!

[siraxanz]

Αρχική Δημοσίευση από ntinopoulos

Ε άμα η εκκλησία ειναι επιφυλακτική...,ένας παραπάνω λόγος να μάστε όλοι υπέρ της δωρεάς οργάνων!

[Carduelis]

Πριν αποφασίσει κανείς να υποστηρίξει ή να καταδικάσει τη δωρεά οργάνων και πολύ περισσότερο πριν αρνηθεί να γίνει ο ίδιος δωρητής των δικών του οργάνων ή κάποιου αγαπημένου του προσώπου, θα πρέπει να ξέρει το γιατί, το πως και το πότε των μεταμοσχεύσεων.
Για όποιον ενδιαφέρεται λοιπόν, είναι χρήσιμο να πιάσει την ιστορία από την αρχή:

Part 1: "Ιστορία των μεταμοσχεύσεων"
Οι μεταμοσχεύσεις ξεκίνησαν σαν θεραπευτική επιλογή να εφαρμόζονται το 1954. Ενας προικισμένος πλαστικός χειρουργός, ο JosephMurrey, υπηρέτησε σαν νέος γιατρός κατά τη διάρκεια του WWRII στα μετόπισθεν, στην περίθαλψη των στρατιωτών που τραυματίζονταν στα πεδία μάχης του Ειρηνικού.
Ανάμεσά τους και πολλοί εγκαυματίες στους οποίους γινόταν προσπάθεια να καλύψουν την εγκαυματική επιφάνεια με δέρμα από άλλους δότες. Το δέρμα αυτό (σαν μη-ιστοσυμβατό) απορριπτόταν από τον οργανισμό σχετικά αργά αλλά έδινε τη δυνατότητα να αρχίσει εν τω μεταξύ η ανάπλαση του κανονικού δέρματος. Ο Murrey όμως ήταν ο πρώτος που παρατήρησε οτι όσο στενότερη συγγένεια υπήρχε μεταξύ δότη και λήπτη τόσο πιο πολύ αργούσε να απορριφθεί το δερματικό μόσχευμα. Σε μια περίπτωση μάλιστα που το δέρμα είχε προέλθει από δίδυμο αδελφό δεν απορρίφθηκε ποτέ: "The slow rejection of the foreign skin grafts fascinated me, how could the host distinguish another person's skin from his own?"
Ετσι μετά τον πόλεμο άρχισε να πειραματίζεται με τις μεταμοσχεύσεις σε ζώα (κυρίως σκύλους) και τελικά στις 23-12-1954 έκανε στη Βοστώνη την πρώτη πετυχημένη μεταμόσχευση νεφρού μεταξύ δυό διδύμων αδερφών. Ο λήπτης έζησε άλλα 8 χρόνια δίχως πρόβλημα και μάλιστα παντρεύτηκε και τη νοσοκόμα που τον είχε αναλάβει στο νοσοκομείο.
Τον Murrey πολέμησε βέβαια το συντηρητικό κατεστημένο της Αμερικής, όμωςκατάφερε να συνεχίσει τις μεταμοχεύσεις και να πάρει τελικά το Νόμπελ Ιατρικής σχεδόν ..50 χρόνια μετά, το 1990. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από την ομιλία του κατά τη βράβευση: "Some people felt that we were playing God and that we shouldn't be doing all of these, quote, experiments on human beings" . Είναι σημαντικό όμως και δείχνει την κουλτούρα των Αμερικάνων αυτό που έλεγε ο ίδιος ο Murrey: "I continued to get letters from patients I had helped years earlier and from relatives of those who died during the early efforts. They often say ... that they are happy to have played some small part in the eventual success of organ transplants".
Για την ιστορία ο σημαντικός αυτός άνθρωπος πέθανε στα 93 του γνωρίζοντας πολλές διακρίσεις, και ανάμεσά τους η βράβευσή του το 2004 στους αγώνες μεταμοσχευμένων ατόμων από τον δίδυμο αδερφό που είχε προσφέρει το νεφρό για την πρώτη του μεταμόσχευση. Το βραβείο Νόμπελ το έχει δωρίσει στο νοσοκομείο που εργαζόταν με την παρακάτω ιδιόχειρη αφιέρωση:"Service to society is the rent we pay for living ont his planet."

[Carduelis]

Part 2: "Τι είναι ο εγκεφαλικός θάνατος;"
Όταν έγινε φανερό οτι πλέον υπήρχε τρόπος να σωθούν χιλιάδες ασθενείς με τις μεταμοσχεύσεις, άρχισαν να σκέφτονται οτι θα μπορούσαν να το καταφέρουν καλύτερα αν χρησιμοποιούσαν τα όργανα και από τους νεκρούς δότες. Εκεί όμως μπλέχτηκε το πράγμα, γιατί ενώ μέχρι πρόσφατα ο νεκρός ήταν απλά κάποιος με μπλέ-πεθαμενί χρώμα, που δεν κτυπούσε η καρδιά του και δεν ανέπνεε ήρθε η ΜΕΘ με τους αναπνευστήρες, τους βηματοδότες και τα φάρμακα και μπορούσε να διατηρεί κάποιον, ουσιαστικά νεκρό, απλά με μηχανική και φαρμακευτική υποστήριξη. Το ηθικο-φιλοσοφικό βέβαια ερώτημα τι είναι ο θάνατος και που στο διάτανο φωλιάζει η ψυχή του ανθρώπου εκκρεμεί και οι απανταχού της γης θρησκείες έχουν τις δικές τους απόψεις. Η ιατρική όμως έπρεπε να αντιμετωπίσει το πως ορίζεται ο θάνατος από ιατρικής αλλά και νομικής πλευράς. Το 1968 έγινε μια συνάντηση ειδικών από όλο τον κόσμο στο Χάρβαντ για να ορίσουν τον εγκεφαλικό θάνατο. Από ανατομικής πλευράς ο εγκεφαλικός φλοιός είναι υπεύθυνος για τις "ανώτερες λειτουργίες" του ανθρώπου (σκέψη, συναίσθημα κλπ) ενώ το μικρό τμήμα του που λέγεται στέλεχος έχει τα κέντρα της αναπνοής και της λειτουργίας της καρδιάς και κάνει τη "χαμαλοδουλειά". Οι επιστήμονες κατέληξαν οτι εγκεφαλικός θάνατος = σταμάτημα της λειτουργίας του εγκεφαλικού στελέχους.
Επομένως εξ ορισμού ισχύει αυτό που λένε οι πολέμιοι των μεταμοσχεύσεων: ο εγκεφαλικός θάνατος είναι μια "ιατρική ανάγκη" για να εξασφαλίσει η επιστήμη περισσότερα όργανα για μεταμοσχεύσεις. Αυτό που κινεί τους γιατρούς όμως δεν είναι το «κέρδος» ή τα χρήματα αλλά η πιεστική ανάγκη να σωθούν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που ταλαιπωρούνται και αργοπεθαίνουν από τελικά στάδια καρδιαναπνευστικής ανεπάρκειας, ηπατικής ή νεφρικής.
Το πως διαπιστώνει κανείς επίσης τον θάνατο του εγκεφαλικού στελέχους (άρα και τον εγκεφαλικό θάνατο) είναι κάτι που ανησυχεί ορισμένους. Για την ιατρική αλλά και τις νομοθεσίες των περισσοτέρων χωρών είναι αρκετές οι κλινικές δοκιμασίες της νέκρωσης του εγκεφαλικού στελέχους. Αυτές γίνονται από μια τριάδα γιατρών: εντατικολόγο, αναισθησιολόγο και νευρολόγο ή νευροχειρουργό. Κανείς τους δεν πρέπει να συμμετέχει, για λόγους αξιοπιστίας, στις μεταμοσχευτικές ομάδες. Οι δοκιμασίες είναι καταγεγραμμένες σε έντυπο, γίνονται από κάθε γιατρό χωριστά (υπό την παρουσία των υπολοίπων) και υπογράφονται. Μετά από τουλάχιστον 6-8 ώρες επαναλαμβάνονται από την ίδια ή μια δεύτερη τριάδα γιατρών (δηλ συνολικά 3-6 διαφορετικούς γιατρούς). Ποτέ και πουθενά στον κόσμο δεν έχει αναφερθεί επίσημα "ανάσταση" ασθενούς που είχε ταυτοποιηθεί προηγουμένως με όλη αυτή τη διαδικασία σαν εγκεφαλικά νεκρός. Ομως όσο προχωράει η τεχνολογία (και παρότι δεν το απαιτεί η νομοθεσία) οι γιατροί προχωρούν και σε επιπλέον εξετάσεις που μπορούν να πιστοποιήσουν τον εγκεφαλικό θάνατο: πχ αγγειογραφία εγκεφάλου, εγκεφαλογράφημα, σπινθηρογράφημα αιμάτωσης, προκλητά δυναμικά και υπερηχογράφημα εγκεφαλικής ροής. Στα περισσότερα νοσοκομεία κάνουν και κάποια από τις παραπάνω εξετάσεις (συνήθως την αγγειογραφία) για να είναι κανείς απόλυτα σίγουρος για τον εγκεφαλικό θανατο. Ο λόγος; αφενός γιατί με αυτές τις εξετάσεις διαπιστώνεται και η διακοπή της λειτουργίας και του υπόλοιπου εγκεφάλου και αφετέρου γιατί έτσι έχουμε πολύ νωρίτερα τη διάγνωση και μάλιστα με τρόπο «χειροπιαστό» για τους συγγενείς.
Και κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό: στο εξωτερικό οι γιατροί-συντονιστές των μεταμοσχεύσεων αμοίβονται από το κράτος ξεχωριστά για τις μεταμοσχεύσεις και τα ίδια τα νοσοκομεία επιχορηγούνται κεντρικά ανάλογα με τις μεταμοσχευτικές τους επιδόσεις. Στην Ελλάδα κανένας από τους γιατρούς που εμπλέκονται στη διαδικασία της διάγνωσης του εγκεφαλικού θανάτου και του υποψήφιου δότη δεν αμοίβεται για τη συμμετοχή του με οποιονδήποτε τρόπο ενώ δεν προβλέπεται κανενός είδους επιβράβευση των νοσοκομείων..

[Carduelis]

Part 3: "Νομικά θέματα"
Το να διαγνωσθεί ο εγκεφαλικός θάνατος είναι το αρχικό κομμάτι της ιστορίας, για να ληφθούν τα όργανα όμως έπρεπε να συμφωνήσει η νομοθεσία από ποιόν και πότε πρέπει να γίνεται. Αρχικά σε όλες τις χώρες (και μέχρι πρόσφατα και στη δική μας) ο νόμος ήταν υπέρ του υποψήφιου δότη. Επρεπε είτε να έχει δηλώσει όσο ήταν εν ζωή ότι είναι δωρητής οργάνων, είτε να συμφωνήσουν όλοι οι συγγενείς 1ου βαθμού για τη δωρεά. Με τα χρόνια, και λόγω των αυξημένων αναγκών για όργανα, οι περισσότερες χώρες άλλαξαν τη νομοθεσία τους υπέρ του υποψήφιου λήπτη πλέον. Έτσι όλοι οι πολίτες θεωρούνται υποψήφιοι δότες («εικαζόμενη συναίνεση») εκτός και αν έχουν δηλώσει την άρνησή τους όσο ήταν εν ζωή. Λογικό βήμα αν σκεφτεί κανείς οτι οι λίστες αναμονής για μεταμόσχευση αυξάνονται ραγδαία, το κόστος για φάρμακα και νοσηλεία όσων περιμένουν είναι τεράστιο και κυρίως οτι νέοι άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας 5-10 χρόνια μια ευκαιρία για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Ακόμα και στις χώρες όμως που υφίσταται αυτός ο νόμος στην πράξη ουδέποτε εφαρμόσθηκε. Παντού και πάντα η γνώμη των συγγενών ιατρικά και ηθικά είναι σεβαστή και είναι αυτή που πάντα επικρατεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Η Ελλάδα δυστυχώς είχε για πολλά χρόνια απογοητευτικές επιδόσεις στις μεταμοσχεύσεις. Τα κακά ποσοστά http://www.ont.es/publicaciones/Documents/Newsletter2011.pdf (τρίτοι από τον πάτο πάνω από Ρουμανία και Βουλγαρία στις 27 χώρες της ΕΟΚ) έκαναν την Ένωση να πιέζει για λήψη μέτρων και μεταξύ αυτών και εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας.
Για άλλη μια φορά έπρεπε να μας πιέσουν να κάνουμε τα αυτονόητα, να βελτιωθούμε κάπου που ολοφάνερα υστερούμε..
Ο ιατρικός κόσμος κλπ φορείς (πχ εκκλησία) είναι επιφυλακτικοί στο κομμάτι της εικαζόμενης συναίνεσης.
Προσοχή: όχι στο θέμα της δωρεάς οργάνων ή της βελτίωσης της κατάστασης στην πατρίδα μας, ή συνολικά στον νόμο, αλλά στο κομμάτι που αναφέρεται στην «εικαζόμενη συναίνεση». Έτσι ο νέος νόμος κατατέθηκε με τη διευκρίνηση οτι αυτό το σημείο θα ισχύσει μετά από δυό χρόνια (1/6/2013) αφού στο ενδιάμεσο γίνει καμπάνια ενημέρωσης του κόσμου.
Οποιος όμως τελικά διαφωνεί μπορεί πάντα να γραφτεί στα μητρώα αρνητών που υπάρχουν στον ΕΟΜ.
Σίγουρα πάντως, και ανεξαρτήτως του τι θα λέει ο νόμος τελικά, όσοι γιατροί ασχολούνται με τις μεταμοσχεύσεις, αποκλείεται να πάρουν όργανα δίχως την συγκατάθεση των συγγενών!!

[Carduelis]

Part 4 και τελευταίο: "Ποιοί είναι οι λήπτες και πως παίρνουν τα όργανα"
Από την στιγμή που θα υπάρξει η υπογεγραμμένη συγκατάθεση των συγγενών για την δωρεά των οργάνων ενημερώνεται ο ΕΟΜ (εθνικός οργανισμός μεταμοσχεύσεων). Στις απόρρητες λίστες του αναμονής υπάρχουν οι υποψήφιοι λήπτες και από αυτούς που έχουν προτεραιότητα διαλέγουν εκείνον που είναι πιο συμβατός. Ούτε οι ίδιοι οι υποψήφιοι δεν γνωρίζουν τη σειρά τους στη λίστα αναμονής. Η επιλογή γίνεται κεντρικά, δεν συμμετέχει κανένας από τους γιατρούς που διέγνωσαν τον εγκεφαλικό θάνατο, ούτε λαμβάνεται υπόψιν τυχόν επιθυμία των συγγενών του δότη να ορίσουν τον λήπτη. Η ομάδα αίματος φυσικά δεν αρκεί και χρειάζεται ένας πλήρης έλεγχος ιστοσυμβατότητας που γίνεται από τον ίδιο τον ΕΟΜ, σε επιλεγμένα εργαστήρια, λίγες μόνον ώρες πριν τη μεταμόσχευση και είναι απόρρητος. Οι χειρουργικές ομάδες επιλέγονται από τον ΕΟΜ και ειδοποιούνται λίγες ώρες πριν τη διαδικασία. Ολοι οι χειρισμοί γίνονται και ελέγχονται κεντρικά.
Ακόμα και μετά την μεταμόσχευση δεν επιτρέπεται να ξέρει η οικογένεια ποιοί πήραν τα όργανα του ανθρώπου τους ούτε και οι λήπτες ποιός ήταν ο ευεργέτης τους. Κάθε επικοινωνία των οικογενειών γίνεται με ενδιάμεσο μεσολαβητή τον ΕΟΜ.

• Ουσιαστικά οι μεταμοσχεύσεις από τη φύση τους είναι όχι μόνο δείκτης ποιότητας του υγειονομικού συστήματος μιας χώρας αλλά κυρίως δείκτης της Παιδείας ενός λαού.
• Πιστεύω οτι θα πρέπει η αιμοδοσία και η δωρεά οργάνων όχι μόνο να είναι στη λογική των ανθρώπων που απολαμβάνουν τη μοτοσυκλέτα, αλλά και να προωθείται κιόλας.

ΥΓ: Ο ΕΟΜ προσφέρει (κατόπιν συννενόησης) ένα banner που διαφημίζει τη δωρεά οργάνων σε κάθε ιστότοπο συλλόγου ή νοσοκομείου κλπ που θα ήθελε να συμμετάσχει.