Γκετεμποργκ Σουηδιας Ιουλιος 2009-Οδοιπορικο

[emix]

Κυριακη 19-7-2009
Την κυριακη ξυπνησα πολυ νωρις, ωστε να προσπαθησω να κανω τα υπολοιπα 630χλμ μεχρι την Ανκονα, μπας και προλαβω να μπω στο πλοιο για Πατρα, μια μερα νωριτερα, που εφευγε στις 4μμ.
Ετσι λοιπον 730πμ ημουν στον δρομο. Τα πραγματα ηταν φορτωμενα απο την προηγουμενη μερα. Ετσι πηρα το πρωινο, ντυθηκα και εφυγα.
Το κρυο ηταν τσουχτερο και ετσι εβαλα την επενδυση της στολης. Ηξερα ομως οτι κατεβαινοντας νοτιοτερα θα αρχιζα να ζεσταινομαι. Θα εμπαινα σε καμια τουαλετα ομως στην Ιταλια και θ αλλαζα.
Ξεκινησα λοιπον για νοτια με μια αισθηση ικανοποιησης που επιτελους θα εμπαινα Ιταλια.
Φθανοντας Trento και Modena η ζεστη γινοτανε αφορητη. Μπηκα λοιπον σε μια τουαλετα, εβγαλα την επενδυση και συνεχισα. Ηταν η πρωτη φορα μου στη ζωη μου που χαιρομουνα που ιδρωνα και ο ιδρωτας εσταζε μεσα απο το κρανος. Αρκετο κρυο ειχα φαει, στα μεσα του καλοκαιριου. Το βιολογικο μου ρολοι ειχε γινει σμπαραλια!

Φθανοντας Μπολωνια, ασχημες αναμνησεις ηρθαν στο μυαλο μου. Σ αυτο εδω το μερος πριν απο 10 μερες ειχα φαει την απιστευτη βροχη και τωρα ο ηλιος καιει και ιχνος συννεφου δεν υπαρχει. Τι τρομερες αντιθεσεις ειναι αυτες τελικα ε;

Λιγο πιο κατω επεσα σε δυο-τρια μποτιλιαρισματα απο τρακαρισμενα αμαξια και τελικα στις 230μμ εφθασα στο λιμανι της Ανκονας πληρως ικανοποιημενος που τελικα τα καταφερα. Ομως και να μην μπορουσα να μπω στο πλοιο δεν μ ενοιαζε τωρα ποια. Το πολυ-πολυ να εβρισκα ενα ξενοδοχειο να εβγαζα την βραδια και αυριο θα εμπαινα απλα στο καραβι κανονικα.

Ομως τελικα αλλαξα το εισητηριο. Ενα ατομο χωρις καμπινα και μια μηχανη, που πιανει ελαχιστο χωρο στο πλοιο, δεν ειναι ποτε προβλημα. Μπηκα λοιπον μεσα και βολευτηκα καπου. Αυτη την φορα δεν ειχα καμπινα, αλλα καθολου δεν μ ενοιαζε. Ημουνα στο πλοιο και αυριο θα ημουνα στο σπιτι μου.

Δευτερα 20-7-2009
Φθανοντας στο λιμανι της Πατρας οι ωρες εμοιαζαν αιωνες. Ο πλοιαρχος ειχε εντολες να πηγαινει απιστευτα αργα και το λιμανι εμοιαζε να μην μπορουμε να το πλησιασουμε ποτε.
Κατα τις 330 πατησα λοιπον ποδι,ροδα,οπως θελετε πειτε το, Ελλαδα. Επιτελους Ελλαδα, ελεγα.

Αφου γυρισα το "προγραμμα" του εγκεφαλου στα Ελληνικα δεδομενα δρομων και συνθηκων οδηγησης, ξεκινησα για την Αθηνα. Η ζεστη τρομερη, οσο τρομερη ηταν και η βροχη στην Γερμανια. Δεν μ ενοιαζε ομως. Ηξερα οτι με δυο ωρες οδηγηση θα ειχα κουραστει ποτε, κατι το οποιο δεν συνεβη ποτε στο εξωτερικο μετα τα 600 και 700χλμ, απλα γιατι εξω ειχε δροσια και δεν κουραζομουνα απο αυτο. Κουραζομουν βεβαια απο αλλο λογο. Ομως οι συνθηκες οδηγησης στο εξωτερικο (ασχετως βροχης) ηταν οι ιδανικες για οδηγηση. Με την ζεστη σε λιγη ωρα οι δυναμεις σου σ εγκαταλειπουν, οσο συνηθισμενος και να εισαι.

Εδω, μια και μοναδικη φωτογραφια απο το λιμανι της Ανκονας.

[emix]

Απολογισμος:

Τελειωνοντας αυτο το ταξιδι τα συναισθηματα μου ηταν περιεργα. Απο την μια κοιτουσα φθανοντας τον χαρτη το σημειο που εφθασα και δεν μπορουσα να πιστεψω οτι πηγα τελικα εκει πανω, απο την αλλη χαιρομουν που γυρισα σπιτι και στην οικογενεια μου, απο την αλλη στεναχωριομουν που μια τρελη αποφαση που παρθηκε αρχες Φεβρουαριου ελαβε τελος.

Ηταν η πρωτη φορα στην ταξιδιωτικη μου ζωη που η ζυγαρια εγερνε πιο πολυ στην χαρα οτι τελειωσε αυτο το ταξιδι. Οσο κι αν σου αρεσει να ταξιδευεις ενα τετοιο ταξιδι, ειδικα οταν το κανεις μονος ειναι τρομερα δυσκολο.

Και καλες να ηταν οι καιρικες συνθηκες ειναι πολυ σκληρο να μην εχεις εναν ανθρωπο διπλα σου, να μιλας, να νοιωθεις μια ασφαλεια. Προσπαθουσα ποτε μου να μην περασει απο το μυαλο μου η σκεψη οτι μπορει να μου συμβει κατι, διοτι πολυ απλα δεν θα ηξερα πως θα τα βγαλω περα. Οκ, ειχα οδικη βοηθεια. Καπως θα τα βολευα. Αλλα μεσα στην καταρακτωδη βροχη, στην ακρη του δρομου, αντε να τα βγαλεις περα. Ετσι πολυ θα ηθελα τελικα να ειχα εναν συνταξιδιωτη διπλα μου, να ανταλλασουμε καμια κουβεντα, καμια κουβεντα συμπαραστασης. Ειδικα τις ωρες που οδηγουσα με βροχη, ηθελα καποιον να ειχα να μου συμπαρασταθει.

Ξερω οτι η αποφαση που πηρα ηθελε πολυ μεγαλο θαρρος. Η αληθεια ειναι οτι δεν γνωριζω απο που βρηκα αυτο το θαρρος. Δεν ειμαι και ο πιο θαρραλεος ανθρωπος. Ηξερα ομως οτι αυτο το ταξιδι ηταν ευκαιρια ζωης. Ποσοι παντρεμενοι με δυο παιδια (το ενα 5μηνων), σ αυτον τον κοσμο εχουν τετοια ευκαιρια; Να πανε μονοι τους ενα τετοιο ταξιδι; Καπου μεσα απ αυτο μαλλον βρηκα το θαρρος και ειπα μεσα μου: "Ηλια, τωρα ειναι η ευκαιρια. Ή τωρα ή ποτε". Ετσι το αποφασισα.

Δεν μπορω να πω οτι θα το συνιστουσα και σε αλλους να το κανουν. Οσο και καλα με τον εαυτο σου να τα πηγαινεις, ειναι πολυ δυσκολο. Η μοναξια δεν παλευεται, ειδικα μ αυτες τις συνθηκες. Η μηχανη ειχα παψει να ειναι για μενα ενα αντικειμενο. Ειχε καταντησει ενας ανθρωπος για μενα. Εξαρτιομουν απο αυτην οσο τιποτα αλλο. Τι θα γινοταν αν μ αφηνε πουθενα; Ετσι λοιπον της μιλουσα πριν απο καθε ταξιδι. "Καλημερα, καλη μου, αντε, κουραγιο, λιγα χιλιομετρα σημερα", και αλλα τετοια. Τι να εκανα; Προσπαθουσα να παρω δυναμη απο τη μηχανη μου (δεν ξερω αν εκεινη μπορουσε να παρει δυναμη απο εμενα φυσικα).

Θελω εδω, να ευχαριστησω την γυναικα μου, που με ανεχτηκε ολες αυτες τις ημερες. Ηταν πολυ δυσκολο να ειμαι εκει εξω μοναχος και ζητουσα αρκετες φορες την επικοινωνια μαζι της για να μπορω να παιρνω κι απο εκεινη δυναμη. Την ευχαριστω επισης που παρ ολες τις αντιρρησεις της γι αυτο το ταξιδι, δεχτηκε τελικα να το κανω.

Τελος να ευχαριστησω και τον καλο μου φιλο τον Αντωνη, που με βοηθησε οικονομικα μετα την βλαβη της μηχανης, ωστε να πραγματοποιησω αυτο μου το ονειρο. Γιατι ασχετως τις δυσκολιες που αντιμετωπισα, ειμαι απολυτα ευχαριστημενος και ικανοποιημενος που μπορεσα να φθασω εκει πανω. Ειμαι πλεον γεματος απο εικονες, παραστασεις, εμπειριες οδηγικες και μη, και ειδα οτι τελικα με ψυχραιμια και υπομονη ολα μπορουν να γινουν.

Αφησα επιτηδες μια φωτογραφια για το τελος. Αυτην την φωτογραφια την ειχα πανω στο tankbag, ακριβως μπροστα μου. Ειναι η οικογενεια μου. Αυτη η φωτογραφια ηταν τα παντα για μενα. Αυτη η φωτογραφια μου ελεγε καθε δευτερολεπτο που οδηγουσα οτι πρεπει να προσεχω στον δρομο. Οτι δεν πρεπει να κανω χαζομαρες, οτι πρεπει γυρισω ζωος και αβλαβης πισω στο σπιτι. Ηταν η πηγη του θαρρους και η πηγη της δυναμης τελικα που με βοηθησε να ξεκινησω,να φθασω εκει πανω και να γυρισω πισω.

Ενα ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευχομαι να με αξιωσει ο θεος να κανω κι αλλα στο μελλον. Το επομενο ταξιδι το χρωσταω στην γυναικα μου...!

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Αρχική Δημοσίευση από emix

Απολογισμος:

Τελειωνοντας αυτο το ταξιδι τα συναισθηματα μου ηταν περιεργα. .
.
.
.
.
.
.
.

Ενα ταξιδι τελειωσε λοιπον. Ευχομαι να με αξιωσει ο θεος να κανω κι αλλα στο μελλον. Το επομενο ταξιδι το χρωσταω στην γυναικα μου...!

Φίλε Ηλία, σου εύχομαι κι εγώ,

σύντομα να έχεις ακόμη πιο συναρπαστικές εμπειρίες .....

Η παρουσίαση, πολύ καλή !!!!!!!

[xenos]

φιλε Ηλια εισαι κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ο-ς...μπραβο σου ρε θηριο...εδω μερικοί απο εμας φοβόμαστε να παμε μόνοι μας μεχρι την θεσσ/νικη για καφε κ εσυ εκανες κατι αξιοθαυμαστο...μπραβο σου!!!

[COACH]

[gsmaniac]

ΗΛΙΑ ΨΥΧΑΡΑ................για παντα ΑΕΚΑΡΑ.Μπραβο φιλε,παντα να γυρνας καλα,με ομορφες αναμνησεις:sm5::sm5::sm5:

[Kwstas_kef]

Πω πω παρα πολλα μπραβο σου αξιζουν και σε εσενα και στην γυναικα σου που αντεξε να σε αφησει να πας τοσο κακρυα ολομοναχος.
Φυσικα να σου ευχηθω να μην ειναι το τελευταιο αλλα μετα απο τετοια κινηση ολα τα αλλα θα φαινονται αστεια φανταζομαι...
Παντα τετοια ολοψυχα :sm5::sm5:

[vtheo]

Ηλία ένα μεγάλο μπράβο φίλε για το ταξίδι.Ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι τόσο από χιλιόμετρα αλλά και γενικότερα δύσκολων συνθηκών.Είναι μεγάλη απόφαση να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι και επειδή παρακολουθούσα το θέμα σου από καιρό δεν άφησες τίποτα να στο ακυρώσει ούτε η βλάβη της μοτό σου αλλά ούτε και η μη συμμετοχή του φίλου σου σ'αυτό το ταξίδι αν θυμάμαι καλά.

Δε σε έχω γνωρίσει από κοντά φίλε αλλά η εικόνα που μου δίνεις είναι του γνήσιου μοτοσυκλετιστή κάτι που σπανίζει πολύ στη χώρα μας.Φέτος είχα την ευκαιρία να κάνω και εγώ ένα ταξίδι ευρώπη με 2 φίλους.Συνάντησα πολλούς σαν εσένα έξω,άτομα που αγαπούσαν τον μοτοσυκλετισμό, έπερναν τη μοτοσυκλέτα τους και με την απαραίτητη προστασία έκαναν μοτοχιλιόμετρα επειδή αυτά τους δίνουν κάτι το ξεχωριστό.Συνάντησα Γερμανό στην Ελβετία με XT500(78 μπρος πίσω ταμπούρα) να κατευθύνεται στις Άλπεις,μία μοτό Ηonda με όδηγο τον πατέρα συνοδηγό την μητέρα και στο καλάθι τα 2 μικρά παιδιά βέβαια όλοι με την απαραίτητη προστασία, αντρόγυνα που οδηγούσαν και ο άντρας και η γυναίκα τη δική τους μοτοσυκλέτα και πολλά άλλα παραδείγματα.Γενικά κατάλαβα ότι ο μοτοσυκλετισμός εκεί είναι θεσμός που τον σέβονται μοτοσυκλετυστές και μη.

Εύχομαι να σαι πάντα καλά εσύ και η οικογένεια σου και απο κει και πέρα κάτι που σου δίδαξε το φετινό σου ταξίδι είναι ότι όταν υπάρχει υγεία κάτι που πραγματικά θέλουμε πραγματοποιείται.

[emix]

Παιδια σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια.
Ειλικρινα δεν ξερω απο που βρηκα αυτο το θαρρος και εκανα αυτο το ταξιδι.Ισως και η αγνοια ακομα. Φυσικα ημουνα 99% προετοιμασμενος για το τι θα συναντησω.
Το σημαντικοτερο ομως για την αποφαση μου ηταν η αγαπη μου για μοτοσυκλετισμο και τα ταξιδια. Αγαπη η οποια ξεκινησε στα 34 μου χρονια (περνωντας απο παπι 50cc κατευθειαν σε Honda Afriva 750) και οχι απο τα εφηβικα μου χρονια.
Το ταξιδι αυτο το εκανα και για τον αλλον πατερα που ηθελε παρα πολυ να ερθει και μεχρι τελευταιας στιγμης προσπαθουσε να βρει τον τροπο.

Ποτε μου δεν το μετανιωσα. Δεν λεω οτι θα το ξαναεκανα, αλλα δεν το μετανιωσα ποτε. Εχοντας γυρισει πισω απο ενα τετοιο ταξιδι και ειδικα που το εκανα μονος, βλεπω λιγο διαφορετικα πλεον τα πραγματα.
Δυστυχως οταν εχεις μια ψυχη 5 μηνων πισω στο σπιτι ειναι λιγο δυσκολο να απολαμβανεις τετοια ταξιδια, ξεροντας οτι σε περιμενει αυτη η ψυχουλα.
Ισως οταν μεγαλωσει και γινει σαν τον μεγαλο μου γιο να μπορω να ταξιδευω πλεον μονος πολυ πιο ανετα. Μεχρι τοτε θα ταξιδευω με την γυναικα μου, για να εχω και μια παρηγορια.

Σας ευχαριστω ολους και ευχομαι και σε σας να κανετε τα ονειρα σας πραγματικοτητα. Μην φοβαστε να κανετε αυτα που θελετε ακομα και αν πρεπει να τα κανετε μονοι σας.

[vp_68]

Έλα μωρή ΑΕΚΑΡΑ!!!!!!!!:sm5::sm5:
Ηλία να ξέρεις ότι έχεις πραγματοποιήσει αυτό που εμείς ( παντρεμένοι με παιδιά ) σκεπτόμαστε αλλά δεν το κάνουμε.
Να είσαι καλά μαζί με την οικογένειά σου και να ελπίζεις πως κάποτε θα κάνεις ένα ποιό μεγάλο Ταξίδι..