Η Τυχη, η Ατυχη και το Καρμα: Ενα γερικο αλογο που δεν ηθελε να το βαλει κατω.

[Ταξιδευτης]

Με φρεσκο λαδακι στο καθαρισμενο μοτερ, ηταν ωρα για δοκιμη.
Δυο μηνες αφοτου ειχα φερει τη μηχανη στο γκαραζ θα εβλεπα για πρωτη φορα αν η προσπαθεια μου ειχε αποτελεσμα η οχι!

Την εβαλα μπροστα και πηρε με μια μιζια! Το μοτερ γουργουριζε στο ρελαντι χαρουμενο -τελος οι διακοπες, τα μπερδεματα στο ανοιγμα του γκαζιου και τα σβησιματα!

Μηνες μετα η ταλαιπωρη μηχανη εβλεπε ξανα το φως του ηλιου καλυτερη απο ποτε!
Μπορει να μην ειχε πλαστικα επανω της και να απειχε αρκετα απο το τελικο αποτελεσμα, αλλα βλεποντας την εξω στο φως της ημερας να δουλευει ετσι ησυχα ηταν για μενα η καλυτερη επιβραβευση της δουλειας μου και σαν να μου ελεγε με το τροπο της ενα μεγαλο ευχαριστω που καποιος ειχε την διαθεση να ασχοληθει μαζι της.



Εχουμε ακομα αρκετο δρομο ομως λεμε -δεν θα σταματουσαμε εδω!
Γραμμη για τη Λ. Αθηνων λοιπον, οπου με περιμενε ενας απιθανος τρελαρας και πολυ καλος μηχανουργος για να φτιαξουμε την σχαρα.
Πρωτα απ' ολα εφυγαν ολες οι παλιες κολλησεις. Αφου η βαση λειανθηκε και καθαριστηκε, επεσε η νεα κολληση, οχι μονο στα σημεια που επιανε πριν αλλα και σε ολα τα αλλα τμηματα που χρειαζονταν ενισχυση.

Το αποτελεσμα ηταν αψογο. Η βαση ενισχυθηκε για να αντεχει ενδεχομενα βαρη και εγινε καλυτερη και απο το εργοστασιο. Σιγουρα ομως καμια σχεση με το πριν ετσι;