Τροφή για σκέψη και γνώμες

[ortho]

Ιαπετός είπε: 26/09/2011 στις 10:06 pm
Νίκο Αργεάδη
Η λογική τού μνημονίου είναι λίγο πολύ γνωστή.
Δάνεια μέ τριμερή εγγύηση γιά τήν αποπληρωμή καί αναχρηματοδότηση τού χρέους. Η αποπληρωμή γιά τίς τράπεζες, ώστε νά μήν έχουν πρόβλημα καί η νέα δανειοδότηση από διεθνείς οντότητες, υποκειμένων “πιά” στό διεθνές δίκαιο. Ήτοι κράτη, ΔΝΤ καί ΕΚΤ.
Βεβαίως καί η απόφαση νά μπεί η Ελλάδα σέ διεθνή επιτήρηση (ώς πρώτο θύμα, συνεπικορούμενο από Ιρλανδία, Πορτογαλία καί ότι άλλο βγάλει τό σενάριο) δέν ήταν κίνηση τής τελευταίας στιγμής, στό πόδι καί βεβιασμένη, αλλά προσχεδιασμένη. Τό κείμενο τού μνημονίου δέν ετοιμάσθηκε σέ ένα μήνα, αλλά ήταν έτοιμο πρό πολλού. Αρκεί νά δεί κανείς τίς πρόνοιές του καί θά βγάλει τά ανάλογα συμπεράσματα.
Κατά πρώτον ορίζει, ότι τά δανεικά θά καλύψουν παλαιά χρεωστάσια πού λήγουν καί άν αυτό δέν τηρηθεί, τότε όλο τό πoσόν τής πραγματοποιηθήσας εκταμίευσης είναι άμεσα πληρωτέο από τό ελληνικό κράτος.
Όσο υπάρχει η αναχρηματοδότηση μέσω τού μνημονίου, τό ελληνικά δημόσιο απογορεύεται νά στραφεί σέ εναλλακτικούς τρόπους αναχρηματοδότησης. Σέ διαφορετική περίπτωση η συμφωνία κυρήσσεται άκυρη καί όλο τό πασόν τής πραγματοποιηθήσας εκταμίευσης είναι άμεσα πληρωτέο από τό ελληνικό κράτος.
Τό μνημόνιο ορίζει ώς τόπο εκδίκασης τής παράβασης σημείων ή τού συνόλου τών προνειών του τό Λουξεμβούργο καί μέ δίκαιο εκδίκασης πιθανής προσφυγής τό αγγλικό δίκαιο, τό οποίο ναί μέν είναι ετεροβαρή υπέρ τού δανειστή, απαγορεύει δέ τήν κατάσχεση κρατικής περιουσίας (όπως καί τό ελληνικό δίκαιο). Γι’αυτό απαιτήθηκε καί πάρθηκε από τό ελληνικό δημόσιο η εθελούσια εξαίρεσή του από τήν συγκεκριμένη αυτήν πρόνεια.
Τί κάνει τό μεσοπρόθεσμο;
Οι άνωθεν αναφερθέντες πρόνοιες παραμένουν οι ίδιες, μέ εξαίρεση τόν δανεισμό καί αυτό γιατί στήν μέση μπαίνει τό προσωρινό χρηματοπιστωτικό ταμείο σταθερότητας. Τό οποίο καλείται νά κάνει τί; Νά εγγυηθεί τό “εθελοντικό” κούρεμα τών ιδιωτών πιστωτών, δίνοντάς τους εγγύηση γιά τά νέα “κουρεμένα” ομόλογα. Η εγγύση τού ταμείου αυτού δίνεται μέ τήν εμπράγματη συμφωνία ταμείου καί ελληνικού κράτους. Δηλ. Τό ελληνικό κράτος παραχωρεί στό ταμείο τά εμπράγματα δικαιώματά του σάν εγγύηση. Η εγγύηση πού ζητά η Φιλανδία δέν εμπίπτει στίς άνωθεν εγγυήσεις´ Είναι μόνον γιά ιδιώτες πιστωτές. Τά ποσό πού θά εκταμιεύσουν τά κράτη μέ τό μεσοπρόθεσμο τό εγγυούνται οι φορολογούμενοι τών κρατών πιστωτών μας!!!
Τό μόνιμο χρηματοπιστωτικό ταμείο σταθερότητας, τό οποίο έχει αποφασισθεί καί εγκριθεί νά λειτουργήσει από τό 2013 θά κάνει κάτι ανάλογο. Τά κράτος τής ευρωζώνης πού θά έχει πρόβλημα δανεισμού θά καταφεύγει στό ταμείο, αυτό θά αναλαμβάνει νά καλύψει τούς πιστωτές, θά παίρνει υπ όψιν του τήν οικονομική κατάσταση τού “θύματος κράτους”, πόση λιτότητα σηκώνει χωρίς νά “αυτοκτονήσουν” μαζικά ή ξεσηκωθούν οι πολίτες του καί κινδυνεύσει η ευρωζώνη καί έτσι θά βγαίνει τό ποσοστό κουρέματος τού χρέους καί η αντικατάσταση τών απαξιωμένων χρεογράφων μέ νέα καί εγγυημένα (από τό ταμείο), ώστε νά μπορεί νά πληρώνει στό μέλλον (τό χρεωκοπημένο κράτος) τούς τόκους τούς πιστωτές του.
Μερικοί σχολιαστές αναφέρονται κατά πόσον μπορεί νά αποπληρωθεί τό χρέος. Αυτά είναι παραμύθια τής Χαλιμάς. Τό κρατικό χρέος δέν αποπληρώνεται! Αναχρηματοδοτείται μέ νέο χρέος! Αυτό πού ενδιαφέρει είναι η πληρωμή τών τόκων. Καί αυτή είναι τό πραγματικό κέρδος πού τσεπώνεται. Άν (θεωρητικά) κληθεί η ισχυρά οικονομική Γερμανία νά αποπληρώνει τά ομόλογά της πού λήγουν χωρίς αναχρηματοδότηση, τό μόνο πού τής μένει είναι νά κυρήξει άμεση στάση πληρωμών. Γιά νά συνεννοούμαστε
Σέ αυτή τήν γρήγορη επισκόπηση (πρός κατανόηση) υπάρχει τό δόλωμα στό μεγάλο αγκίστρι. Αυτό είναι η “αποδοχή” τής διαδικασίας επιτήρησης μέ τό δέλεαρ τής μείωσης τού ονομαστικού μας χρέους καί τήν μελλοντική διαχειρησιμότητά του.
Τό επιτίμημα; Η υποθήκη όλης τής δημόσιας περιουσίας καί τών μελλοντικών εσόδων τού δημοσίου υπέρ τών εγγυητών τού χρέους μας μέ παράλληλη αναγκαστική διαχείρηση τών δημοσιονομικών αποτελεσμάτων τού δημοσίου από τούς εγγυητές μας, άρα καί τών ακολουθούμενων δημασιονομικών πολιτικών (ήτοι επιλογή ύψους καί είδους φόρων, αναπτυξιακής στρατηγικής κ.λ.π.).
Εν κατακλείδι. κράτος απολύτως ελεγχόμενο καί όχι κράτος περιορισμένης κυριαρχίας.
Μπορεί νά αποφευχθεί αυτή η δρομολοημένη κατοχή τής χώρας:
Η άποψή μου είναι ναί, αρκεί νά γνωρίζουμε πού μάς οδηγούν.
Ένα ισχυρό όπλο έχει ακόμα η χώρα στήν διάθεσή της. Είναι τό μονόπλευρο από εμάς κούρεμα καί άς μάς κυρήξουν οι διεθνείς γνωμοδοτικοί οίκοι σέ καθεστώς χρεωκοπίας. Η διαφορά μέ τό προωθούμενο κούρεμα είναι τερατώδης.
Αυτό πού επιμελώς αποφεύγεται νά λεχθεί είναι ότι τά δάνεια μας (εκτός τό μνημονιακό 60 πείπου δις.) είναι στό εθνικό μας νόμισμα (ευρώ) καί διέπονται από τό ελληνικό δίκαιο.
Αρκεί μιά πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία θά επιβάλλει αναγκαστικό κούρεμα, όσο ο νομοθέτης κρίνει σκόπιμο. Η αιτιολογική έκθεση τής νομοθετικής αυτής πράξης δέν θά μπορεί νά είναι άλλη από τό ειδεχθές τού χορηγθέντος χρέους. Όποιος ιδιώτης πιστωτής έχει αντίρρηση νά στραφεί στά ελληνικά καί διεθνή δικαστήρια, τά οποία θά κρίνουν τό έννομο ή όχι τής πράξης καί άν τό ποσόν τής αναγκαστικής διαγραφής είναι τό πρέπον ή όχι.
Στό ενδιάμεσο διάστημα πρέπει τό ελληνικό κράτος νά τηρεί τίς υποχρεώσεις του στήν αποπληρωμή τών τοκοχρεωλυσίων τού εναπομείνοντος χρέους καί στήν μελλοντική αναχρηματοδότησή του. Τό τραπεζικό πρόβλημα μπορεί νά λυθεί μέ αναγκαστική κρατικοποίηση γιά όσες τράπεζες δέν τό αντέξουν. Τό μεγάλο μυστικό θά είναι η εξεύρεση τών 60 δις. γιά τά δάνεια πού πήραμε μέ τό μνημόνιο καἰ νά καλύψουμε τίς άμεσες λήξεις τών κουρεμένων πιά ομολόγων.
Πώς θά τό πετύχει; Εδώ καλείται μιά άλλη πολιτική νά τό σχεδιάσει καί νά τό εφαρμόσει. Ανέφικτο δέν είναι . Διατηρούμε τήν κρατική μας κυριαρχία καί «βγάζουμε» από τόν κόπο τούς ευρωπαίους εταίρους μας νά μάς «σώσουν». Αυτονόητα καί μένουμε στό ευρώ. Μιά αναγκαστική περικοπή χρέους θά κάνουμε, δέν θά γκρεμίσουμε τόν κόσμο.






Να συγκροτηθούν διεθνή δικαστήρια για το χρέος | ANTINEWS