Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Το «Γύρο του Κόσμου... Νότια» θα πραγματοποιήσει έλληνας μοτοσυκλετιστής


Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012, 16:08

Όλο και μικρότερος γίνεται ο πλανήτης για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη, ο οποίος, εδώ κι είκοσι πέντε χρόνια ταξιδεύει στους δρόμους του κόσμου με μια μοτοσικλέτα.

Συνεπαρμένος από ενδόμυχα συναισθήματα και εσωτερικές αναζητήσεις, ανακαλύπτει σε κάθε γωνιά της γης την ομορφιά της ζωής, αψηφώντας τυχόν δυσκολίες και κινδύνους.

Πέντε ήπειροι, 1.200.000 χλμ. και 105 χώρες βρίσκονται πλέον καταγεγραμμένα στο «ημερολόγιο καταστρώματος» του μοναδικού Έλληνα, δίτροχου ταξιδευτή.

Για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη, η μοτοσικλέτα αντιπροσωπεύει ένα συνειδητό τρόπο ζωής. Είναι το μέσο με το οποίο αποφάσισε να ταξιδέψει τα όνειρά του σε τόπους που προσφέρουν προκλήσεις, αυθεντικότητα, συγκινήσεις και σε μέρη όπου δοκιμάζονται τα όρια και οι αντοχές της ανθρώπινης φύσης.

Ένα νέο ταξίδι στους δρόμους του κόσμου

Ο Φιλέας Φογκ, με σημείο εκκίνησης το Λονδίνο και ταξιδεύοντας συνεχώς ανατολικά, κατάφερε μετά από 80 ημερολογιακές ημέρες να βρεθεί και πάλι στη βρετανική πρωτεύουσα. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα συγκοινωνίας της εποχής του, ο ήρωας του Ιουλίου Βερν μπόρεσε να αφήσει με επιτυχία ένα πλήρες ίχνος γύρω από τη γη.

Με αφετηρία και τερματισμό την Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης, θέλοντας να κάνει το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν μια αληθινή ιστορία ζωής, σκοπεύει το 2012 να πραγματοποιήσει το «Γύρο του Κόσμου… Νότια».

Με μια μοτοσικλέτα KTM SMT 990, ταξιδεύοντας αποκλειστικά στο νότιο ημισφαίριο της γης. Επιδίωξή του είναι να βρεθεί μετά από ακριβώς 80 ημέρες και 21.500 χερσαία χιλιόμετρα στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε!

Τέσσερις ήπειροι (Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αμερική) και 17 χώρες -Τουρκία, Αίγυπτος, Σουδάν, Αιθιοπία, Κένυα, Τανζανία, Μαλάουι, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Νότια Αφρική, Αργεντινή, Βραζιλία, Βολιβία, Περού, Χιλή, Ουρουγουάη, Παραγουάη- θα αποτελέσουν το καινούριο πεδίο ταξιδιωτικής δράσης του Κωνσταντίνου Μητσάκη. Ο «Γύρος του Κόσμου… Νότια» ξεκινά στις 20/6/2012 και ολοκληρώνεται στις 6/9/2012.

Το newsbeast.gr θα παρακολουθεί στενά το ταξίδι του έλληνα ποντοπόρου κατ' αποκλειστικότητα, με εικόνες και ανταποκρίσεις, όποτε το επιτρέπει η… τεχνολογία της επικοινωνίας.

«Η μεγαλύτερη πρόκληση για τη γνώση είναι το ταξίδι». Υιοθετώντας τα λεγόμενα γνωστών εξερευνητών, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης έχει ζήσει τα τελευταία 26 χρόνια μια συναρπαστική δίτροχη περιπέτεια ανά την υφήλιο.

Η θαυμαστή αυτή πορεία σε τίτλους δίνει μια μικρή γεύση από τις εμπειρίες που έχει συλλέξει, κάποιες από τις οποίες έβαλαν σε κίνδυνο ακόμη και την ίδια του τη ζωή.

1985 – 2000

1985– 1990 Διάφοροι προορισμοί στην Ευρώπη
1991 Βόρειο Ακρωτήριο (Νορβηγία)
1992 Ιταλία, Γαλλία, Ανδόρα, Ισπανία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Τουρκία, Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτο
1993 Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Κασμίρ (Ι####ϊα).
1995 Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Βιρμανία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Σιγκαπούρη
1996 Ρωσία, Σιβηρία, Αλάσκα, Καναδά, ΗΠΑ, Ευρώπη
1997 Κίνα, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Ιράν, Τουρκία (Ο Δρόμος του Μεταξιού).
1998 Αίγυπτος, Σουδάν, Αιθιοπία, Κένυα, Τανζανία, Ζάμπια, Ζιμπάμπουε, Νότια Αφρική (Γύρος της Αφρικής Ι).
1999 Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Νίγηρας, Μπουργκίνα Φάσο, Μάλι, Τόγκο, Μπενίν, Νιγηρία, Καμερούν, Ζάμπια, Μποτσουάνα, Ναμίμπια, Νότια Αφρική (Γύρος της Αφρικής II).
2000 Αργεντινή, Χιλή, Περού, Ισημερινός, Κολομβία, Παναμάς, Κόστα Ρίκα, Ονδούρα, Έλ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Γουατεμάλα, Μεξικό, Η.Π.Α, Καναδάς, Αλάσκα

2001 – 2011

2001 Τουρκία, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Ιράκ, Ιράν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδία. (Η Πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου)
2002 Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Σενεγάλη
2003 Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Αλβανία, Τουρκία, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν
2004 Τουρκία, Ιράν, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Αυστραλία.
2005 Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία, Ιράν, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ι####ϊα.
2006 Τουρκία, Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ρωσία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Βοσνία, Σλοβενία, Ιταλία.
2007 Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία, Σιβηρία, Μογγολία, Ιαπωνία.
2008 Τουρκία, Ιράν, Τουρκμενιστάν. Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Κροατία, Βοσνία, Μαυροβούνιο, Αλβανία
2009 Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Μπαγκλαντές, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Ιταλία, Αυστρία, Λιχτενστάιν, Ελβετία, Σαν Μαρίνο.
2010 Τουρκία, Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία.
2011 Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τουρκία.

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Κυριακή, 24 Ιουνίου 2012, 23:58


O Γύρος του Κόσμου Νότια ξεκίνησε…

Από το λιμάνι του Πειραιά το απόγευμα της Κυριακήςhttp://www.gsforum.gr/files/1/2012/banner_xoundras.jpghttp://www.newsbeast.gr/files/temp/8...F8EAC4161B.jpg


Ο Κώστας Μητσάκης έβαλε πλώρη για το νέο του εγχείρημα, το «Γύρο του Κόσμου Νότια» σε 80 ημέρες, με μια μικρή καθυστέρηση που οφείλεται στην έκδοση της βίζας για το Σουδάν που δεν βγήκε στην ώρα της.

Με τη μοτοσυκλέτα του, τον εξοπλισμό του και την εμπειρία του από ανάλογα ταξίδια, σχεδίασε τη νέα του εξόρμηση με γνώμονα την παραμονή στο νότιο ημισφαίριο για το σύνολο της διαδρομής των 21.500 χιλιομέτρων.

Το newsbeast.gr θα παρακολουθεί από κοντά το ταξίδι του με καθημερινές σχεδόν ανταποκρίσεις, ή λιγότερο συχνές όταν δεν το επιτρέπει η υποδομή της επικοινωνίας. Το πλοίο από τον Πειραιά θα τον οδηγήσει στη Χίο και από εκεί με το πέρασμα στην Τουρκία ξεκινά ουσιαστικά το χερσαίο τμήμα της διαδρομής.

Η συνέχεια περιλαμβάνει το πέρασμα στην αφρικανική ήπειρο την οποία θα διασχίσει από βορρά ως τον νότο. Από τη Νότια Αφρική θα πετάξει μέχρι τη Νότιο Αμερική όπου ξεκινά η δεύτερη φάση του ταξιδιού.

Σε αυτή θα διασχίσει επτά χώρες κάποιες από τις οποίες επισκέπτεται για πρώτη φορά, παρά τους «Γύρους» που έχει κάνει ανά τον πλανήτη με διαφορετικές κάθε φορά κατευθύνσεις.

Εμείς τι άλλο να ευχηθούμε από την πιο ασυνήθιστη ταξιδιωτική ευχή, για τον Κώστα Μητσάκη: «Καλό Γύρο του Κόσμου»…

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Το ταξίδι των 80 ήμερων του Κωνσταντίνου Μητσάκη ξεκίνησε. Πρώτος του σταθμός εκτός Ελλάδας για το «Γύρο του Κόσμου... Νότια», είναι η γειτονική Τουρκία, όπου και βρέθηκε ταξιδεύοντας από τη Χίο.

Πέρασε στο Τσεσμέ και διάνυσε 1.000 χιλιόμετρα για να καταλήξει στο λιμάνι της Μερσίνας και να ταξιδέψει για Αίγυπτο.

Διαβάστε την πρώτη ανταπόκριση του στο newsbeast.gr…

«Ο ήλιος που ξεπρόβαλε με βρήκε σε μια καρέκλα καφενείου στην παραλιακή οδό της Χίου να προσπαθώ με δυσκολία να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου – παρά το δεύτερο δυνατό καφέ.

Έχοντας αποβιβαστεί στο νησί της μαστίχας στις 03.40 τα ξημερώματα (επιβάτης στο ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Πειραιά-Χίο) περίμενα καρτερικά μέχρι τις 08.30 το πρωί για να περάσω στις απέναντι μικρασιατικές ακτές μ’ ένα μικρό πλοιάριο. Κάθε αρχή και δύσκολη…

Το πέρασμα από τη Χίο στο τουρκικό παραθεριστικό κέντρο Τσεσμέ έγινε πάντως με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, καθώς είχε σκαλώσει η άγκυρα του μικρού πλοιαρίου στο βυθό του λιμανιού. Χρειάστηκε τελικά η επέμβαση των αντρών του τοπικού λιμεναρχείου για να ξεκινήσουμε το υδάτινο δρομολόγιο με προορισμό τη γειτονική Τουρκία.

Μετά τις σύντομες συνοριακές διαδικασίες, η Τουρκία ήταν έτοιμη να προσφέρει πρώτη τους δρόμους της για να ξεκινήσει ο δίτροχος "Γύρος του Κόσμου… Νότια".

Πριν όμως πατήσω τη μίζα της πορτοκαλί ΚΤΜ, περπάτησα για λίγο στην παραλία και άφησα τη βουβή ματιά μου να κολυμπήσει στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Αφού έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου, αφουγκράστηκα για μια τελευταία φορά τον ποιητικό παφλασμό των κυμάτων και αμέσως μετά ξεκίνησα την τιτάνια πορεία στους δρόμους του κόσμου…

Η κόκκινη γραμμή του χάρτη στην Τουρκία ένωνε τις πόλεις Ουσάκ, Αφιόν, Κόνυα, Καραμάν και Μερσίνα, οριοθετώντας μια διαδρομή 1.000 χλμ.

http://www.newsbeast.gr/files/temp/C...9F18B47253.jpg

Απώτερος προορισμός το λιμάνι της Μερσίνας, απ’ όπου ένα άλλο καράβι θα με μεταφέρει στην Αίγυπτο. Λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στη Συρία, η οδική διάσχιση της Μέσης Ανατολής είναι απαγορευτική.

Παρά τη ταλαιπωρία της προηγούμενης νύχτας, την πρώτη μέρα κατάφερα να οδηγήσω για περίπου 650 χλμ. και να φτάσω αρκετά κοντά στην πόλη των Δερβίσηδων, την Κόνυα.

Τη δεύτερη μέρα, αρκετά πιο ξεκούραστος και λιγότερο… νυσταγμένος, έφτασα μετά από 350 χλμ. στην πόλη Μερσίνα, που καθρεπτίζεται στα ζεστά νερά της Ανατολικής Μεσογείου.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia4.JPG

Από τα πρώτα πάντως χιλιόμετρα στην Τουρκία, ένιωθα επίμονα ένα ανεξήγητο σφίξιμο στην καρδιά, έναν κόμπο στο λαιμό που μου έκοβε την ανάσα.

Οι παραστάσεις της εύφορης μικρασιατικής γης, με την οικεία μεσογειακή χλωρίδα και τα γραφικά κεραμόσπιτα των πάμπολλων οικισμών που με συνόδευαν καθ’ οδόν, παρέπεμπαν την ιστορική μου μνήμη στις αλησμόνητες πατρίδες. Αυτά τα ιστορικά χώματα του Ελληνισμού, που τα στοιχειώνουν τα ίχνη της παρουσίας του προγονικού πολιτισμού.

Όλες όμως οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μου για τρισχιλιετή δημιουργική παρουσία του ελληνισμού στην αντίπερα ακτή χάθηκαν αμετάκλητα, όταν ένα γιγάντιο τσοπανόσκυλο βρέθηκε εντελώς ξαφνικά στην πορεία της μοτοσικλέτας, περίπου 60 χλμ. δυτικά της πόλης Αφιόν.

Πέφτοντας ακαριαία στα φρένα, κατάφερα τελικά να περάσω μόλις λίγα εκατοστά πίσω από το αμέριμνο τετράποδο, ενώ λουσμένος στον ιδρώτα, σκεφτόμουν με τρόμο ότι ίσως το ταξίδι μου να είχε αναβληθεί πριν καλά-καλά αρχίσει!

Σε αντίθεση με το σύγχρονο αρχιτεκτονικό πρόσωπο των τουρκικών πόλεων, η εικόνα των χωριών της ενδοχώρας με ταξίδευε πίσω στο χρόνο.

Προσκολλημένοι στον παραδοσιακό τρόπο ζωής, οι τοπικοί οικισμοί με τα χαμηλά πετρόκτιστα σπίτια εξέπεμπαν μια ιδιαίτερη γοητεία και έλξη για τη δυτική ματιά μου, ενώ οι συνθήκες και οι τρόποι διαβίωσης που αντίκριζα σίγουρα αναφέρονταν σε μια άλλη, μακρινή εποχή.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia2.JPG

Επιδιώκοντας την ταύτισή μου με την καθημερινότητα των ντόπιων, δεν δίσταζα να σταματώ παράμερα την μοτοσυκλέτα και να περπατώ μέσα στα ταπεινά χωριά της διαδρομής.

Τι ανακάλυπτα με έκπληξη με κάθε βήμα μου; Ανοικτές πόρτες και ξεκλείδωτες καρδιές… Αξέχαστη θα μου μείνει άλλωστε η γνωριμία με την μαντηλοφορεμένη Ασλάν, σ’ ένα ορεινό χωριό της διαδρομής Καραμάν-Μερσίνα.

Σταματώντας για να τη φωτογραφίσω, η αναφορά της εθνικής καταγωγής μου στάθηκε η αφορμή να ακούσω από τα χείλια της Ασλάν παραφθαρμένες ελληνικές φράσεις και λόγια. Όπως μου εκμυστηρεύτηκε, η γιαγιά της είχε ελληνικές ρίζες, κάτι που δεν έκρυβε άλλωστε και η ίδια.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia3.JPG

Τόση ήταν μάλιστα η συγκίνησή της που αντίκρισε Έλληνα, που δεν δίστασε διόλου να με πάει μέχρι το σπίτι της και να με γεμίσει με πεσκέσια: σκληρό ζυμωτό ψωμί, ντομάτες, τυρί πρόβειο και φρέσκα λαχανικά από τον κήπο της!

Στη Μερσίνα, που έφτασα το μεσημέρι της δεύτερης μέρας, τα νέα που άκουσα δεν ήταν τόσο ευχάριστα: το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Μερσίνα-Πορτ Σάιντ, που ήταν προγραμματισμένο για το ίδιο βράδυ (26/6), θα καθυστερούσε για τουλάχιστον 2 εικοσιτετράωρα, μέχρι να γεμίσει το πλοίο με νταλίκες και φορτηγά. Έτσι, ήμουν πλέον υποχρεωμένος να στρατοπεδεύσω –παρά την θέλησή μου- στην παραλιακή πόλη την Νότιας Τουρκίας και να περιμένω υπομονετικά το πλοίο να σφυρίξει…»

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

O «Γύρος του Κόσμου Νότια» περνάει από την Αφρική

Τρίτη, 03 Ιουλίου 2012, 17:55



Αντιμέτωπος ο Κων. Μητσάκης με το «τέρας» της αιγυπτιακής γραφειοκρατίας

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...r_xoundras.jpghttp://www.newsbeast.gr/files/temp/1...91304AC1D3.jpg

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι του. Από την Τουρκία περνάει με καράβι στην Αίγυπτο, όπου και έρχεται αντιμέτωπος με το τέρας της γραφειοκρατίας.

Διαβάστε την ανταπόκριση στο newsbeast.gr…

«Το ταξίδι με το καράβι ποτέ δεν το συμπάθησα. Λίγο ο συνωστισμός, λίγο η καθυστέρηση και η ταλαιπωρία, απέφευγα όσο μπορούσα να μπω σε πλοίο… Ας όψεται όμως ο προορισμός – ένα πανέμορφο νησιωτικό καταφύγιο στο Αιγαίο μας.

Μετά όμως απ’ αυτό το ακτοπλοϊκό εφιάλτη που έζησα, σίγουρα θα κάνω πολλά χρόνια να μπω ξανά σε πλοίο. Το δρομολόγιο της μεγάλης τρέλας: Μερσίνα (Τουρκία) – Πορτ Σάιντ (Αίγυπτος) μ’ ένα οχηματαγωγό (RO/RO), παρέα με 72 τούρκους νταλικέρηδες, 15 ουκρανούς ναυτικούς και έναν ελληνα μοτοσυκλετιστή – εμένα!

Το προγραμματισμένο δρομολόγιο ξεκίνησε με 2 ημέρες καθυστέρηση και διήρκησε 18 ώρες παραπάνω (48 αντί για 30 ώρες), δίχως κανείς από τους επιβαίνοντες να νοιαστεί για αυτό.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia2.JPG

Κανένας δεν μιλούσε αγγλικά (ούτε όμως και εγώ μιλώ τουρκικά ή ρώσικα), το φαγητό ήταν τυπικά τούρκικο, μπαρ ή άλλος χώρος διασκέδασης και συνάθροισης δεν υπήρχε, ενώ το πρωινό της δεύτερης ημέρας απειλήθηκε τουρκο-ουκρανική σύρραξη, αφού ένας θερμόαιμος νταλικιέρης τόλμησε να γλυκοκοιτάξει την καμαριέρα – η οποία, σημειωτέον, τα «είχε» με τον μάγειρα. Όχι τίποτα άλλο, θα μέναμε και νηστικοί…

Και κάπου στη μέση εγώ, που προσπαθούσα να ξορκίσω την καταραμένη μοναξιά μου βυθισμένος μέσα στην οθόνη του υπολογιστή. Δεν έλειψαν φυσικά και οι αναγκαίοι ρομαντικοί περίπατοι -από την καμπίνα στην πρύμη και από την κουζίνα στην πλώρη. Τελικά, 48 ώρες αποδείχτηκαν μάλλον πολλές για χαλάρωση και ξεκούραση, ειδικά όταν επιχειρείς ένα δίτροχο οδοιπορικό 80 ημερών…

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia3.JPG

Με το που πάτησα το πόδι μου (ή έβαλα ρόδα) στην αφρικανική ήπειρο, άρχισαν τα προβλήματα – αρκετά νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζα. Το αδυσώπητο τέρας της αιγυπτιακής γραφειοκρατίας βάλθηκε να μου δείξει τα δόντια του. Κι ενώ η διεκπεραίωση των δικών μου εγγράφων δεν πήρε πάνω από μια ώρα, οι τελωνιακοί υπάλληλοι έσπευσαν περιχαρείς να μου ανακοινώσουν πως για την μοτοσυκλέτα θα έπρεπε να περιμένω… 2-3 ημέρες (όχι ώρες, όπως αρχικά πίστεψα)!

Ως τότε, μπορούσα να πάρω τις αποσκευές μου και να καταλύσω σ’ ένα ξενοδοχείου του Πορτ-Σάιντ μέχρι να τελειώσει ο εκτελωνισμός της μοτοσυκλέτας. Και φυσικά, μόλις μου ανακοινώθηκε το ποσό που θα έπρεπε να καταβάλω στους τελωνιακούς και τα «τσιράκια» τους στο τέλος της όλης διαδικασίας, έπαθα ένα μικρό «εγκεφαλικό»: 180 ευρώ, ένας ολόκληρος μισθός τους! Καλωσορίσατε στην χώρα της γραφειοκρατίας…

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia5.JPG

Από το μικρό μπαλκόνι του ξενοδοχείου διακρίνω το γαλάζιο της Μεσογείου, ενώ η ανάκατη φασαρία του δρόμου που φτάνει στα αυτιά μου αντιπροσωπεύει την πολύβουη καθημερινότητα των ντόπιων. Μετρώ τη δεύτερη μέρα αναμονής στο Πορτ-Σάιντ και πιστεύω να είναι η τελευταία. Η Νότια Αίγυπτος και ο θεός Νείλος με περιμένουν…»

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia1.JPG

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Ταξιδιώτης στην Αίγυπτο των Φαραώ

Δευτέρα, 09 Ιουλίου 2012, 13:52


http://www.newsbeast.gr/files/temp/C...0E0D70166A.jpg

Από τη χώρα των Φαραώ, περνάει το ταξίδι που έχει σχεδιάσει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης, ο «Γύρος του Κόσμου... Νότια».

Διαβάστε την ανταπόκριση του έλληνα μοτοσυκλετιστή στο newsbeast.gr…

«Στις τέσσερις μέρες που έμεινα στο Πορτ-Σάιντ περιμένοντας στωικά να τελειώσει ο γραφειοκρατικός Γολγοθάς και να παραλάβω την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα από τα αιγυπτιακά τελωνεία, δεν έμεινα με σταυρωμένα χέρια.

Μεταξύ άλλων επισκέφτηκα και το ελληνικό προξενείο της πόλης, όπου με υποδέχτηκε ο αντιπλοίαρχος Δημήτρης Κυριακουλόπουλος. Εκτός από τα αξιοθέατα και τα μικρά μυστικά του Πορτ-Σάιντ, ο εξυπηρετικότατος Δημήτρης μ’ έφερε και σε επαφή με τα μέλη της ολιγάριθμης τοπικής ελληνικής κοινότητα, όπως και με τον έλληνα Μητροπολίτη του Πορτ-Σάιντ, Καλλίνικο.

Η επίσκεψη στο εντευκτήριο της κοινότητας συνέπεσε με μια μικρή συνεστίαση που είχε οργανωθεί για να μιλήσει ο Αιδεσιμότατος Καλλίνικος. Ήταν πραγματικά μια συγκινητική εμπειρία που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνομιλήσω με τους λιγοστούς έλληνες ομογενείς της πόλης, οι οποίοι εξακολουθούν –παρά τις ανυπέρβλητες πια δυσκολίες– να κρατούν με αυταπάρνηση τις δικές τους εθνικές και θρησκευτικές «Θερμοπύλες».

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia7.jpg

Έχοντας παραλάβει την αιγυπτιακή πινακίδα κυκλοφορίας με τον αραβικό αριθμό 566, ξεκίνησα νωρίς τα χαράματα την πορεία μου προς το νότο της χώρας. Το ταξίδι στην αφρικανική ήπειρο επιτέλους άρχιζε! Αρχικός προορισμός η πόλη Luxor (840 χλμ. νότια του Πορτ-Σάιντ), που απολαμβάνει το υδάτινο χάδι του «θεού Νείλου».

Η διαδρομή που είχα επιλέξει «έτρεχε» αρχικά κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας, περνώντας από τις πόλεις Ismailia, Suez, Ras Zafarana, Hurghada και Safaga. Στην συνέχεια, ο οδικός άξονας έστριβε δυτικά μέσα στην έρημο και ακουμπούσε τις όχθες του Νείλου, λίγο βορειότερα της πόλης Luxor.

Χρειάστηκα περίπου 12 ώρες για να καλύψω τα χιλιόμετρα της διαδρομής. Στα πρώτα 200 χλμ. η κίνηση του δρόμου ήταν πυκνή και οι αισθήσεις μου δούλευαν συνεχώς στα «κόκκινα». Κυκλοφοριακή αναρχία και πανδαιμόνιο, ποικιλόμορφα οχήματα, ζωήλατα κάρα, απρόβλεπτοι πεζοί, θόρυβος και πολύ καυσαέριο ήταν τα κύρια στοιχεία με τα οποία βρέθηκα αντιμέτωπος στους πολυσύχναστους δρόμους της χώρας του Νείλου.

Επρόκειτο για μια άκρως τρομολαγνική εμπειρία –ειδικότερα για ένα μοτοσυκλετιστή– αφού η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά των ντόπιων οδηγών μπορούσε ανά πάσα στιγμή να με ξαπλώσει στην άσφαλτο. Βλέπετε, οι άραβες οδηγοί δεν φημίζονται διόλου για την υποδειγματική συμπεριφορά τους. Ευτυχώς, μετά την πόλη Suez, η κίνηση σταδιακά αραίωνε, με αποτέλεσμα, στο υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι την πόλη Luxor να οδηγώ πιο ήρεμα και χαλαρά.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia6.jpg

Τα διάσημα τουριστικά θέρετρα της Ερυθράς Θάλασσας δεν άργησαν να κάνουν κι αυτά την εμφάνισή τους στα αριστερά του δρόμου. Μεταξύ των πόλεων Ras Zafarana και Safaga, δεκάδες ξενοδοχειακά συγκροτήματα βρίσκονταν κτισμένα δίπλα στην θάλασσα, προσφέροντας αποστειρωμένες διακοπές πολυτελείας σε ξένους και ντόπιους παραθεριστές. Ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκα να σταματήσω εδώ, έστω για μια βραδιά…

Αυτό που δεν μπορούσε όμως να περάσει απαρατήρητο ήταν το γεγονός ότι -σε συνάρτηση πάντα με την κατά νότο πορεία μου- η θερμοκρασία έπαιρνε σταδιακά την ανιούσα. Όσο η διαδρομή έτρεχε παράλληλα με το τιρκουάζ της Ερυθράς Θάλασσας, ο υδράργυρος φλερτάριζε τους 33-35 βαθμούς Κελσίου – καταστάσεις υποφερτές.

Μόλις όμως ο δρόμος, αργά το ίδιο μεσημέρι, αποχαιρέτησε για πάντα την θάλασσα και στράφηκε στην ενδοχώρα διατρέχοντας τις άγονες εκτάσεις της Ανατολικής Ερήμου, τότε οι ενδείξεις στο θερμόμετρο άγγιξαν αμέσως τους 42-43 βαθμούς Κελσίου. Λες και βρέθηκα ξαφνικά μέσα σ’ ένα καμίνι. Ήταν μια μικρή πρόγευση για τα καυτά δεινά που με περίμεναν στην τρομερή έρημο της Νουβίας, στο Βόρειο Σουδάν.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia1.jpg

Για δυο μέρες, οι φαραωνικοί θησαυροί του Luxor, που βρίσκονται και στις δύο όχθες του Νείλου και έχουν αναδείξει την πόλη στο μεγαλύτερο υπαίθριο αρχαιολογικό μουσείο του κόσμου, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου.

Η Κοιλάδα των Βασιλέων (με τους δεκάδες λαξευμένους βασιλικούς τάφους και τα πολύτιμα κτερίσματα που περιείχαν), οι εντυπωσιακοί ναοί Luxor και Karnak, οι κολοσσοί του Μέμνονα, ο ναός της βασίλισσας Χαμσεπσούτ, καθώς και ένα πλήθος άλλων μοναδικών μνημείων, μου χάρισαν ένα ανεπανάληπτο ταξίδι στα άδυτα της αρχαίας αιγυπτιακής Ιστορίας.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia5.jpg

Οδηγώντας με μόνιμη συντροφιά τα ασάλευτα νερά του Νείλου, η πόλη Aswan με υποδέχτηκε μετά από 200 χλμ. πορείας. Εδώ, στο νοτιότερο αστικό κέντρο της Αιγύπτου, η οδική αποστολή μου στην χώρα των Φαραώ έφτασε αισίως στο τέλος της.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia2.jpg

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia3.jpg

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia4.jpg

Από το λιμάνι της πόλης, ένα ποταμόπλοιο –που διασχίζει μια φορά την εβδομάδα τα νερά της λίμνης Νάσερ– θα με μεταφέρει στη σουδανική πόλη Wadi Halfa. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου παραμονής μου στο ειδυλλιακό Aswan αναλώθηκε στις προετοιμασίες της ατμοπλοϊκής μετάβασής μου στο Σουδάν και λιγότερο με την γνωριμία των φαραωνικών μνημείων των πόλης.

Σειρά έχει τώρα η μυθική Νουβία των αρχαίων να καλωσορίσει το δίτροχο ταξιδευτή του Νότου…»

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Ο Κώστας Μητσάκης στην 18η ημέρα του ταξιδιού

Τετάρτη, 18 Ιουλίου 2012, 15:16



Στο Σουδάν με την καυτή «ανάσα» της Νουβικής Ερήμου να φτάνει τους 50 βαθμούς

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...r_xoundras.jpghttp://www.newsbeast.gr/files/temp/1...D7CBBD509E.jpg

Το ταξίδι του έλληνα οδοιπόρου, Κώστα Μητσάκη, συνεχίζεται και η θερμοκρασία διαρκώς αυξάνεται. Τόσο του περιβάλλοντος, όσο και των συμβάντων. Και στο τέλος έρχεται η πρόσκαιρη γαλήνη μιας διαφορετικής «όασης».

Ας απολαύσουμε το «ημερολόγιο καταστρώματος» του Κώστα Μητσάκη από το πέρασμά του από Σουδάν, ειδικά για το newsbeast.gr:

«Μόνο όποιος έχει ταξιδέψει στην Ινδία με κάποιο τριτοκοσμικό τρένο είναι σε θέση να καταλάβει τις τραγικές συνθήκες που βίωσα εν πλω, διασχίζοντας τη λίμνη Νάσερ μ’ ένα άθλιο σαπιοκάραβο.

Η μετάβαση από την πόλη Aswan της Αιγύπτου στη Wadi Halfa του Σουδάν ήταν ένα ατμοπλοϊκός εφιάλτης διάρκειας 18 ωρών, που ειλικρινά δεν θα ήθελα να ξαναζήσω: υπεράριθμοι επιβάτες που κοιμόντουσαν και στα πιο απίθανα σημεία, βρωμιά και σκουπίδια παντού, δυσοσμία, καυτές λαμαρίνες, φασαρία και ένας ήλιος να πυρπολεί αλύπητα το μικρό πλοιάριο. Κι εγώ, στριμωγμένος σε μια μικρή γωνιά, αγκαλιά με τις αποσκευές μου, έδινα συνεχώς κουράγιο στον εαυτό μου.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia1.JPG

Μοναδική, ωστόσο, παρηγοριά στα ατμοπλοϊκά δεινά που βίωνα καρτερικά αποτελούσε η εικόνα της απέραντης λίμνης, η οποία φάνταζε σαν μια μικρή θάλασσα μέσα στην κίτρινη απεραντοσύνη της ερήμου Σαχάρας.

Η λίμνη Νάσερ δημιουργήθηκε το 1971 μετά την κατασκευή του φράγματος στο Aswan, ένα έργο που υπαγορεύτηκε από την επιτακτική ανάγκη να τιθασευτούν τα νερά του Νείλου και να αυξηθούν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Αυτό όμως είχε και το κόστος του: σαράντα πέντε χωριά κατά μήκος του Νείλου -ανάμεσά τους και η αρχική πόλη Wadi Halfa- βούλιαξαν για πάντα στο βυθό της λίμνης, ενώ περίπου 50.000 γηγενείς εγκατέλειψαν για πάντα τις εστίες τους.

Και μπορεί εγώ να προχωρούσα μπροστά, η σκέψη μου όμως παρέμενε πίσω, στο Aswan της Αιγύπτου. Εκεί είχα αφήσει την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα, η οποία θα με ακολουθούσε λίγο μετά μ’ ένα άλλο εμπορικό πλοιάριο. Άλλο άγχος κι αυτό… Μετά από όσα είχα περάσει στο λιμάνι του Port Said με τον εκτελωνισμό της μοτοσυκλέτας, δικαίως ήμουν τόσο ανήσυχος και αναστατωμένος.

Η γνωριμία μου με τη σουδανική πραγματικότητα ξεκίνησε από την υποτυπώδη αποβάθρα όπου έδεσε το πλοιάριο, συνεχίστηκε στους χωματόδρομους της πλινθόκτιστης Wadi Halfa και ολοκληρώθηκε λίγες ώρες αργότερα σ’ ένα υπαίθριο ξενοδοχείο. Με κρεβάτι στην άμμο και ύπνο κάτω από τον έναστρο αφρικανικό ουρανό.

Στη Wadi Halfa, την οποία αγκάλιαζε ασφυκτικά το σκληρό και απόκοσμο οικοσύστημα της Σαχάρας, παρέμεινα για δυο μέρες, έως ότου μοτοσυκλέτα, αναβάτης και αποσκευές γίναμε και πάλι η… γνωστή, αχώριστη παρέα!

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia2.JPG

Περίπου 920 χλμ. χώριζαν τη Wadi Halfa από την πρωτεύουσα Χαρτούμ, τον επόμενο προορισμό μου. Τα αστέρια τρεμόσβηναν στον ουρανό όταν οι αποσκευές έπαιρναν τη συνηθισμένη τους θέση πάνω στη μοτοσυκλέτα, ενώ λίγο προτού ο ήλιος ανατείλει, άφηνα πίσω μου τα τελευταία σπίτια της Wadi Halfa.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia3.JPG

Τολμώντας την αυθημερόν προσέγγιση της σουδανικής πρωτεύουσας, γνώριζα πως απέναντί μου είχα ένα μεγάλο σύμμαχο (έναν καινούριο ασφάλτινο οδικό άξονα), αλλά κυρίως έναν ανελέητο εχθρό: τον καυτό ήλιο της Νουβικής Ερήμου –αυτός ήταν άλλωστε ο βασικός λόγος της αρκετά πρωινής αναχώρησης.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia4.JPG

Από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, βρέθηκα να οδηγώ μέσα σ’ ένα απόκοσμο, επαναλαμβανόμενο μοτίβο αμμόλοφων και χωμάτινων υψιπέδων, ενώ τα χωριά που συναντούσα στο δρόμο μου ξεχώριζαν για τις πλινθόκτιστες κατοικίες, κατασκευασμένες από τα ευτελή υλικά της μάνας Γης.

Θετικό ήταν πάντως ήταν το γεγονός ότι νερό και καύσιμα έβρισκα σε τακτικές αποστάσεις. Και όταν, νωρίς το ίδιο μεσημέρι, ο υδράργυρος άγγιζε πλέον τους 50 βαθμούς Κελσίου, η καυτή ανάσα της ερήμου με έφερε κυριολεκτικά στα πρόθυρα της τρέλας και της απόγνωσης.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia5.JPG

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia6.JPG

Νόμιζα πως βρισκόμουν μέσα σ’ ένα… φούρνο μικροκυμάτων! Ο ζεστός άνεμος που μαστίγωνε αλύπητα τις αισθήσεις μου με ανάγκασε να υπερβώ κατά πολύ τα όρια της αντοχής μου, ενώ χρειάστηκε να επιστρατεύσω πείσμα και σιδερένια θέληση προκειμένου να ξεπεράσω το θανάσιμο εμπόδιο της Νουβικής Ερήμου. Και τελικά τα κατάφερα… Σαχάρα, σε νίκησα!

Ο ήλιος είχε χάσει πολύ από τη δύναμή του όταν αντίκριζα τα πρώτα σπίτι της σουδανικής πρωτεύουσας. Φτάνοντας στο Χαρτούμ, το κοντέρ της ακούραστης μοτοσυκλέτας κατέγραφε 3.250 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού και το “ημερολόγιο καταστρώματος” σημάδευε την 18η μέρα.

http://www.gsforum.gr/files/1/2012/0...smounotia7.JPG

Άφιξη στο ξενοδοχείο “Acropole” και θερμή υποδοχή από τον ιδιοκτήτη Γιώργο Παγουλάτο. Είναι ωραίο να βρίσκεις Έλληνες παντού, σε όλο τον κόσμο… Λίγο αργότερα, το χλιαρό νερό ξέπλυνε από πάνω μου όλη την κούραση και τη σκόνη της ερήμου, ενώ οι εφιαλτικές οδικές μνήμες της διαδρομής ξεθώριασαν γοργά και χάθηκαν σταδιακά στο πίσω μέρος του μυαλού.

Σειρά είχε τώρα η γνωριμία με το Χαρτούμ, που θα με φιλοξενήσει για τις δυο επόμενες ημέρες».

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

ολα καλα με το παληκαρι φενεται και ειναι ατσαλι αλλα θα τον προτιμουσα με ενα gs
μπορει να κανω και λαθος αλλα αυτη ειναι γνωμη μου
παντως τον ζηλευω με την καλη εννοια
μπραβο φιλος δωστου γρηγορα ψηλοτερα μακρυτερα:re25::re25::re25::re25::re25::re25::re25::re25:

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση,
καλά χιλιόμετρα στον ταξιδευτή !


Sent by Arkas via Tapatalk !

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

εχει κουράγιο μπόλικο !!! Αλλά σίγουρα το απολαμβάνει !!!!

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

ο Μητσακης, φοβερη φυσιογνωμια, ειχα διαβασει πολλα γιαυτον και τον γνωρισα στο βεσπαθλο το1997, εναν αγωνα Πειραια -Θεσσαλονικη-Πειραια, 1040 χλμ χωρις σταση ...με βεσπα,
εμφανιστηκε το πρωι της εκκινησης μαζι με τον δημοσιογραφο Γ.Μπανια και τον Οικονομακο διευθυντη της BMW, και ειπε θα τρεξουμε και εμεις,καποιος του ειχε δανεισει μια βεσπα "σουργελο"
και ηρθε να τρεξει,ηθελε να δει πως ειναι αυτος ο αγωνας...
ειχαμε περασει πολυ ωραια, τρεχοντας παρανομα στην εθνικη οδο, μεσα στη λασπη και αναμεσα στις νταλικες και τα βυτιοφορα...
νασαι καλα Δημητρη και να εχεις καλους δρομους,το βιβλιο με τα ταξιδια σου και την αφιερωση σου,"στους δρομους του κοσμου" το φυλαω μαζι με τα εικονισματα...

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Κυριακή, 22 Ιουλίου 2012, 00:12
Στην Αιθιοπία βρίσκεται ο ταξιδευτής του Νότου


Ο Κώστας Μητσάκης στον καταπράσινο ορεινό παράδεισο

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...r_xoundras.jpg

Οι εναλλαγές και οι εκπλήξεις αποτελούν τον μόνιμο συνοδό σε ένα ταξίδι σαν τον «Γύρο του Κόσμου Νότια» που πραγματοποιεί ο Κώστας Μητσάκης με τη μοτοσυκλέτα του.

Από την καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου ο οδοιπόρος έστειλε την ανταπόκρισή του στο newsbeast.gr. Ας αφήσουμε για λίγο τις λέξεις και τις εικόνες να μας ταξιδέψουν μαζί του.

«Το Χαρτούμ αποτέλεσε τον απαραίτητο σταθμό ξεκούρασης και ανασυγκρότησης που τόσο είχα ανάγκη μετά το καυτή εμπειρία της Νουβικής ερήμου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG

Τα τουριστικά αξιοθέατα της σουδανικής πρωτεύουσας είναι ελάχιστα, ενώ τις πιο ενδιαφέρουσες εικόνες της πόλης συνέλεξα στο χώρο της παραδοσιακής αγοράς του Omdurman. Και φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην επισκεφθώ τα γραφεία της τοπικής Ελληνικής κοινότητας.

Εκεί με υποδέχτηκε η συμπαθέστατη Λούση Βασιλείου, από την οποία ενημερώθηκα για την ιστορική διαδρομή και παρουσία του ελληνικού στοιχείου.

Ο ελληνισμός του Σουδάν, που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 αριθμούσε περί τους δεκαπέντε χιλιάδες ομοεθνείς μας, δεν ξεπερνά σήμερα τα διακόσια άτομα, ακολουθώντας δυστυχώς την ίδια φθίνουσα πορεία με το αντίστοιχο της Αιγύπτου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG

Τα σύνορα της Αιθιοπίας απείχαν περίπου 550 χλμ. νοτιοανατολικά του Χαρτούμ. Ακολουθώντας την διαδρομή Wad Medani-Gedaref-Gallabat, η προσέγγιση της συνοριακής γραμμής δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα.

Η κατάσταση του δρόμου είναι ικανοποιητική, το τοπίο επίπεδο και ερημικό, η θερμοκρασία αισθητά πεσμένη (30 βαθμοί) και η κίνηση λιγοστή. Πάμπολλες ήταν πάντως οι στάσεις μου μέσα στους τοπικούς οικισμούς με τις χαρακτηριστικές κυκλικές καλύβες από κωνικές αχυρένιες στέγες, που παρέπεμπαν στην Υποσαχαρική Αφρική.

Εδώ τα παιδιά φοβόντουσαν αρχικά να με πλησιάσουν. Κοιτούσαν με απορία, και από απόσταση ασφαλείας, τον δίτροχο μουσαφίρη. Όταν όμως ξεπερνούσαν το πρώτο σοκ και με πλησίαζαν, πολύ γρήγορα γινόμουν το καινούριο τους παιχνίδι.
http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia4.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia6.JPG

Με χαιρετούσαν, με άγγιζαν, με κλώτσαγαν, με …πετροβόλαγαν, με καλωσόριζαν στο δικό τους μικρόκοσμο…Τα αθώα παιδιά της αφρικάνικης γης.

Οι συνοριακές διατυπώσεις εκατέρωθεν της νεκρής ζώνης δεν ξεπέρασαν σε διάρκεια τη μια ώρα. Με τη σουδανική σφραγίδα εξόδου στο διαβατήριο, έκλεισα το ταξιδιωτικό κεφάλαιο «Σουδάν» και αμέσως μετά άνοιξα ένα καινούριο, το αιθιοπικό.

Αφού ευχαρίστησα τους μαυραγορίτες των συνόρων (για την ανταλλαγή πολύτιμου συναλλάγματος), ένα λιτό ξενοδοχείο στον συνοριακό οικισμό Metema ανέλαβε να ξεκουράσει το κουρασμένο μου κορμί για εκείνο το βράδυ.

Ο χάρτης με την αιθιοπική διαδρομή ξεκινούσε από τον συνοριακό οικισμό Metema, περνούσε από την παραλίμνια Bahir Dar, συνέχιζε στην πόλη Debros Markos και κατέληγε στην πρωτεύουσα Addis Abeba (τα πρώτα 890 χλμ.).

Τελείως ανυποψίαστος, ξεκίνησα το επόμενο πρωινό την διάσχιση της τρίτης κατά σειράς αφρικανικής χώρας. Σύντομα όμως δεν πίστευα στα μάτια μου. Ενώ λίγα χιλιόμετρα πίσω μου είχα αφήσει ένα επίπεδο τοπίο ερήμου, ξαφνικά βρέθηκα στην αγκαλιά ενός καταπράσινου ορεινού οικοσυστήματος.

Τον αιθιοπικό ορίζοντα κατέκλυζαν πάμπολλα βουνά που υψώνονταν επιβλητικά, προσδίδοντας μια ιδιαίτερα άγρια ομορφιά στο τοπίο. Η βασική γεωμορφολογία της Αιθιοπίας χαρακτηρίζεται από την παρουσία οροσειρών και υψιπέδων μέσου ύψους 2.000 μέτρων, με το υψόμετρο σε αρκετές περιπτώσεις να ξεπερνά τα 4.500 μέτρα.

Σε αυτή ακριβώς τη γεωμορφολογική ιδιαιτερότητα οφείλεται το γεγονός οτι ο υδράργυρος είχε κατρακυλήσει στους 13-15 βαθμούς Κελσίου. Χρειάστηκε να βγάλω από τις αποσκευές της μοτοσυκλέτας μια μπλούζα και γάντια για να ζεσταθώ…

Παράλληλα, μια ποικιλόμορφη ανθρώπινη πλημμυρίδα, απλωμένη σε όλο το μήκος του οδικού άξονα, συνιστούσε την μόνιμη συντροφιά μου, γεγονός που μ’ είχε υποχρεώσει να υιοθετήσω έναν ιδιόρρυθμο τρόπο οδήγησης ανάμεσα σε ζώα, κάθε λογής οχήματα και ανθρώπους.

Με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωνα ότι στην Αιθιοπία ένας ολόκληρος λαός κυριολεκτικά βρισκόταν στο δρόμο. Άντρες συνόδευαν κοπάδια ζώων στα βοσκοτόπια. Γυναίκες φορτωμένες υπέρβαρα με ξύλα και πέτρες κουβαλούσαν αγκομαχώντας το δικό τους καθημερινό σταυρό. Και αμέτρητα μισόγυμνα παιδιά έτρεχαν ξυπόλυτα δίπλα στη μοτοσυκλέτα και με χαιρετούσαν με εγκαρδιότητα.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia7.JPG

Όλες τούτες οι ανθρώπινες ψυχές κυκλοφορούσαν όμως -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- ρακένδυτες και ξυπόλυτες, μ’ ένα μόλις κομμάτι υφάσματος να μεριμνά για την προστασία από τη βροχή και το κρύο.

Αρκετές φορές βρέθηκα περικυκλωμένος από τραγικές ανθρώπινες υπάρξεις, με κορμιά σκελετωμένα και υποσιτισμένα, αντίκρισα πρόσωπα σκαμμένα και ζαρωμένα από το χρόνο και τις κακουχίες, εισέπραξα βλέμματα γεμάτα πόνο και θλίψη.

Αλλά, παρ’ όλες τις τραγικές συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης που επικρατούσαν, η αξιοπρέπεια, η περηφάνια και ο αυτοσεβασμός αποτελούσαν τα βασικά ανθρώπινα στοιχεία που διέκριναν τους γηγενείς στην επαφή τους μαζί μου.
Η παρουσία μου στην παραλίμνια πόλη Bahir Dar οφειλόταν αποκλειστικά στις οικολογικές μου ανησυχίες. Ήθελα οπωσδήποτε να γνωρίσω τα δυο υδάτινα «διαμάντια» της περιοχής: την λίμνη Τάνα (από τα υγρά της σωθικά της γεννιέται ο Γαλάζιος Νείλος) και τους φαντασμαγορικούς καταρράχτες του Γαλάζιου Νείλου (30χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης).

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia8.JPG

Η απογευματινή είσοδός μου στην Αντίς Αμπέμπα έγινε κάτω από καταρρακτώδη βροχή – έχει δυστυχώς ξεκινήσει η περίοδος των βροχών. Κατάκοπος από την ταλαιπωρία της διαδρομής, πάτησα φρένο στο πρώτο ξενοδοχείο που βρέθηκε μπροστά μου και μπήκα μέσα.

Ζεστό μπάνιο, καλό φαγητό και δυνατός αιθιοπικός καφές…Η ξενάγηση και η γνωριμία μου με την Αντίς Αμπέμπα, που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει «Νέο Λουλούδι», θα ξεκινήσει νωρίς την επομένη».

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Μπραβο στον Κωστα και σε ολους τους χορηγους που τον βοηθανε.

Μπαμπη ευχαριστουμε για την συνεχη ανταποκριση :)

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Aπιθανη ζωη πανω σε μοτοσυκλετες!
Απο το πρωτο με το KLR και την αξεχαστη ατακα
του φρουρου no entry for the moto in China
στο γυρο του κοσμου αλλη μια φορα απο Νοτο μερια..
Ξερετε γιατι το Ταξιδι αυτο εχει αυτο την παραξενη περιστροφη πανω στον πλανητη μας??
Γιατι εχει κανει ΟΛΑ τα υπολοιπα ο φιλος!!:)

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Ο Κώστας Μητσάκης στη Γη των Μασάι

Τρίτη, 24 Ιουλίου 2012, 18:02

Το πέρασμα από την Κένυα στην Τανζανία με δυσκολίες και απρόοπτα

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...r_xoundras.jpg

Έφθασε στον Ισημερινό ο Κώστας Μητσάκης και πέρασε «επίσημα» στον Αφρικανικό Νότο, εκεί όπου ο χειμώνας κάνει όλο και περισσότερο αισθητή την παρουσία του.

Ο «Γύρος του Κόσμου Νότια» συνεχίζεται με την ανταπόκριση του οδοιπόρου στο newsbeast.gr:

«Ο μυρωδάτος αιθιοπικός καφές που απολάμβανα στο εντευκτήριο της ελληνικής κοινότητας –βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του αθλητικού συλλόγου “Ολυμπιακός” στην Αντίς Αμπέμπα– επισφράγιζε το θερμό καλωσόρισμα που έτυχα από τους ομογενείς της Αιθιοπίας.

Λίγο νωρίτερα είχα επισκεφθεί και την παρακείμενη “Καλογεροπούλειο Σχολή”, εκεί όπου εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα μεταλαμπαδεύουν τα ελληνικά γράμματα και τον πολιτισμό στα ελληνόπουλα της Αιθιοπίας, επιτελώντας ένα αξιέπαινο και ζηλευτό έργο.

Την γνωριμία μου με την αιθιοπική πρωτεύουσα επωμίσθηκε ο Νίκος Παπαδόπουλος, που είχε έρθει στην Αιθιοπία από το Κονγκό πριν από 40 χρόνια και διατηρούσε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες εξαγωγής καφέ της χώρας. Παρέα με τον καλοσυνάτο Νίκο, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου, η εκκλησία της Αγίας Τριάδας (με τον τάφο του Χαϊλέ Σελασιέ), το μαυσωλείο του Μενελίκ και το Africa Hall πέρασαν για πάντα στη μνήμη μου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG

Με την πυξίδα στραμμένη προς το αιθιοπικό νότο, η αναχώρησή μου από την Αντίς Αμπέμπα έγινε νωρίς τα ξημερώματα. Προορισμός τα σύνορα της Κένυας (και συγκεκριμένα η παραμεθόριος πόλη Moyale, 840 χλμ. μακριά), όπου υπολόγιζα να φτάσω σε δυο μέρες.

Ένα πράσινο ορεινό τοπίο με έντονη υποτροπική βλάστηση ήταν το φυσικό ντεκόρ της διαδρομής των πρώτων 500 χλμ., ενώ τη δεύτερη μέρα την σκυτάλη πήρε η χλωρίδα της αφρικανικής σαβάνας.

Ωστόσο, διασχίζοντας το μονότονο οικοσύστημα της αιθιοπικής σαβάνας, έπιασα τον εαυτό μου αδικαιολόγητα αναστατωμένο, καθώς ένιωθα πως η μοναξιά της διαδρομής (οδηγούσα σε μια από τις πιο αραιοκατοικημένες εκτάσεις της Αιθιοπίας) μού είχε δημιουργήσει έντονη την αίσθηση ενός απροσδιόριστου φόβου.

Η Κένυα, η πατρίδα του Γιόμο Κενυάτα, με υποδέχτηκε με το χειρότερο τρόπο. Στα πρώτα 400 χλμ., ένας δύσκολος χωματόδρομος έβαλε σε τρομερή δοκιμασία αναβάτη και μοτοσυκλέτα. Η διαδρομή Moyale-Marsabit-Isiolo ήταν ομολογουμένως μια υπέρτατη σωματική και ψυχολογική καταπόνηση.

Σκόνη, πέτρα, ιδρώτας και μοναξιά. Περνώντας από τα λιγοστά χωριά της διαδρομής, μου δόθηκε ωστόσο η ευκαιρία να γνωρίσω τους Σαμκούρου, ένα νομαδικό λαό με πολεμικές δάφνες που ξεχωρίζει για τον πρωτόγονο τρόπο ζωής του. Οι Σαμκούρου θεωρούνται αδελφική φυλή με τους Μασάι και αποτελούν ένα μικρό μόλις κομμάτι του πληθυσμιακού μωσαϊκού της χώρας, καθώς στην Κένυα συνυπάρχουν σαράντα περίπου διαφορετικές φυλές.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG

Οδηγώντας κατόπιν στη διαδρομή Isiolo-Nairobi (230 χλμ.), η πορτοκαλί μοτοσυκλέτα φρενάρισε με δύναμη στα περίχωρα της πόλης Nanyuki. Ο λόγος; Ήθελα να απαθανατίσω φωτογραφικά την παρουσία μου στη νοητή γραμμή του Ισημερινού, ο οποίος τέμνει την Κένυα στο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG

Η είσοδός μου στο νότιο ημισφαίριο της Γης ήταν γεγονός, ενώ η θερμοκρασία των 17 βαθμών Κελσίου αποτελούσε το καλωσόρισμα στο χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου. Ήμουν και επίσημα πλέον ο… “ταξιδιώτης του Νότου”!

Στην πρωτεύουσα Nairobi δεν σκόπευα να μείνω, όπως και τελικά έκανα. Οι πληροφορίες μου έλεγαν για μια πόλη με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας, λόγω της αυξημένης εγκληματικότητας στους δρόμους της.

Έτσι, προτίμησα να την προσπεράσω τάχιστα και να κατευθυνθώ στα σύνορα της Τανζανίας, που απείχαν μόλις 130 χλμ. νότια της κενυάτικης μεγαλούπολης. Οι συνοριακές διαδικασίες για την είσοδό μου στην πέμπτη κατά σειρά αφρικανική χώρα του ταξιδιού υπήρξαν ανέλπιστα σύντομες, αποκλείοντας γραφειοκρατικούς λαβύρινθους, έρευνα αποσκευών και έλεγχο μοτοσικλέτας.

Μια μόνο σφραγίδα στο διαβατήριό μου και …”Welcome to Tanzania”. Αντίθετα, εκεί που καθυστέρησα αρκετά ήταν για να ξεφύγω από τον ασφυκτικό κλοιό των γηγενών Μασάι, που προσπαθούσαν να μου πουλήσουν μικροαντικείμενα της καθημερινότητάς τους με αντάλλαγμα λίγα δολάρια.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia6.JPG

Χτισμένη στους πρόποδες του όρους Meru, η πόλη Arusha (μόλις 105 χλμ. νότια της συνοριακής μεθορίου) ήταν ο πρώτος σταθμός μου στην Τανζανία. Πρόκειται μια πόλη-ορμητήριο των τουριστών που έρχονται εδώ για να κάνουν σαφάρι σε δύο από τα σημαντικότερα και πλουσιότερα οικοσυστήματα του πλανήτη: στο εθνικό πάρκο Ngorongoro και στο εθνικό πάρκο Serengeti.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia7.JPG

Το δικό μου καλωσόρισμα στην Arusha δεν ήταν ωστόσο το ιδανικότερο. Μποτιλιαρισμένος στο κέντρο της πόλης (έψαχνα για ξενοδοχείο), δέχτηκα αιφνιδιαστικά την επίθεση ενός ατόμου, που κατάφερε μέσα σε δευτερόλεπτα να κόψει με μαχαίρι τους ιμάντες που συγκρατούσαν τη μία τσάντα και να τραπεί σε φυγή με το λάφυρό του.

Για καλή μου όμως τύχη, τρία άτομα από το πλήθος που παρακολουθούσαν τη σκηνή και άκουσαν τις φωνές μου, καταδίωξαν τον κλέφτη, ο οποίος προτίμησε τελικά να πετάξει την τσάντα και να εξαφανιστεί στους παρακείμενους δρόμους.

Η τσάντα επιστράφηκε αισίως στα χέρια μου, ενώ εγώ συνειδητοποιούσα με τον πλέον άμεσο τρόπο πως μπορεί να υπολείπονταν 3.500 χλμ. για να φτάσω στη Νότια Αφρική και να ολοκληρώσω το αφρικάνικο σκέλος του ταξιδιού, θα έπρεπε όμως να βρίσκομαι συνεχώς σε εγρήγορση και μην εφησυχάζω διόλου».

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Στο ταξίδι του τολμηρού μοτοσυκλετιστή οι αντίξοες συνθήκες εναλλάσσονται με «οάσεις», με εισαγωγικά ή χωρίς. Οι διαφορετικές συνθήκες, η εναλλαγή της δυσκολίας με τη γαλήνη γίνονται κομμάτια του ίδιου παζλ, της ίδιας διαδρομής.

Μία από τις προγραμματισμένες οάσεις ήταν και το ξενοδοχείο Acropole στην καρδιά του Χαρτούμ. Την ανταπόκριση από το πέρασμα της Νουβικής Ερήμου το διαβάσαμε στο newsbeast.gr. Όμως η πολυτάραχη ιστορία του ξενοδοχείου με την ελληνική αύρα ήρθε στη συνέχεια κι έτσι πριν αναχωρήσει για την Αιθιοπία ο Κώστας Μητσάκης έστειλε νέα ανταπόκριση:

«Το "Acropole" είναι το παλαιότερο ξενοδοχείο του Χαρτούμ και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1952 από τον κεφαλλονίτη ναυτικό Παναγιώτη Παγουλάτο. Αρχικά διέθετε μόλις 10 δωμάτια, αλλά σύντομα επεκτάθηκε σε παρακείμενο κτίριο, αριθμώντας συνολικά 40 δωμάτια.

Όταν επισκεφθείτε το Χαρτούμ, την πρωτεύουσα του Σουδάν, αξίζει να καταλύσετε εκεί, στο ελληνικό ξενοδοχείο “Acropole”, που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο της πόλης (52 Zubeir Pasha St.).

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG

Όταν το 1967 ο Παναγιώτης Παγουλάτος απεβίωσε, τη διεύθυνση του ξενοδοχείου ανέλαβαν τα τρία παιδιά του, ο Θανάσης, ο Γιώργος και ο Γεράσιμος. Με την καθοδήγηση της μητέρας τους Φλώρας, αλλά και σκληρή προσωπική δουλειά, το ξενοδοχείο “Acropole” συνέχισε, όχι μόνο να λειτουργεί, αλλά έγινε σταδιακά θεσμός στα κοινωνικά και τουριστικά δρώμενα της σουδανικής πρωτεύουσας.

Τη δεκαετία του 1980, και συγκεκριμένα την περίοδο του πολέμου της Ερυθραίας, το ξενοδοχείο αποτελούσε τη βάση για όλες τις διεθνείς Μ.Κ.Ο, αφού το “Acropole” ήταν το μοναδικό σημείο στο Χαρτούμ που διέθετε φαξ, τέλεφαξ, όπως και καλή τηλεφωνική επικοινωνία με τον έξω κόσμο!

Η πιο δυσάρεστη στιγμή για το ελληνικό ξενοδοχείο του Χαρτούμ υπήρξε το 1988, όταν μια τρομοκρατική επίθεση κατέστρεψε ολοσχερώς το κεντρικό κτίριο του “Acropole” αφήνοντας πίσω 7 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

Παρόλα αυτά, τα τρία αδέλφια δεν πτοήθηκαν, αντίθετα, σήκωσαν τα μανίκια και κατάφεραν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να επαναλειτουργήσουν το ξενοδοχείο που μεταστεγάστηκε σε διπλανό κτίριο, λίγο μικρότερο.

Σήμερα, το “Acropole”, που μετρά έξι δεκαετίες ζωής, αποτελεί σημείο αναφοράς και συνάντησης για επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, αρχαιολόγους, υπαλλήλους των Ηνωμένων Εθνών (UN), αλλά και για απλούς ταξιδιώτες που επισκέπτονται το Χαρτούμ.

Η ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα, η φιλοξενία και η άψογη εξυπηρέτηση των τριών Ελλήνων του Σουδάν έχουν αναγάγει το ξενοδοχείο “Acropole” σ’ ένα “Home away from home”».

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG

Ο Γιώργος (όρθιος) δίπλα στο Θανάση Παγουλάτο

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG

Ο Γιώργος Παγουλάτος

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia4.JPG

Η ρεσεψιόν του «Acropole»

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG

Το internet hall του ξενοδοχείου

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Ο Κώστας Μητσάκης στην καρδιά του αφρικανικού χειμώνα

http://www.newsbeast.gr/files/temp/0...FD74350B22.jpgΣχετικά Άρθρα

Η εναρμόνιση και προσαρμογή με τις εκάστοτε συνθήκες αποτελούν ένα από τα δυσκολότερα και πιο απαιτητικά στοιχεία ενός οδοιπορικού. Ο Κώστας Μητσάκης συναντά τα όριά του αλλά ξεγελιέται από τις εικόνες που τον περιβάλλουν.

Συναντά το… χάρο με μορφή φορτηγού στην Τανζανία και πλήθος άγριων ζώων, μέχρι στιγμής χορτοφάγων. Ας απολαύσουμε τη διήγηση του Κώστα Μητσάκη, αποκλειστικά για το newsbeast.gr.

«Μετά από μια διήμερη ξεκούραση στην πόλη Arusha της Βόρειας Τανζανίας, συνέχισα και πάλι να οδοιπορώ στους σκονισμένους δρόμους της Αφρικής.

Ήδη από την Κένυα οδηγούσα αριστερά (σύμφωνα με το βρετανικό οδικό κώδικα), κάτι που θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος του ταξιδιού μου στην Αφρική.

Μέσα στην επικράτεια της Τανζανίας είχα περίπου 1.350 χλμ. να διατρέξω, ενώ οι πόλεις Moshi, Morogoro, Iringa και Mbeya παρεμβάλλονταν στη διαδρομή μου ως σύνορα της Ζάμπιας, της επόμενης χώρας που θα φιλοξενούσε τους τροχούς της πορτοκαλί μοτοσυκλέτας.

Σε μικρή απόσταση από την Arusha, η ματιά “σηκώθηκε” ψηλά στον ουρανό και αντίκρισε με δέος τη χιονοσκέπαστη κορυφή του Κιλιμάντζαρο. Ο επιβλητικός “Φάρος της Αφρικής” με υποχρέωσε να σταματήσω αρκετές φορές στην άκρη του δρόμου για να τον απαθανατίσω με το φωτογραφικό φακό.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG

Καθώς θαύμαζα την ορεινή σιλουέτα του ψηλότερου βουνού της Μαύρης ηπείρου, ο λογισμός μου μοιραία έτρεξε πίσω στο 1963, χρονιά ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Τανζανίας. Ο πρόεδρος της χώρας Τζούλιο Νιερέρε είχε προέβη τότε σε μια συμβολική πράξη, που προκάλεσε πρωτόγνωρη αίσθηση σε όλον τον κόσμο.

Ο αφρικανός ηγέτης έστειλε μια ορειβατική αποστολή στο Κιλιμάντζαρο για να τοποθετήσουν στην κορυφή του έναν πυρσό συμβολικά, προκειμένου η λάμψη του να φωτίζει όλη την Αφρική, δίνοντας ελπίδα όπου υπήρχε απελπισία, αγάπη όπου υπήρχε μίσος και αξιοπρέπεια όπου υπήρχε ταπείνωση.

Για τις τρεις επόμενες μέρες, μια πυκνή τροπική βλάστηση που αγκάλιαζε ασφυκτικά τον οδικό άξονα συνόδευε την πορεία μου στην Τανζανία. Γραφικές πινελιές στον καμβά της τοπικής φύσης αποτελούσαν οι νοικοκυρεμένες ψάθινες καλύβες που με ταξίδευαν πίσω στο χρόνο, οι αργοί ρυθμοί ζωής που χαρακτήριζαν την καθημερινότητα των ντόπιων, οι ψιλόλιγνοι Μασάι με τον ιδιότυπο ενδυματολογικό κώδικα και τα ζωγραφισμένα πρόσωπα, οι γυναικείες παρουσίες με τα ποικιλόχρωμα αραχνοΰφαντα ενδύματα και οι αξιολάτρευτες παιδικές φυσιογνωμίες που με κύκλωναν σε κάθε μου στάση.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia4.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG

Σκηνές και καταστάσεις που με λύτρωναν και με ηρεμούσαν από την κούραση του δρόμου. Αντίθετα, αυτό που με φόβιζε αρκετά ήταν η οδική συμπεριφορά των Τανζανών συνοδοιπόρων της ασφάλτου, ιδιαίτερα των φορτηγατζήδων.

Δεκάδες τα ατυχήματα που αντίκρισα καθοδόν (με αποκλειστική υπαιτιότητα των φορτηγών), ενώ σε τρεις περιπτώσεις χρειάστηκε να βγω εκτός δρόμου –κυριολεκτικά στο χώμα– για να γλιτώσω τη μετωπική σύγκρουση. Δεν είναι λίγο πράγμα να βλέπεις δυο ασυγκράτητα φορτηγά να έρχονται καταπάνω σου. Σαν να βλέπεις το… χάρο απέναντί σου…

Από τις πιο δυνατές αναμνήσεις που μου χάρισε πάντως η Τανζανία ήταν το οδικό πέρασμα μέσα από το εθνικό πάρκο «Mikumi National Park». Οδηγώντας για περίπου 50 χλμ., είχα την ευκαιρία να δω αρκετά αντιπροσωπευτικά είδη της αφρικανικής πανίδας, ζέβρες, μπαμπουίνους, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG

Αν και επρόκειτο μια μοναδική εμπειρία, ευχόμουνα ολόψυχα να μην βρεθώ μπροστά σε κανένα… πεινασμένο λιοντάρι. Οι ιστορίες του δρόμου είχαν όμως και συνέχεια. Λίγο πριν την πόλη Mbeya, η βίδα που είχε καρφωθεί στο μπροστινό λάστιχο από το Σουδάν, αποφάσισε να με αποχαιρετήσει.

Και μάλιστα τη χειρότερη στιγμή: Εν τω μέσω καταιγίδας και μακριά από κατοικημένη περιοχή. Χάρη όμως στη βοήθεια της τρόμπας, κατάφερα τελικά να φτάσω «ασθμαίνοντας» σ’ ένα υπαίθριο βουλκανιζατέρ και να επισκευάσω το λάστιχο.

Είχαν περάσει ακριβώς 30 ημέρες από την αρχή του ταξιδιού, όταν η σφραγίδα εισόδου στη Ζάμπια έμπαινε στο διαβατήριό μου. Πριν από έναν μήνα είχα αποχαιρετήσει το γαλάζιο του Αιγαίου, τώρα βρισκόμουν γεωγραφικά στην καρδιά της Αφρικής.

Τριάντα μέρες στο δρόμο – κι όμως, υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως ταξίδευα για χρόνια! Για ένα πράγμα πάντως ήμουν ικανοποιημένος με τον εαυτό μου: Είχα καταφέρει να αντέξω στην αφόρητη ψυχολογική πίεση της αφρικανικής πραγματικότητας και τη δυσβάστακτη μοναξιά του κράνους. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση όλου του ταξιδιού.

Η Ζάμπια ήταν ο προθάλαμος για την είσοδό μου στο γεωγραφικό νότο της Μαύρης ηπείρου. Με την πρωτεύουσα Lusaka να απέχει 1.100 χλμ. νοτιοδυτικά της συνοριακής γραμμής, η γνωριμία μου με την έκτη κατά σειρά αφρικανική χώρα ξεκίνησε με μια ανυπόφορη οδική μοναξιά, που σημάδεψε τα πρώτα 750 χλμ.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia6.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia7.JPG

Οδηγώντας στη συγκεκριμένη διαδρομή, διέσχιζα το πιο αραιοκατοικημένο και λιγότερο οικονομικά αναπτυγμένο τμήμα της χώρας. Παράλληλα, ο μελαγχολικός χειμωνιάτικος ουρανός, οι τεράστιες ευθείες και το επαναλαμβανόμενο τοπίο της τοπικής φύσης με είχαν εγκλωβίσει σε μια διαδικασία ατέρμονης σιωπής και πλήξης.

Ήταν τα πιο ανιαρά και μονότονα αφρικανικά χιλιόμετρα που είχα βιώσει. Και τελικά, με μια διανυκτέρευση στο μικρό οικισμό Serenje, «έβαλα» ρόδα στη Lusaka, για να λυτρωθώ έτσι από την καταθλιπτική κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει…»

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia8.JPG

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

μπραβο αυτα βλεπω και με πιανει παραζαλη
αξιος:re26::re26:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

μπραβο κωστα!!

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Κώστα σε ζηλεύω :re01:
Καλη συνέχεια :re12:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Από τη Ζιμπάμπουε στη Ν. Αφρική ο Κώστας Μητσάκης


Παρασκευή, 03 Αυγούστου 2012, 13:10
http://www.newsbeast.gr/files/temp/5...B1F8F5EFCF.jpg


Ολοκλήρωσε τη διάσχιση της αφρικανικής ηπείρου και πετά για τη Νότιο Αμερική

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...r_xoundras.jpg

Ο Κώστας Μητσάκης ολοκληρώνει το ταξίδι του στη Μαύρη Ήπειρο, έχοντας τη διασχίσει απ’ άκρο σε άκρο.

Διαβάστε την ανταπόκρισή του από το πέρασμα στη Ζιμπάμπουε, τους Καταρράκτες της Βικτωρίας και από εκεί στη Νότια Αφρική, αποκλειστικά στο newsbeast.gr.

«”Εικόνες τόσο υπέροχες, τις οποίες πρέπει να θαυμάζουν και οι άγγελοι καθώς πετούν”. Με σαφώς ποιητική διάθεση, ο άγγλος εξερευνητής David Livingstone κατέγραφε εκστασιασμένος στο προσωπικό του ημερολόγιο την ανακάλυψη των καταρρακτών του Ζαμβέζη.

Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκριζε τους καταρράκτες Victoria Falls, ένα ανυπέρβλητο μνημείο της φύσης που οι γηγενείς ονομάζουν «Mosi oa Tunya» («Ο Καπνός που Βροντά»). Το ημερολόγιο της Ιστορίας έδειχνε τότε 6/11/1855.

Καθώς διέσχιζα με την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα την κοινή συνοριακή γέφυρα Ζάμπιας - Ζιμπάμπουε (το γεωγραφικό σημείο όπου βρίσκονται οι μεγαλοπρεπείς καταρράκτες της αφρικανικής γης), ανυπομονούσα να ζήσω κι εγώ την πολυδιάστατη εμπειρία των Victoria Falls.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia8.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG

Έχοντας αφήσει πίσω μου την αδιάφορη πρωτεύουσα Lusaka (480 χλμ. μακριά), αποφάσισα να στρατοπεδεύσω για τις δυο επόμενες μέρες δίπλα στους καταρράχτες (από την πλευρά της Ζιμπάμπουε), προκειμένου να θαυμάσω αυτήν τη\ν συγκλονιστική επίδειξη δύναμης και μεγαλείου της τοπικής φύσης. Ήταν οι δεύτεροι καταρράχτες που συναντούσα στο ταξίδι μου – είχαν προηγηθεί οι καταρράχτες του Νείλου στην Αιθιοπία.

Περπατώντας κατά μήκος του φαραγγιού που δεχόταν τους χιλιάδες τόνους νερού των καταρρακτών, είχα την ευκαιρία να αντικρίσω το συναρπαστικό θέαμα ενός υδάτινου παραδείσου που διέγειρε με τρόπο πανηγυρικό τις αισθήσεις μου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia7.JPG

Με μήκος 1.708 μ. και ύψος 95 μ., οι καταρράκτες Victoria Falls αποτελούσαν μια φαντασμαγορική παράσταση που ανανεωνόταν κάθε δευτερόλεπτο. Ίσως, οι πιο θεαματικοί καταρράχτες του κόσμου!

Η πόλη Bulawayo, μόλις 440 χλμ. νοτιοανατολικά των καταρραχτών και περίπου 9.850 χλμ. νότια της αφρικανικής μεσογειακής ακτογραμμής, με καλωσόρισε στην πολεοδομική αγκαλιά της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αστικού αγγλοσαξονικού αποικιακού σχεδιασμού, η Bulawayo ήταν μια ήσυχη πολιτεία που παρέπεμπε περισσότερο σε πόλη της αγγλικής επαρχίας παρά της νοτιοαφρικανικής επικράτειας.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG

Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ζιμπάμπουε αποτελούσε την αδιαμφισβήτητη απόδειξη του μακροχρόνιου πολιτικο-οικονομικού ελέγχου που ασκούσαν κάποτε οι Άγγλοι αποικιοκράτες στη Ζιμπάμπουε (πρώην Νότια Ροδεσία).

Τα σύνορα της Νότιας Αφρικής, του ύστατου προορισμού μου στην αφρικανική ήπειρο, απείχαν μόνο 320 χλμ. από τη Bulawayo. Για αρκετά χιλιόμετρα, μοτοσικλέτα και αναβάτης ήμασταν οι μοναδικές παρουσίες στον δρόμο, ενώ οι μικροί αραιοκατοικημένοι οικισμοί που παρουσιάζονταν απόλυτα εναρμονισμένοι με το άγονο τοπίο της σαβάνας, μου κρατούσαν συντροφιά στο μοναχικό ταξίδι της ασφάλτου.

Όσο πλησίαζα όμως στη νοτιοαφρικανική μεθόριο, ένιωθα να καρδιά μου να σκιρτά όλο και πιο πολύ. Ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα μ’ είχε κυριεύσει - ήθελα τόσο πολύ να φωνάξω, να γελάσω, να πανηγυρίσω, αλλά και να κλάψω ταυτόχρονα.

Και τελικά, μόλις πάτησα το πόδι μου στο έδαφος της Νότιας Αφρικής, δεν άντεξα. Δάκρυσα… Από χαρά, ανακούφιση, ικανοποίηση. Κοντοστάθηκα για λίγο και κοίταξα μακριά πίσω μου. Είχα καταφέρει να διασχίσω απ’ άκρη σ’ άκρη την αφρικανική ήπειρο, βιώνοντας πάνω στη σέλα της μοτοσυκλέτας μου μια ασύλληπτη περιπέτεια ζωής και θανάτου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG

Χιλιάδες οι εικόνες και αμέτρητες οι αναμνήσεις που είχα συλλέξει οδοιπορώντας από την Αίγυπτο των Φαραώ ως τη Νότια Αφρική του Νέλσον Μαντέλα. Θεέ μου σε ευχαριστώ!

Μπαίνοντας όμως στη Νότια Αφρική έπαθα ταυτόχρονα κι ένα ισχυρό πολιτισμικό σοκ. Κατά παράδοξο τρόπο, η συνοριακή πύλη λειτούργησε σαν μια χρονομηχανή που αυτομάτως με μετέφερε από την υπανάπτυκτη Αφρική του χτες σε μια σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή (ή βορειοαμερικανική) χώρα του μέλλοντος, όπου λευκοί και έγχρωμοι προσπαθούν να ξορκίσουν το “ρατσιστικό” εφιάλτη του παρελθόντος και να πορευτούν μαζί πλέον προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia6.JPG

Από την παραμεθόρια πόλη Messina, το Γιοχάνεσμπουργκ απείχε 530 χλμ. Ωστόσο, η τελευταία οδική μέρα μου στην Αφρική ξεκίνησε με μια ψυχρολουσία. Η πρωινή αναχώρηση καθυστέρησε κατά μια ώρα, αφού βρήκα το πίσω λάστιχο της μοτοσυκλέτας σφόδρα ερωτευμένο μ’ ένα καρφί – η σχέση τους όμως γρήγορα «ξεφούσκωσε». Σίγουρα, δεν είναι ότι το καλύτερο να επισκευάζεις πρωί – πρωί ένα σκασμένο λάστιχο, και μάλιστα την τελευταία αφρικανική μέρα on the road…

Στις τέσσερεις ημέρες που έμεινα στο Γιοχάνεσμπουργκ, η γνωριμία με την πόλη πέρασε σε δεύτερη μοίρα, μια και ασχολήθηκα αποκλειστικά με τις διαδικασίες της αεροπορικής μεταφοράς της μοτοσυκλέτας (τοποθέτηση σε ξυλοκιβώτιο και μεταφορά στο αεροδρόμιο, τελωνειακές διατυπώσεις) από την Αφρική στην Νότια Αμερική – και συγκεκριμένα στο Μπουένος Άιρες, την κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Αργεντινής.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia4.JPG

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Μετά τη Μαύρη ήπειρο, σειρά έχει η λατινοαμερικανική υποήπειρος να υποδεχτεί το δίτροχο ταξιδιώτη του Νότου, που ανυπομονεί να βαδίσει πάνω στα χνάρια του Τσε Γκεβάρα…»

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

μπραβο-μπραβο-μπραβο!!!!!:re26::re26::re26::re26::re26::re26:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:re05:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:re26::re26::re26: καλη συνεχεια

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Ο «Γύρος του Κόσμου Νότια» πέρασε τον Ατλαντικό


Δευτέρα, 13 Αυγούστου 2012, 19:15

http://www.newsbeast.gr/files/temp/E...91B30499B6.jpg


http://w.sharethis.com/images/check-big.png

000


Εκκίνηση από την Αργεντινή και τον Ελληνισμό του Μπουένος Άιρες

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...r_xoundras.jpg

Μετά από μια ολιγοήμερη παύση από την οδήγηση και αρκετές διαδικασίες για το πέρασμα από τη Νότια Αφρική στη Νότιο Αμερική, το ταξίδι του Κώστα Μητσάκη ξεκινά και πάλι με τη δίτροχη «Αργώ».

Πριν την επανεκκίνηση του ταξιδιού γνώρισε τον ελληνισμό της Αργεντινής που παρά τις γενεές που έχουν περάσει, δεν ξέχασε το στοιχείο της φιλοξενίας. Ο ταξιδευτής γράφει αποκλειστικά για το newsbeast.gr:

«Οι καλοί μου φίλοι στο Μπουένος Άιρες

Στο χρονικό διάστημα που περίμενα την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα να έρθει από τη Νότια Αφρική, έτυχε να γνωρίσω τυχαία ορισμένους έλληνες ομογενείς του Μπουένος Άιρες, με τους οποίους και τελικά συνδέθηκα στενά.

Αυθόρμητοι, ζεστοί και καλοσυνάτοι, προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν και στάθηκαν αρωγοί σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπισα, τόσο στον εκτελωνισμό και την παραλαβή της μοτοσυκλέτας, όσο και στη γενικότερη προσαρμογή μου στην αργεντίνικη πραγματικότητα.

Ο Λάζαρος Κότσικας (Pieles Kotsikas) και ο γιος του Δημήτρης εμπορεύονται γούνες και δερμάτινα είδη. Διατηρούν κατάστημα στο εμπορικό κέντρο του Μπουένος Άιρες και τα προϊόντα τους αποτελούν σημείο αναφοράς για την ποιότητά τους.

Γεννημένος πριν από 52 χρόνια στη Σιάτιστα, ο Λάζαρος Κότσικας μετανάστευσε αρχικά (σε ηλικία 19 χρονών) στη Γερμανία, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο της γούνας και των δερμάτινων ειδών. Γρήγορα όμως, ο ανήσυχος χαρακτήρας του τον «έσπρωξε» αρχικά στην Ουρουγουάη και κατόπιν στην Αργεντινή, όπου και παραμένει εδώ τα τελευταία 30 χρόνια.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia1.JPG
Ο Δημήτρης Κότσικας ακολουθεί πιστά τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα του.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia2.JPG
Το κατάστημα που διατηρεί η οικογένεια Κότσικα στο κέντρο του Μπουένος Άιρες.

Ο Γιώργος Προίος (Jorge Proios), Έλληνας 3ης γενιάς, ασχολείται αποκλειστικά με ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Ο παππούς του ήταν ναυτικός (καπετάνιος) από τη Χίο και εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Άιρες την περίοδο του Μεσοπολέμου.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia3.JPG
Ο Γιώργος Προίος (αριστερά), Έλληνας 3ης γενιάς, ασχολείται με ναυτιλιακές επιχειρήσεις και είναι λάτρεις των μοτοσυκλετών.

Ο Γιώργος λατρεύει τις μοτοσυκλέτες και στο γκαράζ του έχει μια YAMAHA FJR 1300, μια URAL με καλάθι και μια βέσπα, ενώ η γυναίκα του έχει μια HARLEY DAVIDSON SPORTSTER 1200!

Οι μετανάστες της Αργεντινής

Η Αργεντινή υπήρξε προορισμός μεγάλης μετανάστευσης και βίωσε την πληθυσμιακή της έκρηξη μέσα από τον μεταναστευτικό οργασμό των ετών 1870-1930. Ιταλοί, Ισπανοί κυρίως και Γάλλοι διαμόρφωσαν καθοριστικά την εθνοφυλετική σύνθεση στο μεγαλύτερο μέρος του σημερινού πληθυσμού.

Μοιραία λοιπόν, η πρωτεύουσα Μπουένος Αϊρες είναι μια πόλη... νεόφερτων μεταναστών. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα, εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο έφτασαν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

Ανάμεσά τους και χιλιάδες Έλληνες. Το μεταναστευτικό ρεύμα των Ελλήνων προς την Αργεντινή ενισχύθηκε την περίοδο του Μεσοπολέμου και τροφοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας.

Η μετανάστευση διακόπηκε, σχεδόν οριστικά, στο τέλος της δεκαετίας του 1960, εξαιτίας της επιδεινούμενης πολιτικό-οικονομικής κατάστασης. Αυτό είχε σαν συνέπεια τη μη ανανέωση (ενίσχυση) του τοπικού ελληνικού στοιχείου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σε αντίστοιχους ομογενειακούς πληθυσμούς ανά τον κόσμο.

Αρκετοί Έλληνες της Αργεντινής έχουν περισσότερα από 40 χρόνια παραμονής στην Αργεντινή, ενώ λόγω έλλειψης δεσμών και επαφών με την πατρίδα, τα παιδιά τους έχουν πια αφομοιωθεί από την τοπική κοινωνία. Πολλοί είναι οι Έλληνες τρίτης γενιάς που δεν γνωρίζουν ελληνικά.

Σήμερα, ο αριθμός των Ελλήνων της Αργεντινής υπολογίζεται σε περίπου 25.000. Ωστόσο, πηγές της ελληνορθόδοξης εκκλησίας ανεβάζουν τον αριθμό σε 60.000, μαζί με τους ελληνικής καταγωγής 3ης, 4ης και 5ης γενιάς. Η συντριπτική πλειοψηφία διαμένει στο Μπουένος Αϊρες, όπου δραστηριοποιούνται 3 ελληνικές κοινότητες.

Παρά τις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, οι ομογενείς του Μπουένος Αϊρες καταφέρνουν και λειτουργούν δύο συστεγαζόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο κέντρο της πόλης. Το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο-Λύκειο «Αθηναγόρας 1ος» («Instituto Atenagoras Ι») τελούν υπό την αιγίδα της Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης και φιλοξενούν περί τους 510 μαθητές.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia4.JPG
Από την επίσκεψή μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο «Αθηναγόρας 1ος» («Instituto Atenagoras Ι») του Μπουένος Άιρες.

Πρωτοπόροι Έλληνες της Αργεντινής

Οι πρώτοι Έλληνες που πάτησαν το πόδι τους στην Αργεντινή ήταν μέλη των πληρωμάτων των θαλασσοπόρων Κορτές και Πιτζάρο. Από τους πιο γνωστούς πρωτοπόρους Έλληνες της Αργεντινής ήταν οι υδραίοι ναυτικοί Νικόλαος Κολμανιάτης και Σαμουήλ Σπύρου.

Αναφέρεται ότι πολέμησαν στο πλευρό του Σαν Μαρτίν στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Το όνομα του Σπύρου έχει δοθεί σε μια φρεγάτα του πολεμικού ναυτικού της Αργεντινής (Ara Espiru), ενώ το όνομα του Κολμανιάτη, ο οποίος έφτασε στο βαθμό του υποναυάρχου, φέρει μια πολεμική σχολή της χώρας.

Ελληνικές Κοινότητες και Σχολεία του Μπουένος Αϊρες

Τα σχολεία της ελληνικής κοινότητας του Μπουένος Αϊρες είναι τα εξής:

1) «Instituto Atenagoras Ι» (Πλήρες Γυμνάσιο και Λύκειο). Διεύθυνση: Lerma 242, 1414, Buenos Aires, Argentina. Τηλ.: 0054 11 47772124.
2) Δημοτικό Σχολείο Ελληνικής Κοινότητας Μπουένος Αϊρες (Ημερήσιο). Διεύθυνση: Lerma 242, 1414, Buenos Aires, Argentina. Τηλ.: 0054 11 47776222.

Οι ελληνικές κοινότητες του Μπουένος Αϊρες είναι οι ακόλουθες:

1) «Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες». Διεύθυνση: Julian Alvarez 1030-40, C.P. 1414, Buenos Aires. Τηλ.: 0054 11 7731546, 0054 11 7776222. Web: AA Colectividad Helenica de Buenos Aires.
2) Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες «Πανελλήνιον». Διεύθυνση: Avenida Coronel Roca 1418, C.P 1437, Buenos Aires. Τηλ: 0054 11 9199650. Web: www.panelinion.org.ar.
3) Ελληνική Κοινότητα Μπουένος Αϊρες «Σωκράτης». Διεύθυνση: Azopardo 150, Remedios de Escadala 1826, Buenos Aires. Τηλ.: 0054 11 42024523. Web: www.socrates.org.ar».

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia5.JPG
Το Μέγαρο Casa Rosada, από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Μπουένος Άιρες.

http://www.newsbeast.gr/files/1/2012...smounotia6.JPG
H πολύχρωμη Boca είναι από τις πιο τουριστικές γειτονιές του Μπουένος Άιρες.www.newsbeast.gr

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:re26::re26::re26::re26::re26:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

babis66 Ευχαριστω φιλε!!!:re25: Για τον Κωστα τα λογια ειναι περιττα...:re26::re26:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Σε αυτότ το ταξίδι, ταξιδεύει μόνος του η διπλός ;;;

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

φιλαρακι βαλε πραμα
:ha15::ha15::ha15:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

... μονός ... :)

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

Το δεύτερο μέρος του «Γύρου του Κόσμου Νότια» ξεκίνησε

Σάββατο, 18 Αυγούστου 2012, 23:20


http://64.19.142.10/www.newsbeast.gr...709550D2C4.jpgΣχετικά Tags

• http://64.19.142.11/www.newsbeast.gr.../bullet-02.gifΚώστας Μητσάκης

.st_facebook_vcount {float: left;position: relative;top: -8px;width: 72px;}
123

http://w.sharethis.com/images/check-big.png

000


O Κώστας Μητσάκης άφησε πίσω του την Αργεντινή και το «Παρίσι της Ν. Αμερικής»

Αφού ξεπέρασε μια σειρά από προβλήματα, ο Έλληνας οδοιπόρος ξεκίνησε για το δεύτερο μέρος του ταξιδιού των 80 ημερών.

Οι καθυστερήσεις υποχρέωσαν σε αναθεώρηση της διαδρομής που και πάλι περιλαμβάνει τη διάσχιση της Νοτίου Αμερικής από Νότο σε Βορά και πάλι πίσω στην πρωτεύουσα της Αργεντινής.

Ο Κώστας Μητσάκης έστειλε στο newsbeast.gr την πρώτη ανταπόκριση αφότου άφησε πίσω του το Buenos Ayres. Την σαγηνευτική και πλανεύτρα μητρόπολη, που αποτέλεσε και την εκκίνηση για το ταξίδι των 25 ημερών που απομένουν.

http://64.19.142.13/www.newsbeast.gr...9%20BUENOS.JPG

«Φτάνοντας στο Μπουένος Αϊρες, γνώριζα πως ο χρόνος, κάθε άλλο παρά σύμμαχός μου ήταν. Για τον χρονικό ορίζοντα των 80 ημερών έπρεπε πλέον να επανασχεδιάσω την διαδρομή μου στην Νότια Αμερική και να την προσαρμόσω στα στενά χρονικά όρια που διέθετα. Είχα χάσει πολύτιμες ημέρες περιμένοντας την μοτοσυκλέτα να έρθει στην Αργεντινή.

Για τις 25 ημέρες που υπολείπονταν, η κόκκινη γραμμή του χάρτη που χρειάστηκε και πάλι να χαράξω ξεκινούσε από το Μπουένος Αϊρες με κατεύθυνση τον μακρινό βορά της χώρας και στάση στους καταρράχτες Iguazu (στα σύνορα Αργεντινής-Βραζιλίας-Παραγουάης).

Επόμενος προορισμός θα είναι η Βραζιλία, με σταθμούς τις πόλεις Sao Paulo και Rio de Janeiro. Ένα μικρό πέρασμα κατόπιν μέσα από την Ουραγουάη θα προηγηθεί πριν την επιστροφή ξανά στην πρωτεύουσα της Αργεντινής. Συνολική απόσταση 6000 χλμ. Όχι και άσχημα...

http://64.19.142.10/www.newsbeast.gr...9%20BUENOS.JPG

Το Μπουένος Αϊρες δεν μου ήταν άγνωστο. Το είχα επισκεφθεί πριν από 12 χρόνια όταν επιχειρούσα την διάσχιση της αμερικανικής ηπείρου, ταξιδεύοντας με την μοτοσυκλέτα μου από την Παταγονία ως την Αλάσκα. Τότε -όπως και τώρα- το «Παρίσι» της Λατινικής Αμερικής αποτέλεσε την αφετηρία του δίτροχου οδοιπορικού στην αμερικανική ήπειρο.

Όταν είχα πρωτογνώρισα το Μπουένος Αϊρες, το είχα ταυτίσει στην μνήμη μου με μια ...γυναίκα, η οποία είχε μεγάλα μελαγχολικά μάτια, παριζιάνικη φινέτσα και ακαταμάχητο αισθησιασμό. Μια γυναίκα ερωτεύσιμη, γεμάτη πάθος για τη ζωή, που χόρευε καταπληκτικό τάνγκο, σιγοτραγουδούσε αργεντίνικες μελωδίες, πανηγύριζε σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και διασκέδαζε ξέφρενα κάθε βράδυ.

Κάπως έτσι είχα φανταστεί λοιπόν το Μπουένος Αϊρες, την πιο ζωντανή, κοσμοπολίτικη και ευρωπαϊκή μητρόπολη της Νότιας Αμερικής. Ένα αστικό και πληθυσμιακό ''ψηφιδωτό'' στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, που αρχιτεκτονικά μου θύμιζε ταυτόχρονα το Παρίσι, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Νέα Υόρκη.

http://64.19.142.11/www.newsbeast.gr...9%20IGUAZU.JPG

Ζωντανές συνοικίες, γκράφιτι και χρώματα παντού, υπαίθριες αγορές, ουρανοξύστες, πολυάριθμες γκαλερί, χορευτές τάνγκο στη μέση του δρόμου, ντόπιοι με έντονο (σαν μεσογειακό) ταμπεραμέντο, αυθόρμητα χαμόγελα, γαστρονομική πανδαισία, νυχτερινή ζωή, παραδοσιακά καφέ...

Όλα αυτά, "τυλιγμένα" με μια γλυκιά αίσθηση διάχυτου ρομαντισμού και μελαγχολίας, αποτελούσαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πόλης των «Καλών Αέρηδων» (όπως ετυμολογικά σημαίνει το Μπουένος Αϊρες), τα οποία και "αποκρυπτογράφησα" κατά την παραμονή μου εδώ.

Μετά από 9 ημέρες οδηγικής απραξίας, η πρώτη μέρα on the road μου φάνηκε πραγματικά βουνό. Για να αντικρίσω το υδάτινο υπερθέαμα των καταρραχτών Iguazu χρειάστηκε να οδηγήσω για δυο μέρες μέσα σ' ένα εκνευριστικά επίπεδο τοπίο.

http://64.19.142.13/www.newsbeast.gr...9%20IZUAZU.JPG

Μοναδική μου συντροφιά στα 1250 χλμ. της διαδρομής αποτέλεσαν κάποιοι διάσπαρτοι οικισμοί και κωμοπόλεις - την τιμητική τους είχαν φυσικά τα απέραντα αγροκτήματα με τα χιλιάδες βοειδή. Η αναμενόμενη διαφοροποίηση στην τοπική χλωρίδα σημειώθηκε ωστόσο μόλις 300-350 χλμ. πριν στους καταρράχτες - μια υποτροπική βλάστηση ανέλαβε πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Οι καταρράχτες Iguazu εντοπίζονται ακριβώς στα σύνορα Αργεντινής- Βραζιλίας- Παραγουάης. Από τους 275 καταρράχτες που υπάρχουν εδώ, το 85% βρίσκεται στο έδαφος της Αργεντινής, όπου και στρατοπέδευσα. Για δυο μέρες απόλαυσα ένα σούπερ υδάτινο θέαμα, που αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο θαυμαστά φυσικά φαινόμενα στον πλανήτη. Και μετά τους καταρράχτες, σειρά είχε η Βραζιλία να υποδεχτεί την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα με τον μοναχικό ταξιδιώτη…».

http://64.19.142.13/www.newsbeast.gr...9%20IGUAZU.JPG

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8::sm8:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:ye02::ye02::ye02::ye02::ye02:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:re10::re05::re08::re05::re06::re06::re06::di44::di20:

Απάντηση: Κώστας Μητσάκης - 21.500 km σε 80 ημέρες ταξιδεύοντας Νότια
 

:ye02::ye02::re25::re25: