GS Forum - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ

Μία Ταξιδιωτική πρόταση για επίσκεψη (ή και διαμονή) σε ένα μικρό οικισμό της ορεινής Αρκαδίας που ξεφεύγει από τους παραδοσιακούς τοπικούς προορισμούς (Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα)…
Λάστα Αρκαδίας: Το 24h λειτουργίας μη επανδρωμένο καφενείο
Με σήκωμα μίας ασφάλειας στον πίνακα του καφενείου φωταγωγείται η μάλλον ερημωμένη πλατεία του χωριού που βρίσκεται ακριβώς απ’ έξω. Το μέρος ξαφνικά θυμίζει κινηματογραφικό πλατώ.

Οι λεπτομέρειες που δεν φαίνονται είναι η πηγή με το τρεχούμενο νερό λίγο πιο δίπλα από τα πλατάνια, το παραδοσιακό εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη, δίπλα από το καφενείο, καθώς και τα τραπεζάκια πίσω από τα πλατάνια στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να κάτσει και να απολαύσει αφ’ υψηλού (1.150 μέτρα) μία υπέροχη θέα που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα χωριά Βυτίνα και Νυμφασία Αρκαδίας. Το μεσημέρι ο ίσκιος των πλατανιών είναι αρκετά παχύς για να σε δροσίζει (ανεξαρτήτως καύσωνα), ενώ το βράδυ η ζακέτα είναι άκρως απαραίτητη ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού.

ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΛΑΣΤΑΣ

Τα πρώτα σημεία ύπαρξης της Λάστας τα συναντάμε στην Ρωμαϊκή εποχή από διάφορα ευρήματα της περιοχής, τα παρά πολλά εξωκλήσια που υπάρχουν και σώζονται ακόμα γύρω από την Λάστα μαρτυρούν τα πρωτοχριστιανικά χρόνια και την Βυζαντινή εποχή.

Τα πρώτα γραπτά στοιχεία τα συναντάμε από τον κώδικα της μονής Αιμιαλών Γορτυνίας το 1693, ακόμα συναντάμε αναφορές για τα χωριό στα Οθωμανικά κατάστιχα που ήταν χαρακτηρισμένο ως Βακουφιο. Η ακμή της Λάστας ήταν τα προεπαναστατικά χρόνια λόγο των προνομιών που είχαν οι κάτοικοι, ο ιστορικός και λαογράφος Νικόλας Λάσκαρης αναφέρει 350 σπίτια την περίοδο 1800-1821 με την έναρξη της επανάστασης συμμετοχή ενεργά, με τους καπεταναίους αγωνιστές Κωνσταντίνο Παπαζαφειρόπουλο, Γεώργιο Παπαζαφειρόπουλο στρατιωτικό ιερέα του Θ. Κολοκοτρώνη, Παναγιώτη Αρβαλή, Αθανάσιο Αθανασιάδη ή Ψόφιο, Κωνσταντίνο Δάνεση. Το 1826 ο Ιμπραήμ πάσας σε επιδρομή του στην Γορτυνία έκαψε τα Μαγούλιανα την Λάστα και το Βαλτεσινίκο. Ο στρατός του Ιμπραήμ προχωρούσε να κάψει και αλλά χωριά και έχει μείνει πίσω ο Ανιψιός του Ιμπραήμ ο όποιος στο δρόμο από Λάστα προς Καρβούνι έπεσε σε ενέδρα Ελλήνων και των σκότωσαν (διίστανται οι απόψεις για το ποιος τον σκότωσε), το έμαθαν οι στρατιώτες που είχαν μείνει πίσω στο Βαλτεσινίκο και πολιορκούσαν τους κατοίκους που είχαν κρυφτεί στο μοναστήρι του Αγίου Νικόλα και γύρισαν πίσω στην Λάστα και την έκαψαν για δεύτερη φορά αφήνοντας μονό ένα σπίτι όρθιο. Μετά την Επανάσταση και την καθιέρωση του Ελληνικού κράτους μην έχοντας κανέναν λόγο να μένουν στα ‘’βουνά’’ οι Λαστέοι άρχισαν την μετανάστευση στους κάμπους το χειμώνα είτε σαν ποιμένες είτε σαν εργάτες στα χωράφια στον κάμπο.

Σημεία μαζικής μετανάστευσης ήταν αρχικά τα Τρύπια στο Αίγιο όπου έχουμε μέχρι σήμερα ονόματα Λαστέικα, σύντομα καταστάλαξαν σε δυο σημεία τα οποία έγιναν αποικίες των Λαστέων, στο Τομρινο πλησίον του Πύργου που ονομαστικέ Λαστέικα και στο Χαβαρι Αμαλιάδας το όποιο λέγονταν και ως Λαστέικα Αμαλιάδας μέχρι το 1855 όπου πηρέ την επίσημη ονομασία Χαβαρι. Αρχικά οι κάτοικοι κατέβαιναν στους κάμπους τον Νοέμβριο και γύριζαν στην Λάστα του Αγίου Γεωργίου, αργότερα έφευγαν τον Σεπτέμβριο και Γύριζαν των Αγίων Αποστόλων, όλα αυτά μέχρι το 1895 όπου σταμάτησε η μετακίνηση και οι περισσότεροι Λαστέοι έμειναν μόνιμα στους κάμπους με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Μετά την εσωτερική μετανάστευση ήρθε και η μετανάστευση στον ‘’νέο κόσμο’’ στην Αμερική, στα αρχεία της νήσου Elis Inland συναντάμε 150 Λαστέους νέους ηλικίας 17-35 ελευθέρους που δεν γύρισαν παρά ελάχιστοι που γύρισαν να πολεμήσουν στην Μικρά Ασία το 1922 και από αυτούς σωθήκαν ακόμα ελάχιστοι.

Έτσι στην Λάστα έμειναν 30 οικογένειες μέχρι το 1953-1965 που άρχισε η αστυφιλία και το δεύτερο κύμα μετανάστευσης αυτή την φορά προς Αυστραλία, έτσι το χωριό ερήμωσε σαν πολλά χωριά της ορεινής Γορτυνία έκλεισε το σχολειό το μπακάλικο κ.τ.λ.

Έκτοτε μένουν πέντε οικογένειες και μόνιμος φύλακας του χωριού είναι ο πρώην αγροφύλακας Αντώνης Κοκαλιάρης ο όποιος είναι μέχρι και σήμερα η ψύχη του χωριού.
με την ανακαίνιση που έχει γίνει στο καφενείο και αξίζουν συγχαρητήρια στον Σύλλογο.
Τέλος να αναφέρω το παράδειγμα της Λάστας με το καφενείο self service, στο όποιο ρίχνεις στο ταμείο εθελοντικά λεφτά,