Περιπέτεια
 

Να σας πω και εγώ την ιστορία μου, τι έχω περάσει και πόσο απίστευτο μου φαίνεται ότι πλησιάζω τα 16000χλμ με το δικύλινδρο 650GS. Το μοτό ήταν shortlisted για αγορά αφού απέκλεισα vstrom και versys και κυριολεκτικά στο παρά πέντε το προτίμησα από το transalp. Η παραγγελία έγινε Ιούνιο 08, υπήρχε ένα όπως το ήθελα (τότε ήταν καινούργιο μοντέλο και δύσκολο να το βρεις όπως το ήθελες) και παραλαβή τον Ιούλιο του 2008.

Με το που το παραλαμβάνω, 1-2 μέρες μετά φεύγω καπάκι για Εύβοια και βλέπω ότι δεν έχω πίσω φρένο. Τι συνέβαινε? Με κανονικό/δυνατό πάτημα, όλα δούλευαν οκ. Έλα όμως που εγώ είχα την κακή συνήθεια να πατάω ελαφρά και προοδευτικά το πίσω φρένο. Τότε ο μοχλός κατέβαινε όλη τη διαδρομή του και φρενάρισμα καθόλου. Τρείς επισκέψεις στην αντιπροσωπία, τι και αν έλεγα "παιδιά πατήστε ελαφρά το φρένο", αυτοί το χαβά τους - "όλα οκ φίλε με το φρένο, το abs εννοείς". Τι να πω και εγώ?

Παίρνω τη μηχανή και συνεχίζω το στρώσιμο. Το τι γέλιο έχει πέσει δεν φαντάζεστε. Σε κάθε χαλάρωμα του γκαζιού γίνονταν κόλαση! 2-3 σκασίματα τουλάχιστον. Το ρεκόρ ήταν στην Συγγρού, που είχα τσουλήσει στο κατηφορικό της κομμάτι και πρέπει να έριξα τουλάχιστον καμιά 100αριά σκασίματα. Δεν φτάνει που με κοιτούσαν από τα άλλα αυτοκίνητα, με σταμάτησαν οι αστυνομικοί στην παραλιακή (με ακολουθούσαν από το Σύνταγμα!!) και το τι γέλιο ρίξαμε δεν φαντάζεστε. Όταν οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι δεν είμαι κάγκουρας και ότι η μηχανή δεν ήταν πειραγμένη δεν με αφήνανε να φύγω αν δεν έδινα από μια βόλτα στον καθένα.

Φτάνει η ώρα του πρώτου service, με περηφάνια μου ανακοινώνουν ότι έχει βγει software update για τη μηχανή σχετικό με τα σκασίματα! Για το φρένο όμως μου λένε πάλι "όλα οκ" και τα παίρνω κρανίο. Βάζουμε τη μοτό ψηλά και με το ΧΕΡΙ τους δείχνω: η απαλή πίεση κατέβαζε το μοχλό μέχρι κάτω, η στάθμη υγρών ανέβαινε προς τα πίσω στο δοχείο και η ρόδα γύρναγε ελεύθερα με το άλλο χέρι!!! Πράγματι όμως με κανονική/δυνατή πίεση δούλευε σωστά. Μέιλ στη μαμά, καθυστέρηση 10-20 ήμερες γιατί η μαμά δεν είχε ιδέα, το βγάλαμε video, το στείλαμε και η μαμά ζήτησε όλο το σύστημα πίσω για επιθεώρηση. Εγώ πήρα ανταλλακτικά από ένα 650αρι που κάθονταν στην αντιπροσωπία.

Παίρνω πίσω τη μηχανή, τώρα πιο ελεύθερος να ανεβάσω στροφές. Έλα όμως που έσβηνε η μηχανή στα καλά καθούμενα. Τι να πεις τώρα στο σέρβις μετά την περιπέτεια με το φρένο και το τελευταίο software update? Στην αρχή σκέφτηκα ότι κάτι δεν κάνω σωστά. Έσβηνε στα φανάρια όταν φρέναρα με τον κινητήρα. Σταμάτησα να φρενάρω με τον κινητήρα. Έσβηνε πάλι στα φανάρια όταν ξεκινούσα απαλά. Τι να κάνω όμως? Δεν ήθελα να ξεκινώ με 5000 στροφές, το μοτέρ ήταν ακόμη καινούργιο. Σε κάθε φανάρι λοιπόν έκανα στην άκρη για να μην με πάρουν σβάρνα όταν ανοίξει και η επιτυχία μου στο ξεκίνημα βρίσκονταν σταθερά κάτω του 50%.

Τι καζούρα έχω φάει δεν λέγεται. Έλα όμως που είμαι για Σούνιο και μου σβήνει εν κινήσει, σε αλλαγή ταχύτητας! Στοπ και οι γρήγορες αλλαγές ταχύτητας, πατάμε συμπλέκτη, ανεβάζουμε στροφές, αλλάζουμε ταχύτητα, και με πολύ γκάζι αφήνουμε το συμπλέκτη αργά-αργά ενώ ταυτόχρονα μειώνουμε το γκαζάκι προς την επιθυμητή ταχύτητα. Ωραίο? Μόνο έτσι ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μου σβήσει. Αν έπεφτα κάτω από τις 2500σαλ ήμουν 50-50 να με αφήσει. Το πιο ωραίο? Μερικές φορές έσβηνε στο ρελαντί, στο εντελώς άσχετο! Π.χ. φανάρι, νεκρά, τα χέρια κάτω, ρελαντί μια χαρά, ξαφνικά τσουπ - σβήσιμο.

Πίσω στην αντιπροσωπία, μπλα-μπλα, "δεν ξέρω να οδηγώ", "αυτό έχει συμπλέκτη, δεν είναι παπί" και άλλα τέτοια όμορφα. Του λέω ενός ψηλού μάστορα που είχε ύφος, "πάρτο και κατέβα τη Μιχαλοκοπούλου. Άμα φτάσεις χίλτον σου πληρώνω τους καφέδες της εβδομάδας". Το πήρε, γύρισε μετά από μισή ώρα (εγώ έλεγα πάει-σκοτώθηκε αυτός) και φυσικά διανυκτερεύει η μπέμπα στο συνεργείο, τα γνωστά μέιλ στη μαμά, και αναμονή για νέα αναβάθμιση. Το καλό ήταν ότι δεν μπορούσαν/επιτρέπονταν να κάνουν uninstall/rollback/whatever (πως λέμε στα windows) το update αφού προτιμούσα 1000 φορές κάγκουρας με σκασίματα παρά να με πατήσει φορτηγό στη μέση μιας διασταύρωσης.

Τέλος πάντων, μηδέν χλμ για μερικές εβδομάδες και νέο windows, δλδ, bmw software release. Κάνανε μεγάλη μαγκιά: ανεβάσανε το ρελαντί μερικές εκατοντάδες στροφές (..νομίζω ήταν 1200 και το πήγανε 1500?) και επίσης κάτι κάνανε με τη θερμοκρασία: όταν το μηχανάκι ήταν κρύο, είχε ρελαντί στις 2000σαλ (!!) και σιγά-σιγά κατέβαζε. Αυτά θυμάμαι που παρατήρησα, τώρα τι άλλο είχε το update δεν έχω ιδέα. Στάνταρ πάντως είχε ανεβάσει την μέση κατανάλωση περίπου 1λτ/100χλμ. Α, και έκανε και μερικά σκασίματα που και που, έτσι για να μην ξεχνιώμαστε. Αλλά δεν έσβηνε. Μεγάλη ικανοποίηση (σοβαρά).

Λίγες εβδομάδες μετά, ζήτημα να είχα 2000 χλμ, βλέπω αποτυπώματα από ξεραμένο νερό-λάδι-βενζίνη-κάτι τέλος πάντων μεταξύ κυλινδροκεφαλής και κυλίνδρων. Πίσω στην αντιπροσωπεία. Απάντηση: "μην ανησυχείς, φυσιολογικό είναι, όλα το κάνουν". Μου λένε όμως να το παρακολουθήσω και να τους ενημερώσω! Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες αποφασίζω να φύγω ΠΣΚ για Μάνη και κάθε τόσα χλμ ελέγχω: είναι προφανές ότι κάτι βγαίνει από μέσα, εγώ το παρακολουθώ να τι να κάνω? Επίσης ένας σωλήνας που πήγαινε στο ψυγείο ξεκάθαρα "οπισθοχωρεί". Περνάω ένα υπέροχο ΠΣΚ τραβώντας ή πιέζοντας ένα λαστιχένιο σωλήνα και σκουπίζοντας με μαντηλάκια αυτό που έβγαινε (καυτό) από τους κυλίνδρους και τη Δευτέρα στην αντιπροσωπία μου λένε το αμίμητο "το κουράζεις το μοτό" και μου εξηγούν ότι "υπερθερμαίνεται, δουλεύει πολύ το ψυγείο και από την πίεση πετάει τον σωλήνα έξω" !!! Για το άλλο πρόβλημα, καμία λύση αλλά μόνο "παρακολούθηση".

Η επισκευή του ψυγείου άντεξε μια εβδομάδα, όταν η μηχανή αποφασίζει να ρίξει μερικές τζούρες καυτού νερού στο τζίν μου, για καλή μου τύχη στην αρχή της Μεσογείων. Με τα δέοντα "γαλλικά" τσουλάω τη μηχανή μέχρι την αντιπροσωπία της Μιχαλακοπούλου, μου ξαναβάζουν πίσω το λάστιχο και μου το δένουν (!!) με κάτι κομποσχοίνια (απίστευτη καλλιτεχνική παρέμβαση). Πάλι μέιλ στη μαμά, αναμονή για απάντηση, ενημέρωση μετά από μια εβδομάδα ότι η μαμά γνωρίζει το πρόβλημα και το μελετάει. Επίσης μου λένε ότι ήρθε καινούργιο update, "δεν είστε καλά" απαντώ και αρνήθηκα φυσικά να γίνω πάλι beta tester.

Εν τω μεταξύ έρχεται ενημέρωση από τη μαμά ότι πρέπει να αλλαχθεί μια "φλάτζα" (κάπως έτσι αν θυμάμαι καλά) γιατί κάνει διαρροές κλπ κλπ, φέρνω τη μηχανή στο σέρβις, γίνεται η επισκευή και μου χρεώνουν 60 ευρώ εργασία (!!) γιατί ήθελε άνοιγμα η μηχανή και ήταν πολύ δουλειά. Θυμάμαι ότι τα πλήρωσα κανονικά με τη σκέψη ότι δεν με συμφέρει να τσακωθώ γιατί έχουμε μέλλον ακόμη. Εν τω μεταξύ μου βγάζουν τα κομποσκοίνια και τοποθετούν 4-5συνεχόμενα κλίπ στον σωλήνα του ψυγείου, ευτυχώς όλα μαύρα τώρα (πριν ήταν πολύχρωμα και λαδωμένα). Όλα αυτά με πολύ ύφος (το καλώς εννοούμενο ύφος, ας πούμε), ότι η bmw φροντίζει τους πελάτες της και αναλαμβάνει την ευθύνη των επισκευών και άλλα τέτοια.

Όλο αυτό το διάστημα η μηχανή είναι αραχτή γιατί δεν παίζει πλέον ταξίδι όσο περιμένω τον σωλήνα του ψυγείου, που τελικά με ειδοποιούν ότι έρχεται. Πάω να βάλω μπροστά τη μηχανή για να πάω στο σέρβις αλλά δυστυχώς η μπαταρία ήταν νεκρή. Μου έκανε εντύπωση γιατί σε καινούργιο μοτό δεν το περίμενα αλλά σκέφτηκα ότι ήταν βλακεία μου γιατί δεν είχα αποσυνδέσει τη μπαταρία και επιπλέον είχα αφήσει το συναγερμό. Βέβαια, ο συναγερμός υποτίθεται ότι κλείνει μετά από μερικές ημέρες, αλλά τέλος πάντων. Ευτυχώς μένω 2 τετράγωνα από την αντιπροσωπία, οπότε ξέρετε το κόλπο: επ΄ώμου αρμ και βάδην. Αλλάζεται ο σωλήνας και η μπέμπα μπαίνει στο φορτιστή. Πλήρωσα ένα εικοσαρικάκι μόνο και ρωτάω "παιδιά να φύγω, να πάω ταξίδι?". Μια χαρά μου λένε, κάνε ότι θες.

Περνάει κάποιος καιρός, βρίσκω 2 μέρες άδεια και πάω ο κακομοίρης για Ναύπακτο από πάνω. Κάποια στιγμή βλέπω μια 20/αρια (δεν κάνω πλάκα, τόσες ήταν) κλήσεις από τους δικούς μου. Ανήσυχος τηλεφωνώ πίσω για να ακούσω να μου λένε, επί λέξει, "ήρθε γράμμα από την bmw, ότι έχεις χαλασμένα φρένα". Εδώ σε θέλω κάβουρα. Τηλεφωνώ στο σέρβις και μου λένε να μην ανησυχώ (χαχα!). Γίνεται όμως μια συνεννόηση μπάχαλο γιατί εγώ έλεγα για φρένα και αυτοί μου λέγανε για ένα αλυσιδογράναζο. Άντε βγάλε άκρη από το τηλέφωνο στην άκρη του δρόμου, πάνω στα βουνά. Τραβάω και ένα καυγά με τους γονείς μου, τις αδερφές μου, την γυναίκα μου, όλους δηλαδή, που θέλανε να παρατήσω τη μηχανή εκεί που ήταν και να έρθουν να με πάρουν. Τέλος πάντων, επιστρέφω Αθήνα όπως-όπως, και ακολουθούν τα γνωστά: σέρβις, ανακλήσεις, τελικά ήταν δύο ξεχωριστές ανακλήσεις και επί τη ευκαιρία μου αλλάζουν και μια λάμπα που κάηκε (!). Πάλι κάτι πλήρωσα αλλά δεν θυμάμαι πόσο.

Εννοείται ότι άλλη εκδρομή δεν έπαιξε. Όμως, τώρα άρχισε να μου κάνει κόλπα το κοντέρ. Πήγαινα με 40 και αυτό έδειχνε 150! Φρέναρα και αντί να πέφτει η ταχύτητα ανέβαινε. Έσβηνα τον κινητήρα και η βελόνα άλλοτε κάθονταν στα 30, άλλοτε στα 50 άλλοτε στα 100χλμ. Ότι να 'ναι. Στην αρχή αδιαφόρησα. Είχα βαρεθεί το σέρβις. Κάποια στιγμή περνώντας απ' έξω σκέφτομαι, δεν μπαίνω να ρωτήσω? Εξηγώ το πρόβλημα και μου λένε ότι ίσως φταίει κάποιο σκουπιδάκι στον αισθητήρα, κάτι τέτοιο. Το πάω για πλύσιμο, τίποτα. Μετά όμως, εάν αρχίσεις να ασχολείσαι μπαίνεις στο τριπάκι.

Πίσω λοιπόν στο σέρβις αλλά λύση καμία. Υπήρχε μάλιστα και μια δυσφορία, γιατί υπήρχε χώμα στη μηχανή σε διάφορα σημεία, ειδικά κάτω από τη σέλα είχε μαζέψει πολύ. Άκουσα και ένα μικρό κήρυγμα ότι το μοτό δεν κάνει για χώμα και αφού ήθελα εντουρο-κατάσταση έπρεπε να είχα πάρει το 800αρι. Επειδή αιφνιδιάστηκα από το χώσιμο που άκουσα, δεν αντιμίλησα. Βέβαια, το βράδυ στο σπίτι που ηρέμισα λίγο σκέφτηκα: "γιατί ρε φίλε, το 800αρι έχει άλλο κοντέρ ή αισθητήρα από το δικό μου?" αλλά όταν έπρεπε δεν το είχα σκεφτεί.

Τέλος πάντων, αφού άκουσα το κήρυγμα ότι κάνω κακή χρήση, μου λένε ότι υπάρχει update για τον εγκέφαλο και επειδή δεν έχω την τελευταία version δεν μπορούν να κάνουν κάτι (!?!?) γιατί μπορεί αυτή η "βλάβη" να έχει διορθωθεί. Άντε βγάλε άκρη. Άμα δεν έχεις την τελευταία version δεν σε εξυπηρετούν. Δέχομαι λοιπόν να φορέσουμε την τελευταία version και μαντέψτε: το κοντέρ έκανε τα δικά του (φυσικά). Video λοιπόν με την τρελή βελόνα, μέιλ στη μαμά, αναμονές καμιά 20/αρια μέρες, αντικατάσταση του κοντέρ και επιστροφή του παλιού στη μαμά για επιθεώρηση. Όμως, δεν παραλαμβάνω τη μηχανή γιατί είναι πάλι στον φορτιστή.

Η μπαταρία ήταν πεσμένη. Λογικό σκέφτηκα, αφού ζήτημα να έκανα 50 χλμ την εβδομάδα με το χάρχαλο που είχα αγοράσει. Με απασχολούσε όμως. Τι στην ευχή, τόσο ευαίσθητη είναι η μπαταρία? Οπότε ήμουν στην εξής θέση: είχα μια καινούργια μηχανή που δεν χρησιμοποιούσα μέχρι να περάσει τις παιδικές ασθένειες αλλά που έπρεπε κάθε βράδυ να τη βγάζω βόλτα για να μην χαλάσει η μπαταρία. Μετά από λίγο καιρό είχε γίνει συνήθεια: έλεγα στη γυναίκα μου "πάω τη μπέμπα βόλτα" και εξαφανιζόμουνα για 10-20 λεπτά. Ποτέ παραπάνω για να μην νομίσει ότι έχω γκόμενα και μπλέξω. Ξέχασα να πω ότι το νέο update είχε αλλάξει πάλι το ρελαντί, και είχε αλλάξει και κάτι στη δύναμη της μοτό (προς το χειρότερο) στις χαμηλές στροφές. Υποκειμενική εντύπωση αυτό – μην παρεξηγηθώ.

Για αρκετό καιρό λοιπόν θεωρούσα φυσιολογικό ότι πρέπει να βγάζουμε τη μηχανή βόλτα κάθε βράδυ, ώσπου μια μέρα αποφασίζω να πάω και στη δουλειά με τη μηχανή. Τι το 'θελα? Είχα ξεχάσει ο βλάκας ότι το ΠΣΚ είχαμε πάει εκδρομή (φυσικά με το τουτού) και δεν την είχα βγάλει βόλτα. Πήρε μπρος λίγο δύσκολα, έφτασα στη δουλειά, θυμάμαι ότι δίστασα στη σκέψη "συναγερμός ή όχι" αλλά είπα "δε βαριέσαι, ότι είναι να γίνει θα γίνει". Φυσικά, έγινε. Κλήση στην οδική βοήθεια (και η δουλειά είναι κοντά στην αντιπροσωπεία αλλά είπα να σταματήσω το σπορ να την κουβαλάω εγώ), φόρτωμα και πίσω στην αντιπροσωπεία.

Εν τω μεταξύ, με αυτό το συναγερμό έχει γίνει το εξής. Από την αρχή δεν είχε βάση και σε κάθε λακκούβα χοροπηδούσε. Στους χωματόδρομους δε, ήταν σαν φραπεδιέρα με παγάκια. Τα παιδιά του σέρβις μου είχανε πει ότι δεν υπάρχουν βάσεις, ότι τις περιμένουν από Γερμανία και κάθε φορά που πήγαινα στο σέρβις κολλάγαμε με ένα αυτοκόλλητο το συναγερμό στη θέση του. Φυσικά αυτός ξεκολλούσε στα πρώτα 10χλμ αλλά παρ' όλα αυτά εμείς το κάναμε κάθε φορά (τουλάχιστον 4-5 φορές έχει γίνει), δεν ξέρω γιατί, έτσι σαν ιεροτελεστία.

Τέλος πάντων, πίσω στην νεκρή μπαταρία. Εξηγώ το πρόβλημα με την ανάλογη συστολή γιατί ένιωθα ότι φταίω και εγώ που δεν έκανα την ανάλογη χρήση στη μηχανή. Μου προτείνουν να μου την ξαναφορτίσουν αλλά αποφασίζω να την αλλάξω με δική μου επιβάρυνση. Καινούργια μπαταρία λοιπόν, και απόφαση για καινούργια αρχή. Εκείνο το βράδυ δεν την έβγαλα βόλτα. Την επόμενη μέρα δεν έπαιρνε μπροστά. Η συνέχεια είναι γνωστή: επ' ώμου και στο σερβις, δύο τετράγωνα πιο κάτω.

Ομολογώ ότι και οι ίδιοι τα χάσανε μόλις με είδανε να την σέρνω στη Μιχαλακοπούλου. Επιθεωρήθηκαν όλα τα ηλεκτρικά, μπήκε στον εγκέφαλο, τσίμπησε άλλο ένα update. Παρεμπιπτόντως αυτό το update, ή το προηγούμενο, ή κάποιο τέλος πάντων, άλλαξε και το abs γιατί από κάποια στιγμή και μετά σταμάτησε να μπαίνει το abs στον πίσω τροχό για ψήλου πήδημα. Δυστυχώς δεν θυμάμαι αν επανα-φόρτισαν την μπαταρία ή μου δώσανε καινούργια. Θυμάμαι όμως ότι είχαν έρθει και από δίπλα (τις πωλήσεις), είχε μαζευτεί γενικά κόσμος, ήταν και μια ομάδα αστυνομικών (για σέρβις στα δικά τους), γενικά ένα πολυπληθές ιατρικό συμβούλιο. Το πόρισμα ήταν ότι αυτά τη μηχανάκια δεν τα κλέβουν, οπότε μην χρησιμοποιείς συναγερμό για λίγες μέρες να δούμε τι θα γίνει.

Πράγματι, αποσυνδέουμε το συναγερμό για σχεδόν ένα μήνα, η μηχανή ήταν οκ. Επιστρέφω στην αντιπροσωπεία, ενημερώνω σχετικά και στέλνουμε (πάλι) μέιλ στη μαμά. Η απάντηση ήρθε σχετικά γρήγορα, ότι ναι μεν σβήνει ο συναγερμός μετά από μερικές μέρες για να προστατέψει την μπαταρία, αλλά υπάρχει και άλλη μια - κρυφή(?), ατεκμηρίωτη(?) - ρύθμιση του συναγερμού: σύμφωνα με αυτή, υπάρχει ένα λεγόμενο low power state στο οποίο πρέπει να μπαίνει ο μαμά συναγερμός όταν παίρνει ένα κατάλληλο σήμα από το canbus και έτσι δεν τρώει ρεύμα. Αυτά στο περίπου γιατί ούτε εγώ ήμουν σίγουρος ότι καταλάβαινα και προσωπική εκτίμηση (χωρίς παρεξήγηση) ούτε αυτός που μου τα εξηγούσε έδειχνε ότι τα καταλαβαίνει. Bottom line, αλλάξανε μια ρύθμιση στον συναγερμό και το πρόβλημα θα λύνονταν. Επίσης άλλαξαν και κάτι άλλο, αλλά δεν με ενημέρωσαν (ή το ξέχασα) γιατί μου έχει μείνει και ένα άλλο μηδενικό τιμολόγιο για εργασίες αντικατάστασης εντός εγγύησης.

Συνεχίζεται...

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Ολα θα πάνε καλά φίλε .Μην ανησυχείς .Νομίζω οτι πρέπει να γραφτείς στο βιβλίο γκίνες γκαντεμιάς μπας και ρεφάρεις τις ζημιές.
.Δε πιστεύω να σε λένε Μητσοτάκη? :)

Απάντηση: Περιπέτεια
 

μα όντως πρόκειται περί adventurus bike. Περιμένουμε τη συνέχεια. Άν πάντως το συγκεκριμένο μηχανάκι κοστίζει όσο και μα transalp εγώ αδελφέ την transalp θα προτιμούσα κι ας μην είχε adventure :)

Απάντηση: Περιπέτεια
 

http://i47.tinypic.com/30c3bm0.jpg

Δεν θα ήταν καλύτερα να μετακόμιζες για λίγο καιρό στην αντιπροσωπεία, μπας και γλυτώσεις από το σπρώξιμο; :D

Καλό βράδυ και ελπίζουμε σε ένα αίσιο τέλος . . . όχι σαν αυτό στις Ελληνικές ταινίες όπου όλοι παντρεύονται. :)

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Και μόνο που τα διάβασα κουράστηκα. Θυμήθηκα τα δικά μου όταν είχα στην κατοχή μου ένα Kawasaki KLE 500. Μερικοί λένε ότι είναι αμίμητα για την αξιοπιστία τους. Εγώ πάλι ήμουν κάθε μήνα σε συνεργείο. Με είχε αφήσει τουλάχιστον 5 φορές στο δρόμο από διαφορετικά προβλήματα κάθε φορά και τελικά η λύση δόθηκε με την αλλαγή μηχανής! Αν σου κάτσει δυστυχώς δεν υπάρχει γιατρειά. Ότι και να κάνεις πάντα θα έχεις το φόβο ότι θα σε προδώσει. Πάρτο απόφαση και σπρώχτο όσο είναι καιρός. Θα γλυτώσεις πολλά και από τα συνεργεία και από τα φάρμακα που σε λίγο θα αρχίσεις να παίρνεις για να μένεις ήρεμος! :ye33:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

και μένα απίστευτο μου φαίνεται πως άντεξες.

Φιλαράκο έχεις τα ατσαλένια νεύρα του Τσακ Νόρις
και την υπομονή του Δαλάι Λάμα.

Στη θέση σου θα το είχα κάψει και το μηχανάκι και το μαγαζί τους αντάμα!!!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

πουλα τη κ παρε ΤΑ;)

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Φιλική ερώτηση....αν και περιμένω εναγωνίος την συνέχεια.....



μιας και σου παρουσίασε τόσα πολλα....και απο ότι υποψιάζομαι θα ειναι και άλλα γιατί δεν απίτησες---απαιτείς ΟΛΙΚΗ αντικατασταση......:eek::eek:



και κάτι ακόμα....αυτή εκει στα σερβισ-δεν με ενδιαφερει και δεν θέλω να μάθω ποιοι ειναι ---για το θέμα της μπαταρίας δεν είχαν καποιο όργανο να μετράει διαρροες???????εππίσης......ΑΝΕΦΕΡΕΣ και ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ το πρόβλημα στα ΦΡΕΝΑ και ΣΕ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ?????τρέμω μόνο στην ιδέα φίλε μου.....:(:(:(


tip για το τρελό κοντερ.....(στα 1200gs τουλάχιστον) ελαττωματικός αισθητήρας abs!!!(αν το συνδυασω οτι επιανε πολύ γρήγορα το abs---καταλαβαίνεις τι εννοώ,,,,,,:wo20::wo20:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Ουάου΄!!, :wo20: χαρά στην υπομονή σου!! Τρελό μπλέξιμο !!

Αν και από όσο κατάλαβα, έμπλεξες με το μηχανάκι αλλά έμπλεξες και με το γνωστό συνεργείο της Μιχαλακοπούλου !!:mad:

Η περιπέτειά σου βλέπω ότι κρατά τέσσερα χρόνια. Εγώ στην θέση σου θα το είχα "σπρώξει" το μηχανάκι, γιατί από όσο κατάλαβα δεν το χάρηκες!


Οδηγώ μηχανάκια τα τελευταία 32 χρόνια και ναί μου έχουν τύχει και μένα κάποια "στραβά" από την αρχή, ή μου δημιουργούσαν πλέον προβλήματα μετά από δικές μου :rolleyes:.. παρεμβάσεις, ή από κάποια πτώση :oκλπ, οπότε με την πρώτη ευκαιρία τα έσπρωχνα για κάτι άλλο. Γενικά ίσως να ημουν πιο τυχερός σε αυτό θέμα γιατί πάντα έπαιρνα μεταχειρισμένα μηχανάκια, που ενδεχομένως είχαν βγάλει τα κουσούρια τους από την αρχή, στον πρώτο ιδιοκτήτη!,

Βέβαια μπορώ να πώ ότι εγώ έχω 60.000 χλμ έως τώρα, με το ίδιο μηχανάκι, δεν έχει πάει ποτέ συνεργείο για οτιδήποτε πέρα από τις αρχικές προβλεπόμενες ανακλήσεις και τα τακτικά service, και αυτά μάλιστα κάθε 20.000 χλμ, γιατί τα ενδιάμεσα που αφορούν λάδια, φίλτρα αέρος και λαδιού, φρένα, λάδι στα μπροστινά καλάμια κλπ τα κάνω όλα μόνος μου. Η μπαταρία είναι ακόμα της μαμάς, φέτος το φθινόπωρο θα την αλλάξω μόνος μου με μία άλλη της επιλογής μου.

Απάντηση: Περιπέτεια
 

ΠΑΡΕ ΚΤΜ!!!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Αφού δεν σου έσπασε και ο μπροστινός άξονας όπως σε κάποια 800άρια του 2008 πάλι καλά... :eek:


Εσένα σου έτυχαν ΟΛΑ τα κουσούρια που έβγαζε το μηχανάκι!! Ιώβειος η υπομονή σου πάντως...

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Μερικές από τις φωτό που ταξίδεψαν στη Γερμανία:

Επισυναπτόμενα 14053

Ορίστε το τρελό κοντέρ: 170 χ.α.ω. στο ρελαντί!


Επισυναπτόμενα 14054

Για αυτή τη διαρροή, θα σας πω στη συνέχεια...

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Νομιζα οτι μονο εγω ,αντε κ λιγοι.....ακομα ,ειναι καντεμηδες,με αποστομωσες κ σε :re25: για την υπομονη κ την ψυχραιμια σου!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Πω πω αγχώθηκα φίλε μου όλο το manual trablesooting σου έτυχε...
:Απορία::Απορία::u55:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Έχει και συνέχεια;;;; :eek::eek::eek::eek::eek:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Συνεχίζω λοιπόν για τον συναγερμό, ένας συγκεκριμένος τεχνικός που ήξερε τη περίεργη ρύθμιση επέστρεψε από την άδειά του, έκανε ότι έλεγε η μαμά και ο συναγερμός ξανασυνδέθηκε με τη μηχανή - αν και η αλήθεια είναι ότι όλα τα πρόσωπα ήταν λίγο σκυθρωπά και μουδιασμένα. Ένιωθες βρε παιδί μου ότι δεν το είχαν ξαναδεί/ξανακάνει αυτό. Τέλος πάντων, για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά.

Αρχίζω λοιπόν σιγά-σιγά να ξαναχρησιμοποιώ τη μηχανή, κοντινές αποστάσεις γιατί ποτέ δεν ξέρεις, άντε και στο τσακίρ-κέφι καμιά Πάρνηθα. Πρέπει να πέρασαν κάποιοι μήνες και είμαι λοιπόν για ποτό στην Πανόρμου, πάω να φύγω, γυρνάω το κλειδάκι, EWS!. Βάζει τα γέλια η γυναίκα μου, παίρνει το μετρό και φεύγει. Εγώ οδική βοήθεια στις 2 το βράδυ δεν φώναζα ούτε με σφαίρες, κοπανάω και το συναγερμό να δουλεύει και σκέφτομαι όποιος φουκαράς την κλέψει, θα το σκυλομετανιώσει.

Η μηχανή πρέπει να έμεινε ίσως και μια εβδομάδα στο πεζοδρόμιο Κηφισίας και Πανόρμου. Φυσικά είχα ενημερωθεί από fora περί antenna ring και τελικά πήγα ένα Σάββατο πρωί. Τη συνέχεια την ξέρετε, να μην τα επαναλαμβάνω, επ' ώμου αρμ. Θα εκπλαγείτε πως ανακαλύπτει κανείς ανεπαίσθητες κλίσεις, όταν σπρώχνει 200 κιλά: π.χ. η Κηφισίας είναι στάνταρ κατηφόρα ενώ η αρχή της Μεσογείων στον Πύργο είναι ανηφόρα!

Τέλος πάντων, το Σάββατο το service ήταν κλειστό αλλά ήταν ανοιχτό το κατάστημα. Το γνωστό και εξαιρετικό παιδί που δούλευε εκεί μου πρότεινε να την κρατήσει για πούλημα και να δώσω τη διαφορά για ένα 800αρι. Φίλε του λέω, καινούργιο bmw ούτε δώρο δεν το παίρνω. Τουλάχιστον με αυτό έχω φάει τα δύσκολα.

Έτσι νόμιζα. Μπορεί το ring να αλλάχτηκε Δευτέρα πρωί-πρωί αλλά μηχανή εγώ δεν πήρα. Για μαντέψτε? Μπαταρία! Τότε πρέπει να ειπώθηκε η κορυφαία ατάκα σέρβις: "φίλε, έχεις το πρώτο ηλεκτροκίνητο moto - το δικό σου αν δεν μπει στο φορτιστή δεν κουνιέται από το μαγαζί".

Επίσης, πάλι είχε καεί μια λάμπα - ολίγον ύποπτο γιατί πρέπει να είχα αλλάξει τρείς φορές την ίδια λάμπα, εκτός από τις δύο ή τρείς μπαταρίες και μερικές επαναφορτίσεις για τις οποίες έχω χάσει το μέτρημα. Όταν το επισήμανα, θυμήθηκαν ότι είμαι "εντουράς" (!?!?!?!?) και ότι με τους κραδασμούς καίγονται οι λάμπες - άντε βγάλε άκρη. Η πλάκα είναι πέρα από κάτι δρομάκια σε Πάρνηθα/Αχαρνές/Θρακομακεδόνες/Τατόι που θα έκανε ακόμη και ένα cbr, ζήτημα να είχα πάει 1-2 φορές σε χώμα-χώμα.

Αφού πολύ φιλικά κάτσαμε και συζητήσαμε όλο το ηλεκτρο-ιστορικό, μου είπανε ότι "μάλλον", "μπορεί" να φταίει ένα "bms" (κάτι σαν εγκέφαλος αν κατάλαβα καλά), γιατί επίσης βλέπανε και κάτι περίεργα στο μηχάνημα που το συνδέανε και ένας από τους μαστόρους που με θυμότανε είπε ότι πάντα είχε πρόβλημα με το διαγνωστικό στο μηχανάκι μου. Όμως, ο επικεφαλής του σέρβις είχε αλλάξει, ο παλιός που ήξερε τις παλιές περιπέτειες είχε φύγει και είχε αναλάβει ένα καινούργιο παλικάρι που πρώτον δεν με ήξερε και δεύτερον, ήταν πολύ προβλεπόμενος (μάλλον γιατί ήταν καινούργιος). Καταλήξαμε λοιπόν ότι θα κοιτάξουνε μια "βάση δεδομένων" που έχει η μαμά για γνωστές βλάβες και μου συστήσανε να περιμένω μήπως βγει ανάκληση γιατί το ανταλλακτικό bms είναι πολύ ακριβό.

Τώρα είτε το πιστεύετε είτε όχι, με αυτά και τα άλλα πέρασε ένας χρόνος και 10000χλμ (απίστευτο!), οπότε πλήρωσα ένα ξεγυρισμένο σέρβις, όπου φυσικά όλα ήταν ΟΚ! Γέλασα πολύ, κυρίως με τα μούτρα των μηχανικών που μου παρέδωσαν τη μπεμπα με την επισήμανση ότι καλού-κακού ξαναφόρτισαν την μπαταρία. Δεν με ένοιαζε πλέον πολύ. Ούτως ή άλλως εγώ έξω από τα όρια του δήμου Αθηναίων δεν θα ξαναέβγαινα και στο σπρώξιμο/τσούλημα της μοτό είχα γίνει εξπέρ.

Για μερικούς μήνες υπήρξε μια ησυχία και έκανα ελάχιστα, διακοσμητικά πλέον, χιλιόμετρα. Σε μια καφετέρια όμως, ένα παλικάρι που χάζευε τη μηχανή μου (χαχα, του άρεσε, που να ήξερε), κάποια στιγμή μου λέει: "φίλε, κάτι στάζει". Κοιτάω και εγώ, βλέπω μερικά δάκρυα από μια τρύπα στα δεξιά του μοτέρ. Μας βλέπει η γυναίκα μου να έχουμε χώσει τα κεφάλια μέσα στη μηχανή και ... φυσικά παίρνει το μετρό για σπίτι.

Πίσω στην αντιπροσωπία λοιπόν. Με το γνωστό high-tech bmw-ύφος κοιτάξανε την άδεια, βάλανε τα στοιχεία στον κομπιούτορα και μου είπαν ότι έχει γίνει η ανάκληση για την φλάτζα και είμαι οκ. Τη μηχανή έξω στο πεζοδρόμιο δεν την είδαν. Βρε παιδιά, τους λέω, αυτό δακρύζει από αλλού, το ξέρω για τη φλάτζα, άλλο πράγμα φταίει τώρα. Τίποτα. Ούτε ένας άνθρωπος να βγεί στο πεζοδρόμιο. Η αλήθεια είναι ότι πνίγονταν στη δουλειά, εγώ δεν είχα ραντεβού, οπότε συμφωνούμε να το "παρακολουθήσω". Τι άλλο να κάνω? άλλωστε και να τσακωθείς δουλειά δεν κάνεις.

Οπότε, λέω να πάω σε άλλη αντιπροσωπία? Πήγα, δεν θέλω να πω όνομα γιατί σε αντίθεση με αυτήν της Μιχαλακοπούλου, δουλεύουν ακόμη. Βγήκε ένα παλικάρι, το είδε, "αααα", μου λέει, "έχεις πρόβλημα με τη φλάτζα, είναι γνωστό αυτό, θα σου κάνω την ανάκληση". Για κάντην του απαντώ και εγώ, και λέω θα το παίξω κορόιδο. Παίρνει την άδεια, πάει και αυτός στον κομπιούτορα, μπλικι-μπλίκι, τον βλέπω να ξύνει το κεφάλι του. Φωνάζει και έναν πιο χοντρό, κάνει και αυτός τα ίδια, βγαίνει έξω, το κοιτάει που δακρύζει και τι μου λέει? "Δεν σας έχουν βάλει σωστά το ανταλλακτικό, δεν σας κάνανε καλή δουλειά στο σέρβις, μπουρου-μπουρου, κάτι βίδες που δεν είναι ίσιες, 250ευρά συν φπα" ΟΚ, λέω θα το φέρω αύριο και έγινα καπνός.

Πάω σπίτι, μπαίνω advrider/ukgser, βγαίνει τελικά τρόμπα νερού. Για τις βίδες που δεν είναι ίσιες και καλά, ψάχνω παντού αλλά δεν βρίσκω τίποτα, οπότε το ξεχνάω. Σημειωτέον ότι τότε σε κάποια fora έλεγαν ότι είναι φυσιολογικό για μια καινούργια τρόμπα να δακρύζει. Ενημερώνω το σέρβις, που τα παιδιά δεν είχαν επίσημη ενημέρωση και μου λένε τα γνωστά. Φωτό, εμέιλ στην μαμά και αναμονή. Ωραία, αλλά το δάκρυσμα μέρα με τη μέρα γίνεται ποτάμι. Η απάντηση από τη μαμά λέει ότι είναι πράγματι φυσιολογικό και εγώ ξεκινώ μια δουλειά, διάρκειας μερικών εβδομάδων, στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε μέρα μπρος-πίσω με τη μηχανή, χαρούμενος ότι τουλάχιστον φορτίζω τη μπαταρία. Βέβαια από την άλλη είμαι σχεδόν σίγουρος ότι χάνω υγρά από κάπου αλλά αφού η μαμά λέει ότι είναι οκ, τι να πω εγώ? Πρέπει να πέρασε σκάρτος 1 μήνας (η δουλειά ήταν σύμβαση 6 εβδομάδων).

Μέρα μεσημέρι λοιπόν, ανεβαίνω την Αλεξάνδρας και ένα περτικαλί λαμπάκι ανάβει στο καντράν. Εν τω μεταξύ, μάλλον δεν είχα παρατηρήσει ότι είχε ανεβάσει θερμοκρασία. Μέσα στην κίνηση της Αθήνας, ντάλα καλοκαίρι, ο ανεμιστήρας ούτως ή άλλως πάντα δούλευε υπερωρίες. Ρε φούστη μου λέω, δεν σμπρώχνω όλη την ανηφόρα από Ιπποκράτους μέχρι Μιχαλακοπούλου. Ας καεί, ας πιάσει φωτιά, ας κάνει ότι θέλει. Το κερατιάτικο με πήγε μέχρι το γήπεδο και με άφησε στο φανάρι. Απλά έσβησε. Τα λοιπά γνωστά, επ ώμου αρμ, και στο σέρβις. Έχετε σπρώξει 200 κιλά καυτό μέταλλο, μεσημέρι καλοκαιριού, μέσα στην κίνηση της Αθήνας?

Ξανά-μανά μέιλ στη μαμά, αναμονή ατελείωτη, απάντηση για αλλαγή τρόμπας νερού. Μου βγάζουν και μια χρέωση αστρονομική και κοντεύω να τσακωθώ. Βρε παιδιά, τους λέω με τα τελευταία ψήγματα υπομονής, τι πληρώνω εδώ? Εσείς δεν είπατε όλα οκ? Ναι, αλλά δεν έλεγξες μου λένε για ψυκτικό. Αυτό ήταν αλήθεια. Αλλά είχαν ελέγξει αυτοί πριν από 2-3 εβδομάδες. Δηλαδή κάθε πότε ελέγχουμε, κάθε μέρα? Αφού ήξερες μου λένε ότι υπήρχε πρόβλημα. Αφού εγώ σας είπα για τη διαρροή και εσείς μου είπατε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, απαντώ εγώ. Και τι μου απαντάνε? "Και αν εμείς σου πούμε να πέσεις στον γκρεμό, εσύ θα πέσεις?".

Τώρα είτε το πιστεύετε είτε όχι, έγινε συμβιβασμός να μπει στην καλή θέληση και να πληρώσω "μόνο" εργατικά. Τεστ, για να δω αν διαβάζετε προσεκτικά: Τι άλλο αλλάχθηκε? ..... Σωστά, μια λάμπα που είχε καεί! Τι πήρα δώρο? Μια βάση για συναγερμό, άρτι αφιχθείσα από Γερμανία.

Αυτό λοιπόν με τις λάμπες είχε αρχίσει να γίνεται το επόμενο σήριαλ. Να σημειώσω ότι ουδέποτε είχε ανάψει ένδειξη lamp στο καντράν. Πως το ξέρω? Γιατί κάποια στιγμή μετά την τελευταία περιπέτεια με την τρόμπα άναψε και αυτό! Για ποιό λόγο δεν είχα ιδέα, αλλά το φανάρι μερικές φορές έσβηνε και τότε άναβε το lamp. Επίσης, δεν άναβαν τα φλας, όταν αυτό συνέβαινε. Νευρίασα μια φάση και του τράβηξα μια μπουνιά. Τσουπ άναψε το φανάρι και το φλας. Ααααα, λέω μάλιστα. Χρήσιμοι οι εγκέφαλοι και τα canbus αλλά άμα δεν πέσει ξύλο δουλειά δεν γίνεται.

Πίσω στην αντιπροσωπέια, αίτημα για αλλαγή φαναριού συνολικά. Πάρτε το λέω και φέρτε καινούργιο. Φυσικά αρνήθηκαν. Ωραία, λέω, έχω τα τιμολόγια, στείλτε μέιλ στους Γερμανούς, πόσες λάμπες αλλάζουμε κάθε χρόνο. Μούγκα στη στρούγκα. Μου ξανα-λένε για το "bms", και μου βγάζουν ένα τετραψήφιο νούμερο κουστουμιού. Πάω δίπλα στις πωλήσεις, "πάρτο και πούλα το". Δεν γίνεται μου λέει, γιατί θέλει εγκέφαλο. Πίσω στο σέρβις, αφού από τις πωλήσεις λένε ότι θέλει εγκέφαλο, γιατί δεν τον αλλάζουμε εντός εγγύησης? "Δεν γίνεται γιατί δεν έχει βλάβη". Πίσω στις πωλήσεις: "Φίλε, δίπλα λένε ότι ο εγκέφαλος δεν έχει βλάβη". Απάντηση: "φίλε, μεταξύ μας?". Τελικά, άλλαξα το ####-φάναρο με "καλή θέληση", δλδ έκπτωση και μετρήτα και ακόμη περιμένω ανάκληση για bms.

Εν τω μεταξύ με έτρωγε αυτό με τις "στραβές βίδες". Στο κάτω-κάτω έλεγα, έχω δώσει ένα σκασμό λεφτά, στα 250ευρά που μου ζήτησε ο άλλος θα κολλήσω? Αν αυτές οι βίδες μου την κάτσουν, πάλι θα σπρώχνω. Ήμουν έτοιμος λοιπόν να πάω στον άλλο, ώσπου μια φάση στο google παίρνει το μάτι μου ένα post για επανα-σφίξιμο στις βίδες του κινητήρα για το 800αρι (νομίζω). Ώπα, λέω, εδώ είμαστε. Πάω στο σέρβις, το δείχνω, αααα, βέβαια μου λένε, αφορά 650αρια και 800αρια και θα γίνει στο επόμενο σέρβις, ΑΝ είναι το δικό σου μέσα στη λίστα. Τότε είχε αρχίσει και η ιστορία με την αλλαγή αλυσίδας στην Αμερική. Ρωτάω και για την αλυσίδα, μου λένε το δικό σου δεν είναι μέσα - χωρίς να ζητήσει την άδεια για να δει το νούμερο της μηχανής και να ελέγξει στο κομπιούτερ. Ωραία, λέω, και τι κάνω? Τίποτα μου λένε. Όταν συμπληρώσεις 20.000χλμ ή ένα χρόνο έρχεσαι για σέρβις και στο φτιάχνουμε.

Τώρα, έτσι όπως τα διαβάζετε όλα αυτά, τι πιθανότητες θα μου δίνατε να φτάσω στα 20.000χλμ?

Εκείνη την εποχή, ξεκίναγαν οι αναφορές στα fora για σκασμένα ντεπόζιτα και μια δεύτερη ανάκληση, πάλι για δισκόφρενο - αυτή το φορά για βίδα ενώ πριν ήταν για ένα παξιμάδι (ή το αντίστροφο?). Α, και κάτι με ένα καλώδιο του abs ενώ κάποιοι άλλοι λέγανε ότι χαλάει, κυρίως στο 800αρι, ο ανορθωτής? Ο στάτορας? Ένα πηνίο? Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Καλά κρασιά. Παρκάρω τη μηχανή, αποσυνδέω τη μπαταρία, ρίχνω κουκούλα από πάνω και τους λέω "τα λέμε του χρόνου που θα τα έχετε συμμαζέψει και εσείς και η μαμά"


συνεχίζεται...(κι όμως!!)

Απάντηση: Περιπέτεια
 

είναι δυνατόν...:eek::eek::eek:

έχει ΚΑΙ συνέχεια το μαρτύριο ???? :eek::eek::eek:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Τη συμπάθεια και το θαυμασμό μου στα έχω δείξει σε άλλα ποστ!

Ήρθε η ώρα να σε πειράξω.......

Έλα, έλα, παραδέξου το ότι για να ασχολείσαι ακόμα τα θέλει και λίγο ο πωπουδάκος σου:sm7::sm7::sm7:

που κάθεσαι και ασχολείσαι ακόμα!:ha15::ha15::ha15:

Προσωπικά και μόνο με το θέμα της μπαταρίας θα την είχα λήξει τη σχέση και με τη μοτό και με την εταιρεία.

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Ευχαριστώ για την συμπαράσταση, και εγώ τώρα που τα γράφω αναρωτιέμαι για την υπομονή μου.

Αύριο θα γράψω το τρίτο και τελευταιο ..προς το παρόν sequel της unstoppable, γιατί σήμερα δεν έχω μαζί μου τα υπόλοιπα τιμολόγια/σημειώσεις μου.

Ο λόγος που δεν το ξέκοψα αμέσως (ή έγκαιρα) ήταν πολύ απλά ότι ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ.

Αυτή είναι η πρώτη μηχανή μου και πολλά από αυτά που τύχαιναν τα θεωρούσα ότι έτσι θα είναι σε όλες τις μηχανές.

Μου έκανε βέβαια εντύπωση πόσο δύσκολο είναι να συντηρήσεις μια μηχανή, αλλά ΥΠΕΘΕΤΑ ότι όλοι έτσι κάνουν.

Όπως μου είπε και ένας κολλητός, κανονικά θα έπρεπε να πληρώσω στη μαμά bmw για την εμπειρία και τις γνώσεις που απέκτησα όλα αυτά τα 4 χρόνια.

αύριο η συνέχεια... καλό απόγευμα!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Εχω μεινει αλαλος!!!!!!!!!:eek::eek::eek:
Χαρας την υπομονη σου αδερφε και αλλο κακο να μη σε βρει.
Τελικα το μηχανακι τωρα λειτουργει ή εχεις ιστοριες?????

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Φίλε είσαι άπαιχτος και μπράβο για την υπομονή σου!!
Κανονικά τα σερβις πρέπει να τα κάνεις στα διπλάσια χλμ απ΄όσα λέει η μαμά αφού τα μισά τα κάνεις με το μοτέρ σβησμένο και σπρώχνοντας!!!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

OΣΙΟΜΑΡΤΗΡΑΣ :re26:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Συγχαρητήρια για την υπομονή σου.
Πάντως μια και δεν πέτυχες σωστή μηχανή γύρνα το στη συγγραφή βιβλίων .Είσαι άπαιχτος :re26::re26:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

+800

Από τη μία συμπάσχω και στεναχωριέμαι για όλη αυτή την ταλαιπωρία σου, από την άλλη όμως χαίρομαι να σε διαβάζω!

Όπως είπα και σε άλλο ποστ... "Αγαπούλα - ΠΟΥΛΑ!!!".

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Κλασσική περίπτωση να έχουν πέσει όλες οι ανακλίσεις σ΄ένα μηχανάκι (εκτός από λάμπες) δοσμένη με μυθιστορηματικό τρόπο, ούτως ώστε να συγκλονισθούν τα πλήθη. Χαίρομαι την γραφή σου.

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Κάτι προσπαθείς να πεις εσύ τώρα, αλλά δε το πιάνω καλά.... Τέλος πάντων να συμπληρώσω...


Κακοτυχία
Αλληλεγγύη
Ιδιαιτερότητα

Απαράδεκτοι
Ρώτησες πριν?
Γαμώτο!
Ηλπιζες μεν, αλλά...
Σουπερ περιγραφή
Επαγγελματισμός μηδέν από κάποιους
Σε έσκισε!

Απάντηση: Περιπέτεια
 

:lo19::lo19::lo19::sm7::sm7::sm7::re26::re26::sm7::lo19::sm3::sm3:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

:sm7::sm7::sm7::sm7:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

κουραγιοοοοοοοοοοοοοοοοοοο

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Τελικά το 650 στο μοντέλο σου είναι μάλλον αριθμός ανακλήσεων....Καλό κουράγιο με τη...stoppable (ή μήπως unstartable)?

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Φίλε μου σε θαυμάζω για την υπομονή σου αλλά και για τον τρόπο που γράφεις. Στεναχωρήθηκα γιατί δεν το είδα τελειωμένο και θα πρέπει να περιμένω ως αύριο για τη συνέχεια.
Δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου, πιθανότατα θα μας είχαν γράψει οι εφημερίδες. Δεν μπορεί να παίζει κανείς με τη ζωή σου, την ασφάλεια των άλλων όταν εσύ οδηγείς όχημα δίχως φρένα, με την τσέπη σου και γενικότερα με την ευφυία σου.

Πάντως μην το αρνηθείς, ο σκοπός όλου αυτού το πρότζεκτ ήταν να γίνεις αθληταράς, το είχαν δει ότι μπορούσες και απλά δεν το έπαιρνες απόφαση, οπότε σου έδωσαν το "σπρωξιματάκι" που χρειαζόσουν.

Πολλά μπράβο και για τον σκωπτικό τρόπο και διάθεση που βλέπεις όλ' αυτά που σου έχουν συμβεί.

Καλούς δρόμους από δω και πέρα και ποτέ πιά να μη χρειαστεί να ξανα σπρώξεις.

Απάντηση: Περιπέτεια
 

:ye02::ye02::ye02:

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Τι είπες τώρα.... φίλε μου είσαι παράδειγμα υπομονής....!!

Εγώ πάντως το πρώτο πράγμα που θα έκανα στη θέση σου θα ήταν να αλλάξω...συνεργείο

Απάντηση: Περιπέτεια
 

το συνεργείο που υπονοεί είναι αυτό από το οποίο είχαν (και εγώ μαζί) πολλά παράπονα....και στο τέλος τον έκλεισε η BMW.
Kαι εγώ πιστεύω ότι το συνεργείο τον "χαντάκωσε" αφού μονίμως του επέστρεφε τη μοτό άφτιαχτη, άρα ήταν θέμα χρόνου να σπρώχνει ξανά και ξανά.... ό,τι κι αν είχε η μοτό, η σωστή διάγνωση θα έλυνε το πρόβλημα από την αρχή....στατιστικά, δεν μπορεί να συμβαίνει να παρουσιάζονται 650 αστοχίες στην ίδια μοτό.....:(

Απάντηση: Περιπέτεια
 

κι εγώ αυτό πιστεύω...θα είχε γλυτώσει από ΠΟΛΥ ταλαιπωρία ο φίλος μας...

Απάντηση: Περιπέτεια
 

Μέρος τρίτο και τελευταίο...:

Έχω λοιπόν 6000 δύσκολα χλμ μπροστά μου μέχρι να κερδίσω το δικαίωμα πρώτα να ξεσφίξουν και μετά να ξανασφίξουν κάποιες βίδες στον κινητήρα και να μου πουν αν η αλυσίδα θα σπάσει στα μούτρα μου ή όχι. Εναλλακτικά μπορούσα να περιμένω ένα χρόνο, για το ετήσιο σέρβις.

Όμως μετά από ένα χρόνο η μηχανή θα ήταν εκτός εγγύησης, με ότι αυτό συνεπάγονταν για την τσέπη μου. Στα fora γίνονταν χαμός από διάφορες βλάβες, εκ των οποίων σημειώστε ότι σε εμένα μόνο το δισκόφρενο ήταν επίσημη ανάκληση - όλα τα υπόλοιπα τα ονομάτιζαν "service notes" και στα φτιάχνανε μόνο αν πήγαινες για σέρβις.

Στη ζωή λοιπόν κάθε άντρα, υπάρχουν εκείνες οι στιγμές των δύσκολων αποφάσεων: αυτή τη δουλειά ή μια άλλη? αυτή τη γυναίκα ή την επόμενη? οδηγείς ΑΥΤΗ τη μηχανή εντός εγγύησης ή περιμένεις την ωριμότητά της και το σέρβις εκτός εγγύησης?

Η μηχανή τελικά μπήκε σε μακρά αποθήκευση με 14000 δύσκολα χλμ - πολλά εξ αυτών πολύ δύσκολα, όπως έχετε καταλάβει. Αποσύνδεσα την μπαταρία, αν και ήμουν σίγουρος ότι αποκλείεται να έπαιρνε μπρος όταν αργότερα θα την χρειαζόμουν. Έτσι, δεν την πάρκαρα ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, αλλά μπροστά από την Eurobank της Μιχαλοκοπούλου, στρατηγικά τοποθετημένη σε απόσταση αναπνοής από την αντιπροσωπεία.

Ήταν πια ξεκάθαρο ότι για να συνεχίσω έπρεπε είτε οι μηχανικοί να μάθουν την μηχανή και τα κουσούρια της είτε εγώ να φοιτήσω στο ανάλογο ΙΕΚ. Πράγματι, μέχρι τότε υπήρχε χρόνος, χρήμα και φροντίδα μόνο για τα critical bugs, όπως δηλαδή λένε και στα χωριά μας όταν παίρνεις τη μηχανή "επ ώμου αρμ". Όμως, στο επόμενο 9/μηνο έκανα εντατικά διαδικτυακά φροντιστήρια διαβάζοντας κάθε forum για κάθε πιθανό και απίθανο θέμα, σημαντικό ή όχι.

Περίπου ταυτόχρονα με χτύπησε η κρίση και αναγκάστηκα να πουλήσω το αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα όμως παρουσιάστηκε μια μοναδική ευκαιρία για δουλειά στα Πατήσια. Ελλείψει άλλου μεταφορικού μέσου, είχε έρθει πάλι η ώρα της unstoppable!

Κλείνω ραντεβού και Δευτέρα πρωί-πρωί πάω στη γνωστή γωνία, αρπάζω επ' ώμου τη μηχανή και θριαμβευτικά την τσουλάω μέσα στην αντιπροσωπία. Δεν μπήκα καν στον κόπο να συνδέσω την μπαταρία και να δοκιμάσω. Η πραγματικότητα με επιβεβαίωσε: όταν ο μηχανικός σύνδεσε την μπαταρία και γύρισε το κλειδάκι, πήρε τα δέοντα από το θηρίο. Βρε γάτε, μου λέει, πως το είχες καταλάβει?

Εκείνο το σέρβις ήταν ηρωικό, το τι αλλάχθηκε ουκ εστίν καταμετρήσιμο. Άλλωστε και η χρέωση ήταν αντίστοιχη του ηρωισμού, 650 ευρώ σε ταξινομημένα τιμολόγια, έτοιμα για αρχειοθέτηση - μέχρι και ζελατίνα με τρυπούλες μου δώσανε. Το σέρβις άντεξε βία 15μέρες και ίσως 200χλμ. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να σας περιγράψω την συνέχεια ή μπορείτε πλέον να την φανταστείτε?

Τέλος πάντων, θα πω μόνο ότι η Βασ. Σοφίας είναι ανηφόρα - αν και δεν της φαίνεται - και σας συμφέρει πάντοτε να σπρώχνετε προς Μεσογείων και δεξιά στο στενάκι της Αγ. Θωμά γιατί αν πάτε, όπως εγώ, από Σινώπης λόγω κατηφόρας, όταν φτάσετε στο φανάρι θα πρέπει να κάνετε αριστερά, που ξεκινάει ανηφορίτσα και μετά θα αναγκαστείτε να περάσετε κάθετα τη μηχανή από τη νησίδα της Μιχαλακοπούλου. Αν κάνετε όμως το λάθος και πάτε αντίστροφα στο ρεύμα της Μιχαλακοπούλου, τότε θα βγουν όλοι από τα μοτο-μαγαζιά και θα σας χειροκροτούν - για αυτό θα σας πω μετά.

Η βλάβη λοιπόν αποδόθηκε σε αντλία?/τρόμπα? βενζίνης και αλλάχθηκε εντός καλής θέλησης - ήταν service note και αυτό - με μόνο 360 ευρώ σε ένα μοναδικό τιμολόγιο χωρίς ζελατίνα αυτή τη φορά.

Πέρασαν λίγες μέρες, τι να λέμε τώρα, μια από τα ίδια, στην Παπαδιαμοντοπούλου, στο ύψος του Ευγενίδιου αυτή τη φορά. Την τσούλησα αντίθετα όλο το ρεύμα της Μιχαλακοπούλου. Να 'ναι καλά τα παιδιά από ένα μαγαζί που βοήθησαν λίγο στο σπρώξιμο στα τελευταία μέτρα γιατί τα είχα παίξει εντελώς. Δεν πλήρωσα, και δεν ξέρω τι κάνανε γιατί είχα πάει σπίτι να αλλάξω τα ιδρωμένα ρούχα, αλλά πήρα μηδενικό τιμολόγιο και μηχανή που δούλευε.

Δέκα μέρες μετά με άφησε στην Σούτσου, οπότε τα γνωστά: Βασ. Σοφίας, Σινώπης, αντίθετα στο ρεύμα της Μιχαλοκοπούλου. Τότε ήταν που βγήκαν και χειροκροτούσαν. Ένιωσα σαν μαραθωνοδρόμος λίγο πριν το τερματισμό - ξέρετε αυτόν που φτάνει τελευταίος και παίρνει το μεγάλο χειροκρότημα.

Η μηχανή έμεινε μια εβδομάδα στο νοσοκομείο και μετά πήρα άλλο ένα μηδενικό τιμολόγιο, πολλά βλέμματα κατανόησης και την ειλικρινή συγνώμη τους για την ταλαιπωρία. Με καθησύχασαν όμως ότι έχουν επικοινωνήσει με την μαμά και αναμένουν οδηγίες ενώ με συμβούλεψαν να αποφύγω μακρινά ταξίδια (!!!!!). Αυτή η συμβουλή ήταν το τελειωτικό χτύπημα.

Ήμουν πλέον αποφασισμένος να την πουλήσω και έβαλα μερικές αγγελίες δεξιά-αριστερά. Άλλωστε, όλοι μου λέγανε να την διώξω. Αν προλάβαινα. Γιατί οι γονείς μου και η γυναίκα μου ψάχνανε αλβανούς για να μου την κλέψουν. Εγώ ήμουν πρόθυμος να διαπραγματευτώ κάθε τιμή. Ήθελα τόσα χρήματα ώστε να μου φτάσουν να πάρω ένα ποδήλατο στη χειρότερη, οπότε υποψήφιοι αγοραστές υπήρχαν αρκετοί. Δεν την έδινα όμως γιατί έρχονταν να την δουν κάτι νταγλαράδες, όλοι σαφώς ψηλότεροι και βαρύτεροι σε κιλά από εμένα. Εγώ έψαχνα κάποιον που αν μετά με έψαχνε, να τον πάλευα στα ίσια.

Ωστόσο, παράλληλα προσπαθούσα να καταλάβω τι φταίει. Προφανώς ήταν κάποιο θέμα τροφοδοσίας με καύσιμο γιατί η μπαταρία, όλως παραδόξως, δούλευε κανονικά. Ήξερα ότι η αντλία είχε αλλάξει, το σκασμένο ντεπόζιτο δεν μου είχε τύχει (και από όσο κατάλαβα δεν αφορά τόσο συχνά ευρωπαϊκά μοτό), ο δείκτης βενζίνης - άλλο γνωστό θέμα - ήταν ελεγμένος, ψεκαστήρια/εγκέφαλος επίσης οκ, πραγματικά έσπαγα το κεφάλι μου (και το πληκτρολόγιο) να βρω τι πήγαινε λάθος.

Α, ξέχασα να σας πω για το bms. Ο εγκέφαλος λοιπόν είχε συνδεθεί και έβγαζε "ότι να'ναι" και επέμεναν να μου τον αλλάξουν. Επειδή ήμουν πλέον πιο διαβασμένος, τους είπα: δεν κοιτάτε πρώτα τη σύνδεση, πριν περάσουμε στα υπόλοιπα? Ω, εκ θαύματος, το βλαμμένο φισάκι κάτω από τη σέλα είχε φθαρεί, εξ ού και τα προβλήματα.

Τέλος πάντων, πίσω στην τροφοδοσία. Ψάχνοντας να εντοπίσω πιθανές βλάβες, κάπου διάβασα για αρνητικές (ή θετικές, δεν θυμάμαι) πιέσεις μέσα στο ντεπόζιτο, με αποτέλεσμα να μην ρουφάει καύσιμο η αντλία. Υπήρχε λέει ένα κόλπο, που άνοιγες το ντεπόζιτο και έβλεπες αν βγαίνει (ή μπαίνει?) αέρας μέσα με δύναμη. Αποφάσισα λοιπόν να γίνω ντετέκτιβ και να διερευνήσω το πρόβλημα.

Έκανα τα βράδια κύκλους ατελείωτους, γύρω από το σπίτι αλλά τίποτα. Η μηχανή δεν έσβηνε. Απελπισία για κάποιες μέρες, αλλά και επιμονή στο κάνε-κάνε κύκλους. Ένα βράδυ είχα φορέσει και ένα ηλίθιο κίτρινο μπουφανάκι με λαγουδάκια της γυναίκας μου γιατί έκανε ψύχρα. Απογοήτευση, τελείωνε σιγά-σιγά και η βενζίνη, και ξανά απογοήτευση...

....και λύτρωση. Τσουπ - σβήνει στην άνοδο της Βασ. Σοφίας και την σπρώχνω κοντά σε μια στάση λεωφορείου, απέναντι από το Μέγαρο. Ετοιμάζομαι να ανοίξω το ντεπόζιτο και θυμάμαι ότι για το κόλπο που λέγανε χρειάζεσαι και ένα φτερό κοντά στο άνοιγμα για να δεις αν ρουφιέται ή σπρώχνεται. Που στην ευχή να βρω ένα φτερό στην Βασ. Σοφίας? ένα κομμάτι χαρτί? ένα κάτι, οτιδήποτε, έψαχνα τις τσέπες μου. Με κοιτούσε ο κόσμος από την στάση και εγώ δεν έβγαζα το κράνος για να γλιτώσω λίγο από το ρεζιλίκι. Παίρνω από το πορτοφόλι ένα εικοσάρικο και το πλησιάζω στο καπάκι. Ανοίγω το ντεπόζιτο, φρρρρρρρ, τρελή ρουφήχτρα από αέρα. "Κοπελιαααα-κοπελιάααα" μου φωνάζει κάποιος από τη στάση, "δεν γεμίζει έεετσιιιιι".

Βγάζω το κράνος να με δει ο τύπος, "δεν μας $%&^&%@ και εσύ βραδιάτικα". Δεν μου έφταιγε ο άνθρωπος βέβαια, αλλά πλήρωσε την έξαψη της στιγμής. Μου έρχεται και δεύτερη έμπνευση: αν φταίει πράγματι η πίεση μέσα στο ντεπόζιτο, θα πρέπει τώρα να πάρει μπροστά και ίσως, λέμε ίσως, γλιτώσω το σπρώξιμο και το ρεζιλίκι. Βάζω το κράνος, κουμπώνω και το μπουφανάκι όσο πιο αδερφίστικα μπορούσα, πατάω το κουμπάκι τίποτα, ξανά και ξανά μίζα και η μηχανή ζωντανεύει. Θρίαμβος! Γυρίζω στην παρέα που περίμενε στην στάση και τους λέω: είδατε που γεμίζει? Μαρσάρω περήφανα και εξαφανίζομαι.

Το επόμενο πρωί πήγα στο πράκτικερ στην βουλιαγμένης, με τη μηχανή παρακαλώ, πρώτη φορά μετά από μήνες που βγήκε από τον δακτύλιο! Πήρα εργαλεία. Γύρισα σπίτι, έβγαλα σημειώσεις και το service manual που είχα κατεβάσει. Έγινε της κακομοίρας. Δυστυχώς δεν βοήθησε πολύ το advrider, γιατί εκεί που έψαχνα, τα αμερικάνικα 650/800αρια έχουν άλλη κατασκευή από τα ευρωπαϊκά. Τελικά ανακάλυψα ένα ελεύθερο λαστιχένιο σωληνάκι κάτω από τη σέλα και κυρίως ΚΑΤΩ από τη βάση του συναγερμού. Ο μπαγλαμάς που είχε τοποθετήσει τη βάση του συναγερμού, το είχε στριμώξει και πατικώσει. Θυμήθηκα, επίσης ότι ενώ παλαιότερα έβαζα βενζίνη κάθε τρεις και λίγο (υπό το φόβο του αναξιόπιστου ψηφιακού μετρητή), μετά, λόγω κρίσης, γέμιζα και περίμενα να αδειάσει για να ξαναγεμίσω σε ένα φτηνό βενζινάδικο. Προφανώς από γεμάτο σε άδειο, δεν έμπαινε αρκετός αέρας και η τρόμπα δεν ρουφούσε καλά?. Αυτή ήταν η λογική εξήγηση?. Όχι, πάντως η μοναδική.

Εν τω μεταξύ, η αντιπροσωπία στην Μιχαλακοπούλου έκλεισε και στεναχωρήθηκα πολύ για όλα τα παιδιά που δούλευαν εκεί, αν και από όσο έμαθα όλοι, ή σχεδόν όλοι, κάπου βολεύτηκαν. Δεν νομίζω ότι είμαι ευχαριστημένος από την ποιότητα της δουλειάς τους, αλλά δεν νομίζω ότι έφταιγαν κιόλας. Προσπαθούσαν αλλά δεν μπορούσαν καθώς η μηχανή μου ήταν περίεργη και δύστροπή.

Η ζωή όμως είχε προχωρήσει. Εκείνο το περίεργο βράδυ, με την ιδιαίτερη γυναικεία εμφάνιση, κάτι άλλαξε μέσα μου - και όχι αυτό που νομίζετε. Θυμάμαι ότι οδηγούσα σχεδόν δαιμονισμένα όλο το βράδυ, μέχρι την Κηφισιά και πάλι πίσω μέχρι κάτω την Συγγρού και την παραλία. Ήταν μεγάλη χαρά να έχω βρει μια πατέντα για να μην μου σβήνει, και η πρώτη φορά που πραγματικά ευχαριστήθηκα οδήγηση.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να προσδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά στα άψυχα αντικείμενα που αγαπάμε και μας ταλαιπωρούν. Θα έλεγα λοιπόν ότι το κατάλαβε και αυτή ότι κάτι άλλαξε. Αυτή είναι η «άλλη» εξήγηση. Δεν έσβησε, δεν με άφησε άλλη φορά, ούτε τότε, ούτε ποτέ μετά για σχεδόν 3000χλμ μέχρι σήμερα. Ίσως τελικά κάτι άλλαξε και στους δύο μας. Η μηχανή μεγάλωσε, πέρασε τις παιδικές της αρρώστιες και έμειναν μερικά εφηβικά προβληματάκια, που τα ξέρω και σχεδιάζω να τα λύσω σιγά-σιγά. Γιατί από αδαής οδηγός σιγά-σιγά έμαθα και εγώ, όπως ένας γονέας μαθαίνει πάνω στο πρώτο του παιδί.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η μηχανή ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Περάσαμε μαζί όλες τις παιδικές ασθένειες. Έχω επίγνωση ότι μπροστά μου μπορεί να απλώνεται η δύστροπη εφηβεία της. Αλλά θα την κρατήσω, γιατί πολύ απλά μου φαίνεται πλέον αδιανόητο να την διώξω. Ακριβώς όπως δεν θα έδιωχνα και το παιδί μου, αν είχα πρόβλημα μαζί του.

Προς μεγάλη μου έκπληξη και ευχαρίστηση, αυτό το χειμώνα που λόγω της δουλειάς και της απουσίας του αυτοκινήτου, τη χρειάστηκα πραγματικά περισσότερο από ποτέ, αυτή με υπηρέτησε αγόγγυστα και σχεδόν αδιαμαρτύρητα. Ομολογώ ότι πιο συχνά παρά σπάνια ρίχνει ακόμη σειρές από σκασίματα, ίσως για να μου θυμίσει ότι δυσφορεί με τα αυτοκίνητα, το σταμάτα-ξεκίνα μέσα στην κίνηση και τα παπάκια που χώνονται μπροστά της. Αυτό το καλοκαίρι όμως είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε μακρινά χιλιόμετρα. Αρχής γεννωμένης από αυτό το ΠΣΚ με προορισμό την Κυλλήνη, καθώς όπως φαίνεται ένα πρόβλημα με τη δόνηση του μπροστινού, λύθηκε. Πιστεύω ότι δεν θα την αφήσω και ελπίζω ότι δεν θα με αφήσει. Αλλά όλες οι έντονες σχέσεις είναι πάντα δύσκολες και απρόβλεπτες.

Τέλος...(?)