GS Forum - Σαν σήμερα την 5η Ιαν 1913...

Επειδή καλό είναι να γνωρίζουμε ιστορία και επείσης καλύτερο είναι να γνωρίζουμε ότι αυτό που είμαστε και γι' αυτά που περηφανευόμαστε ότι με αγώνες κερδίζονται...

Λοιπόν σαν σήμερα οι προπαππούδες μας μεγάλωναν την Ελλάδα, εν αντιθέσει με 'μας που την χαρίζουμε, ή μάλλον την παραμελούμε, ή προσυπογράφουμε συνεκμετάλλευση του πλούτου που μας χάρισαν οι προπάτορές μας...

Το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 1913 ο Οθωμανικός στόλος (εφοδιασμένος με το λάβαρο του φημισμένου πειρατή Χαϊνεντιν Μπαρμπαρόσα), ανοίγεται στο Αιγαίο αποζητώντας με τη σειρά του την αποφασιστική σύγκρουση. Προπορεύεται το θωρηκτό Μετζιδιέ και αποστολή τους είναι ο αιφνιδιασμός του ελλιμενισμένου Ελληνικού στόλου και βομβαρδισμός του Μούδρου. Το ανιχνευτικό Λέων εντόπισε τις κινήσεις του εχθρού και ενημέρωσε τον Κουντουριώτη. Ο ναύαρχος αντί να σπεύσει να αντιμετωπίσει τους Τούρκους, έδωσε εντολή για πρόγευμα! μια απόφαση που αρχικά μοιάζει περίεργη αλλά είχε τον σκοπό της. Πέραν της ανύψωσης του ηθικού (ο πεινασμένος στρατιώτης δε μπορεί να πολεμήσει), δεν ήθελε να διαπράξει το ίδιο λάθος με τη προηγούμενη ναυμαχία και να δώσει περιθώριο στους Τούρκους να διαφύγουν. Ο σκοπός του ήταν να τους επιτρέψει να ανοιχτούν αρκετά ώστε να μη προλάβουν να διαφύγουν μετά την ήττα! Ετσι και έγινε...
Σε απόσταση 15 μιλίων οι Τούρκοι διακρίνουν τον ελληνικό στόλο που έχει ανοιχτεί για να τους "υποδεχθεί" με μπροστάρη το νεότευκτο θωρηκτό Αβέρωφ! Η έκπληξη των Τούρκων, που ήταν σίγουροι για την επιτυχία του στρατηγήματός τους, ήταν τόσο μεγάλη που το Μετζιδιέ πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών και στράφηκε προς τα μεγάλα θωρηκτά για προστασία!! Η ανώτερη στρατηγική του Κουντουριώτη είχε αρχίσει να αποδίδει.
Όταν οι δύο στόλοι έφθασαν σε απόσταση 8.400 μέτρων, οι Οθωμανοί άρχισαν να βάλλον εναντίων των ελληνικών πλοίων. Από την πρώτη στιγμή είναι φανερό οτι όλα τα πλοία τους συγκεντρώνουν τα πυρά τους στον Αβέρωφ που με προσεκτικούς ελιγμούς καταφέρνει να αποφύγει κάποιο ισχυρό πλήγμα. Οι Έλληνες αντίθετα μοιράζονται : ο Αβέρωφ και το Σπέτσες σημαδεύουν το Μπαρμπαρόσσα, ενώ το Ύδρα και το Ψαρά το Τοργκούτ Ρεϊς. Καθώς η απόσταση έπεσε στα 6.500 μέτρα τα ελληνικά πυρά που είναι πολύ περισσότερο συντονισμένα και εύστοχα φέρνουν αποτέλεσμα καθώς η ανώτερη εκπαίδευση των ελλήνων ναυτών αρχίζει να αποδίδει καρπούς: στις 11:55 ένα βλήμα των 10,8 ιντσών από το Ύδρα κτυπάει το κεντρικό πυροβολείο του Μεσσουδιέ. Η βαρειά οβίδα τρυπάει τον θώρακα σαν χαρτί και εκρήγνυται ανάμεσα στα στοιβαγμένα πυρομαχικά για τα πυροβόλα των 15 εκατοστών. Η έκρηξη που ακολουθεί είναι φοβερή και όλοι οι υπηρέτες των πυροβόλων σκοτώνονται ή τραυματίζονται. Βαρειά πληγωμένο το Μεσσουδιέ και μέσα σε πυκνούς καπνούς από πυρκαϊές, στρέφει αργά προς τα στενά.
Τέσσερα λεπτά αργότερα μία ομοβροντία του Αβέρωφ βρίσκει το Μπαρμπαρόσσα ολόσωμα. Ένα βλήμα κτυπά τον μεσαίο πύργο του των 11 ιντσών και τον καταστρέφει σκοτώνοντας το πλήρωμά του από 35 άνδρες. Ένα άλλο ξυρίζει τον ιστό του και στέλνει το ιστορικό λάβαρο στον βυθό του Αιγαίου ενώ άλλα διατρυπούν το λεβητοστάσιο και τις υπερκατασκευές του πλοίου. Είναι η σειρά του Μπαρμπαρόσσα να στραφεί προς βορράν. Σε τρία λεπτά το ακολουθεί και το σχετικά άθικτο Τοργκούτ Ρεϊς. Kαθώς όμως το τελευταίο καλύπτει την υποχώρηση, συγκεντρώνει πάνω του όλα τα πυρά. Οι Έλληνες πυροβολητές με ακρίβεια και ψυχραιμία γυμνασίων στέλνουν την μία πίσω από την άλλη τις οβίδες τους στο πρώην γερμανικό θωρηκτό Βάϊσσενμπουργκ. Η μπροστινή τσιμινιέρα του πέφτει, η πρυμναία γέφυρά του καταστρέφεται και δύο από τα δευτερεύοντα πυροβόλα του ανατινάζονται. Μία οβίδα εκρήγνυται στο λεβητοστάσιό του σκοτώνοντας πολλούς ναύτες και πλημμυρίζοντάς το. Το κατάστρωμα του γεμίζει τρύπες και στραβωμένα σίδερα και το πλοίο αρχίζει να παίρνει κλίση.
Ο Ραμίζ Μπέης στέλνει σήμα προς τον στόλο του να επιστρέψουν ολοταχώς στα Στενά, έκαστος για τον εαυτό του! Η μάχη διαρκεί μόλις τριαντα πέντε λεπτά.Ο Κουντουριώτης τώρα δίνει διαταγή για καταδίωξη του εχθρού "πάση δυνάμει". Ο Αβέρωφ αναπτύσσει πάλι ταχύτητα 23 μιλίων και ξεχύνεται πίσω από τον εχθρό που φεύγει κακήν κακώς. Όμως τα γέρικα θωρηκτά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά δεν μπορούν να ακολουθήσουν παρά τις ηρωϊκές προσπάθειες των μηχανικών τους, πιάνουν μόλις 15 μίλια. Έτσι ο Αβέρωφ με τον Κουντουριώτη απομένουν μόνοι να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα. Αποδεικνύουν οτι είναι κάτι παραπάνω από ικανοί.
Η ναυαρχίδα ελίσσεται διαρκώς σε ζίγκ - ζάγκ ακολουθώντας τα εχθρικά πλοία από μικρή απόσταση και ραίνοντάς τα ασταμάτητα με οβίδες. Ο ναύαρχος Ραμίζ, βλέποντας οτι το Τοργκούτ έχει πάρει μεγάλη κλίση από τα νερά που μπήκαν στα ύφαλά του, επιχειρεί να το καλύψη με το δικό του πλοίο. Είναι πραγματικά μία γενναία ενέργεια, αλλά έχει σαν αποτέλεσμα η τουρκική ναυαρχίδα να δεχθεί ένα πραγματικό σφυροκόπημα από τα πυροβόλα του Αβέρωφ. Ο πρυμναίος δίδυμος πύργος των 11 ιντσών αχρηστεύεται από ολόσωμο πλήγμα, οι ανελκυστήρες άνθρακος καταστρέφονται και η τραπεζαρία των αξιωματικών και το αναρρωτήριο ανατινάζονται. Ένα άλλο βλήμα περνάει στο τορπιλλοστάσιο, σκοτώνει τους χειριστές αλλά σαν από θαύμα οι τορπίλλες δεν εκρήγνυνται. Σε όλο αυτό το διάστημα ο Αβέρωφ κτυπιέται από δύο βλήματα των 11 ιντσών από το Μπαρμπαρόσσα που προκαλούν 1 τραυματία και μικρές ζημιές.
Σαράντα πέντε λεπτά κρατάει το μαρτύριο των τουρκικών πλοίων, μέχρι που στις 2 και μισή το μεσημέρι φθάνουν στο καταφύγιο των στενών. Και όπως τα τουρκικά πλοία χανόντουσαν πίσω από το ακρωτήριο της Έλλης, σαν για αποχαιρετισμό, τα πυροβόλα των 7,5 ιντσών του Αβέρωφ στέλνουν ένα βλήμα να καταστρέψη τον μεσαίο πύργο του Τοργκούτ.