Η νύχτα πλησιάζει, το Ναύπλιο αδειάζει από τις μονοήμερες σφήκες - μηχανόβιους και μόνο οι μαύρες BMW παραμένουν... Στο βάθος δεξιά βλέπετε άλλο ένα δίτροχο, ιπποδυνάμεως ενός ίππου! Να και κάτι που θα μπορούσα να περάσω σε κόντρα!
Τώρα πλέον το Μπούρτζι ανήκει στον ΕΟΤ που το εκμισθώνει σε ιδιώτη για διάφορες χρήσεις.
Το άρρεν αυτό σκυλάκι κοιμόταν ήρεμα...
Η πόλη έσφυζε από την κίνηση και ήταν πολύ όμορφη. Πάρα πολύς κόσμος παντού. Τα πάρκινγκ των αυτοκινήτων ήταν γεμάτα σε μεγάλη απόσταση έξω από την πόλη...
Περπατώντας το βράδυ στα σοκάκια της πόλης συναντώ μια R51/3! Ώπα λέω! Δεν είμαστε μόνοι εδώ! Όπως ήταν φυσικό εντόπισα τον Γιώργο τον ιδιοκτήτη της και ανταλλάξαμε "κλασσικές" απόψεις και τεχνικές λεπτομέρειες για αυτό το είδος της μοτοσυκλέτας προς εξαφάνιση. Τα τεχνικά "προβλήματά" μας κοινά. Μερικές σταγόνες λάδι σε κανα δυο σημεία του κινητήρα. Σκέφτομαι να στείλω γράμμα στα κεντρικά.
Θα παραλείψω τα βραδυνά μασουλήματα, τους μπακλαβάδες και τα εκμέκ και θα αλλάξουμε μέρα.
Να σημειώσω ότι η μεγαλύτερη απόλαυσή μας ήταν το ότι λόγω του καλού καιρού, μπορούσαμε και καθόμαστε έξω στα cafe και στις ταβέρνες, αφήνοντας τους καπνιστές να κάθονται μέσα στη ζέστη και στην κάπνα τους. Σοβαρολογώ, μέσα στα μαγαζιά ήταν σχεδόν όλοι οι καπνιστές και έξω καθόμασταν οι περισσότεροι άκαπνοι. Τι ευτυχία! (και ανωμαλία!!!)
(Κάτι λέγαμε για το κράτος και την "κεφαλή" του που μας φταίει, ε;;; )
Πρωί πρωί ανοίγουμε το παράθυρο την άλλη μέρα. Το αλογάκι ξαπόσταζε στο δρόμο.
Πρωινό στην παραλία...
Και καφεδάκι στην πλατεία του χωριού, εκεί που είναι και το Αρχαιολογικό μουσείο. Μια συνάδελφος δικυκλίστρια στα πρώτα της βήματα...
Η επιστροφή ήταν και αυτή ήσυχη και απολαυστική. Πολλές στάσεις στο δρόμο για να ξεκουραστεί η μηχανούλα και όχι εμείς. Αξίζει να τονίσω ότι παρ' όλο που ταξιδεύαμε κάμποσες ώρες δύο άτομα πάνω στη μηχανή, δεν κουραστήκαμε
καθόλου. Αυτό το μονόσελο της Pagusa που φοράει η μηχανή είναι τόσο αναπαυτικό και ανατομικά σχεδιασμένο, που δεν σε πονάει ούτε πιάνεται ο πισινός σου για πολλές ώρες πάνω στη μηχανή. Πλάτες, στηρίγματα και τέτοια δεν χρειάζεται ο συνεπιβάτης, γιατί οι "επιταχύνσεις" (αλλά και οι επιβραδύνσεις!
) είναι ανύπαρκτες, οπότε κάθεσαι πολύ άνετα και χαλαρά! Με τις ταχύτητες των 60-80, η πίεση του ανέμου είναι πολύ μικρή (μην ξεχνάμε ότι αυξάνεται στον κύβο η αντίσταση) και δεν σε πειράζει και πολύ η έλλειψη ανεμοθώρακα. Επίσης το ότι κινείσαι με αργούς ρυθμούς, δεν σου καταναλώνει και πολύ αδρεναλίνη (μόνο όταν πρέπει να φρενάρεις), οπότε έχεις έναν ακόμη λόγο να είσαι ξεκούραστος!
Εκτός από τη μηχανή, όλος ο άλλος εξοπλισμός μας δεν ήταν κλασσικός. Τουλάχιστον στο θέμα της προσωπικής ασφάλειας και όσον αφορά τη χρήση κλειστού κράνους και προστατευτικών στολών, είπαμε να παραμείνουμε "σύγχρονοι" και για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας να πάμε κι άλλες εκδρομές!
Καλές γιορτές!
