[aeriko]

ΤΗΣ ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗΣ
(Ιανουάριος 1801)

Η Φροσύνη ήταν σύζυγος του εμπόρου Δημήτριου Βασιλείου, φημισμένη για την ομορφιά της, το γένος και την μόρφωσή της. Κατά την απουσία του συζύγου της στην Βενετία δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον έρωτα του υιού του Αλή, Μουχτάρ. Οταν δε ο Μουχτάρ εστάλει από τον πατέρα του, κατά διαταγή του σουλτάνου, εναντίον του αποστάτη Τζωρτζίμ στην Αδριανούπολη, η σύζυγός του που είχε μάθει τις ερωτοτροπίες του με την Φροσύνη, ζήτησε από τον Αλή Πασά την παραδειγματική της τιμωρία.
Ο Αλής ορκίσθηκε να εκτελέσει την διαταγή της, αλλά επειδή φοβόταν τον Μουχτάρ και για να μην εκθέσι σε κίνδυνο κάποιον άλλον μετέβει αυτοπροσώπως νύκτα, με κάποιους δορυφόρους του, στο σπίτι της Φροσύνης την απήγαγε και την εφυλάκισε. Μαζί εφυλακίσθηκαν άλλες 17 γυναίκες από τα Ιωάννινα για τις οποίες υπήρχαν υπόνοιες ότι ήταν επιλήψιμου διαγωγής.
Ολες καταδικάστηκαν σε θάνατο δια πνιγμού στην λίμνη. Η απόφαση εξετελέσθει στις 11 Ιανουαρίου 1801.
Τα πτώματα της Φροσύνης και κάποιων γυναικών, εξεβράσθηκαν στην ακτή. Η Φροσύνη ετάφει στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων.

Τ’ ακούσατε τι γίνηκε στα Γιάννενα, στη λίμνη,
Πού πνίξανε τις δεκαεφτά με την κυρά-Φροσύνη;
Αχ Φροσύνη παινεμένη.
Τι κακό ‘παθες καυμένη!
Αλλη καμμια δεν το ‘βαλε το λαχουρί φουστάνι,
Πρώτ’ η Φροσύνη το ‘βαλε και βγήκε στο σιργιάνι.
Αχ, Φροσύνη παινεμένη
Και στον κόσμο ξακουσμένη!
Δε σ’ το ‘λεγα, Φροσύνη μου, κρύψε το δαχτυλίδι,
Γιατί αν το μάθει ο Αλήπασας, θενά σε φάι το φίδι;
Αχ Φροσύνη μου καυμένη,
Τι πολύ κακό θα γένει!
‘’Αν είστε Τούρκοι αφήστε με, χίλια φλωριά σας δίνω,
σύρτε με στο Μουχτάρπασά, δυό λόγια να του κρίνω’’
Αχ, Φροσύνη μου καυμένη,
Τι κακό πολύ θα γένει!
‘’Πασά μου, που είσαι πρόβαλε, τρέξε να με γλυτώσεις,
μέρωσε τον Αλή πασά, και δώσε ότι είναι να δώσεις’’
Αχ, Φροσύνη πέρδικά μου,
Τι κακό ‘παθες κυρά μου!
Εις το βεζίρη τα φλωρία, τα δάκρυα δεν περνάνε,
Και σένα μ’ άλλες δεκαεφτά τα ψάρια θα σας φάνε.
Αχ, Φροσύνη περδικά μου,
Μο ‘καψες τα σωθικά μου!
Να ‘ταν οι πέτρες ζάχαρη, να ρίχνανε στη λίμνη,
Για να γλυκάνει το νερό για την κυρά-Φροσύνη.
Αχ, Φροσύνη παινεμένη,
μες τη λίμνη ξαπλωμένη!
Φύσα, Βοριά, φύσα, Θρακιά, για ν’ αγριέψει η λίμνη,
Να βγάλει τις αρχόντισσες και την κυρά-Φροσύνη.
Αχ Φροσύνη παινεμένη,
μες τη λίμνη ξαπλωμένη!
Φροσύν’ σε κλαίει το σπίτι σου, σε κλαίνε τα παιδιά σου,
Σε κλαίν’ όλα τα Γιάννενα, κλαίνε την ομορφιά σου.
Αχ Φροσύνη πέρδικά μου,
Μο’ ‘καψες τα σωθικά μου!