Συνέχεια...
Όσο πέρναγαν τα χιλιόμετρα τόσο πιο πολύ γουστάραμε!
Τελικά φτάσαμε στο χωριό Δάφνες.Ερημιά!!!Μιας και είχαμε βγεί στον κεντρικό δρόμο ψάχναμε χωμάτινη κοπάνα για τον επόμενο σταθμό μας , το χωριό Παρασκευή. Βρήκαμε εναν κύριο ο οποίος μας είπε να πάμε απο τον κεντρικό.Εμείς επιμείναμε και τελικά βρήκαμε τον λασπόδρομο για Παρασκευή!Σουπερ λάσπη και πολή γλίστρα!!!Ο ''πυλός'' αγκάλιαζε επικύνδινα το μπροστινό πιρούνι.Στάση για τσεκάρισμα χάρτη και αποσυμφώρηση μπροστινού πιρουνιού!!!
Λίγο άσφαλτο και μετά το χωριό πάμε για το κυρίως πιάτο!Πέσαμε σε κάποιες διχάλες αλλά κάναμε σωστές επιλογές.Ήμασταν τυχεροί μιάς και δεν είχαμε GPS.''Φτιαγμένοι'' λοιπόν απο νωρίς επιλέγαμε συνήθως τις πιο δύσκολες διαδρομές.Σε μια επιλογή όμως ενω ξεκινήσαμε soft (λίγες λασπες και κοκκινόχωμα) σιγά σιγά άρχησε να γίνεται hard (πέτρες,πέτρες,πέτρες και ανάβαση με πολλές στροφές).Ανεβήκαμε αρκετά.Δεν μπορω να πώ,καλή η θέα αλλά εικόνες με δέντρα και μεγάλες πέτρες μέσα στον δρόμο απο κατολισθήσεις αγρίευαν το σκηνικό!!!
Και ώς συνήθως μετά απο ανηφόρες , έρχονται κατηφόρες!Πολυ πιο hard μιας και ήταν δρόμος κλειστός πολύ κατηφορικός και γεμάτος κοφτερές πέτρες!Πολλές πέτρες χωμένες, παραμόνευαν να μας ξεκοιλιάσουν τα ζαντολάστιχα!!!
Και εκεί που είσαι γεμάτος λάσπες και σκόνες , νά ένα ποταμάκι!Ευκαιρία για φρεσκάρισμα!!!
Τελικά φτάσαμε Ρακίτα εμφανώς κουρασμένοι! Κάναμε το Σταυρό μας όπως και οι πρόγονοι μας το
1827 και φύγαμε για να αντιμετωπίσουμε το επόμενο κομμάτι!
Η συνέχεια αύριο στο τρίτο και τελευταίο post....