[Arkas]

Λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας,
τώρα πρόλαβα να διαβάσω το post.

Έφυγε ένας πατέρας, ένας σύζυγος κι ένας αδελφός.
Αυτές τις ώρες είναι ανείπωτη η θλίψη των οικείων...

Έλα όμως που η "ρουφιάνα" η ζωή τραβάει μπροστά.
Κι αυτό που μένει είναι οι αναμνήσεις, οι φωτογραφίες, η θλίψη.

Μένει όμως κι ένα τρίχρονο αγγελούδι ορφανό.

Σου εύχομαι Ηλία, μέσα από την ψυχή μου κουράγιο
να σταθείς δίπλα στην οικογένεια της αδελφής σου.

Και μην ξεχνάς ότι οι φίλοι σου μέσα από την παρέα μας
είναι δίπλα σου, δίπλα σας.

Όπως ακριβώς έννιωσες την ανάγκη και ζήτησες ανάγκη για αιμοπετάλια για τον γαμπρό σου
με τον ίδιο τρόπο μην διστάσεις να ζητήσεις όποια συνδρομή ή συμπαράσταση μπορούμε να προσφέρουμε.
Από το να πάρουμε μαζί το κοριτσάκι σε μια εκδήλωση που συμμετέχουν και οι οικογένειές μας, μέχρι και να το βοηθήσουμε με όποιον τρόπο χρειαστεί...

Το γνωρίζω Ηλία, πως είσαι περήφανος άνθρωπος.
Όμως αυτές εδώ οι αράδες, δεν έχουν άλλο σκοπό από το να σου θυμίσουν πως έχεις φίλους και πως αυτοί είναι δίπλα σου!
Δίπλα σου στην εντουροβόλτα
αλλά και δίπλα σου στην δύσκολη στιγμή.

Καλό κουράγιο!