το 2007 ανεβαίνω με την γυναίκα μου από Ανκώνα για Τσεχία....
κάπου πριν το Bolzano μπαίνο στο κλασικό Autogrill οτοστράδας να πάρουμε καφέ. To παρκιν σχετικά γεμάτο, αλλά είχε μία θέση δίπλα σε κάτι μεγάλες μηχανές, όπως από μακριά είδα. Παρκάρω εκεί. Τότε κατάλαβα, ότι ήταν δύο LT. Κατεβαίνουμε από την μηχανή και πιάνουμε μία καλημέρα με τον κύριο, που ήταν δίπλα στις μηχανές και κάτι έψαχνε στις βαλίτσες. Εγώ φεύγω για μέσα, να πάρω τα εσπρέσσο. Η γυναίκα μου μένει με τον κύριο και μιλάνε. Όταν λέω κύριος, το εννοώ, ενώ εγώ είμαι τότε ήδη 47. Αυτός σίγουρα πάνω από 70. Σε λίγα λεπτά επιστρέφω με τα καφεδάκια. Βρίσκω την γυναίκα μου να αναδιοργανώνει τις αποσκευές, να κάνει το ίδιο και ο κύριος και να συνεχίζουν να μιλάνε. Έφτασα με τους καφέδες. Μου χαμογελάει ο κύριος. Κάτι του διευκρινίζω για την Τσεχία, που ρώταγε. Ανάβουμε τσιγάρο με την γυναίκα μου και μου λέει:
"Ξέρεις που πάνε?", για να με τσιτώσει...
"Που?"
"Nordcapp!"
...ξεροκαταπίνω από ζήλεια...
και χαμογελώντας συμπληρώσει η γυναίκα μου με νόημα:
"Αλλά βλέπεις, κύριος ο κύριος, δεν αναγκάζουν κανέναν, δεν κουβαλάνε μαζί και τις γυναίκες!" [αυτό ήταν σπόντα, ότι την πίεσα λίγο να έρθει μαζί μου με την μηχανή]
Εκείνη την στιγμή όμως, καθώς ολοκλήρωνε την πρόταση, της πέφτει το σιαγόνι...... από το Autogrill βγαίνει ο άλλος κύριος, ανάλογης ηλικίας και ....δύο μαντάμες κουνάμενες κουνάμενες. Με δερμάτινα, με πεσμένους κ@λους και β@ζιά, γιαγιάδες με δερμάτινα. Όλο γέλια και κρατιόντουσαν αγκαζέ μία την άλλη ενώ έφερναν δίσκο με καφέδες.
Εμείς κοιτούσαμε αποσβολωμένοι.
"Πάρτα τώρα!!!' έσκασα στα γέλια με νίκη...
Ήταν ένα καλό μάθημα και για τους δύο μας.
Λοιπόν, είμαστε εδώ ακόμα μακριά από την μοτο-παιδεία, την κουλτούρα των λαών της Ευρώπης. Πολλά τα ταμπού και προταλαλύψεις εδώ.
Anyway, το συμπεράσματα από το άνω περστατικό είναι, ότι
1/ μη φοβάσαι, κάποτε θα πάς
2/ η ενεργή μοτο ηλικία τελικά δεν τελειώνει τόσο νωρίς [απλά παίρνεις πιο αναπαυτικές μηχανές με μεγάλες σέλες για μεγάλους κ@λους]