[kostas-patra]

5.
Που λέει ο λόγος.

Γιατί κάποιος έπεσε.

Ενώ όλοι περιμένατε τον γιατρό, την έπαθε ο αρχηγός των 300, ο φοροτεχνικός της αγάπης και του έρωτα, ο καπετάν λεωνής, κατά κόσμο vpentza. Θες στραβός είναι ο γιαλός, θες στραβά αρμενίζουμε, έπεσε, καβάλα στο θηρίο, με το θηρίο, με το θηρίο από πάνω, δεν χτύπησε πουθενά αλλού εκτός από του πληγωμένου εγωισμού. Ο ντοκτόρ έσπευσε να βοηθήσει να γίνει η ζημιά μεγαλύτερη, άρχισε τις συγκαταβατικότητες, σε όλους μας έχει συμβεί, δεν φταίς εσύ, ήταν το χαλίκι αφράτο, καλός οδηγός δεν είναι αυτός που δεν πέφτει, αλλά αυτός που ξανασηκώνεται, αν η μοτοσυκλέτα όντως είναι φαλλική προέκταση του εγισμού σου, θεώρησε την πτώση τουτη σαν στυτική δυσλειτουργία ή πρόωρη εκsperm ατωση και άλλα τέτοια παρηγορητικά λόγια, όπως οι γιατροί ξέρουν καλύτερα απ όλους να λένε.

Κανένας μας δεν παρατήρησε ένα χθόνιο τελώνιο που γελούσε κι έτριβε τα χέρια του ανάμεσα στους θάμνους
Που να το φανταστεί κανείς, έστω κι εγώ ο αφελής


Η παρέα συντάχθηκε σε μιαν ευθεία και πορευτήκαμε προς το σημείο συνάντησης
Εκεί μας περίμενε η δική μου ομάς και στήσαμε ένα παιχνιδάκι με μια μπάλα. Άριστος τεχνίτης ο θοδωρής έσκαβε το χώμα κλωτσώντας, αλλά κανείς δεν του χάλασε χατήρι, όλοι τονε παίξαμε, με εύκολες μπαλιές, σουρτές, σχεδόν σκουντουφλικές.

Η αρχική ιδέα ήταν για μοτοβόλτα, αλλά μπρός στον επερχόμενο χαμό μου αποφάσισα να θυσιάσω κανα δυό φίλους, μιας και δεν μου γραψαν ενθαρυντικό λόγο ως προς την συνέχειας της ιστορίας.

Ο παράδεισος είναι μια κοσμική ταβέρνα, καφενείο, ξενώνας παραδίπλα της λίμνης και λέγεται έτσι γιατί είτε το φαγητό είναι καλό, είτε είναι κακό, όπως και να χει σε στέλνει στον παράδεισο τόπο, εμείς παντως δεν είχαμε άλλες απώλειες παρά μερικά στραβωμένα πιρούνια, όχι αλά γιούρι γκέλερ, παρά λόγω ταχυφαγίας εν ελλείψει.

Όταν όλος ο καλός ο κόσμος έδωκε παραγγελία για καιφέδες, οι θαρραλέοι ξεκίνησαν με τσιπουρομεζέ, το δηλαδής ο ντοτόρε, εγώ και ο εαυτός μου.

Ο απολωλός πρόβατος σπύρος έκανε την εμφάνισή του σαν τον αγγελιοφόρο θεό που δεν μπορούσε να βγάλει την δυσανάγνωστη διεύθυνση του παραλήπτη και το gpsτου τον οδήγησε σε έναν κύκλο μέσω κ@λοπετινίτσας, αλλά εμπιστεύτηκε την αλάθητη κρίση του και έφτασε στο μέρος όπου θα άφηνε τα κόκκαλα της κοτσίδας του.

Το συγνεφιασμένο πρόσωπο του μακαριστού αδερφού εκ κύπρου σκοτείνιασε, ανάμεσα στους γέλωτες των άλλων, και ξένιζε σαν άσπρη μύγα μες στο καιμάκι. Συμβουλεύτηκε το πανάρχαιο κινητό του περ####νοτηλέφωνο ρωτώντας τον πάνσοφο γέροντα του και μου πε εμπιστευτικά, πως η λύση θα δινόταν μέσω του χορού των φιδιών , λόγος ακατανόητος και αμφίσημος ακόμα και για μένα που δεν είναι λίγα αυτά που έχουν δει τα αυτιά και έχουν ακούσει τα μάτια μου. Καβάλησε την μηχανάρα του και χάθηκε σαν τον άσπρο σίφουνα άζαξ, με διπλό αμμωνιαζόλ.

Η πρόταση για μακελειό,εεεεε συγνώμη, για βόλτα, δεν βρήκε την ομήγυρη σύμφωνη, κάποια παλιά αποκτηθείσα συνήθεια εκ του στρατού αναβίωσε και οι μισοί φίδιασαν στην βολή του καφενέ, αντίς για τον ιδρωτοποιό γύρο της λίμνης, με αρχηγό των λιποτακτών τον καπετάν αερικό.

Παράταξη κατά μόνας, σε παρόχθιο μονοπάτι που εστέφετω από χαμογελαστή ανθοστολισμένη φύση, τίγκα στο λελούδι, στην πρασινάδα, στο καλάμι και στη λασπουριά.

Φτάσαμε έτσι στο σημείο «του βατράχου το πήδημα», εκεί που η λίμνη γειτνιάζει με πεσμένο ογκόλιθο μην αφήνοντας πέρασμα άλλο παρά αγκαλιάζοντας τον βράχο ή πηδώντας σαν τα βαθράκια, που τόσο μοιάζουν με τις ατάλαντες αοιδούς στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας τόσο στους κοασμούς, όσο και στο άλματα και δεν αναφέρομαι σε λογικά.

Εκεί ένας ένας, πέρασαν οι γενναίοι εκτός από τον λεωνίδα που σαν γνήσιος οδυσσέας, κατά πορτοκάλογλου το ανάγνωσμα βροντοφώναξε, τα καράβια μου καίω και κλώτσησε το κούτσουρο της μοναδικής μας διαφυγής προς τα πίσω