[ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ]

Ο πατέρας μου ζήτησε να αναρτήσω μια αφιέρωση που έγραψε για τον γιό του και αδελφό μου.

Στο Βασίλη μας!
Γεννήθηκες στην Καλαμάτα γιέ μου , μα ένιωθες Αρκάς και το καυχιόσουν ακριβέ μου.

Με πνίγουν οι λυγμοί Βασίλη μας κια αδυνατώ να σου αφιερώσω λόγια, λόγια της πίκρας και του μισεμού.

Βασίλη μας, μας έφυγες νωρίς και λάθρα, ποιός περίμενε τέτοια αποκοτιά. Σε κλάψανε συγγενείς γνωστοί και φίλοι και όλοι σου ευχήθηκαν "καλό ταξίδι".

Περνούσες τη ζωή σου γλέντι αληθινό, δίχως μετάνοια, μήτε χαλινό. Τώρα παραξενεύεσαι γιατί ο θάνατος να σε συλλογιστεί που δεν τον συλλογίστηκες ποτέ σου!

Παραμονή του μνημοσύνου σου σε επισκέφτηκαν δύο φίλοι. Και ανήμερα τετράδα φίλων σου σε τίμησε Εκατόνταχέ μου, Εσυ.

Φιγούρα τραγική οι γονείς σου, ευχαριστούν όλους που συμπαραστάθηκαν στο βαρύ και ασήκωτο πένθος τους.

Καλό ταξίδι αλαργηνό καράβι στου απείρου και της νυχτιάς την αγκαλιά με τα χρυσά σου φώτα. Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα για να κοιτάζω γύρω, σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

Και η Ευχή της Μάνας.
Αγάπη μου ήσουν παιδί, παιδί μου είσαι άντρας, σύρε ακριβέ μου στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα. Βλέπε, παιδί μου, πάντα εμπρός. Το χτές μη σε πικαραίνει. Γιέ μου όλοι θα φύγουμε και αν μείνεις τελαυταίος σύρε και πάντα να'σαι ορθός και πάντα να'σαι ωραίος.