
22-07-2010, 13:13
|
Senior Member
|
|
Ημερομηνία εγγραφής: Dec 2008
Περιοχή: Νέα Σμύρνη - Αθήνα
Μoto: R 1200 RT -
R 1200 GS Adventure -
KTM 640 Adventure -
beverly 500 ie
|
|
Προς την λεβέντισα ΜΑΝΑ!
Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από ΔΩΡΑ ΚΑΥΚΟΥΛΑ
Ο πατέρας μου ζήτησε να αναρτήσω μια αφιέρωση που έγραψε για τον γιό του και αδελφό μου.
Στο Βασίλη μας!
Γεννήθηκες στην Καλαμάτα γιέ μου, μα ένιωθες Αρκάς και το καυχιόσουν ακριβέ μου.
Με πνίγουν οι λυγμοί Βασίλη μας και αδυνατώ να σου αφιερώσω λόγια, λόγια της πίκρας και του μισεμού.
Βασίλη μας, μας έφυγες νωρίς και λάθρα, ποιός το περίμενε τέτοια αποκοτιά. Σε κλάψανε συγγενείς γνωστοί και φίλοι και όλοι σου ευχήθηκαν "καλό ταξίδι".
Περνούσες τη ζωή σου γλέντι αληθινό, δίχως μετάνοια, μήτε χαλινό. Τώρα παραξενεύεσαι γιατί ο θάνατος να σε συλλογιστεί που δεν τον συλλογίστηκες ποτέ σου!
Παραμονή του μνημοσύνου σου σε επισκέφτηκαν δύο φίλοι. Και ανήμερα τετράδα φίλων σου σε τίμησε Εκατόνταρχέ μου, Εσύ.
Φιγούρα τραγική οι γονείς σου, ευχαριστούν όλους που συμπαραστάθηκαν στο βαρύ και ασήκωτο πένθος τους.
Καλό ταξίδι αλαργηνό καράβι στου απείρου και της νυχτιάς την αγκαλιά με τα χρυσά σου φώτα. Να' μουν στην πλώρη σου ήθελα για να κοιτάζω γύρω, σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.
Και η Ευχή της Μάνας
Αγάπη μου ήσουν παιδί, παιδί μου είσαι άντρας, σύρε ακριβέ μου στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα. Βλέπε, παιδί μου, πάντα εμπρός. Το χτές μη σε πικραίνει. Γιέ μου όλοι θα φύγουμε κι αν μείνεις τελευταίος σύρε και πάντα να'σαι ορθός και πάντα νά'σαι ωραίος.
|
Μάνα,
επίτρεψέ μου να σου απευθυνθώ στο α' πρόσωπο.
Όταν μάθαμε όλοι μας για τον άδικο χαμό του Βασίλη,
χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας!
Η δεύτερη όμως συντριβή,
μας ήρθε όταν σε γνωρίσαμε!
Περίμενα να δω μια σκυφτή και τσακισμένη από τον χαμό του γυιού της μάνα.
Αντίκρυσα όμως μια λεβέντισα, περήφανη και αξιοπρεπή γυναίκα
που έκανε τον πόνο της δύναμη και κουράγιο!
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στον κόσμο,
από το να κηδεύεις το παιδί σου.
Ούτε στον χειρότερο εχθρό του δεν θα ευχόταν κανείς κάτι τέτοιο...
Η Μάνα όμως εκεί!
Να δίνει κουράγιο στον πληγωμένο πατέρα,
να στηρίζει την παντρεμένη αδερφή,
να στέκεται με την μητρική της αγάπη και αγκαλιά
στο πλάι της μικρότερης αδερφής που θα παντρευόταν λίγες μέρες μετά τον χαμό του Βασίλη...
Όλοι όσοι παρευρεθήκαμε στο Μνημόσυνο του φίλου μας
στην Βαλύρα,
αναλογιστήκαμε την δικιά μας Μάνα.
Την Μάνα μας που κάθε βράδυ ξαγρυπνά μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι μετά από την δουλειά ή την διασκέδαση...
Την Μάνα μας που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί με κρύο και βροχή δεν παίρνουμε το αυτοκίνητο αλλά προτιμάμε την δίτροχη αγάπη μας.
Την Μάνα μας που προσεύχεται στο εικονοστάσι κάθε φορά που φεύγουμε για ταξίδι και που κάνει τον Σταυρό της κάθε φορά που γυρίζουμε σώοι και αβλαβείς...
Μέσα από αυτό το θέμα, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από την δική μου Μάνα
για τις στενοχώριες και ανησυχίες που τις έχω προκαλέσει εδώ και τόσα χρόνια.
Εδώ και επτά χρόνια που έχω γίνει πατέρας,
μπαίνω λίγο στην θέση των γονιών μου και ακόμη λιγότερο στην θέση της Μάνας μου.
Ας είναι...
Μην σας κουράζω με τις πολυλογίες μου.
Μάνα του Βασίλη!
Μάνα...
Κάνε κουράγιο για τον χαμό του γυιού σου!
Το σχέδιο του Θεού, κανείς δεν το γνωρίζει...
Ίσως ο Βασίλης,
από εκεί ψηλά,
να μας διαβάζει και να χαμογελά σκεπτόμενος την ματαιότητα
και το πεπερασμένο του τωρινού μας κόσμου.
Κι εμείς, έτσι τον κρατάμε στο μυαλό και στην καρδιά μας:
Ψηλό, ευθυτενή, καλόκαρδο και χαμογελαστό...
.
|