[vpentza]

φίλοι μου, στο εξωτερικό, η παράνομη (διότι παράνομη είναι) διακίνηση στοιχείων προσωπικών δεδομένων αποτελεί μεγάλη μαύρη αγορά όπου οι συναλλαγές κοστίζουν εκατομμύρια....
Για να επιζητείται μια τέτοια βάση δεδομένων αλλά και να τη πληρώνουν όσο όσο, κάτι πρέπει να σημαίνει και κάποια καμπανάκια πρέπει να αρχίσουν να βαράνε και στην Ελλάδα.......
Η "αθώα" απώλεια ενός πορτοφολιού έχει κατά καιρούς προκαλέσει αρκετά προβλήματα στον κάτοχο που το απώλεσε.
Και εδώ τώρα πάρτε το άνω παράδειγμα και πολλαπλασιάστε το, τουλάχιστον επί 1000.
1000 άνθρωποι χάνουν τη μπανάνα τους όπου και οι 1000 έχουν μέσα τις ίδιες πάνω κάτω πληροφορίες.... έχεις λοιπόν αυτοστιγμή ένα excel με ονόματα/διευθύνσεις/τηλέφωνα/προσωπικά γούστα και επιθυμίες.
Αυτή η βάση δεδομένων μπορεί να πωληθεί σε κάποια εταιρεία από αυτές που σας ενοχλούν τα απογεύματα τηλεφωνόντας σπίτι πουλώντας οτιδήποτε...
Εδώ, ακόμα είναι στα σπάργανα η διακίνηση προσωπικών δεδομένων αλλά επειδή στα Βαλκάνια είναι χαρακτηριστικό μας να μαιμουδίζουμε, η περίοδος που θα είναι γνωστές όλες οι προσωπικές μας πληροφορίες, είναι κοντά....
Μια γενική (ίσως και για λόγους ευγενούς εντυπωσιασμού) κάρτα με username (και εγώ τους περισσότερους έτσι σας ξέρω) που όμως θα παράγεται και θα διανέμεται από "εξουσιοδοτημένα" μέλη θα ήταν μια καλή ιδέα κρατώντας τα υπόλοιπα (αδιάφορα για τον έμπορο) στοιχεία αποκλειστικά δικά μας....
Ας μην βλέπουμε λοιπόν φαντάσματα, ίντριγκες, φράξιες και κάθε αποκύημα της όποιας φαντασίας μας όταν κάποιοι καλοπροαίρετα ευαισθητοποιούνται να μας ανοίξουν τους ορίζοντες και πέρα από τη διπλανή ξαπλώστρα...
"Φύλακες γρηγορείτε"

ΦΡΟΥΡΙΟ ΙΤΖΕΔΙΝ (ΧΑΝΙΑ) google search
Το φρούριο Ιτζεδίν χτίστηκε το 1872 από τον Ρεούφ Πασά, στην ίδια θέση που το 1646 οι πρώτοι Τούρκοι διώχνοντας τους Ενετούς, έχτισαν Πύργο. Αποτελούσε το κυριότερο αμυντικό έργο του λιμανιού και ονομάσθηκε έτσι, προς τιμή του πρωτότοκου γιου του Σουλτάνου Αβδούλ Αζιζ Ιτζεδίν. Το κτίριο του Ιτζεδίν, δεν είναι συνηθισμένο. Οι πέτρες του, στέκονται ψυχρές κι ακλόνητες αιώνες τώρα. Εκτός από τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας που έγραψαν οι αγωνιστές του εμφυλίου που κλείστηκαν εκεί, το κάτεργο μετράει τη ζωή του αιώνες πριν. Οι φυλακές, ήταν για βαρυποινίτες του κοινού ποινικού δικαίου. Αυτό φαινόταν από τα σκοτεινά κελιά της απομόνωσης, όπου σε πολλούς τιμωρημένους κρατούμενους έδεναν το ένα πόδι με χοντρή αλυσίδα, που στην άκρη ήταν δεμένο ένα σιδερένιο βόλι που δεν επέτρεπε να κινείται ελεύθερα και να μπορέσει να δραπετεύσει. Στον περίγυρο της φυλακής υπήρχαν και σώζονται ακόμα σε μικρές αποστάσεις η μία από την άλλη σκοπιές των φυλάκων, που όπως λέγεται κάθε μια ώρα φώναζαν «φύλακες γρηγορείτε!», για να μένουν ξύπνιοι.