Νοικοκυρεμένη πόλη,αλλά δεν είχε κάτι να μας πει..Έτσι προχωρήσαμε στα γρήγορα και η πρώτη ταμπέλα που να γράφει beograd έκανε την εμφάνισή της.Έπρεπε να φτάναμε στα σύνορα...
είχαμε φορτίσει και την μπαταρία την φωτογραφικής,σβήσαμε και κάτι άκυρες και όλα ήταν εντάξει!
το τοπίο δεν άλλαζε καθόλου.μια ομορφιά.Αγροτόσπιτα με παρτέρια,αριστερά και δεξιά του δρόμου.Κάθε χώρος που δεν έπιανε το πυκνό δάσος,ήταν καλλιεργημένος με λάχανα,πράσα,ντοματιές και αμπέλια.πολλά αμπέλια.σε τέτοιο υψόμετρο,σίγουρα θα βγάζουν καλό κρασί..
Σε 20 λεπτά,είχαμε φτάσει στα σύνορα,που περίμεναν υπομονετικά νταλίκες.τις προσπεράσαμε και βρεθήκαμε στην μπάρα.σφραγίζουμε διαβατήρια και περνάμε στην σέρβικη πλευρά.Ένας αστυνόμος μας έκανε νόημα να κάνουμε δεξιά και να κατεβούμε απο την μηχανή.Σταματάμε ψαρωμένοι,κατεβαίνουμε και βγάζουμε τα διαβατήρια.Ούτε καν τα πήρε στα χέρια του και μας έκανε νόημα να φύγουμε!"Ότι να ναι" σκέφτηκα απο μέσα μου.Θυμήθηκα όμως ότι χάρτη δεν έχω,ούτε ξέρω προς τα που πάω.Κάνω την μηχανή λίγο μπροστά να μην ενοχλεί και σκέφτηκα πως κάποιον χάρτη θα έχουν μέσα στα γραφεία.Τι διάολο σύνορα είναι.εδώ σε εφορία πας και χάρτη της ελλάδας θα βρεις ακόμη και στην τουαλέτα!Παίρνω τον χάρτη της κροατίας στα χέρια μου και πάω προς τον αστυνόμο και του τον δείχνω."map" του λέω...άαα μάπα μου λέει.Ντά μάπα μάπα!
"Νο μάπα" μου λέει... Δεν μπορεί ολόκληρα σύνορα και να μην έχουν χάρτη!πηγαίνοντας προς την μηχανή κοιτούσα δεξιά και αριστερά μήπως εντοπίσω κάτι αλλά μάταια.Μην μπορώντας να το χωνέψω,ξαναγυρίζω προς τα πίσω,με βλέπει ένας άλλος και με σπαστά αγγλικά με ρώτησε.του εξήγησα,κατάλαβε και μου έκανε νόημα να μπω μέσα σε ένα γραφείο.
Εδώ είμαστε λέω!Μπαίνοντας βλέπω γραφεία χωρισμένα με νοβοπάν και πάνω απο μια πόρτα ένας χάρτης μεγέθους Α4 που περισσότερο έμοιαζε με εικόνισμα του Αη Νικόλα παρά με χάρτη.
Ήταν αδύνατον να τον βγάλω φωτο απο κάτω και η μόνη λύση που έβλεπα,ήταν να ανέβω σε μια πλαστική καρέκλα για να έρθω στο ίδιο ύψος...
το βλέμμα όμως ενός γραβατωμένου που κάθονταν μέσα στο γραφείο και ήταν σίγουρα απόγονος της Σλαβικής Φυλής με απέτρεψε...Ετσι αρκέστηκα σε κάτι πόλεις που μου έδειξε ο τελωνειακός και σε κάτι ονόματα που είπε και τα οποία μέχρι να φτάσω στην μηχανή τα είχα ξεχάσει!
Έτσι,ξεκινήσαμε με τον παραδοσιακό και σίγουρο τρόπο.παρατηρώντας τον ήλιο.κατευθυνθήκαμε ανατολικά και μόνο,γνωρίζοντας πως κάποια στιγμή,έστω και μετά απο πολλά χιλιόμετρα θα βρίσκαμε τον κεντρικό άξονα που θα μας έστελνε σκόπια.
Το τοπίο άρχισε να γίνεται ακόμη πιο όμορφο!
Μετά απο 5 χιλιόμετρα είδαμε ακόμη μια ταμπέλα που έγραφε κάτι στα σέρβικα και στα αγγλικά.."visegrad view"αυτό ήθελε να μου πει ο μάστορας στην πανσιόν!
συνεχίζεται...γιατί αύριο έχει έγερση νωρίς!