[Arkas]

Το άρθρο της Παναγιώτας Μπίτσικα, που παραθέτει ο Σταύρος,
δημοσιεύθηκε στο "Βήμα", στις 5/4/1998.
Ήταν τα πρώτα χρόνια της ομαδικής προσελεύσεως των γειτόνων στην χώρα μας.
Υποθέτω ότι γράφτηκε για να "προλάβει" τις πρώτες αντιδράσεις των Ελλήνων στο μαζικό κύμα μεταναστεύσεως
των εξ Αλβανίας ορμωμένων ατόμων στην Ελλάδα.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ΄αυλάκι.
Πάρα πολλοί Αλβανοί ενσωματώθηκαν στον κοινωνικό ιστό της χώρας μας, δούλεψαν, αμοίφθηκαν, έκαναν οικογένειες, φίλους, έστειλαν τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία, έφτιαξαν περιουσίες.
Με σκληρή δουλειά κατόρθωσαν ό,τι κατόρθωσαν και δεν τους χάρισε κανένας τίποτα.
Κράτησαν χαμηλό προφίλ, χωρίς να προκαλούν, έσκυψαν το κεφάλι (στην δουλειά) και δούλεψαν. Ακριβώς όπως και οι συμπατριώτες μας, στο δικό μας μεταναστευτικό κύμα.
Από την άλλη, οι Έλληνες, κυρίως των αγροτικών περιοχών, επαναπαύθηκαν με το φθηνό εργατικό και άφησαν όλη την "χαμαλοδουλειά" στους.... Αλβανούς, αποκαλώντας τους υποτιμητικά...

Υπήρξε όμως και μια μερίδα, όπως είναι φυσικό, που δεν κατάφερε να ενταχθεί στον κοινωνικό ιστό.
Με την παραβατική της συμπεριφορά, προκάλεσε το κοινό αίσθημα και την κοινωνική γαλήνη.
Σε αρκετές συζητήσεις μου με άτομα Αλβανικής καταγωγής,
μου ανέφεραν ότι ούτε οι ίδιοι τους συμπαθούν.
Με τις παράνομες πράξεις τους, καταδικάζουν στην κοινή γνώμη, το σύνολο των μεταναστών.
Λάθος, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι ηλεκτρονικοί υπολογιστές να υπολογίζουν στεγνά το κάθε γεγονός. Έχουν θυμικό, βιώματα και καταβολές.

Εν κατακλείδι, πιστεύω πως οι Έλληνες αποδέχονται, συμπαθούν και συνδράμουν τους νόμιμους μετανάστες που ήρθαν στην χώρα μας για ένα καλύτερο μέλλον.
Εξανίστανται όμως με την εγκληματική συμπεριφορά ορισμένων και δυστυχώς, όσο πιο ειδεχθές είναι το έγκλημα,
τόσο πιο πολύ τους παίρνει η μπάλα όλους...

Ας προσπαθούμε να κάνουμε την διάκριση,
γιατί αν μη τί άλλο, τα δικά μας παιδιά θα ζήσουν με τα παιδιά τους...

.