[Michael Chatzilias]

6.40 το πρωί, βγαίνουμε έξω από το όμορφο Νυμφαίο σε δρόμο ανηφορικό και σε συνέχεια του οικισμού ακόμα παραπέρα. Στο βάθος το πρώτο χρώμα του ουρανού, πανέμορφα, και άρχισαν να φαίνονται τα σπίτια και η αρχιτεκτονική.

Μου άρεσε πολύ το Νυμφαίο, θα ξαναπάω σύντομα, με τανκ αυτή τη φορά.
Να είμαι και σίγουρος.

"Κωστή ευθεία ρε..; Δεν πάμε πίσω από κει που γυρίσαμε, που ξέρουμε και το βενζινάδικο και που πορεύει για Καστοριά...; "Όχι, όχι, από εδώ θα πάμε, από εδώ λέει το Zumo, θα συνεχίσουμε ευθεία μπροστά..."

Και συνεχίζουμε ευθεία μπροστά, βγαίνουμε από τα σπίτια, μπαίνουμε σε μικρό φιδίσιο δρόμο μέσα σε ορεινή καταπράσινη πεδιάδα, γεμάτη με πάχνη του πρωινού, και αριστερά και δεξιά μας άλογα που ακόμη κοιμούνται. Υπέροχο θέαμα και φοβερή σκηνή. Εγώ να θέλω να σταματάω για φωτογραφία και ο Κωστής να θέλει να είναι καβάλα στην μηχανή μήπως και πεταχτεί τίποτα στον δρόμο..δεν είχε κι άδικο...συνεχίζουμε...

Κάποια στιγμή ο Κωστής κάνει αριστερά, σε έναν μικρό παράδρομο, προφανώς το Zumo του έδειξε την κατευθυνση για σωτηρία προς τα κει...συνεχίζουμε μέσα σε υπέροχη φύση και ο δρόμος τελειώνει, γίνεται χώμα, δασικός και βατός μέσα σε φτέρες, έλατα και πέτρες...έμπαινε μέσα στο δάσος. Συνεχίζουμε...(!), και τώρα ο δρόμος γίνεται άμμος (όπως στην θάλασσα), με κακοτράχηλες πέτρες, μεγάλα νεροφαγώματα, λάσπη και επικυνδυνότητα προς γκρεμό αριστερά. Ο δρόμος τώρα είναι για XT, ούτε για τα δικά σας 1200 και Adve...οι τύποι με τα GS και RT συνεχίζουν...

Μπαίνουμε σε μεγάλες φτέρες και έλατα, ο ήλιος μόλις που είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει ανάμεσα στα κλαδιά (θυμάμαι απίστευτη θέα και φύση γύρω μου, παρόλο τον φόβο εάν θα μπορούσε να προκύψει κάτι...). "Ρε Κωστή, πάμε πίσω, δεν είναι από δω, γυρίζουμε από κει που ξέρουμε..." Το Zumo από δω λέει, λίγες εκατοντάδες μέτρα ακόμη...

Να το #### το Zumo σας ολονών.
Η Ελλάδα θέλει μάτια και μυαλό δεν είναι για τέτοια μέρη..΄
"Λίγες εκατοντάδες μέτρα ακόμη..."
Τα ζώα, ειδικά οι αρκούδες, από την φύση τους κυνηγούν το πρωί, μεταξύ 5 και 8. Η ώρα είναι 6.50 και είμαστε μέσα στην καρδιά του δάσους, του Νυμφαίου, στο πουθενά, εκτεθειμμένοι, σε κακοτράχειλο δρόμο μόνο για XT, και ο Κωστής χωρίς βενζίνη...

Σταματάω σε διασταύρωση που δείνει "Περικοπή" αριστερά (δείτε το στον χάρτη σας). Σκέφτομαι, προφανώς μικρό χωριουδάκι στο πουθενά, και συνεχίζω με προσοχή...παρακάτω βλέπω τον Κωστή να προσπαθεί απεγνωσμένα να γυρίσει την μηχανή, κάνοντας αναστροφή...

"Άστα ρε, το Zumo δείχνει 27 ακόμα χλμ από εδώ....".
Γυρίζουμε, αναστροφή και προς τα πίσω. Τώρα η θέα από δεξιά, άμμος που γλυστράει, λάσπη, πέτρες και στενός δασικός πέτρινος ο δρόμος. Απίστευτη η θέα, ήλιος να βγαίνει. Ο Κωστής μπροστά μου στα 3 μέτρα....