[Michael Chatzilias]

Και εκεί που πηγαίναμε κάνοντας το πρωινό μας εντούρο κατά τις 6.45 μέσα σε απίστευτη φύση, βλέπω βεβαίως αριστερά και δεξιά μου ώστε να επιλέξω την κατάλληλη πλευρά για να πάει το RT. Μάλιστα ανασηκώνομαι και από την σέλα κάνοντας πραγματικό off roading. Ο άλλος μπροστά έχει σηκώσει σκόνη από άμμο και λάσπη και αργά αργά προχωράει...

Σε δεξί βλέμα για να δω την θέα, αισθάνομαι μεγάλο άγριο θεριό κοντά μου, και καταλαβαίνω τα χνώτα του...αυτό δεν είναι φτέρη σκέφτομαι...γυρίζω κανονικά και βλέπω μεγάλο άγριο λύκο, κάτασπρο, μεγάλα κόκκινα μάτια, να τρέχει 40 πόντους από το δεξί μου γόνατο, χωρίς να κάνει θόρυβο (σε αντίθεση με τα σκυλιά στον οικισμό), χωρίς να βαριανασαίνει (σε αντίθεση με τα σκυλιά), απλώς να τρέχει γεμάτος αυτοπεποίθηση, θάρος και αγριάδα δίπλα μου...

"Φύγε...Κωστή φύγε,....ΦΥΓΕ ΚΩΣΤΗ....ΛΥΚΟΣ ΚΩΣΤΗ ΦΥΓΕ...."
Του πήρε 4 δευτερόλεπτα να καταλάβει, και έγινε καπνός όταν κατάλαβε...το σούπερ εντούρο, σήκωσε τόνους σκόνης και δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου (Κωστή ευχαριστώ ρε...), έγινε καπνός. Γκάζωσα κι εδώ (για 1 δευτερόλεπτο αισθάνθηκα έμπειρος τώρα πια, μετά την εμπειρία στον οικισμό, μου έλειπε μόνο η εμπειρία για το εντούρο)...Full Off roading το RT, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κλείσω τελείως το παμπρίζ που τώρα έπαιζε σαν τρελό...

Ο Κωστής είχε εξαφανιστεί.
Μετά από λίγο off roading ταξίδευα και πάλι μόνος χωρίς τον λύκο.
Από την μία να τρέχουμε σαν τρελοί και από την άλλη να φωνάζω στον Κωστή να πάρει φωτογραφίες από το κινητό του...ά ρε Χατζηλία...

7.10 το πρωί, βγαίνουμε από την ζώνη του λυκόφως και γυρίζουμε στα άγρια άλογα που τώρα είχαν ξυπνήσει και έπαιρναν το πρωινό τους με ομελέττες και μαρμελάδες και κατηφορίσαμε προς τον οικισμό..