[Michael Chatzilias]

Με range καμία δεκαριά χλμ ο Κωστής, σταματάμε στο πρώτο βενζινάδικο κάτω χαμηλά (νομίζω Αγραπιδιές). Κλειστό και εμείς είμαστε ταραγμένοι και κουρασμένοι...

Εγώ φωνάζω στον άνθρωπο να βγει να γεμίσουμε ("Γιατί υπάρχει πρόβλημα μεγάλο...." του φωνάζω...).

Ο άνθρωπος ξυπνάει, κάνει νόημα θετικό βγαίνει και ο Κωστής γεμίζει.
Ήρθαν και κάτι ντόπιοι εκείνη την ώρα με τα δίκανα.
Πόσο αλλάζουν οι συνήθειες εκέι πάνω...εμείς να γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ και αυτοί να γεμίζουν τα δίκανα...

Κάνω συζήτηση με τον βενζινά που γελά με τα κατορθώματά μας.
Μου λέει" Περικοπή, εκεί είναι ο πυρήνας..μπήκατε στον πυρήνα..; Έχει και ταμπέλα, "Πυρήνας Ακτούρου, ζώνη και βιότοπος Αρκούδας..." (το Zumo του Κωστή έδειξε προς τα κει, ίσως γιατί είχε προηγούμενα με τον Κωστή). Μπήκαμε δηλαδή στον πυρήνα του Αρκτούρου, στον βιότοπο, στις 6μιση το πρωί, μέσα στο σπίτι του, και με RT.

Ο βενζινάς μας είπε ότι αυτή την εποχή έχει πολλές αρκούδες και λύκους εκεί μέσα που κατεβαίνουν για φαί, και κλέβουν κότες και μουλάρια...

Ταραγμένοι, συνεχίσαμε προς Καστοριά όπου και φάγαμε ένα δυνατό πρωινό στο Kastoria Hotel με τρομερή θέα την όμορφη λίμνη, συζητώντας τα κατορθώματά μας. Πολύ όμορφη η Καστοριά.

Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που δεν είδαμε τον οικισμό γιατί ήταν νύχτα και τα περάσαμε όλα με 120 χλμ και με σκυλιά να μας παίζουν, είδαμε την γύρω φύση πολύ καλά, απίστευτου κάλλους, και θαυμάσαμε ένα ονειρικό πρωινό εκεί πάνω, κι έτσι ζήσαμε μια τρομερή περιπέτεια για την οποία είμαι πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος. Το Καστοριά - Γρεβενά - Σύβοτα ήταν κουραστικό, καθώς άρχισε η ζέστη και ο ήλιος επάνω μας.