Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από Arkas
Γιώργο, από την μέχρι τώρα εμπειρία σου,
πέρα από αυτά τα δύο μεμονωμένα περιστατικά
που μας ανέφερες,
τί εικόνα έχεις σχηματίσει;
|
Δημήτρη, δεν είναι μόνο αυτά τα 2 περιστατικά.
Το 1996 άλλη μια τούρκικη Φρεγάτα, η Yavuz κόλλησε στα αβαθή της Αμμόγλωσσας στην Κω. Επειδή εκεί το πλάτος είναι μικρότερο από 12 ν.μ. τα σύνορα είναι στην μέση. Ο Τούρκος ξέπεσε λίγο δεξιά καθώς κατέβαινε και κόλλησε στην άμμο, στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Τους στείλαμε επιτόπου εμπειρογνώμονα αξιωματικό του Ναυτικού μας (τον είχα πάει εγώ με το ελικόπτερο) για να εξακριβώσει ότι δεν υπήρχε περίπτωση διαρροής καυσίμου και ρυπάνσεως της θάλασσας επειδή ήταν μέσα στα χωρικά μας ύδατα και γενικώς ήταν πάλι μεγάλη ντροπή και ξεφτίλα γι αυτούς η κατάσταση.
Η τωρινή Φρεγάτα, η
TCG Gökçeada έχει κτιστεί από τους Αμερικάνους πριν 30 χρόνια, είναι τύπου
Oliver Hazard Perry και τα τελευταία 11 χρόνια την έχουν οι Τούρκοι. Έχουν φτιαχτεί 93 τέτοια κομμάτια ανά τον κόσμο και έγιναν για να αντικαταστήσουν τα αντιτορπιλικά του Β' ΠΠ. Έχει σημαντική δύναμη πυρός, αλλά δεν τις έχουν αξιοποιημένες πλήρως οι Τούρκοι.
Όπως το παρατήρησε ο Νίκος, αν και είναι έτοιμο για παροπλισμό, φαίνεται ολοκαίνουργο το σκάφος, γιατί οι Τούρκοι δεν έχουν την υπογεννητικότητα που έχει η Ελλάδα, έχουν χιλιάδες ναύτες που υπηρετούν για χρόνια και όχι τις λίγες τις εκατοντάδες που έχουμε εμείς για λίγους μήνες, άρα μπορούν να κάνουν σωστή συντήρηση στα πλοία τους, κάτι που το έχουμε εγκαταλείψει εδώ και χρόνια.
Το δε στρατεύσιμο προσωπικό τους, εξέρχεται μία φορά στις 6 μέρες και όχι κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα που βγαίνει το δικό μας, όποιοι ταλαίπωροι δεν έχουν βύσμα και πάνε εκεί που τους "προστάζει" η πατρίδα...
Βέβαια ο κανονισμός τους προβλέπει τιμωρία με ξυλοδαρμό και η θρησκεία τούς τους υπαγορεύει ότι αν πεθάνουν στην μάχη, θα πάνε στον Παράδεισο, θα έχουν άφθονο ρύζι όποτε το επιθυμούν, θα τους περιτριγυρίζουν τα "ουρί" και όταν τεκνοποιούν τα παιδιά θα έρχονται στην ζωή σε ηλικία 12 ετών (ήξερε ο Μωάμεθ το ζόρι να μεγαλώσεις παιδί, γι αυτό λέει, ας τους πω ότι θα τους γεννηθεί στα 12, να μην ανησυχούν). Πλάκα πλάκα, αυτή είναι η κουλτούρα τους και αυτά πιστεύουν...
Η θάλασσα απαιτεί σεβασμό και προσοχή και αν δεν τη σέβεσαι, παθαίνεις ζημιά. Και οι Τούρκοι έχουν κάτσει κάμποσα πλοία, το ίδιο και μεις όμως.
Οι Τούρκοι από λάθος τους έχουν βυθίσει δικό τους αντιτορπιλικό με βολές από δικά τους αεροσκάφη στην απόβαση στην Κύπρο το 74 και μεις έχουμε βουλιάξει (με απώλεια ζωής 4 ατόμων) την πυραυλάκατο "Κωστάκος" το 96 γιατί ο καπετάνιος του Σάμαινα έκανε οικονομία στη λυχνία του ραντάρ και το είχε κλειστό σε κατασκότεινη νύχτα.
Δεν θα επικαλεστώ ούτε πατριωτισμούς, ούτε ηρωισμούς, ούτε ότι είμαστε καλύτεροι, ομορφότεροι, εξυπνότεροι κτλ. Αμφότεροι χρησιμοποιούμε κατά κόρον αμερικάνικα και γερμανικά όπλα, αμφότεροι εκπαιδευόμαστε από τους Αμερικάνους και τους Γερμανούς. Το ότι έχουν περισσότερο προσωπικό, μας αναγκάζει να έχουμε καλύτερο και ακριβότερο υλικό. Αν μας βρουν κάποτε κάπου μπόσικους (1974) θα μας την κάτσουν. ΝΑΤΟ, συμμαχίες, ΕΕ, διεθνείς συμβάσεις, συμφωνίες, καλές πίστες και τα τοιαύτα γλυκανάλατα στις διεθνείς σχέσεις σημαίνουν κουραφέξαλα και μόνο η ισχύς είναι αυτή που φυλάει τα έρημα.
Όπως και να το κάνουμε, οι Τούρκοι δεν είναι ναυτικός λαός. Ακόμη και στην τουρκοκρατία, όλα τα εμπορικά τους πλοία, Έλληνες ναυτικοί τα ταξίδευαν.
Σε τρεις περιπτώσεις αντιπαράθεσής μας τον περασμένο αιώνα (1912 Αβέρωφ, 1987 "κρίση Μαρτίου", 1996 "Ίμια", είχαμε τακτική και οπλική υπεροχή και όποτε τολμήσαμε, τους βουλιάξαμε και τους κατατροπώσαμε. Όταν το κάναμε αυτό όμως, η Ελλάδα είχε ηγέτες και ναυτικούς, όχι τεχνοκράτες, άσχετους πρωθυπουργούς και κομματικούς στρατάρχες.