Και αφού έχουμε πιάσει τις Αλησμόνητες Πατρίδες (ποιος αλήθεια άραγε είναι εν ζωή και δεν τις λησμονεί;
), τους Πόντους και τα περάσματα, ας δούμε και την ετυμολογία του
Βοσπόρου.
(Από Βικιπαίδεια):
"Το όνομα, που σημαίνει πέρασμα βοδιού (βους + πόρος), συνδέεται με τον Ελληνικό μύθο της Ιούς και του ταξιδιού της μετά τη μετατροπή της σε βόδι από το Δία για την προστασία της."
Αυτό που ξέρω επίσης είναι ότι ονομάστηκε έτσι επειδή μέσω αυτού μεταφερόντουσαν τα βόδια με τα πλοία γενικότερα. (Τον όρο επάξια τον επιβεβαιώνουν μέχρι και σήμερα οι ντόπιοι κάτοικοι των δύο οχθών του που διέρχονται μέσω αυτού...)
Επίσης ο όρος χρησιμοποιείται και σαν έκφραση για τους μεθύστακες και θεριακλήδες:
"Ήπιε το μισό Βόσπορο και κάπνισε ένα χωράφι"...
Ο συνθέτης Νίκος Ζουδιάρης συνέθεσε και μελοποίησε ένα πολύ ωραίο τραγούδι που το εκτέλεσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Αναφέρεται και αυτός στη νοσταλγία των αλύτρωτων πατρίδων...
"Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές
Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
που συναντάς σε ξένη αγκαλιά
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου"
Έχω διέλθει πολλές φορές τα στενά του και σας διαβεβαιώ ότι συγκίνηση που με διακατείχε ήταν όλο και μεγαλύτερη κάθε φορά, μέχρι δακρύων, στην σκέψη ότι κάποτε ζούσαμε στα μέρη αυτά. Δυστυχώς η γεωγραφική τους θέση είναι μακριά από το φυσικό κέντρο του Ελληνισμού, γι αυτό και δεν στάθηκε δυνατόν να στεριώσουμε εκεί.
Η ομορφιά τους δε, από την είσοδο των Δαρδανελλίων μέχρι τη Ρούμελη (Ρωμυλία) είναι τέτοια δε που δε νομίζω ότι συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο στην Ευρώπη...