Λοιπόόόν, έχουμε και λέμε.
Πριν ξεκινήσω να εξιστορώ τα ευτράπελα της παρέας, θα ήθελα να επισημάνω, πως αν συνεχίσουμε έτσι, καφέδες, ρετσίνες, εκδρομές εσωτερικού- εξωτερικού. . . την φυλακή δεν την γλιτώνουμε:
Το ότι κάνανε σαράντα έξι λεπτα από τον Κέδρινο λόφο μέχρι τις φυλακές. . . τα λέει όλα.
Ένα παπάκι θα ερχόταν σε τέσσερα λεπτά.
Τέλος πάντων ΒΜW έχουν τα παιδιά, ας μην περιμένουμε και πολλά.
Η άφιξη των Γερμανών μ' έπιασε λίγο απροετοίμαστο γιατί βαρέθηκα να τους περιμένω κι όταν επιτέλους έκαναν την εμφάνισή τους, στη φωτογραφική μου μηχανή είχαν απενεργοποιηθεί οι ρυθμίσεις.
Ξεκινάμε με την άφιξη, λίγο θολή, αλλά ήταν εντυπωσιακή:
Και όπως ήταν φυσικό, σε διαφορετικό μέρος παρκάρανε τα μηχανάκια:
. . . και αλλού τα χρέπια:
Η παρέα:
Συγνώμη . . . Η παρέα:
Εδώ ξεχωρίζουν και οι οδοστρωτήρες του Forum:
Μην σας ξεγελάει το χαμόγελό τους, μιλάμε για πολύ "μοβόρα" άτομα
Το μαγαζί άριστο, με την μουσικούλα του:
Εεε! πατριώτη! τραγούδα, διαφήμιση κάνουμε, μη μας το χαλάς:
Μέχρι εδώ όλα καλά.
Μιλήσαμε, συστηθήκαμε, καθίσαμε και περιμέναμε ν' αρχίσει το μαμ:
Δυστυχώς τα πράγματα εδώ στην επαρχία, δεν είναι όπως στην πολιτισμένη πρωτεύουσα. . . (Τριτεύουσα), Πρώτα είπαμε η Αίγινα, μετέπιτα το Ναύπλιο και τέλος η Αθήνα . . . Η Σαλλλονίκη στην απ' έξω;, δεν πειράζει, έχουμε ελπίδες με τα σκόπια
Και που λέτε, ενώ τα αρσενικά καλοπερνούσαν, ως είθισται:
Τα γυναικόπαιδα, λιμοκτονούσαμε:
Άλλη μία απόδειξη της άνισης μεταχείρισης, τα τραπέζι των Λουδοβίκων:
Και το τραπέζι του λαουτζίκου:
Αναγκάστηκα να γίνω επαίτης για θρέψω την οικογένειά μου και όσους ήταν δίπλα μου.
...Και η ιστορία επαναλαμβάνετε: Εμείς, (δηλαδή αυτοί), τα φάγαμε, αλλά εσείς, (δηλαδή εμείς), πληρώνετε.
Παιδιά πάντα τέτοια.
Με όρεξη για την επόμενη. 