Απόσπασμα:
Αρχική Δημοσίευση από frits
Nα αγιάσει το στόμα σου ρε Γιώργο, πάω να βοηθήσω την μικρή που είναι 1η Γυμνασίου και δεν καταλαβαίνω τίποτα και είμαι και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Από το δημοτικό του μικρού (1η δημοτικού) μας έδωσαν χαρτί για το ποιά βιβλία μπορεί να αφήνει στο σχολείο για να ελαφρύνει η τσάντα του, την οποία δεν μπορώ να σηκώσω ούτε εγώ γιατί παραδεχονται ότι κινδυνεύει η σπονδυλική του στήλη από το βάρος που πρέπει να σηκώνει.
Οι φωτογραφίες που ανέβασα πιστέυω ότι αποτυπώνουν την οικονομικοκοινωνική κατάσταση της κάθε εποχής, αν είχαμε σημερινές φωτογραφίες θα βλέπαμε σπασμένα κτίρια, βαμένους τοίχους αλλά και παχύσαρκα παιδιά φουσκωμένα από ζάχαρη και λιπαρά.
Μιας και υπήρξα εκπαιδευτικός την δεκαετία 1990-2000 νομίζω ότι η μεγάλη διαφορά είναι στο γεγονός ότι όταν είμασταν εμείς μαθητές μας έλεγε ο δάσκαλος "αύριο να έρθεις με τον πατέρα σου" και χεζόμασταν πάνω μας ενώ τώρα σου λέει ο μαθητής αν τον ζορίσεις λίγο (δεν μιλάω για φυσική τιμωρία) θα έρθω αύριο με τον πατέρα μου..  |
Σταύρο Δόξα τω Θεώ, τα πιτσιρίκια μου τώρα είναι φοιτητές και τα δύο αγγλ. φιλολογία και νομική -αλλά με αυτήν την τσάντα που έπαιρναν από το δημοτικό, είχα πάθει πλάκα. Νόμιζα ότι βάζανε μέσα ότι βιβλία τους κατέβαινε, αλλά όταν άρχιζα να τα ελέγχω, ήταν όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα. Μια μέρα δε, τη ζύγισα και ήταν 9 κιλά! Ανθρωπάκια με 25 κιλά συνολικό βάρος, έπρεπε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του σχολείου να σηκώνουν περισσότερο από το 1/3 του βάρους τους με βιβλία και άμα τους έλειπε κάποιο, έτρωγαν και τιμωρία! Σαν να πηγαίνω εγώ στη δουλειά μου με 30 κιλά τσάντα!
Αν την έφτασες τη μικρή μέχρι Α γυμνασίου, ξέρεις πολλά! Το πολύ μέχρι την τετάρτη τάξη μπορούσα να τα παρακολουθώ τα δικά μου! Μετά μου έλεγαν κάτι ακαταλαβίστικα και πλέον τους είπα ότι είναι αρκετά έξυπνα για να διαβάζουν μόνα τους!
Τα μαθήματα που κάνουν από το δημοτικό ακόμη, είναι πάρα πολλά και "προχωρημένα". Σε άλλες χώρες που φτιάχνουν BMW και πάνε στο φεγγάρι, τα μαθηματικά που διδάσκουμε εμείς στην 5η δημοτικού τα κάνουν στην 1η Λυκείου εκεί. Και δεν είναι χαζά τα αμερικανάκια, ούτε και τα παιδάκια των Ευρωπαίων, ίσα ίσα που η παιδεία τους, τους δίνει πολύ γερότερες βάσεις και με πιο ουσιαστικές γνώσεις. Είχα την τύχη να περάσουν 4 χρονιές τα δικά μου σε αμερικάνικο σχολείο και κατάλαβα πολλά πράγματα για το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Το δικό μας είναι ακόμη πολύ απαρχαιωμένο και δυστυχώς καταρτίζεται από τελείως ακατάρτιστους γι αυτή τη δουλειά ανθρώπους...
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν αφήνουμε χρόνο στα παιδιά για να παίξουν. Υπάρχουν δε αρκετοί γονείς που μέσα από αυτά ικανοποιούν τις δικές τους ανικανοποίητες φιλοδοξίες, έτσι βλέπεις τα μικρά να πηγαίνουν τα απογεύματα καράτε, μπαλέτο, κολυμβητήριο, ενόργανη, πιάνο, βιολί, χορωδία, αγγλικά, γερμανικά, ιππασία και στην ελεύθερή τους ώρα να κάνουν και φροντιστήριο.