[Markas]

Λίγο πριν το χωριό και σε αυτήν την πινακίδα (εμείς ερχόμαστε από πάνω και δε φαίνεται εύκολα), στρίβουμε και ανηφορίζουμε για να πάμε στον επόμενο στόχο της εκδρομής μας που είναι το οροπέδιο του Μικρού Ομαλού!


Στην αρχή η διαδρομή είναι τσιμεντόδρομος και όλοι μας είμαστε χαλαροί. Πολύ χαλαροί… Εκεί λοιπόν που ο Φασαρίας πάει να δώσει στον GPS μια μούντζα, (ο λόγος; Τι, χρειάζεται και λόγος για να δώσει ο Φασαρίας μια μούντζα; ) μπαίνουν οι τροχοί σε ένα αυλάκι στο τσιμέντο και ΧΡΑΠ, πάρτον κάτω! Αρχίζει ο Φασαρίας τα γαλλικά του, όλοι οι άλλοι ξεραίνονται στο γέλιο, μόνο εγώ του φωνάζω να μείνει λίγο ακόμα κάτω να συνέλθει (και να τον τραβήξουμε και μια αναμνηστική φωτογραφία). Δυστυχώς δε με ακούει και προλαβαίνει να σηκωθεί , έστω λίγο, και να γλιτώσει το πολύ δούλεμα στο σύλλογο!


Η βόλτα συνεχίζεται αλλά είμαστε νότια Κρήτη πλέον. Πως μπορείτε να το καταλάβετε; Μα, τα σύννεφα έφυγαν και οι δρόμοι, στεγνοί, σηκώνουν ένα σύννεφο σκόνης! Καταπληκτικό ε;


Πού πήγαν τα σύννεφα; Μα φυσικά έμειναν στη βόρεια Κρήτη! (εδώ τα βλέπετε πάνω από το Οροπέδιο).


Αλλά δεν έμελλε να κάνουμε μεγάλη διαδρομή χωρίς διάλειμμα… Εδώ, ο Αξιόπιστος με το DR350 ανακαλύπτει έκπληκτος ότι το συρματόσχοινο του συμπλέκτη του έχει σπάσει. Τι κάνουμε; Καταρχάς τρέχουμε μπροστά κα φωνάζουμε το μπουλούκι να σταματήσει…


Προλαβαίνουμε όλους εκτός το Φωτογράφο που είχε φύγει μπροστά για να στηθεί να μας βγάλει καμιά ανθρωπινή φωτογραφία. Γυρίζουμε οι υπόλοιποι στο χώρο του συμβάντος, ανιχνεύουμε που βρίσκεται η βλάβη και στρωνόμαστε λοιπόν ομαδικά στη δουλειά…


Η επόμενη φωτογραφία λέει πολλά! 
Φασαρίας: Εγώ ρε θα σε είχα περάσει, τόσο ήθελα, αλλά με έκοψε ο κουλός ο Νίκος με το χρέπι του που χάλασε!
GPS: Ρε σεις, κοιτάτε τι βρήκα, τραβάω, τραβάω και τελειωμό δεν έχει…
ΜοτοΜοτο προς Υιό: Έτσι παιδί μου, να είσαι αφεντικό και να επιβλέπεις, δες πώς συντονίζει τις εργασίες των άλλων ο Πατέρας σου!
Αρχηγός: Ρε, κοίτα που πήγε και χώθηκε μια σφήγκα!
Αξιόπιστος: Σιγά ρε, μια άλλη φορά μου είχε μπει και μέσα στο κράνος, εγώ ρε τρέχω γρήγορα, σήμερα απλά ήμουν ντεφορμέ…
Διπλός (μασουλώντας και φτύνοντας): #######, αυτά τα κλεψιμαίικα μήλα είναι πρώτα!
Χωμάτινος (του είχαμε αναθέσει να πάρει τηλέφωνο το Φωτογράφο, είναι πιο πίσω με το κινητό στο αφτί και δε φαίνεται στη φώτο): Έλα γυναίκα! Που να στα λέω! Είμαστε κοντά στο Κατωφύγι. Κάτσε να σου πω την ιστορία από την αρχή…

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Μετά από δεκαπέντε λεπτά…
GPS: Ρε κόψτε κάποιος το σύρμα, δε γίνεται να τα κάνω όλα εγώ!
Φασαρίας: Σήκωσε το πιο πάνω και θα στο κόψω, εγώ ως εκεί σκύβω, έχω και ένα σφάχτη στη μέση....
ΜοτοΜοτο: Αν θες πάρε την πένσα και κόψε το.
Υιός: Τσίιιιζ !!!
Αρχηγός: Ρε την άτιμη τη σφήγκα, δε βγαίνει!
Αξιόπιστος: Άσε ρε, εγώ θα τη βγάλω, κοτζάμ μηχανικός είμαι!
Διπλός (ακόμα μασουλώντας): Μιλάμε καταπληκτικά μήλα! Μάγκες, πάμε πάλι Αβδού να κόψουμε μερικά ακόμα;
Χωμάτινος, ακόμα έξω από τη φωτογραφία: Ναι μωρό μου και εγώ σε αγαπάω, μου λείπεις…


Έγινε λίγο μπέρδεμα με τις πένσες... αλλά τελικά βρέθηκε καινούργιο συρματόσχοινο και με συλλογική προσπάθεια επισκευάσαμε το μηχανάκι σε μόλις 30 λεπτά. Ο Φωτογράφος εντωμεταξύ βαρέθηκε να περιμένει και είχε έρθει μόνος του και έτσι ήμασταν όλοι έτοιμοι προς αναχώρηση!