[Markas]

Στο βάθος, εκεί που είναι τα σύννεφα, βρίσκεται το οροπέδιο του Λασιθίου και αριστερά ο δρόμος που ήρθαμε. Για την ώρα ανεβαίνουμε και ανεβαίνουμε…









Και ιδού η φωτογραφία για την οποία ο φωτογράφος κόπιασε τόσο! Απλά θαυμάστε!


Η Σάρα… (έτσι λένε τη πλαγιά ή το βουνό αν κατάλαβα καλά)






Αυτό το κομμάτι είναι ίσως λίγο δύσκολο λόγω σαθρού εδάφους και πολλών στροφών αλλά με σταθερό γκάζι και 20-40 χλμ ανεβαίνεις χωρίς προβλήματα.


Φανερά χαρούμενοι που φτάσαμε όλοι καλά!


Οκ, το πιάσαμε το υπονοούμενο Σπύρο!


Στο κέντρο του λιβαδιού λοιπόν το χειμώνα αλλά και σχεδόν όλο το καλοκαίρι υπάρχει μια ρηχή λίμνη! Την εποχή αυτή δεν έχει νερό αλλά αρκετή λάσπη και δε σας προτείνω να μπείτε! (για λόγους περιβαλλοντικούς καθώς και παρακείμενων βοσκών)


Καθόμαστε, ξεκουραζόμαστε λίγο, αλλά ο χρόνος και τα στομάχια μας πιέζουν.


Ξεκινάμε λοιπόν! Ο δρόμος, χώμα με πολλές νερολακούβες αλλά γενικά καλός.




Η διαδρομή γεμίζει σιγά σιγά από δέντρα ενώ το λιβάδι με το πανέμορφο πράσινο ξεκουράζει τα μάτια μας.


Έπειτα από λίγο ξεκινάει η κατάβαση μέσα από το δάσος του Σελάκανου. Πεύκα, πρίνοι και διάφορα άλλα δέντρα μας προσφέρουν ένα ασυνήθιστο θέαμα για τη Κρήτη.


Με μικρά διαλείμματα για σαχλαμαρίτσες….


…συνεχώς κατεβαίνουμε διαδοχικές φουρκέτες. Κάποιοι βέβαια προτίμησαν να κατεβούν κάθετα… (και εγώ υπέκυψα στον πειρασμό 1-2 φορές όταν ήταν εύκολο)


Ο δρόμος γίνεται κοντά στο χωριό άσφαλτος. Επιτέλους, θα βάλουμε κάτι στα στομάχια μας!


Σύμη, άφιξη γύρω στις 4


Λίγο πριν το χωριό βρίσκουμε την παραδοσιακή ταβέρνα «Aphrodite» (το όνομα σκαλισμένο σε ξύλο παρακαλώ αλλά κατά τα άλλα στα αγγλικά). Όπου παραδοσιακή βλέπε ένα 20% καπέλο στις τιμές! Πάντως είναι σε ένα τοπίο πνιγμένο στο πράσινο με καλή θέα και έχει συμπαθητικό φαγητό.


Κάποιοι μπέρδεψαν τα κρασοπότηρα με τα νεροπότηρα και τελικά όλοι μαζί (πλην του νέου) παρασυρθήκαμε σε μια καλή κρασοποτία εφαρμόζοντας διάφορα ζογκλερικά κόλπα για κάθε γουλιά (αυτά μόνο τα βλέπεις ζωντανά, δεν περιγράφονται!).


Το φαγοπότι εξελίχτηκε καλά! Γεμίσαμε τα στομάχια μας με καύσιμο και ξεκινάμε πάλι το δρόμο. Με τέτοια πείνα φωτογραφίες από φαγητά μη περιμένετε...