[Markas]

Κάνουμε μερικά μέτρα στην άσφαλτο και βγαίνουμε πάλι στο χωματόδρομο με κατεύθυνση βόρεια και στόχο το οροπέδιο του Καθαρού. Και εκεί που είχα περάσει τα μύρια όσα, σε μια απλή φαινομενικά χωμάτινη-τσιμεντένια ανηφόρα, κάπου φαίνεται βρίσκει εμπόδιο ο μπροστινός τροχός και συγχρόνως πέφτει σε τσαϊλι με χαμηλή πρόσφυση ο πίσω! Αποτέλεσμα; Ένα ξαφνικό παντιλίκι δεξιά και πτώση! Δείτε πως βρέθηκε η μηχανή κάθετα στο δρόμο με 25 χλμ!



Πρόβλημα; Κανένα! Οι χούφτες και τα σαμάρια προστάτεψαν τη μηχανή και δε δημιουργήθηκε καμία ζημιά αισθητική και μη! Οπότε συνεχίζουμε κανονικά με το ηθικό ακμαίο!


Το ξέρατε ότι είχαμε τέτοια τοπία στην Κρήτη και μάλιστα στο Λασίθι;




Μέσα στο δάσος του Σελάκανου κάνουμε μια στάση στο κλασικό δέντρο της Έβγα (Έβγα, από το βγαίνω! Διάφορα μηχανάκια έχουν βγει από το δρόμο, στουκάρανε εκεί και έχουν αφήσει τα συντρίμμια τους) όπου ο ΜοτοΜοτο βγάζει τα περισσευούμενα από χτες παϊδάκια τα οποία τα χτυπάμε στο πόδι. Η ώρα άλλωστε έχει πάει 13:10 και τα στομάχια μας έχουν αρχίσει να γουργουρίζουν.


Με το στομάχι ελαφρά ικανοποιημένο παίρνουμε πάλι το δρόμο. Αποφασίζουμε να μη σταματήσουμε για κανονικό φαγητό σε ταβέρνα αλλά να συνεχίσουμε μέχρι το Σκαλάνι. Τα τοπία εναλλάσσονται γρήγορα αλλά παραμένουν πάντα όμορφα…


Στο βάθος το Ίστρο


Οροπέδιο Καθαρού




Οροπέδιο Λασιθίου


Κατεβαίνουμε μέχρι τον πάτο του οροπεδίου όπου πάλι παίρνουμε την ευθεία οδό στη μέση του.


Βόρεια του Χώνου ξεκινάει ο δρόμος για Κασταμονίτσα. Ένας χωματόδρομος σε κακό χάλι αρχικά, με πολλές φυτευτές πέτρες, που βελτιώνεται όμως σταδιακά όταν αρχίσει να κατηφορίζει πάλι.


Η θέα προς τη νήσο Ντία και το Ηράκλειο από το ψηλότερο σημείο του δρόμου. Αυτό που φαίνεται κοντά είναι ένα μινωικό μονοπάτι που χρησιμοποιείτε μέχρι και σήμερα από τους πεζοπόρους!